Η εργατική τάξη έχει δύναμη, που απελευθερώνεται στο βαθμό που οργανώνεται, που δυναμώνει την ταξική της ενότητα, αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης, αναπτύσσει συντονισμένους αγώνες, με προοπτική την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Δε φείδονται χαρακτηρισμών. Για «δογματισμό», «αγκύλωση», για «τύφλωση», για επιμονή σε «παρωχημένα» πρότυπα κατηγορείται όποιος εργάτης, εργάτρια, σωματείο, κόμμα τολμήσει να αμφισβητήσει την «αλήθεια» του κεφαλαίου. Για «υπονόμευση της εθνικής οικονομίας» και πολλά άλλα παρόμοια κατηγορείται όποιος διανοηθεί να τους αντισταθεί και να απορρίψει την άποψή τους ότι οι καλύτερες ημέρες για τους εργαζόμενους περνάνε μέσα από την αυξημένη «ανταγωνιστικότητα», «παραγωγικότητα», κερδοφορία του κεφαλαίου.

Κεκτημένα εννοείται ότι είναι (όπου απέμειναν) ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, το 40ωρο, 5ήμερο, ο βασικός μισθός, οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, το όριο των απολύσεων, η αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, τα χρονοεπιδόματα, η αναγνώριση της ειδικότητας κλπ. Βεβαίως και η σύνταξη, η ιατροφαρμακευτική κάλυψη και ό,τι ακόμα έχει απομείνει από τη «Δημόσια» Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κλπ.

Εκατοντάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι καθημερινά προπηλακίζονται - εκβιάζονται - απολύονται, γιατί επιμένουν να διεκδικούν σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, σταθερό μεροκάματο και μισθό που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εργατικής οικογένειας, να απαιτούν αποζημίωση, ασφάλεια στην εργασία τους, ανθρώπινη σύνταξη, αποκλειστικά Δημόσια, Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία.

Για όσους αμφισβητούν το «δικαίωμα» του εργοδότη και της κυβέρνησης να καθορίζουν αυτοί, όπως τους συμφέρει κάθε φορά, τα ωράρια, τους μισθούς, το χρόνο ανάπαυσης, το τι θα τρώμε, το τι θα μαθαίνουμε, το πώς και με τι θα διασκεδάζουμε κλπ., υπάρχουν οι ιδιωτικοί στρατοί, οι δημόσιοι κατασταλτικοί, κρυφοί και φανεροί, μηχανισμοί, οι «αδέκαστοι» δικαστές, οι «αντικειμενικοί» και «αδέσμευτοι» δημοσιογράφοι σε δράση και αλληλοϋποστήριξη για να «πειστούν» οι αμφισβητίες.

Οποιος νομίζει ότι αναίμαχτα η αστική τάξη υπερασπίζει τα δικά της «κεκτημένα», είναι «αλάργα νυχτωμένος». Δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στις στατιστικές της ανεργίας, των επαγγελματικών ασθενειών, των θανάτων από εργατικά ατυχήματα. Να μετρήσει τους νέους και τις νέες που παγιδεύονται στον εφιάλτη των ναρκωτικών, των νεκρών από τα «ΣΑΜΙΝΑ», τις «ΡΙΚΟΜΕΞ» και τα «πέταλα του Μαλιακού». Δεν έχει παρά να ρίξει μια απλή ματιά στους χιλιάδες μισοκαμένους σκελετούς που βρίσκονται στα αποκαΐδια από τις βόμβες της αστικής τάξης στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ. Στα εκατομμύρια των παιδιών που μέσα σ' ένα χρόνο πεθαίνουν από το κρύο, την πείνα, τη δίψα. Να ρίξει μια γρήγορη ματιά στα «Γκουαντανάμο», στα «Λευκά κελιά», στους 100άδες συνδικαλιστές εργάτες και αγρότες, θύματα της εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας σε Αφρική, Ασία και Ευρώπη.

Και όσο αυτοί επιμένουν στο ψέμα, την απάτη, στον ταξικό τους πόλεμο και στην υπεράσπιση των «κεκτημένων» τους, τόσο ο εργαζόμενος, η εργαζόμενη να οργανώνονται, να ενισχύουν τις ταξικές δυνάμεις, να παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ. Να ενισχύουν με κάθε τρόπο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του καθεστώτος των μονοπωλίων, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.

Η εργατική τάξη έχει δύναμη. Και αυτή η δύναμη απελευθερώνεται στο βαθμό που οργανώνεται, που δυναμώνει την ταξική της ενότητα, αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης, αναπτύσσει συντονισμένους αγώνες, με προοπτική την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Εκδήλωση για την Κοινωνική Ασφάλιση οργανώνει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 1η Ιούνη. Η εκδήλωση θα γίνει στις 7 μ.μ. στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, πλ. Κάνιγγος και έχει τίτλο: «Κοινωνική Ασφάλιση και εργαζόμενη γυναίκα. Στόχοι πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».

Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας του ΠΑΜΕ για την οργάνωση της πάλης για την Κοινωνική Ασφάλιση, η οποία θα εκφραστεί και με την μέρα πανελλαδικής δράσης που έχει ορίσει το ΠΑΜΕ στις 15 Ιούνη. Οι ταξικές δυνάμεις κάνουν καθαρό ότι δε θα αφήσουν να περάσει ο «διάλογος» της απάτης που στήνει η κυβέρνηση με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ. Ούτε θα περιμένουν τις «μελέτες» και τα «συμπεράσματα», ώστε ανενόχλητα μετά να νομοθετήσουν τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα.

Η εκδήλωση, αλλά και πολύ περισσότερο η επιλογή του συγκεκριμένου θέματος για το Ασφαλιστικό των γυναικών, είναι και επίκαιρη και αναγκαία. Αυτοί που εξυφαίνουν τη νέα αντιασφαλιστική επίθεση έχουν κάνει σαφές ότι στις προτεραιότητές τους βάζουν το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών. Η φιλολογία περί πρόωρων συντάξεων που πρέπει να περικοπούν, καθώς και ο διακηρυγμένος στόχος της ΕΕ για παράταση του εργάσιμου βίου θίγει πριν απ' όλους τις εργαζόμενες γυναίκες και ειδικότερα τις μητέρες.

Παράλληλα, έρχεται να υπογραμμίσει την ανάγκη, τα ταξικά συνδικάτα να επικεντρώσουν τη δράση τους στις γυναίκες εργαζόμενες, που ήδη πληρώνουν βαρύ φόρο από τους αντιασφαλιστικούς νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Και μόνο το γεγονός ότι οι νέες γυναίκες που μπήκαν στην εργασία μετά το 1992, θα βγαίνουν στη σύνταξη στα 65 χρόνια, πέντε δηλαδή χρόνια αργότερα, πρέπει να απασχολήσει σοβαρά το συνδικαλιστικό κίνημα.