Οι ΗΠΑ, όπως πια έχει καταδειχτεί, απεργάζονται συνεχώς σχέδια ανατροπής αλλά ο κουβανικός λαός είναι προετοιμασμένος για παν ενδεχόμενο. Εντούτοις, το μεγαλύτερο όπλο και ασπίδα προστασίας της Κούβας δεν είναι άλλο από την αλληλεγγύη. Οπως και στο παρελθόν. Ετσι και τώρα στην πιο κρίσιμη στιγμή της.

Ετσι η επιστολή των 400 διανοουμένων, επιστημόνων και καλλιτεχνών, που απαιτούν τον απόλυτο σεβασμό της ανεξαρτησίας και καταδικάζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις απειλές ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Κούβας εξαπλώνεται σαν φωτιά. Περισσότερες από 7.000 προσωπικότητες απ' όλο τον κόσμο έχουν μέχρι στιγμής υπογράψει την επιστολή, η οποία έχει ως εξής.

«Σε συνέχεια του μηνύματος του Φιντέλ Κάστρο για την κατάσταση της υγείας του και την προσωρινή ανάθεση των ευθυνών του, υψηλόβαθμα στελέχη των ΗΠΑ έχουν διατυπώσει ολοένα και πιο σαφείς διακηρύξεις αναφορικά με το άμεσο μέλλον της Κούβας. Ο υπουργός Εμπορίου Κάρλος Γκουτιέρες είπε πως "ήρθε η στιγμή για μία αληθινή μετάβαση σε μία πραγματική δημοκρατία" και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τόνι Σνόου είπε πως η κυβέρνησή του είναι "έτοιμη και πρόθυμη να παράσχει ανθρωπιστική, οικονομική και άλλη βοήθεια στο λαό της Κούβας", όπως επαναλήφθηκε πρόσφατα από τον Πρόεδρο Μπους.

Ηδη η "Επιτροπή Αρωγής για μια Ελεύθερη Κούβα", της οποίας προεδρεύει η υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, υπογράμμισε σε μια έκθεση που εκδόθηκε τον Ιούνη ότι "επείγει να εργαστούμε σήμερα ώστε να εξασφαλιστεί ότι η στρατηγική της μεταβίβασης της εξουσίας από τον Κάστρο θα αποτύχει" και ο Πρόεδρος Μπους σημείωσε πως αυτό το ντοκουμέντο "δείχνει ότι δουλεύουμε δραστήρια για αλλαγή στην Κούβα, δεν περιμένουμε απλά την αλλαγή". Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έχει τονίσει εμφαντικά πως το σχέδιο περιλαμβάνει μέτρα που θα παραμείνουν μυστικά για "λόγους εθνικής ασφαλείας" και για να διασφαλιστεί η "αποτελεσματική του εφαρμογή".

Δεν είναι δύσκολο κανείς να φανταστεί το χαρακτήρα των μέτρων αυτών και της ειδικής προσοχής, εάν κανείς αναλογιστεί το μέγεθος της στρατιωτικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και τα όσα έχουν λάβει χώρα στο Ιράκ.

Απέναντι, λοιπόν, σε αυτή την αυξανόμενη απειλή ενάντια στην ανεξαρτησία και κυριαρχία ενός κράτους, στην ειρήνη και την ασφάλεια στη Λατινική Αμερική αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, οι παρακάτω υπογράφοντες απαιτούμε η κυβέρνηση των ΗΠΑ να σεβαστεί την κυριαρχία της Κούβας. Πρέπει να αποτρέψουμε μια νέα επίθεση με κάθε κόστος».

Ανάμεσα στα ονόματα των αρχικών 400 διανοουμένων και καλλιτεχνών από 50 χώρες ξεχώριζαν οι κάτοχοι του βραβείου Νόμπελ Ζοζέ Σαραμάγκου, Ριγομπέρτα Μεντσού, Ναντίν Γκόρτιμερ, Γουόλε Σογίνκα, Αντόλφο Πέρες Εσκιβέλ, Ντάριο Φο, Ντέσμοντ Τούτου, Ζορές Αλφιόροφ, αλλά και των Μπερνάντ Κασέν, Ιγνάσιο Ραμονέ διευθυντή και αρχισυντάκτη της «Λε Μοντ Ντιπλοματίκ», των καθηγητών Πανεπιστημίου, Τζέιμς Πέτρας, Νόαμ Τσόμσκι, Σαμίρ Αμίν, των λογοτεχνών Εδουάρδο Γκαλεάνο, Μάριο Μπενεντέτι, Χουάν Γκέλμαν, Ερνέστο Καρδενάλ, του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Ράμσεϊ Κλαρκ, αλλά και του Ισπανού θεατράνθρωπου Αλφόνσο Σάστρε, του Μανού Τσάο, του Τσίκο Μπαρκέ, του Πάμπλο Γκουαγιασιμίν, του Φρέι Μπέτο, του Ντάνι Γκλόβερ, του Χάρι Μπελαφόντε, της Μαρία Ρόχο, της Λετίσια Σπίλερ, του θρύλου της αρχιτεκτονικής Οσκαρ Νιεμέγιερ, κ.ά..

Σε λιγότερο από μία εβδομάδα οι 400 έχουν ξεπεράσει τους 7.000 και ανάμεσα σε αυτούς βρίσκει κανείς τον Χιλιανό σκηνοθέτη Μιγκέλ Λιττίν, από τον οποίο ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες εμπνεύστηκε και δημιούργησε το βιβλίο «οι περιπέτειες του Μιγκέλ Λιττίν», του Γάλλου ηθοποιού Ζεράρ Ντεπαρντιέ, του Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και Ροντρίγκο ντε λα Σέρνα πρωταγωνιστών της ταινίας «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας» για τον Τσε Γκεβάρα, η κάτοχος του «Πούλιτζερ» Αλίσια Γουόκερ, ο Τομ Μορέλο μέλος του ροκ γκρουπ «Audioslave» - που σημειωτέον έσπασε το εμπάργκο και ήταν το πρώτο αμερικανικό συγκρότημα που έδωσε συναυλία στην Αβάνα - ο βραβευμένος με Οσκαρ για την ταινία «Τράφικ» Αμερικανός ηθοποιός Μπενίσιο ντε Τόρο. Των Αμερικανών πολιτικών ακτιβιστών και διανοούμενων, Μάικλ Παρέντι και Αμίρι Μπαράκα κ.ά.

Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής των 400 διανοουμένων - καλλιτεχνών, η ανταπόκριση και των Ελλήνων ήταν άμεση και αποφασιστική. Ηδη την επιστολή, έχουν υπογράψει οι καθηγητές: Ηλίας Νικολόπουλος συνταγματολόγος, Κατρούγκαλος Γιώργος επίκουρος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και ο Κώστας Αλυσσανδράκης καθηγητής Πανεπιστημίου. Επίσης ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και διευθυντής του «Ριζοσπάστη», οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, Διαμάντω Μανωλάκου, Θανάσης Παφίλης και Γιώργος Τούσσας, ο Ηρακλής Τσαβδαρίδης Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, ο Γιώργος Μαυρίκος Γραμματέας της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, τα μέλη της διοίκησης της Ελληνικής Ομοσπονδίας Σκακιού, Νίκος Σερετάκης και Ευδοκία Μακαντάνη και δεκάδες άλλοι.

Επίσης, σήμερα στον «Ρ» μιλούν και στέκονται αλληλέγγυοι με τον κουβανέζικο λαό, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, της δημόσιας κοινωνικής ζωής, καταδικάζοντας τα επεμβατικά σχέδια των ΗΠΑ.

«Αυτά είναι παλιά ιστορία. Την ξέρουμε. Είδαμε πολλά τέτοια στον καιρό μας. Οποτε και σε όποια γωνιά του κόσμου παραμερίζεται η παλιά τάξη πραγμάτων και οι άνθρωποι δοκιμάζουν έναν καινούριο τρόπο ζωής, αυτό να μη θεωρείται επιτρεπτό. Και τότε κάποιοι να αναλαμβάνουν δράση. Αλλοτε κρυφά και ύπουλα και άλλοτε άμεσα και βίαια. Συνήθως αυτοχαρακτηρίζονται "προστάτες της δημοκρατίας", "προστάτες των λαών". Αυτοί οι αυτόκλητοι προστάτες που γεμίζουν τα εδάφη με πτώματα των απελευθερωμένων. Τέτοιες απόπειρες προστασίας είδαμε κατά καιρούς να ματαιώνονται σε εκείνο το προπύργιο της αριστερής ιδεολογίας, που λέγεται Κούβα.

Ο μεγάλος ηγέτης, ο Κάστρο, στάθηκε βέβαια πάντα εμπνευστής ενός λαού που πορεύεται χρόνια τώρα στο δρόμο της πίστης και της καταξίωσής του. Σήμερα, με το πρόβλημα της υγείας του, έχουν αρχίσει να οργιάζουν τα κέντρα στρατηγικής του άλλου κόσμου, με προπαγάνδες και με υποκινήσεις εσωτερικών αντιπολιτεύσεων, με υποσχέσεις οικονομικών παροχών και με τα χρωματιστά όνειρα των παραδείσων τους. Εμείς βέβαια που είδαμε την πορεία αυτού του υπέροχου λαού της Κούβας, παρακολουθούμε με μια απέχθεια τις μεθοδεύσεις αυτής της υπονόμευσης μαζί με την ευχή μας για τη γρήγορη βελτίωση της υγείας του αξιαγάπητου Κάστρο. Πιστεύουμε ότι ένας μεγάλος ηγέτης ενός υπέροχου λαού πάντα θα έχει τους συνεχιστές αυτής της πορείας. Ας μη βαυκαλίζονται δηλαδή όλοι αυτοί ότι μετά τον Κάστρο έρχεται η δική τους επικυριαρχία».

«Ο κουβανικός λαός έχει δυναμώσει τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια που δεν έχει ανάγκη από διαγγέλματα και γιορτές και κηδείες και είμαι σίγουρη ότι θα εξακολουθήσει να είναι δυνατός ακόμα και όταν επέλθει ο φυσικός θάνατος - που αυτοί περιμένουν ότι θα επέλθει γρηγορότερα - του Φιντέλ Κάστρο. Εχουν μια πορεία προς τα πάνω. Είναι, όπως λέει όλος ο κόσμος, "καρφί στο μάτι τους" και θα εξακολουθήσει να είναι μέχρι να γίνουν και άλλα καρφιά στο μάτι τους, το ελπίζω και όχι μόνο ελπίζω αλλά πρέπει να αγωνιζόμαστε και γι' αυτό».

«Αυτό ήταν αναμενόμενο ως ένα βαθμό. Αυτό που προκαλεί σ' εμένα ενδιαφέρον είναι να δούμε πόσο έχει δουλέψει το ΚΚ της Κούβας, αν υποθέσουμε ότι πάμε στη μετά Φιντέλ εποχή, αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό στοίχημα. Και παρεμβάσεις τέτοιου είδους από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αναμενόμενες ίσως ως ένα βαθμό ήταν και αντιμετωπίσιμες θα είναι, γιατί η Κούβα δεν είναι μόνη της αυτή τη φορά, υπάρχει ένα πλέγμα προοδευτικών κυβερνήσεων στην περιοχή που προβληματίζει τις ΗΠΑ και τη συγκεκριμένη κυβέρνηση Μπους. Νομίζω ότι πρέπει να περιμένουμε και να μην ανησυχούμε και ιδιαίτερα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν εντείνονται οι διαμαρτυρίες ή δε θα πρέπει να καταγγείλουμε το γεγονός της αμερικανικής παρεμβατικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής, αλλά έτσι δε λειτουργεί ο ιμπεριαλισμός;

