ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 8 Σεπτέμβρη 2006
Σελ. /28
Χωρίς φόβο, αλλά με πάθος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για «ανθρώπους που δε φοβούνται τη σύγκρουση» έκανε λόγο χτες ο Γ. Πανούσης, υποψήφιος υπερνομάρχης του ΣΥΝ, αναφερόμενος σε όσους πλαισιώνουν το ψηφοδέλτιο της παράταξής του, οι οποίοι αναφέρονται σε μια «αριστερά που οραματίζεται, αγωνίζεται και δε φοβάται να κυβερνήσει»...

Μπορεί να μη διακατέχονται από φόβο λοιπόν, αλλά σίγουρα διακατέχονται από πάθος... κυβερνητισμού. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως κάθε δημόσια παρέμβαση του Γ. Πανούση μόνιμη επωδό έχει την ανάγκη η δική του «αριστερά» να είναι συστατικό μέρος της διαχείρισης του καπιταλισμού.

Τι είδους όραμα είναι αυτό; Τι είδους αγώνα και για ποιον θα διεξάγει αυτή η «αριστερά», που κοιμάται και ξυπνάει με την έγνοια μιας κυβέρνησης συνεργασίας; Και μάλιστα με το ΠΑΣΟΚ. Γιατί το έχει δηλώσει ο Γ. Πανούσης από την αρχή της ανάδειξης της υποψηφιότητάς του ότι έχει αυτό το «όραμα». Και δεν μπορεί να αναφέρεται σε άλλο, όταν μιλάει για συνεργασία και μάλιστα κυβερνητική. Προσωπικό του στοίχημα και πρόκληση έχει χαρακτηρίσει την επίτευξη αυτής της συνεργασίας.

Πρόκληση για τους εργαζόμενους και το λαό της Αθήνας και του Πειραιά. Να τους ζητάει ψήφο η «αριστερά», για να την καταθέσει στην «κεντροαριστερά», δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ και στα συμφέροντα που αυτό εκφράζει και τα οποία πουθενά δεν ταυτίζονται με τα δικά τους.

«Κοκορομαχίες» αποπροσανατολισμού

Πυκνώνουν οι αντιδικίες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ για τους συμβασιούχους στο Δημόσιο. Το ΠΑΣΟΚ - που ως κυβέρνηση δημιούργησε τη στρατιά των εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων - και ο ΣΥΝ αντάμα κατηγορούν την κυβέρνηση της ΝΔ ότι δε σέβεται τις τάδε δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν κάποιους συμβασιούχους. Μα έχω αποφάσεις άλλων δικαστηρίων που τις ακυρώνουν, απαντά η ΝΔ. Και το γαϊτανάκι συνεχίζεται με τη στήριξη των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε Ομοσπονδίες και Σωματεία του Δημοσίου, με στόχο τον εγκλωβισμό των εργαζομένων σε νομικίστικες διαδικασίες για τη διεκδίκηση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλιά. Μόνο που αυτές οι διαδικασίες, όπως αποδεικνύουν οι διαπιστωμένες αντιφάσεις που περιέχονται στους νόμους, τα διατάγματα, τις οδηγίες, τις δικαστικές αποφάσεις, το μόνο που κάνουν είναι να εμπλέκουν τους εργαζόμενους σε δικαστικές Οδύσσειες χωρίς κανένα αποτέλεσμα, να υπονομεύουν τη συλλογική δράση των εργαζομένων και να συσκοτίζουν το γεγονός ότι η πάλη για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά για όλους είναι κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα και όχι νομικό. Και αυτό ακριβώς προσπαθούν να πετύχουν όλοι αυτοί με τον σκυλοκαυγά που έχουν στήσει και θα εντείνουν όσο πλησιάζουν οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ας τους «τιμήσουν» λοιπόν και οι συμβασιούχοι στις επικείμενες εκλογές, καταδικάζοντας τους ίδιους και την πολιτική που υπηρετούν.

Οι πολιτικοί προστάτες...

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ (Γιουροστάτ), η Ελλάδα είναι μία από τις δύο πιο ακριβές χώρες της Ενωσης. Ρωτήθηκε, λοιπόν, ο υπουργός Οικονομίας να σχολιάσει το συγκεκριμένο γεγονός και τι απάντησε ο τελευταίος; Οτι θα παρουσιάσει έκθεση για τον πληθωρισμό στην Ελλάδα. Οτι δε θα πρέπει να είμαστε αγνώμονες, δεδομένου ότι ο πληθωρισμός στο παρελθόν ήταν πολύ υψηλότερος και ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα δύο τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε μια πετρελαϊκή κρίση, με πολύ λιγότερες επιπτώσεις στην οικονομία, κάτι που το απέδωσε στο ότι είμαστε στη ζώνη του ευρώ.

Το τελευταίο του επιχείρημα ήταν και το πιο ειλικρινές. Η ελληνική οικονομία - δηλαδή το «ελληνικό» κεφάλαιο - αντιμετώπισε την πετρελαϊκή κρίση με τις λιγότερες δυνατόν επιπτώσεις. Αυτό φυσικά ενδιαφέρει τον κ. Αλογοσκούφη. Οτι οι επιχειρήσεις την έχουν βγάλει καθαρή με την πετρελαϊκή κρίση. Τώρα ότι οι υψηλές τιμές του πετρελαίου και η αχαλίνωτη κερδοσκοπία μειώνουν τα λαϊκά εισοδήματα, ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αποθρασυνθεί και αυξάνουν κάθε ημέρα τις τιμές, ότι πολλά εμπορεύματα και υπηρεσίες (γάλα, τραπεζικά προϊόντα) είναι τα ακριβότερα στην Ευρώπη, με λίγα λόγια, ότι μέσα από την αξιοποίηση του καθεστώτος της «ελεύθερης αγοράς» οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου ληστεύουν ψυχρά και ανενδοίαστα τον κόσμο, έχουμε την εντύπωση ότι δεν απασχολεί την κυβέρνηση.

Η τελευταία, όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έχει αναλάβει το ρόλο του πολιτικού προστάτη των ληστών. Ο ρόλος τους είναι να ενισχύουν τη βουλιμία του κεφαλαίου για κέρδη. Οσο το δυνατόν υψηλότερα κέρδη. Με κάθε μέσο και κάθε τρόπο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Με τους λαούς που αντιστέκονται

Μπορεί ο Λίβανος να έφυγε από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, μπορεί να «εξαφανίστηκε» από τα δελτία των ειδήσεων, όμως οι τραγικές συνέπειες της εισβολής του Ισραήλ πληρώνονται και θα πληρώνονται για πολλά χρόνια από το λιβανέζικο λαό. Πολύ περισσότερο που η εγκατάσταση στρατευμάτων κατοχής στην πολύπαθη χώρα, τη μετατρέπει σε πεδίο αντιπαράθεσης και ανταγωνισμών των ξένων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Και σε συνδυασμό με το Παλαιστινιακό ζήτημα, καθιστά τη Μέση Ανατολή συνολικά τόπο διεξαγωγής των ιμπεριαλιστικών παιγνίων. Απ' αυτή την άποψη η ιμπεριαλιστική δράση όχι μόνο δεν ανακόπτεται αλλά απλώνεται, παίρνει ακόμα πιο επικίνδυνες μορφές και επιφυλάσσει νέους κινδύνους και τραγωδίες για όλους τους λαούς της περιοχής, τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, με δεδομένη την αύξηση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού, την ένταση των προσπαθειών του εργατικού κινήματος σε όλο τον κόσμο ενάντια στα σχέδια που θέλουν λαούς να στενάζουν κάτω από τον ιμπεριαλιστικό ζυγό των ΗΠΑ, έρμαια στους σχεδιασμούς του διεθνούς κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και μηχανισμών. Γιατί μόνο οι εργαζόμενοι, σε όποια εθνικότητα ή θρησκεία και αν ανήκουν μπορούν να βάλουν φρένο στο εγκληματικό έργο των ιμπεριαλιστών, να χαλάσουν τα σχέδιά του, να υπερασπίσουν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους, το δικαίωμά τους στη ζωή και στην προκοπή.

Εκφραση ακριβώς αυτής της ανάγκης είναι και η πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας για τη διοργάνωση στην Αθήνα, την Κυριακή 10 Σεπτέμβρη, της Ευρωπαϊκής Συνδικαλιστικής Συνδιάσκεψης για το Λίβανο και την Παλαιστίνη. Η σημαντική αυτή παρέμβαση αποτυπώνεται ήδη στη μεγάλη συμμετοχή συνδικάτων και συνδικαλιστικών οργανώσεων από την Ευρώπη και τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Ταυτόχρονα η συμμετοχή αυτή, μαρτυρά το αυξημένο κύρος της ΠΣΟ, τον αναπροσανατολισμό της δράσης της μετά το τελευταίο 15ο Συνέδριό της, πέρυσι στην Αβάνα της Κούβας. Μια δράση που ενισχύει τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά της οργάνωσης. Μιας οργάνωσης με ιστορία, που συνενώνει στις τάξεις της εκατομμύρια εργαζόμενους και από τις πέντε ηπείρους του πλανήτη.

Το ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο πλευρό του Λιβανέζικου λαού, συνεχίζει να στηρίζει τον αγώνα των Παλαιστινίων και το δικαίωμά τους να έχουν δικό τους κράτος, να ξετινάξουν την ισραηλινή κατοχή. Γι' αυτό και την Κυριακή, τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι φίλοι του και τα στελέχη του, η εργαζόμενη νεολαία της Αθήνας θα δώσουν δυναμικό «παρών» στην εκδήλωση της διεθνιστικής αλληλεγγύης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Και στο μέλλον θα πρωτοστατεί στις προσπάθειες για βάθεμα της συνεργασίας, της συντονισμένης δράσης με τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα άλλων χωρών και πάντα με σταθερό προσανατολισμό ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή, μαζί με τους λαούς που αντιστέκονται.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