Η Ελβετία ανακαλύπτει τη σκληρή πραγματικότητα της αθλιότητας και στο κράτος "χρηματοκιβώτιο της Ευρώπης" ξέσπασε ο συναγερμός της φτώχειας. Αυξάνονται συνεχώς οι τιμές των τροφίμων και των υπηρεσιών, ενώ οι μισθοί έχουν παγώσει. Ακόμα, αυξάνονται οι άνεργοι που τείνουν να φτάσουν το 15%, ποσοστό ρεκόρ για την πλούσια Συνομοσπονδία, καθώς επίσης αυξάνονται οι στρατιές αυτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτοί που πλήττονται ιδιαίτερα είναι οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, ενώ έχουν ξεκινήσει και οι πρώτες διαμαρτυρίες.

Συναγερμός, λοιπόν, αφού και η Ελβετία ανακαλύπτει ότι δεν είναι πια ο παράδεισος της Ευρώπης. Αυτή που παραμένει ακόμα το "χρηματοκιβώτιο" της γηραιάς ηπείρου, που συνεχίζει να μένει λίγο παράμερα, με τις τράπεζές της, με τα βουνά της και τις λίμνες της, με τις καθαρές και σε τάξη πόλεις της, αντιμετωπίζει το φάσμα της αθλιότητας: το γκρίζο φάντασμα που δε θα έπρεπε ούτε καν να αγγίξει το "κράτος - χρηματοκιβώτιο", φαίνεται να έχει διεισδύσει σε ζωτικούς τομείς της ελβετικής κοινωνίας.

Τιμές στα ύψη, μισθοί που δεν αυξάνονται, ανεργία αντίθετα που αυξάνεται συνεχώς. Οδεύουν, μήπως, και οι Ελβετοί προς τη φτώχεια; Από παράδοση ήρεμη, όμορφη και εύπορη, η ελβετική Συνομοσπονδία "γουρλώνει" έκπληκτη τα μάτια αντικρίζοντας τις πρόσφατες στατιστικές και αναρωτιέται τι συμβαίνει. "Είναι απλούστατο, η αθλιότητα είναι πια ένα κοινωνικό φαινόμενο στην Ελβετία: αυτό είναι τώρα το πραγματικό μας πρόβλημα", εξηγεί ο Τόμας Φόγκελ, δημοσιογράφος, που πραγματοποίησε πρόσφατα μία έρευνα για το θέμα, για λογαριασμό της εβδομαδιαίας "Σόνταγκς Μπλικ".

Οι Ελβετοί "στους πέντε δρόμους"; Οχι ακριβώς, αλλά αναμφισβήτητα κάτι συμβαίνει και ο μέσος πολίτης τα έχει χαμένα και είναι πικραμένος. Αφού σε μερικά καντόνια η κατηγορία των "φτωχών" - δηλαδή αυτών που δεν καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα με το μηνιαίο εισόδημα - αγγίζει το 15% του πληθυσμού.

Τα χρηματοκιβώτια των ελβετικών τραπεζών είναι γεμάτα, αλλά πρόκειται για χρήματα άλλων, το φράγκο παραμένει πολύ ισχυρό, αλλά οι αποταμιεύσεις δεν αποδίδουν σχεδόν τίποτα πλέον και η πρόσφατη επιβολή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας "φούσκωσε" παραπέρα τις τιμές, ενώ οι ασφάλειες ασθένειας έχουν καταντήσει, για πολλούς, απαγορευτικές. "Πάρα πολύς κόσμος αγωνιά γι' αυτήν την κατάσταση και φοβάται ότι το σύστημά μας μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή", σημειώνει γεμάτος ανησυχία ο Φόγκελ, που έγραψε μεταξύ άλλων και το δοκίμιο με τον τίτλο "Φτωχή Ελβετία".

Ενας καφές στα όρθια στοιχίζει 600 δραχμές, μία διαδρομή με το λεωφορείο κατά τι λιγότερο, ένα κιλό κρέας μέχρι και 12.000 δραχμές, ενώ η ανώτατη σύνταξη ενός ηλικιωμένου μετά από εισφορές μιας ζωής, ισοδυναμεί με λιγότερο από 450.000 δραχμές, όταν τα μόνα πράγματα που καταφέρνει να πληρώσει με αυτά είναι το ενοίκιο, το τηλέφωνο και το πάγιο για τη λειτουργία της τηλεόρασης. Το 5% του πληθυσμού επιβιώνει στηριζόμενο στις κρατικές επιχορηγήσεις, ωστόσο οι φτωχοί που δε δικαιούνται να τις απαιτήσουν είναι η πλειοψηφία.

Οι ηλικιωμένοι και οι νέοι είναι αυτοί που πλήττονται ιδιαίτερα από το νέο φαινόμενο της φτώχειας: Ο μέσος όρος των ανέργων ανέρχεται στο 4,2%, όμως στο καντόνι του Τιτσίνο φτάνει το 7,4%. "Είναι ολοφάνερο πια για όλους ότι η αθλιότητα έχει εγκατασταθεί στην Ελβετία, και πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις, όπως για παράδειγμα η Βασιλεία, δεν καταφέρνουν πια να το κρύψουν", ισχυρίζεται ο Σίλβιο Μπόνερ, καθηγητής πολιτικής οικονομίας.

Στη Γενεύη, μία ακτινοβόλα πόλη τραπεζών, διεθνών οργανώσεων, διπλωματικών αποστολών και άσπιλων τζακιών (δηλαδή ανεπισήμων και παρασκηνιακών επαφών) η Αστυνομία "τσάκωσε" πρόσφατα μία γριούλα να ζητιανεύει μπροστά σε ένα ταχυδρομείο: γεγονός, φυσικά, πρωτάκουστο για τον "παράδεισο" της Ευρώπης. Και πάλι στη Γενεύη, που θεωρείται η πιο πλούσια πόλη της γηραιάς ηπείρου, η δημοτική αρχή αποφάσισε να φορολογήσει τους πλανόδιους μουσικούς με 10 φράγκα (περίπου 2.500 δρχ.) την ημέρα για να μπορούν να παίζουν ή, μάλλον, ακριβέστερα να ζητιανεύουν στους δρόμους.

Σε μία Ελβετία που, πλέον, αυτοαμφισβητείται, θύμα ενός πλούτου που κατέληξε να διαταράξει παλιές ισορροπίες, αρχίζουν να γίνονται αισθητές οι πρώτες διαμαρτυρίες. Στους παραδοσιακούς περιθωριακούς ήρθαν να προστεθούν οι ηλικιωμένοι και οι χιλιάδες των ατόμων που έχασαν τη δουλιά τους ή που δεν τη βρήκαν ποτέ και όλοι αυτοί μαζί δεν αφήνουν ευκαιρία για να επιτεθούν στις δομές μιας χώρας όπου "η ελεημοσύνη αντικατέστησε τη δικαιοσύνη".

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ προκήρυξε το 1996 σαν διεθνές έτος για Την Εξάλειψη Της Φτώχειας. Το πρόβλημα αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα που αντιμετωπίζει σήμερα ολόκληρος ο κόσμος, αλλά πιο ιδιαίτερα οι λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες.

Σύμφωνα με στοιχεία του διεθνούς οργανισμού, μέσα στα τελευταία 26 χρόνια το κατά μέσο όρο ατομικό εισόδημα στις αναπτυσσόμενες χώρες διπλασιάστηκε, αλλά, παρ' όλα αυτά, σήμερα 1,1 ως 1,3 δισεκατομμύριο άτομα σ' αυτές εξακολουθούν να ζουν με άφατη φτώχεια, εξαρτώμενα από ένα ημερήσιο εισόδημα ενός δολαρίου!

Παράλληλα, εκατοντάδες εκατομμύρια άλλα άτομα βρίσκονται μόλις λίγο κάτω από το όριο της φτώχειας, κινδυνεύοντας από μέρα σε μέρα να πέσουν κάτω από αυτό. Προστίθεται ότι η φτώχεια τους δεν οφείλεται μόνο στο χαμηλό εισόδημά τους, αλλά και στη μη παροχή κοινωνικής πρόνοιας, στην έλλειψη μορφωτικών εφοδίων τους κλπ.

Κύρια επιδίωξη το 1996 θα είναι η εφαρμογή των αποφάσεων που πάρθηκαν από τις κυβερνήσεις και τη διεθνή κοινότητα μέσα στα τελευταία χρόνια και, ειδικότερα, στις συναντήσεις του ΟΗΕ που έγιναν το 1995: Στην παγκόσμια συνάντηση κορυφής για την Κοινωνική Ανάπτυξη στην Κοπεγχάγη και στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για τη Γυναίκα στο Πεκίνο.

Εξάλλου, η Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ έχει προγραμματίσει τη σύγκληση μιας Παγκόσμιας Συνόδου Κορυφής Τροφίμων το Νοέμβρη 1996, για Την Εξάλειψη της Χρόνιας Πείνας και του Υποσιτισμού.

Η FAO υπολογίζει ότι κάπου 800 εκατομμύρια άτομα υποσιτίζονται μόνον στον αναπτυσσόμενο κόσμο, ενώ 192 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών υποφέρουν από έλλειψη πρωτεϊνών. Το πρόβλημα αυτό είναι ιδιαίτερα οξύ στις χώρες που αδυνατούν να εισάγουν ικανοποιητικές ποσότητες τροφίμων. Απ' αυτές, 44 βρίσκονται στην Αφρική, 23 στην Ασία και τον Ειρηνικό, 9 στη Λατινική Αμερική και στην Καραϊβική και 12 στην Ευρώπη και στην πρώην Σοβιετική Ενωση.

Στο μεταξύ, η Παγκόσμια Ομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων, με ανακοίνωσή της χαιρετίζει την επιδίωξη του ΟΗΕ για την εξάλειψη της φτώχειας, επισημαίνει, όμως, ότι, όπως έχουν δείξει οι συνεχιζόμενοι αγώνες των συνδικάτων σε διάφορες χώρες, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα διεθνικά μονοπώλια και πολλές κυβερνήσεις υπονομεύουν συστηματικά αυτόν το στόχο. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, τονίζει η ανακοίνωση, γίνεται μία κατά μέτωπο επίθεση στις θέσεις εργασίας και στην κοινωνική ασφάλιση, με αιτιολογικό την οικονομική ανασυγκρότηση και τη μείωση των ελλειμμάτων. Ετσι, το κύριο πρόβλημα που ανακύπτει είναι μία ακραία φτώχεια "πολιτικής βούλησης" από την πλευρά των κυρίαρχων οικονομικών δυνάμεων.

Το συνδικαλιστικό κίνημα, συνεχίζει η ανακοίνωση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Εργατικών Ενώσεων, πιστεύει ότι, εάν δεν αντιστραφεί η αντικοινωνική αυτή τακτική, ο αριθμός των ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας θα αυξηθεί, παρά το στόχο για την εξάλειψή της. Κατά συνέπεια, τα συνδικάτα επιμένουν ότι πρέπει να διατυπωθεί και εφαρμοστεί μια δημοκρατική εναλλακτική λύση, που θα εξασφαλίζει πλήρη εργατική απασχόληση, εξάλειψη της φτώχειας, ικανοποιητικά μεροκάματα, κοινωνική ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε μια νέα διεθνή οικονομική τάξη, ώστε να εξαλειφθούν όλες οι μορφές οικονομικής επικυριαρχίας και ανισότιμων σχέσεων. Μόνο ένας τέτοιος προσανατολισμός μπορεί να πετύχει την πραγματοποίηση των στόχων κοινωνικής ανάπτυξης, των δικαιωμάτων των εργατών και της συμμετοχής του λαού στην ανάπτυξη.

