Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Παπαγεωργόπουλο: Ποιοι επιβουλεύονται τη Θεσσαλονίκη;

***

Πρέπει να βρούμε ένα Βενιζέλο, δήλωσε ο Καρατζαφέρης! Δηλαδή, «Μεγάλη Ιδέα»!!!

***

Τράγκα: Μεγάλη η...κατανόησή σου στα προβλήματα της Παιδείας! Παραλίγο να βάλεις και τα κλάματα, αρκεί να σταματήσουν οι καταλήψεις σχολείων!...

***

Πολλή κουβέντα για τη Θάτσερ και τους ανθρακωρύχους, τότε! Αλλά κρύβουν το κύριο...

***

Οτι οι ανθρακωρύχοι της Αγγλίας, τότε, δε γνώρισαν ένα μεγάλο απεργιακό κίνημα συμπαράστασης και διεκδίκησης, από πλευράς της υπόλοιπης εργατικής τάξης...

***

Και βέβαια, δεν είχαν κίνημα ενταγμένο σε στόχους πολιτικής προοπτικής...

***

Οπότε, η Θάτσερ έκανε τη δουλιά της, αφού γνώριζε τα παραπάνω...

***

Αρχιεπίσκοπο: Λέτε μακαριότατε, ο καλύτερος τρόπος, για να μην παίρνουν πρέφα οι μαθητές, για το τι γίνεται γύρω τους, να είναι το στρώσιμο στο διάβασμα;

***

Αψογος ο Φαράκος (όπως και ο Κύρκος)! Το ΚΚΕ, είπαν, ταυτίστηκε το 1940 με τον Μεταξά!...

***

Ετσι συμβαίνει με τους αποστάτες! Επειδή έχουν περάσει με την αστική τάξη, ταυτίζουν το ΟΧΙ του Μεταξά, που ήταν στο πλαίσιο της εγγλέζικης γραμμής της Ελλάδας, με το ΟΧΙ του λαού, που είχε γραμμή εναντίωσης σ' αυτή την πολιτική! Aξιοι!...

***

Γερμανικά κτήνη ποζάρουν με νεκροκεφαλές! Σκεφτείτε, τι είναι εκείνοι που τους στέλνουν!...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ιμπεριαλιστικά κτήνη!...

***

Λόγω προβλημάτων υγείας, ο γιατρός συνέστησε να αποφύγω την κούραση της παρέλασης. Ετσι, βρέθηκα να κάνω μάθημα σε μια τάξη μισοάδεια, με κρύα καρδιά, γιατί μου καλάρεσε η ιδέα της παρέλασης (ήταν ο καημός του Δημοτικού, ήταν και ότι δε θα μου ξαναδινόταν η ευκαιρία γιατί ήταν σπάνιο να κληρωθεί ξανά το σχολείο). Προβληματιζόμουν, όμως, κιόλας. Στο κάτω κάτω, θα έκανα παρέλαση μπροστά στον υπουργό και την κυβέρνηση, απέναντι στην οποία διαδήλωνα πριν ένα χρόνο; Και τι νόημα έχουν οι παρελάσεις, μήπως είχε δίκιο ο Τζίμης;

Αν κάποιος έλεγε στους συμμαθητές μου για «τους νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες», αν τους μιλούσε για τους παππούδες τους που με το όπλο στο χέρι για μια δεκαετία σχεδόν έκαναν σπίτι τους το βουνό, πρώτα ενάντια στο φασισμό και στον κατακτητή και μετά για την πραγματική λευτεριά, για το ψωμί, για το βιβλίο που τους 'κλεψαν απ' το χέρι κατηγορώντας τους ότι έμειναν αδιάβαστοι... Τότε κι οι συμμαθητές μου θα περπατούσαν στητοί, όχι για το «χαβαλέ», αλλά για όλα αυτά, γι' αυτά που είχαν και γι' αυτά που πάλευαν ν' αποκτήσουν, γι' αυτά που θυσιάστηκαν οι παππούδες τους και γι' αυτά που αγωνίζονταν στα κατειλημμένα σχολεία. Θα έκαναν παρέλαση, δηλώνοντας έτοιμοι να υπερασπίζονται κάθε στιγμή τις αξίες και τα ιδανικά του ΛΑΟΥ. Αυτήν την παρέλαση ονειρεύομαι...