Associated Press

Από πρόσφατη εργατική κινητοποίηση στη Ν. Αφρική ενάντια στη φτώχεια και την ανεργία

Αφορμή έδωσε ο χαρακτηρισμός «υπερβολικά αλαζόνας», που απέδωσε ο Νοτιοαφρικανός Πρόεδρος Τάμπο Μπέκι στον ΓΓ του Νοτιοαφρικανικού ΚΚ, Μπλέιντ Ντζιμάντε, σε κοινή εκδήλωση της τριμερούς συμμαχίας. Σύμφωνα με το νοτιοαφρικάνικο Τύπο, ο Μπέκι φάνηκε εξοργισμένος από τις επικρίσεις του Ντζιμάντε για τον έντονο προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής στην «ελεύθερη αγορά» και την αδύναμη αντιμετώπιση των δύο εκ των μεγαλύτερων πληγών της νοτιοαφρικάνικης κοινωνίας: Τη φτώχεια και την ανεργία, που εξακολουθούν να ταλανίζουν το 50% του νοτιοαφρικανικού λαού.

Μολονότι ο Πρόεδρος Μπέκι επιχείρησε να διορθώσει την κατάσταση, διευκρινίζοντας ότι ο ΓΓ του SACP, όπως και κάθε στέλεχος της τριμερούς συμμαχίας, έχει δικαίωμα στην ελευθερία της γνώμης του, η σπίθα «αξιοποιήθηκε» και «προήχθη», είτε σε πολιτική πυρκαγιά της τριμερούς συμμαχίας, είτε σε πυρά «κατά βούληση» με ...προτίμηση την ενότητα του SACP και την αναταραχή που φέρεται να έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε ηγετικά στελέχη του κόμματος, μολονότι κάθε οργάνωση του SACP εξέφρασε ολόπλευρη υποστήριξη στις πολιτικές θέσεις του ΓΓ, Μπλέιντ Ντζιμάντε.

Σε ανακοίνωσή του, το SACP, στις 17/10, επιχείρησε να αποκαταστήσει την πραγματικότητα, εκφράζοντας την οργή του για τις «ανακρίβειες, αναλήθειες και χαλκεύματα» μερίδας του νοτιοαφρικάνικου Τύπου σε σχέση με «εσωκομματικές αντιπαραθέσεις», που φέρεται ότι ξέσπασαν στη μακρά (και ως εκ τούτου «ύποπτη» για κάποια ΜΜΕ, π.χ. «The Star») συνεδρίαση του ΠΓ του SACP στις 16 Οκτώβρη. Σχετική ανακοίνωση του SACP έκανε λόγο για ανεύθυνη δημοσιογραφία, που «δίνει υπερβολική βάση στην αξιοπιστία απρόσωπων "πηγών" και στην ενεργό απόπειρα σποράς διχασμών στο κίνημά μας, ακόμη και αν αυτό γίνεται από άγνοια»...

Τροφή σε παρόμοια σενάρια «διάσπασης» αυτή τη φορά της τριμερούς συμμαχίας ANC, SACP και COSATU, έδωσε μία ακόμη εξέλιξη: Η κατάθεση αίτησης του SACP στην Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή, την περασμένη Δευτέρα, προκειμένου να καταγραφεί ως πολιτικό κόμμα. Το γεγονός σχολιάστηκε από μερίδα του νοτιοαφρικάνικου Τύπου σαν «μία ακόμη ένδειξη πιθανής διάλυσης» της τριμερούς συμμαχίας ή αυτόνομης καθόδου του SACP στις επόμενες γενικές εκλογές, ενώ παράλληλα υποβαθμίζονταν οι ανακοινώσεις του κόμματος. Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Μαλεσέλα Μαλέκα, δήλωσε για τη συγκεκριμένη κίνηση της εγγραφής στην Εκλογική Επιτροπή ότι έγινε «για να απολαμβάνει το SACP τα προνόμια που απολαμβάνουν άλλοι πολιτικοί οργανισμοί μ' αυτή τη διαδικασία», όπως φορολογικές ελαφρύνσεις σε ποσά που συγκεντρώνονται ως κομματικές συνδρομές και οικονομικές ενισχύσεις ή κοινωνική ασφάλιση στους εργαζόμενους του κόμματος. Ομως, τα επιτελεία των πολιτικών σεναριογράφων δεν ήθελαν να πειστούν... Kαμώνονται, έτσι, πως βλέπουν τις έντονες κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες που ταλανίζουν τη σύγχρονη νοτιοαφρικανική κοινωνία, ενώ παράλληλα αποσιωπούν τις αντιπροτάσεις, που κατά καιρούς υποβάλλουν στελέχη της τριμερούς συμμαχίας.

Πάντως, όπως και να έχει, η παρέμβαση του Νοτιοαφρικάνικου ΚΚ θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα στις εξελίξεις στη χώρα, που, παρότι ξεπέρασε το «τούνελ» του ρατσιστικού απαρτχάιντ, χρειάζεται πολλά να γίνουν για να αντιμετωπιστούν οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες.

Είναι γεγονός ότι το αμερικανικό κυβερνητικό δίδυμο, Τζ. Μπους και Κοντ. Ράις, έχει μια χαρακτηριστική συνέπεια στη λήψη τρομοκρατικών μέτρων σε όλα τα επίπεδα, που τα ονομάζει «αντιτρομοκρατικά». Η συνεχιζόμενη απειλή κατά της ΛΔ Βόρειας Κορέας είναι κρίκος αυτής της επικίνδυνης αλυσίδας. Μια απλή ανάγνωση των γεγονότων των τελευταίων τριών δεκαετιών δείχνει τις πραγματικές προθέσεις. Τη δεκαετία του 1980, η Β. Κορέα συμπεριλαμβανόταν στις χώρες της «αυτοκρατορίας του κακού», με επικεφαλής τη Σοβιετική Ενωση. Ηταν το δόγμα του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, Ρ. Ρίγκαν. Ο κατάλογος των «χωρών του κακού» εξακολουθεί να ισχύει και στις τωρινές συνθήκες. Τότε το θέατρο της πυρηνικής απειλής εστιαζόταν στην Ευρώπη. Σήμερα, φαίνεται να μετατοπίζεται στην ασιατική Απω Ανατολή. Τότε το αμερικανικό σχέδιο ήταν η πρόκληση ενός εξοντωτικού πολέμου στην Ευρώπη του καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό. Στην κατεστραμμένη ευρωπαϊκή ήπειρο θα ερχόταν ως σωτήρας μιας νέας ανοικοδόμησης το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα εξουσίας των ΗΠΑ.