Η ανακοίνωση αναφέρει κατόπιν ότι τα εργατικά συνδικάτα απαιτούν τα ελλείμματα των προϋπολογισμών να καλυφθούν όχι με την επιβολή μεγαλύτερης ανεργίας και περικοπών στις κοινωνικές παροχές, αλλά με τη μεταφορά πόρων, που σήμερα γίνεται κακή χρήση τους. Παρά το διακηρυγμένο τέλος του ψυχρού πολέμου, ο ανταγωνισμός στους εξοπλισμούς και ιδιαίτερα στον πυρηνικό τομέα εξακολουθεί ν' απορροφά τεράστια ποσά. Στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για τους ανθρώπινους οικισμούς, που θα γίνει τον Ιούνη του 1996 στην Κωνσταντινούπολη, τα συνδικάτα θα ζητήσουν να οικοδομηθούν περισσότερα σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία, μεταφέροντας ποσά από τους εξοπλιστικούς προϋπολογισμούς σ' αυτές τις επείγουσες κοινωνικές ανάγκες και για τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας. Αν επιτευχθεί η μεταφορά των εκατομμυρίων ανέργων στην ενεργό εργατική δύναμη, η πρόσθετη αξία, που θα προέλθει από αυτό, θα εξαλείψει τα τρέχοντα ελλείμματα και θα φέρει νέους πόρους για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Καταλήγοντας, η Παγκόσμια Ομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων εύχεται κάθε επιτυχία στους εργαζόμενους και τους λαούς όλων των χωρών στο νέο χρόνο, στις προσπάθειές τους να οργανωθούν, ενωθούν και παλέψουν μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, για να μπει ένα τέλος σε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις, για να σταματήσει η επιδρομή ενάντια στους εργάτες και τα συνδικάτα τους, για να οικοδομηθεί μια καλύτερη ζωή. Ειρήνη, ασφάλεια και κοινωνική πρόοδο για όλους.

Το Κόμμα Εργατών της Ουγγαρίας πήρε μια σοβαρή πρωτοβουλία τους τελευταίους μήνες. Μάζεψε υπογραφές με το αίτημα να διεξαχθεί δημοψήφισμα στη χώρα για το αν πρέπει ή όχι η Ουγγαρία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Ομως, φοβούμενοι τη θέληση του λαού, τα κοινοβουλευτικά κόμματα απέρριψαν το αίτημα αυτό, παραβιάζοντας μάλιστα το νόμο για τα δημοψηφίσματα, καθώς επίσης και απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Η παραβίαση των βασικών δημοκρατικών αρχών στην Ουγγαρία είναι φανερή και τα ουγγρικά κοινοβουλευτικά κόμματα είναι τέτοια που μόνο δημοκρατικά δεν μπορεί να τα πει κανείς.

Τα γεγονότα όμως ξεκίνησαν ως εξής: Το Κόμμα των Εργατών της Ουγγαρίας ζήτησε δημοψήφισμα και συγκέντρωσε περισσότερες από 180.000 υπογραφές πολιτών στο διάστημα από 20 Αυγούστου μέχρι 20 Οκτώβρη. Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή από τη μεριά της αποφάνθηκε στις 25 Νοέμβρη ότι οι 142.000 υπογραφές του συνόλου είναι εντάξει και πληροφορήθηκε επίσημα ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου.