Νομίζω ότι είναι ίσως η μοναδική ζωντανή Επανάσταση που έχουμε αυτή τη στιγμή στην εξουσία στην υφήλιο και σημείο αναφοράς. Οι άλλες κυβερνήσεις, δηλαδή, στη Λατινική Αμερική είναι προοδευτικής κατεύθυνσης κι είναι καλό που υπάρχουν, αλλά η Κούβα είναι κάτι ξεχωριστό. Θα δούμε τώρα και τον Λούλα και τον Τσάβες μέχρι πού θα το πάνε. Τώρα η αλληλεγγύη στον κουβανικό λαό υπάρχει, έχει παίξει ρόλο η νεολαία, έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο το ΚΚΕ, αλλά θα περίμενα περισσότερα πράγματα από άλλες χώρες, όπως Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, αλλά ακόμα είναι νωρίς. Νομίζω ότι δεν πρέπει να φοβίζει τους προοδευτικούς ανθρώπους, να τους φοβίζουν οι εξελίξεις στην Κούβα».

«Τώρα έχουμε το άλλο μέτωπο που ανοίγει η αρρώστια του Φιντέλ. Μένει το τελευταίο προπύργιο του σοσιαλιστικού ονείρου της ανθρωπότητας, η Κούβα. Και έχω την εντύπωση ότι πρέπει να βοηθήσει όλος ο κόσμος να κρατήσουμε αυτό το προπύργιο ως κόρη οφθαλμού. Μέσα μου έρχεται ότι έπρεπε τώρα να δημιουργηθεί διεθνής ταξιαρχία όπως τον καιρό της Ισπανικής επανάστασης - της Ισπανικής αντεπανάστασης είναι το σωστό - του εμφυλίου πολέμου, εν πάση περιπτώσει, που κατέστρεψε την Ισπανία, για να υπερασπιστούμε την Κούβα. Να γίνει ένα ανθρώπινο τείχος με διεθνείς προσωπικότητες και του πολιτισμού και όλων των τομέων της ανθρώπινης δραστηριότητας για να μην τολμήσουν να βάλουν μπροστά τα σχέδιά τους, τα οποία είναι φανερά. Με την ασυδοσία που έχουν τώρα και το απάνθρωπο αυτό πρόσωπο του καπιταλισμού, που εμφανίζεται στις μέρες μας χωρίς προσχήματα πια, έχουν αρχίσει τις ενέργειες για να δημιουργήσουν συνθήκες πραξικοπήματος. Εκοψε η κα Ράις, αυτό το εφιαλτικό πρόσωπο, 80 εκατ. δολάρια στους Κουβανούς αντεπαναστάτες που ζουν στη Φλόριντα. Και χρηματοδοτούν ανθρώπους, είναι δυο - τρεις ηγετικές φυσιογνωμίες των αντεπαναστατών της Κούβας στο Μαϊάμι, οι οποίοι είναι μαφία, είναι εγκληματίες, είναι άνθρωποι που υπήρξαν προαγωγοί και θέλουν να ξανακάνουν την Κούβα ένα απέραντο πορνείο στην κοιλιά της Αμερικής, στο κέντρο της Καραϊβικής. Να γίνει μια μεγάλη "καζινούπολη", όπως ήταν επί Μπατίστα. Αυτός είναι ο εκδημοκρατισμός που θέλουν οι Αμερικάνοι. Και πρέπει με κάποιον τρόπο οι λαοί να υπερασπιστούν αυτό το φαινόμενο της Κούβας. Δεν ξέρω ποια θα είναι η επόμενη μέρα από το θάνατο του Κάστρο - κάποια μέρα θα πεθάνει και ο Κάστρο όσο κι αν είναι χαρισματικός - δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάσταση και πώς έχουν τα πράγματα μέσα στην Κούβα από άποψη διαδοχής και τι δυνάμεις έχει ο αδελφός του ο Ραούλ, εκείνο που αισθάνομαι ότι είναι ένα στήριγμα μεγάλο τώρα για την Κούβα, είναι αυτές οι 6 - 7 κυβερνήσεις των Λατινοαμερικάνων, από Βραζιλία, Βολιβία, Παραγουάη, εκεί όλες αυτές οι χώρες με το καινούριο ξεσήκωμα, το λαϊκό κίνημα που έχει αναπτυχθεί εκεί, έχουνε την Κούβα σαν στήριγμα. Στηρίχτηκαν από την Κούβα και πρέπει να τη στηρίξουν».

