ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 11 Αυγούστου 2006
Σελ. /24
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οι ιδιωτικοποιήσεις

Η πώληση της Εμπορικής Τράπεζας αποτελεί ένα ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των ιδιωτικοποιήσεων κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών που ξεκίνησαν από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και στη χώρα μας και με σταθερό ρυθμό και ανεξαρτήτως κυβέρνησης συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις κατέλαβαν ιδιαίτερο χώρο στα προγράμματα των κομμάτων εξουσίας (του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, μετά την επικύρωση της περιβόητης Συνθήκης του Μάαστριχτ. Συνθήκη, η οποία σηματοδότησε τη γενικευμένη επίθεση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου κατά του εργατικού κινήματος, με τρεις κυρίως αιχμές: Τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, τη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων του καπιταλιστικού κράτους στο ιδιωτικό κεφάλαιο και την εφαρμογή σκληρών προγραμμάτων δημοσιονομικής λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Συνδετικός κρίκος και των τριών αυτών «εργαλείων πολιτικής», η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, η απόσπαση μεγαλύτερης υπεραξίας από τους κεφαλαιοκράτες εκμεταλλευτές.

Αν λάβουμε ως αφετηρία το 1990, για την περιγραφή του κύκλου των ιδιωτικοποιήσεων, μικρό μόνο κομμάτι πραγματοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Το ...«βαρύ» έργο της εκποίησης του δημόσιου πλούτου έπεσε στις πλάτες του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, ειδικά κατά την επταετία Σημίτη, είχε καταληφθεί από αμόκ αποκρατικοποιήσεων. Παράλληλα, τα δύο αυτά κόμματα (αλλά και ο ΣΥΝ, με μεταλλάξεις που δεν επηρεάζουν όμως την ουσία) ενίσχυσαν την πολιτική και ιδεολογική τους επιχειρηματολογία με αιχμή την επίθεσή τους ενάντια «στον κρατισμό», επίθεση η οποία είχε ως στόχο τη μετάλλαξη των απόψεων της κοινής γνώμης, η οποία ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική - και συνεχίζει να είναι - στα νέα ήθη που πρεσβεύει η εποχή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης... Ενδεικτικές από την άποψη αυτή είναι οι εκθέσεις Σπράου, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σαν ιδεολογική και πολιτική ρομφαία κατά του εργατικού κινήματος.

Αν ρίξουμε μια ματιά πίσω, θα δούμε ότι το πολύ μεγάλο κομμάτι της δημόσιας περιουσίας έχει πλέον ξεπουληθεί. Επιχειρήσεις που συνιστούν τις ναυαρχίδες του ελληνικού καπιταλισμού (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛ.ΠΕ., ΕΥΔΑΠ, τράπεζες) έχουν περάσει στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου. Οι αντιστάσεις που προβλήθηκαν από την πλευρά του εργατικού κινήματος προήλθαν αποκλειστικά από τις δυνάμεις που έχουν ξεκάθαρο ταξικό και αγωνιστικό προσανατολισμό, ενώ το ...επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα, με τους καρεκλοκένταυρους της ΓΣΕΕ και τις ελεγχόμενες πλειοψηφίες σε διάφορες πρώην ΔΕΚΟ λειτουργούσε είτε ως Δούρειος Ιππος (συγκαλυμμένα), είτε και ως απεργοσπαστικός μηχανισμός (περίπτωση Ιονικής Τράπεζας) κατά των κινητοποιήσεων των εργαζομένων.

Το «ελληνικό» και ξένο κεφάλαιο, το οποίο τράφηκε από την εξαγορά φθηνών και κερδοφόρων επιχειρήσεων, έγινε πιο επιθετικό, περισσότερο κυνικό. Το οργανωμένο ταξικό κίνημα υπό τις νέες συνθήκες καλείται να προασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων. Οργανώνοντας την αντίσταση σήμερα κατά της επίθεσης του κεφαλαίου, ώστε αύριο να περάσει στη νικηφόρα επίθεση.

Ηταν κάποτε...

Ηταν κάποτε η πλατεία Γαρδένιας... Αυτό θα λένε σε λίγες βδομάδες οι κάτοικοι του Ζωγράφου για το μοναδικό χώρο του δήμου που θα μπορούσε να ονομαστεί πλατεία στην περιοχή, πλατεία που πριν από μια δεκαετία περίπου ταυτιζόταν με την ύπαρξη μεγάλων, τεράστιων ευκαλύπτων.

Η δημοτική αρχή, η οποία πρόσκειται στο κόμμα της ΝΔ, ακολουθώντας την τακτική των προκατόχων της που ήταν εκλεκτοί του ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να επιδείξει έργο βιτρίνας, βάλθηκε να ανασκευάσει το χώρο, κινούμενη ακριβώς στην πεπατημένη των προηγουμένων.

