Το Πολυφωνικό Τραγούδι ανήκει στην έντεχνη μουσική και τη λυρική τέχνη (!), σύμφωνα με τις ευφάνταστες και προσχηματικές επινοήσεις αρμοδίων του ΥΠΠΟ, προκειμένου να μην επιχορηγηθεί το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού.

Οπως αναφέρουν οι οργανωτές του Διεθνούς Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού, το ΥΠΠΟ, απαντώντας εγγράφως στο αίτημά τους για την ενίσχυση του φετινού Φεστιβάλ, δηλώνει ότι η ενίσχυσή του δεν είναι εφικτή γιατί «οι εν λόγω δράσεις δεν έχουν ενταχθεί στον προϋπολογισμό τρέχοντος έτους»!

Το αίτημα για επιχορήγηση υποβλήθηκε στο Γραφείο του υπουργού Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκη και αντί να κοινοποιηθεί στην αρμόδια Διεύθυνση Πολιτιστικής Κληρονομιάς κοινοποιήθηκε στο Τμήμα Εντεχνης Μουσικής «για να τεθεί εκ των πραγμάτων εκτός θέματος και να προσφερθεί η δυνατότητα εύσχημης απόρριψής του», σημειώνουν στην καταγγελία τους οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ.

«Αν το Γραφείο του κ. Βουλγαράκη απεύθυνε προς την καθ' ύλην αρμόδια διεύθυνση του ΥΠΠΟ το αίτημα του Φεστιβάλ, το εύσχημο άλλοθι δε θα μπορούσε να επινοηθεί. Θα έπρεπε να κοινοποιηθεί η άρνηση του ΥΠΠΟ να επιχορηγήσει πρόταση αποδεκτή από την αρμόδια Διεύθυνσή του. Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ προτιμά, όμως, να επενδύει με τρόπους εύσχημους και άλλοθι έωλα την απουσία της από ό,τι της εκφεύγει. Γιατί να ενισχύσει άραγε το Διεθνές Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού; Γιατί διατρέχει όλη την παραμεθόρια Ηπειρο και Δυτική Μακεδονία; Γιατί είναι ο μόνος διεθνής πολιτιστικός θεσμός που διατρέχει με τις εκδηλώσεις του έξι Νομαρχίες στην παραμεθόρια Ελλάδα; Γιατί διοργανώνει εκδηλώσεις σε χωριά των ορίων, ξωκλήσια, φαράγγια, αλώνια, ξέφωτα, δίνοντας πνοή στην άλλη, ξεχασμένη Ελλάδα; Γιατί είναι ο μόνος πολιτιστικός μας θεσμός που διοργανώνει εκδηλώσεις στις άλλες πλευρές των συνόρων, στη Βουλγαρία, την Αλβανία και την Ιταλία; Γιατί επιμένει να σμίγει κάθε χρόνο μουσικές, γλώσσες, λαούς από όλα τα Βαλκάνια ανασταίνοντας τα τοπία της κοινής μας πολυφωνικής κληρονομιάς; Γιατί επιμένει να διευρύνεται χρονικά, θεματικά, οργανωτικά, γεωγραφικά, σε πείσμα της απουσίας του ΥΠΠΟ ή οποιωνδήποτε προγραμμάτων; Γιατί επιμένει να προβάλλει την παλαιότατη των μουσικών μας παραδόσεων σε πείσμα του τρέχοντος life style της παγκοσμιοποίησης; Γιατί επιμένει να ασχολείται με την παράδοση όχι σαν αναπαράσταση με τρόπους folkore ούτε σαν ethnic της βιομηχανίας του πολιτισμού;», τονίζεται στην ανακοίνωση -καταγγελία, που καταλήγει ως εξής:

«Απευθύνουμε κάλεσμα στον υπουργό να κοπιάσει στις εκδηλώσεις της 8ης Διεθνούς Συνάντησης Πολυφωνικού Τραγουδιού που ξεκινούν σε μια εβδομάδα. Γνωρίζουμε ότι το Αργυροχώρι, η Χαραυγή, το Γκρίμποβο, η Παλιά Σαγιάδα, η αρχαία Φανωτή, το Κεφαλόβρυσο, η Αβδέλα, η Κάτω Γαρούνη, το Σελλιό, η Πολύτσανη, η Sternatia, το Corigliano, η Bova Marina, η Pianα πέφτουν λίγο μακριά από το Ηρώδειο, το Μέγαρο και τις άλλες προθήκες της πολιτιστικής πολιτικής του ΥΠΠΟ. Γνωρίζουμε, όμως, ότι όσοι βρέθηκαν εκεί κατάλαβαν τι πραγματικά συμβαίνει, ποιο είναι το έργο του Φεστιβάλ και ποια είναι η σημασία του».

Να σημειώσουμε ότι η φετινή διοργάνωση (26/7-12/8) περιλαμβάνει τη Φιλιπούπολη της Βουλγαρίας, όλη την παραμεθόρια Μακεδονία και Ηπειρο, τη Νότια και Βόρεια Αλβανία και την Κάτω Ιταλία.

«Αντιγράφοντας το Βυζάντιο» είναι ο τίτλος της έκθεσης, που φιλοξενείται στο Λαογραφικό Μουσείο Κύμης. Παρουσιάζονται 26 έργα από τη συλλογή αντιγράφων του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, μία σημαντική, αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό, συλλογή. Μέσα από τα πρώιμα έργα της μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τη σταδιακή «ανακάλυψη» της βυζαντινής τέχνης από τους μελετητές, τους φιλότεχνους και τους αγιογράφους του τέλους του 19ου και των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, ενώ τα πιο ύστερα έργα της είναι διαφωτιστικά για τα σημαντικά βήματα που έγιναν στη συντήρηση των βυζαντινών εικόνων στο β΄ μισό του 20ού αιώνα.

Η έκθεση είναι χωρισμένη σε τρεις μεγάλες ενότητες: «Αντίγραφα ζωγράφων - αγιογράφων του α΄ μισού του 20ού αιώνα» (Κόντογλου, Αστεριάδης, Φερεκείδης, Π. Ζωγράφος), «Αντίγραφα ειδικευμένων συντηρητών - καλλιτεχνών των δεκαετιών του '50 και '60» (Φ. Ζαχαρίου, Χρ. Λεφάκης, Ι. Κολέφας) και «Σύγχρονα αντίγραφα ειδικευμένων συντηρητών» (Φλ. Ιατροπούλου, Ολ. Κολέφα). Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 3/9.

• «Λατρείας τάματα» είναι ο τίτλος της έκθεσης που παρουσιάζεται (22/7-3/9), στον πύργο Μπαζαίου στη Νάξο. Διοργανώνεται από το Μουσείο Μπενάκη και τον Πολιτιστικό Οργανισμό «Αιών». Το υλικό προέρχεται από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη και το αρχείο της φωτογράφου Μαρίας Χουλάκη, ενώ αναφορά στην εικαστική επιρροή του θέματος στην τέχνη επιχειρείται μέσα από την παρουσίαση έργων του Δημήτρη Ταλαγάνη. Παράλληλα με την παρουσίαση, προβάλλονται στον εκθεσιακό χώρο αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ «Βιογραφία ενός τάματος» του Πάνου Καρκανεβάτου. Η έκθεση, την επιμέλεια της οποίας έχει η Σοφία Χανδακά, πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νάξου και θα παρουσιαστεί στη συνέχεια και σε άλλους χώρους της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Μια μουσική προσπάθεια ξεκινάει... με μεράκι και όραμα. Στο τραγουδισμένο νησί του Αιγαίου, την Αμοργό. Για να ζωντανέψει πολιτιστικά ο τόπος. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί όλο το χρόνο. Οι συναυλίες θα πραγματοποιηθούν στην παραλία και στο λιμάνι της Αιγιάλης (15 ευρώ), ενώ προγραμματίζονται και παράλληλες εκδηλώσεις χωρίς εισιτήριο σε χωριά (Θολάρια, Λαγκάδα κ.ά). Το πρόγραμμα έχει ως εξής: 31/7 Μίλτος Πασχαλίδης (φωτό) - Κώστας Λειβαδάς, 7/8 Παύλος Παυλίδης - «Υπόγεια Ρεύματα», 13/8 Θανάσης Παπακωνσταντίνου, 18/8 Γιώργος Ανδρέου - Χρήστος Θηβαίος, 27/8 «Χαΐνηδες».