«Είναι γεγονός ότι αυτή η απροκάλυπτη ανάμειξη του Λευκού Οίκου στα εσωτερικά της Κούβας αποτελεί πρόκληση για κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο. Και είναι προφανές ότι η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας και της θέλησης του λαού της δεν είναι υπόθεση μόνο των σοσιαλιστών και των κομμουνιστών. Είναι επιτακτικό καθήκον κάθε πολίτη, όπου Γης, ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας του με τη συγκεκριμένη ιδεολογία.

Αυτή τη στιγμή, επιχειρείται από την Αμερική αλλά και γενικότερα από τους εκφραστές της "νέας τάξης πραγμάτων" η κατάλυση της δημοκρατίας της Κούβας. Δηλαδή, ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους, μέλους του ΟΗΕ και μάλιστα κατά τρόπο, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί βάναυση προσβολή και ωμή παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας. Η απροσχηματική δήλωση του Τζορτζ Μπους, με την οποία κάλεσε τον κουβανικό λαό να εργαστεί για την ανατροπή της επαναστατικής κυβέρνησης, παραγνωρίζοντας προκλητικά το Σύνταγμα της κουβανικής δημοκρατίας, καθώς και η χτεσινή η εντελώς νωπή ομολογία της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι εντείνει τον επιχειρησιακό και πολιτικό σχεδιασμό της ο οποίος ουσιαστικά παραπέμπει στο σχέδιο της έκθεσης της επιτροπής αρωγής για μια ελεύθερη Κούβα και στοχεύει στην εκχώρηση της περιουσίας του κουβανικού λαού στους επιχειρηματίες των ΗΠΑ και της μαφίας του Μαϊάμι.

Λοιπόν, αυτά δεν έχουν προηγούμενο και θα πρέπει να αφυπνίσουν τη συνείδηση τουλάχιστον κάθε ανθρώπου καλής θέλησης. Εκφράζω τον αποτροπιασμό μου γι' αυτό το άκρως επιθετικό και επικίνδυνο για την ανθρωπότητα σχέδιο των ΗΠΑ καθώς και των υποστηρικτών τους. Ομως, είμαι βέβαιος ότι ο κουβανικός λαός, που στήριξε και υπηρέτησε με πάθος την επανάσταση παρά το σκληρό και μακροχρόνιο οικονομικό αποκλεισμό, θα προβάλει σθεναρή αντίσταση και τελικά δε θα επιτρέψει να γίνει η χώρα του αποικία των ΗΠΑ. Σαν πανεπιστημιακός δάσκαλος και σαν γιατρός, καλώ όλους όσοι υπηρετούν τους χώρους της εκπαίδευσης και της υγείας και οι οποίοι αγωνίζονται για τις αξίες που καθορίζουν το νόημα και τελικά την ποιότητα της ζωής, να ταχθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα του κουβανικού λαού και να εκφράσουν με κάθε δυνατό τρόπο την πλέον έντονη αντίθεσή τους σ' αυτή τη συγκεκριμένη ακραία έκφραση βαρβαρότητας της επιχειρούμενης, ή όπως συνηθίζεται να λέγεται, παγκοσμιοποίησης».