Το πολιτικό σύστημα είναι σταθερότατο, ισχυρό, αλλά όχι πανίσχυρο. Δεν υπάρχει τέλμα. Αποφάσεις παίρνονται. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα να γίνει - κι εμείς δεν αισθανόμαστε ότι έχουμε υπαρξιακό πρόβλημα - είναι ακριβώς να ξεπεραστεί μια μοιρολατρική στάση που έχει ένα μεγάλο μέρος αγωνιστών, ανθρώπων που σκέφτονται ριζοσπαστικά και προοδευτικά και όχι με όρους της δεκαετίας του '80, αλλά με σύγχρονους όρους. Να ξεπεραστεί η σύγχυση και η μοιρολατρία και να βγουν στο προσκήνιο οι εργατοϋπάλληλοι, οι φτωχοί επαγγελματίες και η φτωχή αγροτιά.

Και όχι απλώς να βγουν στο προσκήνιο περιστασιακά, με κάποια ξεσπάσματα, αλλά με οργάνωση, κινητοποίηση και βεβαίως απόφαση να κατατεθούν και θυσίες.

Εμείς εκεί μετράμε πριν απ' όλα τη συμβολή μας. Δεν ξεκινάμε να τη μετράμε με τα εκλογικά ποσοστά. Οχι ότι δε μας ενδιαφέρουν και αυτά, μας ενδιαφέρουν και μας παρά ενδιαφέρουν, αλλά αν θέλουμε να γίνουμε πιο δυνατοί, εκεί πρέπει να τη μετράμε.

Η αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει ούτε με τις πολιτικές πρωτοβουλίες κορυφών, ούτε με τις ωραίες ομιλίες των ηγετών, ούτε μόνο από το ΚΚΕ, από τα πάνω.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία και εκεί ξοδεύουμε εμείς τις δυνάμεις μας, είναι στην ανασυγκρότηση, στην ενδυνάμωση του κινήματος από τα κάτω. Εμείς δεν είμαστε ιερατείο να εκπέμπουμε κάποιες επαναστατικές ιδέες. Μας ενδιαφέρει η επαναστατικοποίηση του λαού.

Αυτή θα έρθει. Πρέπει να έρθει πιο γρήγορα. Πρέπει να ξεπεραστεί αυτή η παθητικοποίηση. Ο κόσμος ξέρει τα προβλήματά του, αλλά να καταλάβει ότι χρειάζεται ρήξη και σύγκρουση.

Οταν ο λαός θα την αποφασίσει, τότε θα δείτε πως και το λαϊκό μέτωπο θα δυναμώσει και το ΚΚΕ θα δυναμώσει και οι ριζοσπαστικές δυνάμεις θα δυναμώσουν. Η ίδια η ζωή θα βγάλει και νέους τρόπους δράσης. Δε λύνονται όλα αυτά μέσα στα κομματικά γραφεία, αλλά στο πεδίο της πάλης της ανυποχώρητης. Θα βρεθούν οι νέοι θεσμοί, οι λαϊκοί, που θα διευκολύνουν την πάλη, αλλά χρειάζεται απεγκλωβισμός. Αν είσαι στο κλουβί της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ δεν μπορείς να δεις τίποτα.

Αυτό ζητάμε σήμερα από τους εργαζόμενους, να φύγουν από τα δόκανα, τους μονόδρομους. Κι εκεί θα συναντηθούμε σίγουρα. Να πάρουν πρωτοβουλίες οι άνθρωποι οι προοδευτικοί, οι αγωνιστές που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ ή σε άλλους χώρους, λαϊκά στρώματα στη Νέα Δημοκρατία».

Αυτό είναι το θέμα, αν θα εισπράξουμε 10 ή 12 από την πώληση μιας επιχείρησης; Βεβαίως, θα μου πείτε, χρηματίζεται κάποιος πολιτικός πουλώντας φθηνότερα; Κερδίζει κάτι; Ε, για αυτό όρκο δεν μπορώ να πάρω για κανέναν.

Ενα πολιτικό κόμμα, ένα κίνημα λαϊκό, πώς θα παλέψει αυτά τα ζητήματα; Θα τα παλέψει ψάχνοντας για τη μίζα, προσπαθώντας να δει αν η αγοραπωλησία μιας μετοχής μπορούσε να γίνει έτσι ή αλλιώς, ή βάζοντας μπροστά το κυριότερο που βάζουμε εμείς, το "ΟΧΙ στις ιδιωτικοποιήσεις"; Εμείς είπαμε ούτε μια μετοχή του ΟΤΕ στους ιδιώτες.

Πώς θα βρουν άκρη, αφού η αγορά γενικά και με περιορισμούς, πολύ περισσότερο απελευθερωμένη, είναι μια ζούγκλα. Είναι σαν να στείλεις ένα χωροφύλακα στη ζούγκλα να βάλει τάξη στα άγρια θηρία. Δε γίνεται αυτό.

Βέβαια στη Βουλή, όταν θα χρειαστεί να συζητήσουμε θα προτείνουμε κι εμείς ορισμένα μέτρα. Αλλά δεν έχουμε και πείρα; Πόθεν έσχες! Βγάζει άκρη το πόθεν έσχες;

Ξέρετε ποιο είναι το κυριότερο που μας απασχολεί; Οτι στο κύκλωμα της διαφθοράς δεν μπαίνουν μόνο οι μεσίτες στις αγοραπωλησίες είτε είναι πολιτικά πρόσωπα είτε είναι επαγγελματικά. Για να περάσει και να κυριαρχήσει αυτή η πολιτική, η τακτική, η άγρια, η εκμεταλλευτική, η οποία γεννάει και τη διαφθορά, πρέπει να πάρουν μέτρα, να διαφθαρεί και ένα μέρος του λαού.

Και αυτό εμάς μας απασχολεί. Αντιπαλεύουμε τη διαφθορά, αλλά όχι με τους δικούς τους κανόνες παιχνιδιού.

Ολες τις αρχές και τις αξίες, δε λέω τις κομμουνιστικές, τις ευρύτερες ριζοσπαστικές αξίες που διαπότισαν λαούς στον 20ό αιώνα τις έχουν πετάξει στο καλάθι των αχρήστων. Και μετά μιλάνε για αντίσταση στη διαφθορά; Ούτε τους δικούς τους δεν μπορούν να σταματήσουν, ακόμα και αν θέλουν τα δικά τους τα στελέχη να τα σταματήσουν δεν μπορούν. Δεν είναι θέμα πρόθεσης, δεν μπορούν».