Ωστόσο, στις 19 Δεκέμβρη, του ουγγρικό Κοινοβούλιο αποφάσισε να μη δεχτεί την πρόταση του κόμματος και απέρριψε την αίτηση για δημοψήφισμα. Σαν αιτίες προέβαλε το γεγονός ότι είναι αδύνατον να ξεκινήσει τη διαδικασία απόφασης μέσω δημοψηφίσματος για την εισδοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, καθώς επίσης ότι δεν είναι πραγματοποιήσιμη τώρα η οργάνωση ενός συμβουλευτικού χαρακτήρα δημοψηφίσματος, διότι η Ουγγαρία δεν είναι ακόμα σε θέση να πάρει απόφαση σ' αυτό το ερώτημα.

Η απόφαση αυτή του Κοινοβουλίου δείχνει ξεκάθαρα ότι τα κοινοβουλευτικά κόμματα φοβούνται τη θέληση του λαού και γι' αυτό δεν προχωρούν σε δημοψήφισμα. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα κατάλαβαν ότι αν γινόταν δημοψήφισμα, κανένας δε θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι οι Ούγγροι πολίτες θα ψήφιζαν υπέρ της εισδοχής της Ουγγαρίας στο ΝΑΤΟ και αυτό γιατί κατάλαβαν ότι το Κόμμα Εργατών δεν είναι μόνο του. Αυτό φάνηκε μιας και ένας μεγάλος αριθμός πολιτικών και μη πολιτικών οργανώσεων, πολλοί γνωστοί διανοούμενοι, κριτικάρουν την κυβέρνηση για τα σχέδιά της για το ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα αν υποστηρίζουν το Κόμμα Εργατών ή όχι.

Υστερα από τις φοβερές επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Χορν, ο κόσμος αναρωτιέται πραγματικά αν είναι καλύτερο να υπάρχει μεγαλύτερος εξοπλισμός και να παίρνει η χώρα μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό ή να δίνονται δαπάνες για σχολεία, νοσοκομεία, για ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Οπως είναι φυσικό, διαλέγει το δεύτερο.

Το τελευταίο διάστημα η κατάσταση περιπλέκεται ιδιαίτερα μετά την απόφαση της κυβέρνησης να επιτρέψει στα ΝΑΤΟικά στρατεύματα να χρησιμοποιήσουν το έδαφος της Ουγγαρίας για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Βοσνία. Το Κοινοβούλιο αποφάσισε μάλιστα και την αποστολή 500 Ούγγρων στρατιωτών στη Βοσνία. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά, μετά από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Τσεχοσλοβακία, που η Ουγγαρία στέλνει στο εξωτερικό ένα μεγάλο ποσοστό στρατευμάτων.

Η ενέργεια αυτή του Κοινοβουλίου της χώρας να απορρίψει το αίτημα του Κόμματος Εργατών για δημοψήφισμα έρχεται σε αντίθεση με το Νόμο 18 του 1989 για τα δημοψηφίσματα, όπου σύμφωνα με αυτό, το Κοινοβούλιο οφείλει να ανακοινώσει δημοψήφισμα αν τουλάχιστον 100.000 πολίτες το ζητήσουν. Σύμφωνα με το αρθρο 4 του ίδιου νόμου "το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, που γίνεται απόφαση πάνω σε ορισμένα ερωτήματα, είναι υποχρεωτικό για το Κοινοβούλιο και όλες τις τοπικές αρχές". Αυτό σημαίνει ότι το Κοινοβούλιο δεν έχει το δικαίωμα της εκτίμησης αυτής της πρόσβλεψης δημοψηφίσματος. Εάν περισσότεροι από 100.000 πολίτες ζητήσουν δημοψήφισμα, αυτό πρέπει να γίνει χωρίς καμιά άλλη νόμιμη ή άλλη γνωμάτευση.

