ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 28 Οχτώβρη 2006 - Κυριακή 29 Οχτώβρη 2006
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΥΠΟ ΙΔΡΥΣΗ ΚΟΜΜΑ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Οριστικά χωρίς σοσιαλιστικούς στόχους

Την Κυριακή (22/10) συνήλθαν στην Ερφούρτη, την πρωτεύουσα της Θουριγγίας, οι ομοσπονδιακές ηγεσίες του Αριστερού Κόμματος ΚΟΔΗΣΟ και της Εκλογικής Εναλλακτικής Πλατφόρμας για Εργασία και Κοινωνική Δικαιοσύνη (ΒΑΣΓΚ) (του σοσιαλδημοκράτη Οσκαρ Λαφοντέν) και ενέκριναν τα κύρια σημεία του νέου κόμματος, που θα προέλθει τον Ιούνη του ερχόμενου έτους από τη συγχώνευση των δύο, υπό την ονομασία «Η Αριστερά».

Από τις μέχρι τώρα συζητήσεις, αλλά και την πολιτική των δύο κομματικών μορφωμάτων, διαπιστωνόταν ότι στην κατευθυντήρια γραμμή των ηγεσιών τους από διάφορες εσωκομματικές ομάδες και πλατφόρμες προβαλλόταν αντίσταση, ώστε το νέο κόμμα να έχει αντιμιλιταριστικό χαρακτήρα και σοσιαλιστικό προσανατολισμό.

Είναι γνωστό ότι η ηγεσία του ΚΟΔΗΣΟ επί 16 τώρα χρόνια διατηρούσε αυτόν τον τίτλο, που μ' αυτόν ήθελε να δηλώνει ότι απορρίπτει τον επιστημονικό σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και αγωνιζόταν για ένα σοσιαλισμό με «δημοκρατικό» πρόσωπο. Διακήρυττε ότι είναι κατά της δικτατορίας του προλεταριάτου και ότι με το «δικό του» σοσιαλισμό δε θα γίνονταν «εγκλήματα», σαν αυτά, που, όπως ισχυρίζεται, γνώρισε ο υπαρκτός σοσιαλισμός.

Τι, όμως, θα είναι το νέο κόμμα, όπως παρουσιάζεται από την προγραμματική δήλωση της Εμφούρτης, που η πλειοψηφία των δύο κομματικών μορφωμάτων τη χαρακτηρίζει σαν αποτέλεσμα συμβιβασμού μεταξύ τους;

Ας δούμε πώς το κρίνει η Σάρα Βάγκενκνεχτ, μέλος της κομματικής διεύθυνσης του Αριστερού Κόμματος ΚΟΔΗΣΟ, ευρωβουλευτίνα του ίδιου κόμματος και ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας σ' αυτό το κόμμα. Σε συνέντευξή της στη «Γιούγκε Βελτ» της Δευτέρας (23/10), δηλώνει ότι με το συμβιβασμό εγκαταλείπονται ουσιαστικές αρχές αριστερής πολιτικής, αρχίζοντας από το γεγονός ότι δε γίνεται πια λόγος για σοσιαλισμό σαν στόχος του κόμματος. «Παρόλη την κριτική στην πρακτική πολιτική του Αριστερού Κόμματος ΚΟΔΗΣΟ, στην ταυτότητά του ανήκε έως τώρα ένας προσανατολισμός στο σοσιαλισμό και η δήλωση ότι δε θέλει να τακτοποιηθεί μέσα στον καπιταλισμό. Ομως, υπογραμμίζει η Βάγκενκνεχτ, τώρα στο ντοκουμέντο που εγκρίθηκε δεν εμπεριέχεται οριστικά ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας.

Σύγχυση προκαλεί και ο αντιμιλιταριστικός χαρακτήρας του προγράμματος, γιατί τίθεται υπό συζήτηση το υπό ποίους όρους το κόμμα μπορεί να ταχθεί υπέρ της στρατιωτικής χρήσης που πραγματοποιείται με εντολή του ΟΗΕ».

Επίσης το θέμα της συμμετοχής σε κυβέρνηση είναι αόριστα διατυπωμένο: «Τώρα αναφέρεται γενικά ότι θέλουν να συγκυβερνήσουν, εφόσον μ' αυτό θα βελτιωθεί η κατάσταση των ανθρώπων. Αλλά αυτό το λέει πιθανώς κάθε κόμμα. Λείπει επίσης μια σαφής ομολογία υπέρ της δημόσιας ιδιοκτησίας», υπογραμμίζει η κομμουνίστρια πολιτικός.

Ο πρόεδρος του Αριστερού Κόμματος ΚΟΔΗΣΟ Λόταρ Μπίσκι δήλωσε με αισιοδοξία: «Τώρα χτίζουμε στα γερά, ώστε στις 16 Ιούνη 2007 το σπίτι να είναι έτοιμο». Ωστόσο, η Βάγκενκνεχτ έχει τη γνώμη ότι έως τις 10 Δεκέμβρη (για τις 10 Δεκέμβρη προγραμματίζεται κοινή συνεδρίαση των ηγεσιών των δύο κομμάτων, ενώ μέχρι τις 16 Ιούνη που θα γίνει το ιδρυτικό συνέδριο των δύο κομμάτων σε κοινό κόμμα, θα μεσολαβήσουν άλλα 5 ξεχωριστά συνέδρια) είναι ακόμα καιρός, ότι στα δύο κόμματα καλούνται τα μέλη να πάρουν αντι-νεοφιλελεύθερες και αντικαπιταλιστικές θέσεις, ότι, πάντως, στη βάση της νέας συμβιβαστικής συμφωνίας δε θα υπάρξει ισχυρή Αριστερά στη Γερμανία.

Αρκετά διαφωτιστικές είναι οι απόψεις και του ηγετικού στελέχους της ΒΑΣΓΚ Κλάους Ερνστ, διατυπωμένες σε συνέντευξή του στην «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (21/22 Οκτ.). Στην ερώτηση αν ο Οσκαρ Λαφοντέν μπορεί να είναι ταυτόχρονα πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας και πρόεδρος του νέου κόμματος, απάντησε: «Σε κάθε περίπτωση. Το νέο κόμμα χρειάζεται γνωστά πρόσωπα. Γι' αυτό ο Λαφοντέν πρέπει να είναι ένας από τους δύο προέδρους του νέου κόμματος». Σε άλλη ερώτηση για το σοσιαλισμό, είπε: «Στο Αριστερό Κόμμα υπάρχει πλήθος ανθρώπων, για τους οποίους είναι πολύ σημαντικό το νέο κόμμα να πάρει την ετικέτα σοσιαλιστικό κόμμα... Από την άλλη μεριά, υπάρχουν σε μας πολλά μέλη, τα οποία με τον όρο "σοσιαλιστικό" από παράδοση δεν μπορούν να αρχίσουν κάτι. Το νέο κόμμα δεν επιτρέπεται να είναι ιδεολογικά κατευθυνόμενο κόμμα». Στη ΒΑΣΓΚ υπάρχει αρκετός αριθμός ανθρώπων, συνδικαλιστές, (άλλοι) που προέρχονται από σοσιαλδημοκρατικό περίγυρο, αλλά και άνθρωποι που ψήφισαν CDU/CSU. Αυτοί δεν είναι σοσιαλιστές. Αυτό πρέπει να το καταλάβει το Αριστερό Κόμμα, όπως εμείς καταλαβαίνουμε ότι το Αριστερό Κόμμα προέρχεται από μια ορισμένη παράδοση».

Τα ευχολόγια για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας

Στις 24 Οκτώβρη δημοσιεύτηκε στη «Γιούγκε Βελτ» ευρεία περίληψη των κύριων προγραμματικών σημείων, από τα οποία σταχυολογούμε τους στόχους για τον «εκδημοκρατισμό της κοινωνίας» και για τον «οικονομικό έλεγχο» - εννοείται μέσα στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα.

Αναφέρεται σχετικά:

«Στόχοι μας είναι: Ενας εκδημοκρατισμός της κοινωνίας, που εγγυάται σε όλους τις ίδιες δυνατότητες της συνδιαμόρφωσης της κοινωνικής ζωής... Μια κοινωνική διαμόρφωση της εργασίας και της οικονομίας... Μια οικονομική δημοκρατία, που υποτάσσει όλες τις μορφές της ιδιοκτησίας σε κοινωνικά κριτήρια... Μεταβολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Η Αριστερά τάσσεται υπέρ μιας ΕΕ που θα εξελιχθεί από μια οικονομική και νομισματική ένωση σε μια ευρωπαϊκή ένωση απασχόλησης, καθαρού περιβάλλοντος και ειρήνης».

Ομορφο ευχολόγιο, που θα μπορούσε να το διακηρύξει από τον άμβωνα της εκκλησίας χωρίς δυσκολία κάθε επίσκοπος.


Θανάσης ΒΟΡΕΙΟΣ


Ιράκ όπως... Βιετνάμ

Κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες των ΗΠΑ δηλώνουν ότι στο χρονικό διάστημα του ενάμιση χρόνου θα πρέπει οι «ίδιοι οι Ιρακινοί να αναλάβουν την τάξη και ασφάλεια της χώρας τους». Η δήλωση αυτή υπονοεί την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού και την ανάληψη των ευθυνών από τους δοσίλογους Τσολάκογλου που έχουν τοποθετήσει ως κυβέρνηση. Οι δυσκολίες των ΗΠΑ δείχνουν να γίνονται τεράστιες με χαρακτηριστική την παραδοχή του Τζ. Μπους ότι το Ιράκ μοιάζει με ένα νέο Βιετνάμ. Οι ίδιοι όμως κυβερνητικοί παράγοντες θεωρούν ως ανέφικτη αυτή τη δυνατότητα.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δείχνει να παγιδεύεται στην ίδια την πολιτική της. Αυτή η παγίδευση φαίνεται κι από την περίεργη στασιμότητα στις γνωστές απειλές για προέκταση των στρατιωτικών επεμβάσεων σε Συρία, Ιράν κλπ. Η αναλαμπή των αμερικανικών απειλών στην Απω Ανατολή εναντίον της ΛΔ Βορείου Κορέας, δείχνει κι αυτή να τρεμοσβήνει. Ωστόσο, δε θα πρέπει να θεωρηθεί ότι οι προθέσεις ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Μέση και Απω Ανατολή έπαψαν να υπάρχουν. Απλά πέρασαν περιστασιακά από το προσκήνιο στο σκοτεινό παρασκήνιο των μιλιταριστικών σεναρίων. Λέγεται ότι ένας λόγος γι' αυτό είναι οι εκλογές Βουλής και Γερουσίας με τον ανταγωνισμό των κομμάτων και τις δυσκολίες που δημιουργούνται. Αυτό είναι μια από τις αιτίες της διαφαινόμενης δυστοκίας. Ομως η κυριότερη πλευρά της είναι το «άπλωμα» της αμερικανικής στρατιωτικής επιβολής μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης σε συνδυασμό με μια αυξανόμενη δυσαρέσκεια σε μεγάλο τμήμα των Αμερικανών.

Η μιλιταριστική μηχανή των ΗΠΑ δείχνει να μην αντέχει ακόμη και σε επίπεδο οικονομίας το ιμπεριαλιστικό τους «άπλωμα». Αυτό δείχνει κι η συνεχής προσπάθειά τους να εμπλέξουν πιο ενεργά τη στρατιωτική παρουσία της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης και τους «προθύμους». Χαρακτηριστικό ανάλογο αυτής της αδυναμίας είναι κι η ταυτόχρονη παράλληλη δήλωση της «αδελφής» Αγγλίας, να αποσύρει τις δυνάμεις της από το Ιράκ εντός ενός έτους. Εάν αυτές οι διαπιστώσεις συνδυαστούν με τα αυξανόμενα αντι-ιμπεριαλιστικά γεγονότα και κυβερνήσεις από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Απω Ανατολή, τότε παρουσιάζεται μια νέα ροή στον πλανήτη που δύσκολα ελέγχεται και που έχει την αυξανόμενη τάση περικύκλωσης των μητροπολιτικών καπιταλιστικών κέντρων. Αυτά χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι εργατολαϊκές διεργασίες μέσα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις κυρίως της Ευρώπης. Αυτές οι διαπιστώσεις πρέπει να λαμβάνονται μόνο ως τάσεις που, όμως, έχουν αργό αλλά σταθερό ανερχόμενο χαρακτήρα. Σε αυτό άλλωστε οφείλεται κι η από πολλού χρόνου διορατικότητα του διεθνούς καπιταλισμού με τη λήψη αντιδημοκρατικών αντιλαϊκών κι αντεργατικών μέτρων περιορισμού των κοινωνικών ελευθεριών που τα ονόμασε «αντιτρομοκρατικά». Αυτή η κατάσταση οδηγεί τον διεθνή καπιταλισμό σε ισχυρότερη και ταυτόχρονα αντιφατική συσπείρωση. Από τη μια αυστηρότερη διεθνής αντιλαϊκή ενότητα σε παλιούς και καινούριους μιλιταριστικούς σχηματισμούς. Από την άλλη όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αγκωνιών για τη διαμόρφωση της κάθε φορά εσωτερικής ισορροπίας. Στο λαβύρινθο αυτής της διεθνούς ρευστότητας, η ελληνική μεγαλοαστική τάξη με τα κόμματα εξουσίας της, δείχνει να χώνεται όλο και βαθύτερα στα αδιέξοδα της ιμπεριαλιστικής κρίσης. Αυξάνει τη στρατιωτική παρουσία της στο χώρο της Μέσης Ανατολής την ίδια στιγμή που οι Αγγλο-αμερικάνοι προσπαθούν να απεμπλακούν. Εάν σε αυτό προστεθεί το συνεχώς υποβόσκον βαλκανικό ηφαίστειο, γίνονται αντιληπτοί οι κίνδυνοι. Η ιστορική ανάγκη απαλλαγής της κοινωνίας από την αστική τάξη και το καθεστώς της, γίνεται προϋπόθεση ύπαρξης της ίδιας της Ελλάδας και του λαού της.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