Στον «κάλαθο των αχρήστων» πετάει τους αγώνες των τραπεζοϋπαλλήλων η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ

Οι τραπεζίτες εξαρχής επιδίωξαν και κατάφεραν να θέσουν στις διαπραγματεύσεις θέμα ανατροπής του ωραρίου, με την ξεκάθαρη στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ. Ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, στις 9 Γενάρη 2006, είχε δηλώσει: «Στα ζητήματα του ωραρίου δεν μπορούμε να έχουμε κλάδους της οικονομίας που εξυπηρετούν το εμπόριο, οι οποίοι να περιορίζουν την οικονομική δραστηριότητα. Και νομίζω ότι οι περιοριστικές πρακτικές που υπήρχαν στον τραπεζικό τομέα πολλά χρόνια, εκ των πραγμάτων, θα περιοριστούν. Γιατί δεν μπορεί να λειτουργεί όλη η αγορά και να μη λειτουργούν οι τράπεζες»! Το ίδιο διάστημα σύσσωμο το τραπεζικό κεφάλαιο δηλώνει την άρνησή του να προσέλθει στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή Σύμβασης, υποστηρίζοντας απροκάλυπτα ότι θέτει εμπόδια στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και στην ευελιξία των επιχειρήσεων. Τόνιζαν δε ότι οι όποιες συμφωνίες θα γίνουν σε επίπεδο επιχείρησης, έχοντας ως μπούσουλα τη συμφωνία που είχε γίνει ήδη από το Δεκέμβρη του 2005 μεταξύ της Γιούρομπανκ και των δυνάμεων του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού στο Σωματείο της τράπεζας, για απελευθέρωση του ωραρίου στα καταστήματά της που στεγάζονται σε δύο εμπορικά κέντρα.

Τελικά, οι τραπεζίτες προσήλθαν στις διαπραγματεύσεις, που ξεκίνησαν στις 28 Αυγούστου, καταφέρνοντας ωστόσο να πετύχουν το στόχο τους. Συγκατέθεσαν στην έναρξη των διαπραγματεύσεων με αντάλλαγμα να θέσουν σε αυτές το ζήτημα της ανατροπής του ωραρίου εργασίας. Από τα τέλη Αυγούστου μέχρι σήμερα οι τραπεζίτες έχουν έρθει στις διαπραγματεύσεις βάζοντας μονίμως - σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό - την απαίτηση αυτή. Σήμερα η πρόταση τους έχει διαμορφωθεί ως εξής: Απελευθέρωση του ωραρίου στα καταστήματα που βρίσκονται σε εμπορικά κέντρα, ώστε η λειτουργία τους να εναρμονιστεί με τις ώρες λειτουργίας των εμπορικών επιχειρήσεων. Δηλαδή να λειτουργούν πρωί - βράδυ τις καθημερινές, καθώς και τα Σάββατα. Ακόμα, ο εργοδότης να έχει το δικαίωμα να μεταθέτει κατά μια ώρα το ωράριο έναρξης και λήξης στις κεντρικές υπηρεσίες. Και νομιμοποίηση των ειδικών ωραρίων που ισχύουν σήμερα παρανόμως με την ανοχή της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ σε ειδικές μονάδες (μηχανογραφικά κέντρα, θεματοφυλακή, διαθέσιμα κλπ.), αλλά και εφαρμογή του ίδιου ωραρίου σε άλλες υπηρεσίες (πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά δάνεια κλπ.).

Απέναντι στις απαιτήσεις των τραπεζιτών, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ όχι μόνο δεν προβάλλει ουσιαστικές αντιδράσεις, αλλά συμφωνεί επί της ουσίας στη νομιμοποίηση των ειδικών ωραρίων. Δέχτηκε να μπει στις διαπραγματεύσεις το θέμα της ανατροπής του ωραρίου και είναι αυτή που αποκλιμάκωσε τις αγωνιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων τον Απρίλη του 2006. Κάθε φορά ζητά ως μεσολαβητή στις διαπραγματεύσεις την κυβέρνηση της ΝΔ, με τη γνωστή αντεργατική πολιτική της και τις δεδομένες θέσεις της υπέρ της αλλαγής του ωραρίου των τραπεζών. Ενώ σχετικά με τις αυξήσεις των μισθών, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ έχει κάνει εκπτώσεις και από τις δικές της αρχικές θέσεις, καταθέτοντας στην προηγούμενη συνάντηση πρόταση για διετή σύμβαση που κινείται στη λογική της σύμβασης της ΓΣΕΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι όποιες ενστάσεις προβάλλει η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ στην πρόταση των τραπεζιτών για το ωράριο δε γίνονται με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά των ίδιων των τραπεζιτών. Χαρακτηριστικά αναφέρει σε πρόσφατη ανακοίνωσή της: «Οι απαιτήσεις τους (σ.σ. εννοεί τους τραπεζίτες) για αλλαγές στο ωράριο κινούνται έξω από τις ανάγκες του συναλλασσόμενου κοινού, αλλά και τις λειτουργικές ανάγκες των τραπεζών». Ενώ στην τελευταία ανακοίνωσή της ζητά από τους τραπεζίτες να αποδείξουν την αναγκαιότητα των προτάσεών τους! Και φυσικά για τα παζάρια της με τους τραπεζίτες η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ δεν έχει ενημερώσει στο ελάχιστο ούτε και έχει ζητήσει τη γνώμη των εργαζομένων.