Ομως και η αντίδραση δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια...
* Πάνω από 500 εργοστάσια τα τελευταία χρόνια έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους. Πολλοί από αυτούς τους καπιταλιστές εγκατέλειψαν τη χώρα μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος αφού ανοιχτά το είχαν υποστηρίξει. Η κυβέρνηση της 5ης Μπολιβαριανής Δημοκρατίας έχει δώσει την κατεύθυνση της επανάκτησης από τους ίδιους τους εργάτες αυτών των εργοστασίων, έτσι ώστε να μπορέσουν αυτά να τα λειτουργήσουν, μέσα από την οργάνωση συνεταιρισμών σε συνεργασία με το κράτος.
* Αντίστοιχα, εχθρική είναι η στάση των μεγαλογαιοκτημόνων, που βλέπουν να χάνουν τη γη τους. Ο Τσάβες έχει δώσει τη γραμμή της κατάργησης των λατιφούντιων και του μοιράσματος της γης στους αγρότες παράλληλα με μια προσπάθεια συνεταιριστικής οργάνωσης των αγροτών. Οι γαιοκτήμονες εξακολουθούν να είναι από τα πιο επιθετικά τμήματα της αντίδρασης. Συχνές είναι οι επιθέσεις κατά αγροτικών στελεχών. Τα τελευταία 2 χρόνια περίπου 150 δραστήρια αγροτικά στελέχη έχουν δολοφονηθεί.
* Τα βασικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δυστυχώς βρίσκονται στα χέρια της αστικής τάξης και των αντιδραστικών δυνάμεων. Δε στηρίζουν καμιά επιλογή ουσιαστικά της κυβέρνησης του Τσάβες. Το αντίθετο μάλιστα. Τον πολεμάνε λυσσασμένα. Κάνουν τώρα προσπάθειες και από τα κάτω για εναλλακτικές μορφές πληροφόρησης.
Πρόσφατα έχει ψηφιστεί το νέο Μπολιβαριανό Σύνταγμα, μετά από παλλαϊκή συζήτηση και με έγκριση από δημοψήφισμα.
-- Ολοι άλλωστε οι νόμοι με βάση το Σύνταγμα δεν ψηφίζονται από την Εθνοσυνέλευση, αν δεν έχει προηγηθεί συζήτηση μέσα στις λαϊκές οργανώσεις και στις λαϊκές επιτροπές τουλάχιστον για ένα διάστημα 4 έως 5 μηνών.
-- Σήμερα στη Βενεζουέλα έχουν λύσει το πρόβλημα των ταυτοτήτων. Οσο κι αν στον 21ο αιώνα μας φαίνεται απίθανο, εντούτοις, στη Βενεζουέλα, οι κάτοικοί της δεν είχαν ούτε ταυτότητα. Δεν υπήρχε ακριβής καταγραφή του πληθυσμού. Αν κάποιος έκανε αίτηση για ταυτότητα περίμενε πάνω από 2 χρόνια για να την πάρει, αν του την έδιναν βέβαια, τελικά. Σήμερα φτάνει να καθίσεις σε μια «ουρά», σε ένα από τα αρμόδια γραφεία και να προμηθευτείς την ταυτότητά σου.
-- Δεν υπάρχουν διακρίσεις. Εγιναν πολίτες με ταυτότητα όλοι οι αλλοδαποί. Οι Ινδιάνοι με την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ουσιαστικά είχαν εξαφανιστεί. Σήμερα αυτοί που μένουν στην περιοχή της Αμαζονίας, στην περιοχή των Ανδεων και αλλού, έχουν ίδια δικαιώματα. Εχουν το κατώτερο 3 βουλευτές, ενώ με βάση το Σύνταγμα έχουν από 1 εκπρόσωπο σε όλους τους λαϊκούς θεσμούς (τοπικές αρχές, λαϊκές επιτροπές, κοινότητες κλπ.).
Εκμεταλλεύονται ακόμα την αδυναμία της εργατικής τάξης να παίξει τον ηγετικό και πρωτοπόρο της ρόλο. Ακόμα στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος βρίσκονται ρεφορμιστικά, συμβιβαστικά στοιχεία, κρατάνε πολλές δυνάμεις ανοργάνωτες και μακριά από τον ταξικό αγώνα.
Βέβαια, από την άλλη μεριά υπάρχει το λαϊκό κίνημα των εκατομμυρίων «πληβείων», που βλέπουν στην επαναστατική αυτή διαδικασία, όπως την ονομάζουν, μέρος των ονείρων και των πόθων τους να πραγματοποιούνται, παρά τις τεράστιες δυσκολίες.
Αν και το πιο ελπιδοφόρο είναι η ίδια η νεολαία της Βενεζουέλας. Η Κομμουνιστική Νεολαία έχει ανασυγκροτηθεί, έχει μαζικοποιηθεί, βρίσκεται στην πρωτοπορία της πάλης και της υπεράσπισης των κατακτήσεων της μπολιβαριανής διαδικασίας, έχει τάξει ως σκοπό της να προχωρήσει, να μην επιτρέψει ένα νέο πισωγύρισμα.
Ετσι κι αλλιώς, πάντως, η ψυχή και η καρδιά των Ελλήνων αγωνιστών βρίσκεται μαζί τους, στο δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα που διεξάγουν εκεί στη Λατινική Αμερική, στην Κούβα, στη Βενεζουέλα, στις άλλες χώρες, ενάντια στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, για την υπεράσπιση του δικαιώματός τους να αποφασίζουν αυτοί οι ίδιοι για την τύχη της χώρας τους και τη δική τους.
Η αλληλεγγύη μας και η υποστήριξή μας θα τους συνοδεύει σε κάθε βήμα, σε κάθε μας διαδήλωση, σε κάθε μας συλλαλητήριο στους δρόμους της Αθήνας, στους δρόμους της Ελλάδας. Γιατί και οι στόχοι και τα οράματά είναι κοινά, αφού ένας είναι ο εχθρός: ο ιμπεριαλισμός.
Δημήτρης ΚΕΔΡΟΣ
Associated Press |
Associated Press |
Ενα μικρό αλλά δυνατό απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Κέιτ Ο' Ρίορνταν «Ο άγγελος του σπιτιού». Η συγγραφέας (που γεννήθηκε στο Λονδίνο και μεγάλωσε στη Δυτική Ιρλανδία) χτίζει την ιστορία της με ολοζώντανους και πολύπλευρους χαρακτήρες. Μας ξεναγεί σε ένα ταξίδι συνεχών ανατροπών και απροόπτων, μέσα από ένα ζευγάρι που γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε σ' ένα λονδρέζικο μουσείο. Καθώς λοιπόν αποκαλύπτουν την αλήθεια για τον εαυτό τους, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον, το μυθιστόρημα μιλάει για τον κίνδυνο του να ποθείς αυτό που δεν μπορείς να έχεις, και να θέλεις να γίνεις κάτι που δεν είσαι... Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΠΟΛΙΣ».