ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Πρωθυπουργό: Και εγένετο τζίφος, όπως το προείπαμε!..

***

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ, έλεγε ότι ελπίζει!..

***

Πάντως, οι Γιώργος (ΠΑΣΟΚ) και Βενιζέλος, για το μόνο που δεν πλακώνονται, είναι για το αν θα γίνει το ΠΑΣΟΚ φιλολαϊκό κόμμα!..

***

Διότι δεν μπορεί (ούτε θέλει η ηγεσία του) να γίνει!..

***

Τα κόμματα της πλουτοκρατίας δε γίνονται (δε μεταλλάσσονται) κόμματα της εργατικής τάξης...

***

ΣΥΝ: Και το ΚΚΕ αν καιροσκοπούσε, όπως εσείς, θα έβγαζε πάνω από 50 δημάρχους!..

***

Αλλά, τι να τους κάνεις τους 50 δημάρχους που σου δίνει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ;

***

Το θέμα είναι και θέσεις να κερδίζεις και ΝΔ - ΠΑΣΟΚ να αποδυναμώνεις!..

***

Αλλιώς σε τρώει η μαρμάγκα του κυβερνητισμού (κεντροαριστερού)!..

***

Μπορεί κάποιος να κτυπάει τα κόμματα γενικώς, για να συγκρατούν έτσι τις δυνάμεις τους η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ;

***

Βεβαίως μπορεί! Και δεν το κάνει ένας, το κάνουν πολλοί!..

***

Διότι άμα βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες, τότε ο δυσαρεστημένος δεν πάει στη θέση του (ΚΚΕ και μαζί με το ΚΚΕ), αλλά ταλαντεύεται!..

***

Οπότε, μέσω διαφόρων εκβιασμών, αν δεν τον τραβήξει το κίνημα, στο βαθμό που αυτό αναπτύσσεται, τον τραβάει η συνήθεια! Δηλαδή, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ!..

***

Τις πταίει για τα ξυλοφορτώματα μεταξύ κάποιων φιλάθλων ΑΕΚ - ΠΑΟ; Οι ΠΑΕ!..

***

Ο Βαρεμένος, πάντως, είπε άλλη μία εξυπναδούλα (αντιδραστική): Να φέρουν σεκιουριτάδες!!!

Γρηγοριάδης Κώστας

***

Τζίφος!..

Επανάληψη

Πριν από λίγο καιρό, η αμερικανική αρθρογραφία, κυρίως επειδή την αφορά άμεσα, ασχολούνταν με το βιασμό μιας νεαρής Ιρακινής, της οποίας, ακολούθως, έκαψαν το πτώμα, και τη δολοφονία τριών μελών της οικογένειάς της, από Αμερικανούς στρατιώτες, τον περασμένο Μάρτη. Τέτοια επεισόδια, μακάρι να μην ήταν πραγματικά, αλλά υποθέτω ότι θα υπάρχουν και άλλα, που θα έρθουν στην επιφάνεια με τον καιρό. Εξάλλου έχουν προηγηθεί στα χρόνια του πολέμου στο Βιετνάμ.

To 1970 είχα διαβάσει ένα μικρό, αλλά πολύ δυνατό βιβλίο με τίτλο «Απώλειες Πολέμου» του Αμερικανού συγγραφέα Ντάνιελ Λανγκ. Με είχε, πραγματικά, συγκλονίσει.

Μια ομάδα από τέσσερις ή πέντε Αμερικανούς στρατιώτες είχε βγει στα περίχωρα για αναγνώριση εδάφους. Σε αυτό το έδαφος υπήρχε μια καλύβα, οι οικισμοί ήταν από καλύβες, στην οποία μπήκαν απροσκάλεστοι. Φυσικά. Στο φτωχικό εσωτερικό, αντίκρισαν μια μάνα με δυο μικρά κορίτσια. Πήραν το ένα, που ίσως δεν ήταν ούτε δεκαέξι χρόνων. Οι φωνές της μάνας και των κοριτσιών, τους άφησαν ασυγκίνητους. Βιετναμέζες ή Βιετκόνγκ ήταν. Ας οδύρονταν.

Περπατούσαν με το κορίτσι, που δεν ήξεραν τι άλλο να το κάνουν από το να το βιάσουν. Πήραν σειρά. Ο ένας μετά τον άλλον. Ενας από αυτούς δεν υπέκυψε ούτε στα δικά τους καλέσματα, ότι είχε έρθει η σειρά του, ούτε στα πειράγματά τους για την άρνηση του. Μετά περπατούσαν με το βιασμένο κορίτσι, που και πάλι δεν ήξεραν τι να το κάνουν. Ενας από αυτούς είχε ένα ειδικό μαχαίρι για το σφάξιμο ελαφιών, όπως ο «Ελαφοκυνηγός». Με αυτό έσφαξε το κορίτσι και το πέταξαν σε μια χαράδρα.

Εκείνος που είχε αρνηθεί να πάρει μέρος στο βιασμό, όταν γύρισαν στη βάση ή ύστερα από μέρες, ενοχλημένος από το γεγονός που βάραινε τη συνείδησή του, τους κατήγγειλε στην αρμόδια υπηρεσία. Η υπόθεση πήρε τη δικαστική πορεία. Το στρατοδικείο, τους καταδίκασε με ποινές φυλάκισης. Από τη δίκη, εκείνο που επίσης με συγκλόνισε ήταν η δικαιολογία ενός από τους βιαστές και εκτελεστές του κοριτσιού.

- Νόμιζε, είπε, ότι όσα συνέβαιναν στο Βιετνάμ, συνέβαιναν έξω από τον πολιτισμό.

Το 1971, ο συγγραφέας μού παραχώρησε, χωρίς συγγραφικά δικαιώματα, να μεταφράσω το βιβλίο του, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στον εβδομαδιαίο «Ελληνικό Ταχυδρόμο», του Χρήστου Κολύβα, δεν υπάρχει πια, που εκδιδόταν στο Μόντρεαλ, Καναδά. Το 1990 είδα στον κινηματογράφο «Αττικόν» στην Αθήνα την ταινία, με τον ίδιο τίτλο, του σκηνοθέτη Μπράιαν Ντι Πάλμα, με τον Σον Πεν. Υστερα από είκοσι χρόνια, μονολογούσα και έκλαιγα. Η ταινία δεν είχε πάρει καλές κριτικές στην Αμερική, ίσως το ίδιο και στην Ελλάδα.

Υποψιαζόμουν τους λόγους. Για να γυρίσει ένας σκηνοθέτης μια τέτοια ταινία στο Χόλιγουντ, θα έπρεπε να καταβάλει ένα υπερβολικά υψηλό τίμημα. Θα υποχρεωνόταν να κάνει, τουλάχιστον, κάποιες υποχωρήσεις. Αλλά, έστω κι έτσι, ας την έκανε σαν μια ημιτελή διαμαρτυρία. Μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ πώς θα είναι η κινηματογραφική βιομηχανία ύστερα από είκοσι χρόνια.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