ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εξαϋλώνουν τους άνεργους!

Ανέκδοτο τείνει να καταντήσει ο ρυθμός με τον οποίο η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες της παρουσιάζουν την επίσημη ανεργία να μειώνεται, θριαμβολογώντας κάθε φορά για την αποτελεσματικότητα των ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση. Με βάση το χτεσινό δελτίο του ΟΑΕΔ για τον Αύγουστο, οι καταγεγραμμένοι άνεργοι ανέρχονται στους 420.678, έναντι των 431.486 τον μήνα Ιούλη. Πέρα από το γεγονός ότι κατά τους θερινούς μήνες παρατηρείται πάντα μια σχετική μείωση της καταγεγραμμένης ανεργίας, λόγω της εποχικής απασχόλησης στον τομέα του τουρισμού, είναι γνωστό ότι οι αλχημείες και τα κριτήρια στην καταγραφή των ανέργων είναι αυτά που στην ουσία... εξαϋλώνουν τους πραγματικά άνεργους και τελικά τους εξαφανίζουν από τους πίνακες του ΟΑΕΔ. Σαν αποτέλεσμα, η κυβέρνηση μήνα παρά μήνα παρουσιάζει και μείωση των καταγεγραμμένων ανέργων κατά 10.000 τουλάχιστον. Μ' αυτή την τακτική δεν είναι καθόλου απίθανο στα επόμενα χρόνια να εξαφανίσει όλους τους άνεργους και να μην υπάρχει κανένας να απολαμβάνει το... παχυλό επίδομα, το οποίο ανακοίνωσε προχτές ο υπουργός Εργασίας, με τον συνάδελφό του των Οικονομικών.

Η «ανεξαρτησία» των επιτροπών

Γρηγοριάδης Κώστας

Τώρα μάλιστα. Μετά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Ο λόγος για τον Σ. Τσιτουρίδη, που χτες κατά την πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων επέμεινε με έμφαση στον «ανεξάρτητο χαρακτήρα» της Επιτροπής. Το ρόλο των «ανεξάρτητων αρχών» τον γνωρίζουν οι εργαζόμενοι. Αλλά πολύ περισσότερο γνωρίζουν το πολιτικό πλαίσιο και τις κατευθυντήριες γραμμές μέσα στο οποίο λειτουργούν αυτές οι Επιτροπές. Οταν μάλιστα επικεφαλής μιας τέτοιας επιτροπής είναι ένα πρώην πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΕΒ, όπως ο κύριος Αναλυτής, τότε είναι σίγουρο και το αποτέλεσμα... Γιατί, πράγματι η μόνη «ανεξαρτησία» που έχουν αυτές οι επιτροπές, είναι απέναντι στα εργατικά δικαιώματα. Αντίθετα, είναι δεσμευμένες μέχρι το μεδούλι στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και στις επιδιώξεις της κυβέρνησης να ανασκολοπίσουν την Κοινωνική Ασφάλιση.

Επιδίωξη που επιβεβαιώθηκε και χτες από τον υπουργό, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι μέχρι τέλος του χρόνου θα εφαρμοστούν τα «υπόλοιπα» των αντιασφαλιστικών νόμων και κυρίως η ένταξη κύριων ταμείων στο ΙΚΑ, η ενιαιοποίηση των επικουρικών και μέσω αυτής της διαδικασίας θα επιτευχθεί και νέα περικοπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Το ΚΚΕ φταίει που ο ΣΥΝ πέφτει στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Το ΚΚΕ τελικά φταίει για το ότι ο ΣΥΝ πέφτει στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ! Αυτό είπε εν ολίγοις ο Αλέκος Αλαβάνος χτες στη Θεσσαλονίκη, επιχειρώντας να απαντήσει σε ερώτημα δημοσιογράφου, σχετικά με το πώς σχολιάζει την κριτική που κάνει το ΚΚΕ προς τον ΣΥΝ για τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά δήμους, ενόψει των τοπικών εκλογών, παρά τη σημαία που δήθεν έχει σηκώσει εναντίον του δικομματισμού...

«Δε νομίζω ότι η κυρία Παπαρήγα μπορεί να κάνει κριτική σ' αυτό το ζήτημα, από τη στιγμή που η ηγεσία του ΚΚΕ θεώρησε και θεωρεί προπατορικό αμάρτημα τη συνεργασία δυνάμεων του ΚΚΕ με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές», ήταν η απάντηση του προέδρου του ΣΥΝ στο συγκεκριμένο ερώτημα του δημοσιογράφου. Και συνέχισε μεμφόμενος το ΚΚΕ γιατί αρνήθηκε «να συμβάλει σε πολύ πιο ενισχυμένα αριστερά ψηφοδέλτια», «για να δημιουργήσουν ένα μέτωπο ενάντια στις πολιτικές του δικομματισμού».

Συμπέρασμα: Ο ΣΥΝ, ενώ είχε την καλή διάθεση να δημιουργήσει μέτωπο εναντίον του δικομματισμού, τελικά δεν το έκανε διότι το ΚΚΕ δε συνεργάστηκε μαζί του. Ετσι αποφάσισε να συνεργαστεί με το δικομματισμό. Κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και με τη ΝΔ.

Παράλογο; Καθόλου. Διότι τελικά δεν μπορούν να κρύψουν το προφανές. Το θέμα είναι ότι δεν τολμούν και να το ομολογήσουν, γιατί τότε θα ξεκαθαρίσουν και οι αυταπάτες όσων ακόμη τους ακολουθούν εγκλωβισμένοι στην «αριστερή» ρητορεία τους.

Ψήφο στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια

Η ίδια η πορεία των πραγμάτων, η εμπειρία του λαού και το ένστικτό του, όλα συνομολογούν πως η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κάθε δείκτης που σχετίζεται με τη ζωή τους αποτυπώνει τη ραγδαία επιδείνωση των όρων και συνθηκών της. Η ανεργία καλπάζει, το ίδιο και η υποαπασχόληση, το λαϊκό εισόδημα καθηλώνεται την ώρα που η ακρίβεια τραβάει σταθερά τον ανήφορο, την ώρα που στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η μόρφωση, η Υγεία και η Πρόνοια, κοστίζουν ολοένα και περισσότερο για την εργατική λαϊκή οικογένεια.

Ως προς την περιγραφή της πραγματικότητας οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν πως «κάθε πέρσι και καλύτερα». Οπως θα συμφωνήσουν και ως προς τη διαπίστωση πως η έλευση της ΝΔ στο τιμόνι της διακυβέρνησης δε σηματοδότησε καμία υπέρ του λαού αλλαγή πορείας. Ιδια πολιτική, ίδιοι οι ευνοημένοι απ' αυτήν, μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Η διακηρυγμένη σε όλους τους τόνους προσήλωση της κυβέρνησης, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, στην προώθηση των περιβόητων μεταρρυθμίσεων σκιαγραφεί ένα ακόμα πιο δύσκολο αύριο για την εργατική τάξη, συνολικά τον ελληνικό λαό.

Κι όμως, η πολυπόθητη διέξοδος απ' αυτή την κατάσταση είναι στα χέρια τους. Είναι το απλό που είναι δύσκολο να γίνει. Αλλά μπορεί και πρέπει να γίνει. Η ελπίδα βρίσκεται στην αλλαγή της κοινωνικής και πολιτικής συμπεριφοράς των εργαζομένων. Ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στη ΝΔ, ούτε σε κανέναν απ' όσους φιλοδοξία τους έχουν πώς αποτελεσματικά θα διαχειριστούν τα συμφέροντα των λίγων τσαλαπατώντας αυτά των πολλών. Οσο ο λαός θα εναποθέτει σ' αυτούς την ελπίδα για καλύτερες μέρες τόσο θα βυθίζεται στην ανέχεια, την απελπισία, την ανασφάλεια.

Οι εργαζόμενοι μπορούν βάσιμα να ελπίζουν μόνο στην οργάνωση και την πάλη τους, με χαρακτηριστικά συνέπειας και συνέχειας, με προοπτική, με ανάδειξη των σύγχρονων αναγκών τους και απαίτηση για ικανοποίησή τους. Μπορούν βάσιμα να ελπίζουν στην πολιτικοποιημένη πάλη που θα συγκρούεται με την αντιλαϊκή πολιτική από τη σκοπιά των εργατικών, λαϊκών συμφερόντων. Η αλλαγή της πορείας της ζωής τους εξαρτάται από το πόσο οι ίδιοι θα συμβάλουν αποφασιστικά στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων: Στο συνδικαλιστικό κίνημα «αποκαθηλώνοντας» συμβιβασμένες πλειοψηφίες όπου αυτές κυριαρχούν. Στους δήμους και τις νομαρχίες «μαυρίζοντας» δημάρχους και νομάρχες οι οποίοι μετακυλίουν στις πλάτες τους τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζουν τα κόμματα απ' τα οποία προέρχονται. Στην κεντρική «πολιτική σκηνή» αποδυναμώνοντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και έχοντας καταδικάσει οριστικά και αμετάκλητα στη συνείδησή τους την πολιτική που αυτά - ή άλλα ενδεχομένως κόμματα στο μέλλον - ακολουθούν.

Αν αποτελέσουν πυξίδα τα δικαιώματα, τα συμφέροντα, οι λαϊκές προσδοκίες, τότε η κατεύθυνση θα είναι αυτή της σύγκρουσης και ο προορισμός μια εξουσία απ' το λαό, για το λαό. Οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μπορούν να σηματοδοτήσουν μια λαϊκή ανάταση, να αναπτερώσουν την ελπίδα, να ενισχύσουν αυτή τη φιλολαϊκή προοπτική, με μία μόνο προϋπόθεση: Την ψήφο στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια συνεργασίας.