Ωστόσο, το Κοινοβούλιο καταστρατήγησε και την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου αριθ. 2 - 1993. Με αυτή την απόφαση επισημαίνεται ότι "εάν περισσότεροι από 100.000 πολίτες ζητήσουν δημοψήφισμα, αυτό πρέπει να γίνει. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι υποχρεωτικό για το Κοινοβούλιο". Ετσι, του ουγγρικό Κοινοβούλιο καταστρατήγησε και το Σύνταγμα, μιας και σύμφωνα με τα άρθρα του Συντάγματος, οι νόμοι του θα πρέπει να είναι σεβαστά σε όλους.

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

Το ερώτημα αυτό έθεταν τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς χιλιάδες και χιλιάδες Ρώσοι πολίτες που από καιρό πέρασαν τα 60 χρόνια. Πρόκειται για τους πιο άμοιρους πολίτες της Ρωσίας, εξαιτίας των γιελτσινικών "μεταρρυθμίσεων" - τους συνταξιούχους. Είναι πλέον εντελώς αδύνατο να ζήσουν με την πενιχρή σύνταξη σε συνθήκες που ο πληθωρισμός και οι τιμές καλπάζουν. Το μεγαλύτερο μέρος της σύνταξης πηγαίνει στην πληρωμή του ενοικίου, ενώ με το υπόλοιπό της οι συνταξιούχοι μπορούν μόλις και μετά βίας να τα βγάλουν πέρα, στερούμενοι τα απαραίτητα. Μια γνωστή μου οικογένεια υπολόγισε τον οικογενειακό προϋπολογισμό της, αλλά, προς μεγάλη της λύπη, με κανέναν τρόπο δε "δένονταν" τα έσοδα - έξοδα. Προσθέτοντας τις δυο συντάξεις τους και αφαιρώντας το ενοίκιο, έμεινε ένα ποσό που μόλις φτάνει για ψωμί και γάλα. Το κρέας, τα ψάρια, τα λαχανικά και τα φρούτα και άλλα αναγκαία είδη διατροφής θα έπρεπε να τα ξεχάσουν αν η σύζυγος, έμπειρος χειρουργός, άφηνε τη δουλιά της. Αυτή, όμως, παρά την ηλικία της (είναι 70 χρονών), εξακολουθεί να εργάζεται σε νοσοκομείο. Ο σύζυγός της, πρώην γεωλόγος, υπεύθυνος μεγάλης γεωλογικής ομάδας, έπαθε αποπληξία και δεν μπορεί να εργάζεται, πράγμα που τον πληγώνει ψυχικά, διότι δεν έχει συνηθίσει "να κάθεται στο σβέρκο της γυναίκας" του. Η πρωτοχρονιάτικη νύχτα δηλητηριάστηκε από μαύρες σκέψεις και ανησυχία, που σχετίζονται με τις φήμες ότι από την 1 Γενάρη θα απαγορευτεί να εργάζονται οι συνταξιούχοι.

Το ίδιο άχαρο και αβέβαιο είναι το μέλλον και για πάρα πολλούς άλλους συνταξιούχους, μεταξύ τους και ο Μιχαήλ Μπορίσοβιτς Τάουμπκιν. Είναι 74 ετών, αλλά παρά την ηλικία του αναγκάζεται να δουλεύει καθαριστής στην εταιρία "Ροσαγκροπρομστρόι". Σπάει τον πάγο, μαζεύει το χιόνι, καθαρίζει τα δρομάκια στο χώρο της εταιρίας. Πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε "ετοιμότητα", διαφορετικά στο χώρο αυτό μπορούν να δημιουργηθούν "τρύπες" - η εταιρία έχει δεκάδες λιμουζίνες και φορτηγά αυτοκίνητα και η κίνηση εδώ είναι εντατική. Ετσι, ο Τάουμπκιν δουλεύει από το πρωί ως αργά το βράδυ, διότι εκτιμάει τη δουλιά του και πολλοί λίγοι ξέρουν ότι αυτός είναι μια ζωντανή ιστορία του σοβιετικού κράτους και οι υπηρεσίες του προς την πατρίδα είναι τόσο μεγάλες που από καιρό έπρεπε να ξεκουράζεται με ιδιαίτερες τιμές. Στο πέτο του σακακιού του κρέμεται το "Παράσημο Τιμής". Ενδιαφέρθηκα να μάθω, γιατί και πότε του απονεμήθηκε αυτός ο υψηλός τίτλος και άκουσα μια καταπληκτική ιστορία, εξάλλου, πολύ χαρακτηριστική για τη σοβιετική εποχή και για πολλούς άλλους Σσοβιετικούς πολίτες.