Τότε είχαν κόψει τους μισούς ευκαλύπτους και τους είχαν αντικαταστήσει με τσιμεντένια τοιχία. Τώρα ξήλωσαν και τους υπόλοιπους, μπετονάρισαν για τα καλά το χώρο και στην ουσία μετατρέπουν την πλατεία σε ...διάδρομο προς την καφετερία που κατ' αποκλειστικότητα εξασφάλισε συγκεκριμένος επιχειρηματίας...

Τα παλιά ψέματα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Και τι δε σκαρφίζονται οι κυβερνητικοί διαχειριστές της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, για να «διασκεδάσουν» τις μεγάλες ανησυχίες των μικρομεσαίων αγροτών, που βλέπουν να μειώνεται, συνεχώς, το εισόδημά τους και να μικραίνει ο δρόμος προς το ξεκλήρισμα και την ανεργία. Πλην όμως, μάταιος ο κόπος τους. Προσπαθούν να κρύψουν, ή, τουλάχιστον, να υποβαθμίσουν τις επιπτώσεις εφαρμογής της νέας ΚΑΠ. Αλλά πώς να κλείσουν τα μάτια του παραγωγού που βλέπει όλο και πιο άδεια την τσέπη του; Κάνουν ελιγμό και λένε στους ξωμάχους: «Κάθε αρχή και δύσκολη, κάντε υπομονή, θα καλυτερέψουν τα πράγματα». Αλλά πόση υπομονή μπορεί να έχει ο πεινασμένος; Επιχειρούν ν' αποπροσανατολίσουν τους μικροκαλλιεργητές, προτείνοντάς τους ν' αλλάξουν τις καλλιέργειες που δεν τους αφήνουν, πια, εισόδημα και να στραφούν σε άλλες, που δήθεν θα τους αφήσουν κέρδη. Αλλά, ποιος είναι τόσο αφελής και ευκολόπιστος να «τσιμπήσει» στο «δόλωμα» και να πάει μια ώρα αρχύτερα στο ξεκλήρισμα;

... και το νέο «παραμύθι»

Μετά το «παραμύθι» για τη δήθεν διέξοδο που μπορούν να βρουν οι μικρομεσαίοι παραγωγοί, κάνοντας στροφή προς τη βιολογική γεωργία και τα αρωματικά και ενεργειακά φυτά, που «σερβιρίστηκε» πολύ με το που άρχισε η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, ένα νέο «παραμύθι» ακούγεται, τώρα, από τα απατηλά χείλη των διαχειριστών της αντιαγροτικής πολιτικής. «Καλλιεργήστε εγχώριες και τοπικές ποικιλίες προϊόντων», λένε στους αγρότες «και θα εξασφαλίσετε καλό εισόδημα από τις μεγάλες επιδοτήσεις που θα παίρνετε». Καλά, σε «κάφρους» νομίζουν ότι απευθύνονται; Θεωρούν ότι οι αγρότες δεν έχουν αντιληφθεί ότι σε λίγα χρόνια «επιδοτήσεις γιοκ» και μετά όποιος ζήσει; Αλλωστε, και το ίδιο το πρόγραμμα ενισχύσεων για την καλλιέργεια τοπικών ποικιλιών και για τη σποροπαραγωγή τους - έχει τον βαρύγδουπο τίτλο «Διατήρηση Εκτατικών Καλλιεργειών που κινδυνεύουν από Γενετική Διάβρωση» και περιλαμβάνεται στο Μέτρο 3.8 του Εγγράφου Προγραμματισμού Αγροτικής Ανάπτυξης - προβλέπει επιδότηση μόνο για μια πενταετία...

Γυρατζήδες για τα πανηγύρια...

Αν θέλει κάποιος να δει μαζεμένους πολλούς υποψήφιους για τις νομαρχίες και τους δήμους που πρόσκεινται στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον ΣΥΝ, δεν έχει παρά να επισκεφτεί κάποια από τα πανηγύρια που γίνονται, αυτό το διάστημα, σε διάφορα χωριά ανά την επικράτεια. Σαν τις αυγουστιάτικες μύγες που ορμούν στους μεζέδες, μαζεύονται εκεί οι «πολιτικοί γυρατζήδες» μήπως και «τσιμπήσουν» κάνα ψηφαλάκι. Μόνο που πολλοί ντόπιοι «τους πήραν χαμπάρι» και πολλές φορές «τους παίρνουν στο ψιλό». Αυτό το «βρε καλώς τους» που τους απευθύνουν, κάθε φορά που τους βλέπουν μπροστά τους, έχει τόσο φανερή δόση ειρωνείας, που δεν μπορούν να την αντέξουν οι «απρόσκλητοι μουσαφίρηδες». Και δυστροπούν και στραβομουτσουνιάζουν ακόμα κι εκείνοι από τους πολιτικάντηδες που είναι πολύ συνηθισμένοι σ' αυτά και «όταν τους φτύνουν, νομίζουν πως βρέχει»...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