Σε επόμενη ερώτηση που αφορούσε στο αν διαφαίνεται τάση περάσματος στο διπολισμό, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Ο δικομματισμός κυριαρχεί, δίχως να αποκλείεται να μεταβληθεί στην πορεία σε διπολισμό. Το θέμα όμως δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει. Να μην επιτρέψει ο λαός τέτοιου τύπου "εναλλακτικές" λύσεις, να μην τις πιστέψει, να αξιοποιεί τις δυσκολίες του δικομματισμού και όχι να ενδιαφέρεται να βρει αυτός διέξοδο. Τέτοιες "λύσεις" είναι σαν τον Μανωλιό (δικομματισμός) που φοράει τα ρούχα του αλλιώς (διπολισμός). Και στη Γαλλία κυβέρνησε και στην Ιταλία κυβερνά ο διπολισμός και σε άλλες χώρες. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τη Γιουγκοσλαβία βομβάρδισαν οι κεντροαριστεροί, το δόγμα Μπους για την εξαπόλυση νέας τρομοκρατίας κατά λαών ασπάζονται, τα κέρδη του κεφαλαίου εξυπηρετούν. Ακολουθεί φιλολαϊκή πολιτική η κυβέρνηση Πρόντι στην Ιταλία; Κυβέρνηση των μονοπωλίων είναι».
«Τι θα πει ανασύνθεση της Αριστεράς; Σε κουβέντα να βρισκόμαστε», απαντά, στην ίδια συνέντευξη η Αλέκα Παπαρήγα, όταν καλείται να σχολιάσει τη μετεκλογική φιλολογία περί «ανασύνθεσης της Αριστεράς ή της συνεργασίας αριστερών δυνάμεων», και συνεχίζει: «Η λεγόμενη ανασύνθεση σημαίνει σύμπραξη για να πάμε όλοι μαζί στο ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή, "κεντροαριστερά". Αυτό δε θα ήταν πρόοδος, αν συνέβαινε. Θα ήταν πισωδρόμηση. Γιατί; Γιατί αυτό που συμφέρει τους εργαζόμενους είναι η αποδυνάμωση και, στην πορεία, εφόσον βοηθούν και οι συνθήκες, η συρρίκνωση του δικομματισμού και η δημιουργία της λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας που θα ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική μέσα από την κατάκτηση της δικής της, της λαϊκής εξουσίας.
Η λεγόμενη ανασύνθεση ή η "ενότητα της Αριστεράς" έχουν στόχο διαχείρισης. Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι μπορούν να γίνουν φιλολαϊκές αλλαγές δίχως να "σπάσουν αυγά". Από την άλλη, πώς θα υπάρξει συνεργασία ανάμεσα στο ΚΚΕ και τον ΣΥΝ, από τη στιγμή που τα προγράμματα είναι διαφορετικά; Δείτε τι συνέβη στις τοπικές εκλογές. Ο ΣΥΝ αλλού πήγε με το ΠΑΣΟΚ, αλλού με τη ΝΔ, αλλού μόνος του. Πολιτική δίχως αρχές».
Στο 7,8% - όσο και τον Αύγουστο - περιορίστηκε η επίσημη ανεργία το Σεπτέμβρη του 2006 στην Ευρωζώνη, έναντι 8,5% που ήταν πέρσι τον Αύγουστο. Το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ των «25», το Σεπτέμβρη, ήταν 8%, έναντι 8,7% τον αντίστοιχο περσινό μήνα.
Αυτή είναι η εικόνα όπως αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία της Γιουροστάτ, που ανακοινώθηκαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το χρυσό μετάλλιο στην ανεργία, από τις 25 χώρες - μέλη της ΕΕ, κατείχε το Σεπτέμβρη του 2006 η Πολωνία με 14,1%, το αργυρό η Σλοβακία με 12,8%, και το χάλκινο η Ελλάδα με 9% (στοιχεία Β΄ τριμήνου 2006).
Ναι, σωστά διαβάσατε. Η Ελλάδα έχει και επισήμως το τρίτο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας - μετά την Πολωνία και τη Σλοβακία - παρά το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται την τελευταία δεκαετία με ρυθμούς αρκετά υψηλότερους του μέσου όρου της Ευρωένωσης. Προφανώς, τόση είναι η αξία όλων όσων λένε οι κάθε λογής οπαδοί του ευρωμονόδρομου, περί ανάπτυξης που θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας...
Τελικά, θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αστυνομικών, λιμενικών και πυροσβεστών και, μάλιστα, αυτό θα οφείλεται - στον έναν ή άλλο βαθμό - στην απειλή, περί παραίτησης, του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Β. Πολύδωρα; Η συγκεκριμένη απάντηση στο ερώτημα θα δοθεί, μάλλον, μετά την εξαγγελθείσα ήδη συνάντηση του προαναφερομένου υπουργού με τον συνάδελφό του του υπουργείου Οικονομίας. Ετσι κι αλλιώς, όμως, γίνεται φανερό ότι έχουμε μπει σε λιγότερο ή περισσότερο μακρά προεκλογική περίοδο και το γεγονός αυτό επιδρά, ήδη, τόσο στην πρακτική της κυβέρνησης, όσο και του καθενός υπουργού, όπου όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά ασκούνται - και θα ασκούνται όλο και περισσότερο - στο ρίξιμο ψηφοθηρικής στάχτης στα μάτια του λαού. Από κει και πέρα, όσοι νομίζουν ή πιστεύουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα εγκαταλείψει την αντιλαϊκή της πολιτική είναι βαθιά νυχτωμένοι...