Μπου! Το φάντασμα του κομμουνισμού που στοιχειώνει ακόμα τον ξύπνιο διαφόρων «αριστερών»...

Ισχύει ειδικά για τους κάθε είδους οπορτουνιστές που καλύπτονται πίσω από ένα βολικό κατασκεύασμα, τη λέξη «αριστερά», όχι ως έννοια, αλλά ως εξευτελισμό της, που ως τέτοιος δεν εννοεί τίποτα, αλλά όλα τα χωράει, όλα τα χωνεύει, έτσι που στο τέλος ακόμα και τη στοιχειώδη αμφισβήτηση του καπιταλισμού να την οδηγούν σε μια αυταπάτη για καλύτερη διαχείριση του καθεστώτος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ξανά και ξανά, τόσο που να καταντά βαρετή ως και η επισήμανση του φαινομένου, σα να έχουν αναλάβει ιστορική αποστολή, επανέρχονται στον τόπο του εγκλήματος κι εκεί που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους ζητάνε και τα ρέστα. Ετσι, για τη χρεοκοπία του αναθεωρητισμού δε φταίει ο ίδιος ο αναθεωρητισμός, αλλά «η κατάρρευση των καθεστώτων του "υπαρκτού"» και η «σταλινική μετάλλαξή τους»!

Χρεώνουν την ήττα τους σ' ό,τι τουλάχιστον προσπάθησε να είναι εργατική εξουσία. Εννοιες, όπως η αυτοκριτική του κομμουνιστή, τους είναι παντελώς ξένες, όχι γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνουν, αλλά γιατί από τη μήτρα που τους γέννησε, άλλη είναι η αποστολή τους.

Αφού φρόντισαν να εκχυδαΐσουν ξανά και ξανά κάθε αξία και έννοια που συνδέεται με το όραμα των εργατών για την απελευθέρωσή τους από τα καπιταλιστικά δεσμά, έρχονται σήμερα να ορίσουν ξανά σαν σημείο αφετηρίας για το στήσιμο ενός ακόμα κόμματος της «αριστεράς», καθώς όσα αναχώματα στήσανε ως τα τώρα κατέρρευσαν, την πιο χυδαία έκφραση του αντικομμουνισμού, τον αντισταλινισμό.

Το γεγονός ότι ο Στάλιν και ό,τι σήμανε για τους εργάτες όπου Γης, εξακολουθεί να στοιχειώνει όχι μόνο τον ύπνο τους, αλλά κυρίως τον ξύπνιο τους, είναι δηλωτικό της αποστολής που έχουν αναλάβει.

Τρέμουν, περισσότερο κι απ' τα ιδεολογικά αφεντικά τους, στην ιδέα ότι οι εργάτες μπορούν να σχεδιάσουν, οργανώσουν και εν τέλει εγκαθιδρύσουν τη δική τους εξουσία, που σημαίνει εξουσία εργατών χωρίς καμία ανοχή σ' ό,τι μπάζει από την πίσω πόρτα τον καπιταλιστή.

Δε θέλουν να ξεκολλήσουν από τον «αντισταλινισμό» γιατί αυτός τους θρέφει, εντελώς κυριολεκτικά!

Ολα τ' άλλα, οι κοπανιές του Βούτση, για τον κομμουνιστή Μαυρίκο που δεν εννοεί να γίνει ΠΑΣΟΚ, είναι παραφεράλια της μιας - ενιαίας - κεντρικής αντίληψής τους: Ο,τι δεν υποτάσσει τους εργάτες στη γραμμή του «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», το βαφτίζουν «αντιενωτικό». Λες κι έχουν κανένα πόνο οι εργάτες να ενωθούν με τον Πολυζωγόπουλο, τον Πρωτόπαππα, τον Φελώνη, τον Παναγόπουλο.

Τα πράγματα γύρω μας βοούν: Το νόμο Ρέππα εφαρμόζει η ΝΔ για να καταργήσει τα βαριά κι ανθυγιεινά. Η πολιτική της ΕΕ «των λαών» προωθείται στην Παιδεία για να αφήσει αμόρφωτα τα παιδιά των εργατών. Το χαράτσι που επέβαλαν οι δήμαρχοι της ΝΔ υπόσχεται να διαχειριστεί καλύτερα ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα.

Κι έρχονται τα «τσίρκα» να καταγγείλουν το ΚΚΕ για «ανθενωτική» πολιτική. Μα, τόσο πολύ θέλουν να κυριαρχήσει το ΠΑΣΟΚ;

Οι εργάτες, αργά ή γρήγορα, όσο κι αν σήμερα ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, θα βρουν το δρόμο της ταξικής ενότητας. Και θα τον βρουν, αφού πρώτα ξεμπερδέψουν μ' όλους εσάς που παριστάνετε τους διαμαρτυρόμενους για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Ρετάλια!