"Το 1941 το εργοστάσιό μας μεταφέρθηκε από τη Μόσχα στην περιοχή Σβερντλόφσκ", είπε ο Τάουμπκιν. "Πήραμε εντολή να εγκατασταθούμε στην πόλη Ρέβντα, 50 χλμ. από την πόλη Σβερντλόφσκ, και να ξεκινήσουμε εκεί την παραγωγή ραντιατέρ για τα τανκς και τα αεροπλάνα. Η διαταγή του Ανωτάτου Διοικητή και προέδρου του Συμβουλίου Αμυνας Ι. Β. Στάλιν ήταν ως προς τη σημερινή εποχή αυστηρή και σκληρή: μέσα σε δυο μήνες το εργοστάσιο πρέπει να δώσει τα πρώτα προϊόντα για το μέτωπο. Η μη εκτέλεση της εντολής ισοδυναμούσε με προδοσία. Στο δρόμο, τα φασιστικά αεροπλάνα κατέστρεψαν το τρένο μας. Οι εργάτες που έμειναν ζωντανοί επέστρεψαν, φόρτωσαν τον εξοπλισμό και πάλι η πομπή τράβηξε προς τα Ουράλια. Ο χειμώνας ήταν άγριος, το κρύο έφτανε τους 40 - 45 βαθμούς υπό το μηδέν, αλλά οι εργασίες δε σταματούσαν ούτε στιγμή. Η εγκατάσταση των εργαλειομηχανών γινόταν κατευθείαν στο ύπαιθρο. Τα γυναικεία συνεργεία άρχισαν την παραγωγή των προϊόντων, επειδή στο αεροδρόμιο περίμεναν ήδη τα έτοιμα για αποστολή στο μέτωπο αεροπλάνα και στο τανκοδρόμιο τα τανκς. Οι τοίχοι των τμημάτων του εργοστασίου χτίζονταν παράλληλα με την εγκατάσταση των εργαλειομηχανών και του άλλου μηχανικού εξοπλισμού. Ο εχθρός ορμούσε προς τη Μόσχα, εμείς νύχτα - μέρα δε φεύγαμε από τον τόπο δουλιάς, κοιμόμασταν δίπλα στις εργαλειομηχανές, στα τμήματα. Εκτελούσαμε υπεύθυνη αποστολή. Στην καθορισμένη προθεσμία τα τανκς και τα αεροπλάνα με τα δικά μας ραντιατέρ έφυγαν για το μέτωπο να χτυπήσουν τον εχθρό. Γι' αυτό, εγώ, μεταξύ άλλων, τιμήθηκα με το ακριβό για μένα παράσημο. Τότε ήμουνα αρχιμηχανολόγος μηχανικός του εργοστασίου και μετά έγινα γενικός διευθυντής. Πέρασαν τα χρόνια, επέστρεψα στη Μόσχα, εργάστηκα σε επιστημονικοερευνητικό ινστιτούτο, υποστήριξα τη διδακτορική διατριβή, ύστερα πήγα στην επάξια, όπως έλεγαν τότε, ξεκούραση. Στην εποχή μας, εγώ και η γενιά μου δώσαμε στη χώρα και το λαό όλες τις δυνάμεις, την πείρα, τις γνώσεις μας, δουλεύαμε, γινόμασταν θυσία και δικαιωματικά υπολογίζαμε σε εξασφαλισμένα γηρατειά. Αλίμονο, η ζωή κάθε μέρα γίνεται όλο και δυσκολότερη, δεν μπορείς να ζήσεις με τη σημερινή σύνταξη. Γι' αυτό και αναγκάζομαι να δουλεύω σε προχωρημένη ηλικία".

Ο συνομιλητής μου φοβάται ότι το νέο χρόνο δε θα παίρνει και τη σύνταξη, και το μισθό. Είναι αλήθεια ότι το Ταμείο Συνταξιοδότησης διέψευσε ως αβάσιμες αυτές τις φήμες. Η κυβερνητική εφημερίδα "Ροσίισκιε βέστι" αναφέρει ότι το Ταμείο Συνταξιοδότησης και η ρωσική κυβέρνηση έλαβαν έκτακτα μέτρα για την είσπραξη των συνταξιοδοτικών εισφορών και χρεών των επιχειρήσεων, που ανέρχονται στα 16 δισεκατομμύρια ρούβλια. Πάρθηκαν και άλλα μέτρα, ωστόσο, η κατάσταση παραμένει τεταμένη. Οπως φαίνεται, στο νέο έτος θα σταθεί δυνατό να καταβληθούν οι συντάξεις του Δεκέμβρη. Οι προγνώσεις για τη χρονιά αυτή είναι ανησυχητικές. Κατά τη γνώμη του προέδρου του Ταμείου Συνταξιοδότησης Βασίλι Μπαρτσιούκ, που επικαλείται η εφημερίδα "Ροσίισκιε βέστι", για να συγκεντρωθούν 133 τρισεκατομμύρια ρούβλια ασφαλιστικών εισφορών "απαιτούνται νομοθετικές πράξεις αναγκαστικού χαρακτήρα". Επομένως, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Οι συνταξιούχοι, που επί σοβιετικής εξουσίας είχαν εξασφαλισμένα τα γηρατειά τους και ήρεμη ζωή, ζούνε τώρα σε συνεχή αγωνία: θα πάρουν ή όχι έγκαιρα τη σύνταξη, θα καθυστερήσει και πόσους μήνες, πώς θα ζήσουν; Οι άνθρωποι, που έχουν αφιερώσει όλες τις δυνάμεις τους στη χώρα, σήμερα έχουν καταντήσει σχεδόν παρίες της κοινωνίας. Το κράτος του Γιέλτσιν δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει ευτυχισμένα, ήσυχα γηρατειά.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Μια ηλικιωμένη γυναίκα αρπάζει περιστέρια και τα βάζει στην πλαστική σακκούλα, πριν λίγες μέρες, για να συμπληρώσει το χριστουγεννιάτικο γεύμα της

Τα χρηματοκιβώτια των ελβετικών τραπεζών είναι γεμάτα, αλλά πρόκειται για χρήματα άλλων, το φράγκο παραμένει πολύ ισχυρό αλλά οι αποταμιεύσεις δεν αποδίδουν σχεδόν τίποτα πλέον και η πρόσφατη επιβολή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας "φούσκωσε" παραπέρα τις τιμές, ενώ οι ασφάλειες ασθένειας έχουν καταντήσει, για πολλούς, απαγορευτικές

Η πείνα, η έλλειψη στέγης και θέσεων εργασίας είναι δυσβάσταχτα για ολοένα και περισσότερο κόσμο, καθώς η κοινωνική πολιτική θυσιάζεται μονίμως στο όνομα των "θετικών" οικονομικών δεικτών. Ομως, η φτώχεια, μεταξύ άλλων, θέλει και καλή παρέα. Ο 37χρονος Αμερικανός ζει στους δρόμους της Καλιφόρνιας τα τελευταία 13 χρόνια, εκ των οποίων τους τελευταίους τέσσερις μήνες παρέα με το μικρό "Σιλβέστερ", ένα αδέσποτο γατί, επίσης, από την Καλιφόρνια...