ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 3 Μάη 1997
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ματαιοπονούν

Εντελώς ξαφνικά κάποιοι έσπευσαν να μιλήσουν για την "ανυποληψία" του συνδικαλιστικού κινήματος, κάποιοι άλλοι για τις άδειες πλατείες και τις πενιχρές, σε συμμετοχή, συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, ενώ μερικοί έφτασαν στο συμπέρασμα της αποστροφής των εργαζομένων απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τους έπιασε ο πόνος για την τύχη της εργατικής τάξης και των συνδικάτων της; Είναι τυχαίο ότι όλα αυτά εκφράζονται την επομένη της Πρωτομαγιάς και μάλιστα σε σχέση με το περιεχόμενο και τις επιλογές των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων; Η δυναμική συγκέντρωση των σωματείων, που εκφράζουν το ταξικό ρεύμα στις γραμμές του κινήματος, ενίσχυσε την ανησυχία στην άρχουσα τάξη, στους πολιτικούς εκφραστές της και προκάλεσε αναστάτωση. Η απάντηση της εργατικής τάξης ήταν τόσο αποστομωτική, που ανάγκασε τους κάθε λογής αντιπάλους της να παραδεχτούν, τουλάχιστον, την υπεροχή των συνεπών δυνάμεων στην Πρωτομαγιά. Δε θέλουν, όμως, να αποδεχτούν ότι οι εργαζόμενοι γυρίζουν την πλάτη στις συμβιβασμένες, τις εξαγορασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις και τους συνοδοιπόρους τους. Δεν άφησαν, λοιπόν, την ευκαιρία, ενόψει της εξελισσόμενης αντιδραστικής αντεργατικής επίθεσης των πολυεθνικών, να συμβάλουν στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και της λαϊκής συνείδησης, με μεθοδευμένη προπαγάνδα. Με προπαγάνδα που να εξυπηρετεί το σκοπό της υποταγής των εργαζομένων, παρουσιάζοντας σαν αδιέξοδη την τακτική ανάπτυξης του κινήματος.

Η ολοκληρωτική αποτυχία της συγκέντρωσης της ΓΣΕΕ έδωσε την ευκαιρία, να εκτιμήσουν όλοι οι τιμητές της σωτηρίας του συστήματος, την αποστροφή των εργαζομένων στα συνδικάτα, την ανάγκη αλλαγής πορείας γενικά. Αποσιωπούν το γεγονός ότι το ταξικό ρεύμα συσπειρώνει, δυναμώνει, γιατί αυτό τους χαλάει τα σχέδια. Η ΓΣΕΕ "βρέθηκε στο στόχαστρο" όχι για την ταξική της συνέπεια, αλλά για την ανικανότητά της να εκφράσει, με τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, την υποταγή της εργατικής τάξης στα ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Και επειδή οι εργαζόμενοι τους γυρίζουν την πλάτη, αποσιωπούν τη συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα και "ανακαλύπτουν" ότι αποστρέφονται συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα. Κάνουν την ανάγκη επιθυμία και την επιθυμία αντικειμενική πραγματικότητα, για να προβάλουν την απαίτηση αλλαγής του περιεχόμενου, του χαρακτήρα και του ρόλου των συνδικάτων στην πλήρη, οριστική και ανεπίστρεπτη ρότα του "κοινωνικού εταίρου".

Η Πρωτομαγιά έγινε αντικείμενο συζήτησης ακριβώς γιατί στην εργατική τάξη εντείνονται οι διεργασίες κατάκτησης της ενιαίας δράσης σε ταξική κατεύθυνση. Η αστική πολιτική, στις γραμμές της, αξιοποιεί αυτές τις διεργασίες, για να την ενώσει στο συμβιβασμό και την υποταγή στην εκμετάλλευση. Αυτό αρχίζει να διαφαίνεται όλο και πιο καθαρά και η Πρωτομαγιά ήταν πράγματι ένα αποφασιστικό βήμα. Βέβαια, η συσπείρωση και η δράση των εργαζομένων στα συνδικάτα είναι αναντίστοιχη της άγριας επίθεσης που δέχονται. Γι' αυτή την κατάσταση υπεύθυνες είναι αυτές οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που παλεύουν χρόνια τώρα να προσαρμόσουν το κίνημα και τους εργαζόμενους στο σύστημα και στην πολιτική που αναπαράγει και οξύνει τα προβλήματά τους, πράγμα που και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν, αναζητώντας διέξοδο και προοπτική διεκδίκησης των συμφερόντων τους και υπεράσπισης της θέσης τους από το αδηφάγο κεφάλαιο. Αυτή τη διέξοδο την ανοίγει το ταξικό ρεύμα στο κίνημα, αυτό που συσπείρωσε στους αγώνες, αυτό που ένωσε στην Πρωτομαγιά. Απ' αυτό θέλουν να αποτρέψουν τους εργαζόμενους, αλλά ματαιοπονούν. Ο δρόμος του αγώνα, όσο κι αν είναι δύσκολος, είναι χωρίς επιστροφή.

Ματαιοπονούν

Εντελώς ξαφνικά κάποιοι έσπευσαν να μιλήσουν για την "ανυποληψία" του συνδικαλιστικού κινήματος, κάποιοι άλλοι για τις άδειες πλατείες και τις πενιχρές, σε συμμετοχή, συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, ενώ μερικοί έφτασαν στο συμπέρασμα της αποστροφής των εργαζομένων απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τους έπιασε ο πόνος για την τύχη της εργατικής τάξης και των συνδικάτων της; Είναι τυχαίο ότι όλα αυτά εκφράζονται την επομένη της Πρωτομαγιάς και μάλιστα σε σχέση με το περιεχόμενο και τις επιλογές των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων; Η δυναμική συγκέντρωση των σωματείων, που εκφράζουν το ταξικό ρεύμα στις γραμμές του κινήματος, ενίσχυσε την ανησυχία στην άρχουσα τάξη, στους πολιτικούς εκφραστές της και προκάλεσε αναστάτωση. Η απάντηση της εργατικής τάξης ήταν τόσο αποστομωτική, που ανάγκασε τους κάθε λογής αντιπάλους της να παραδεχτούν, τουλάχιστον, την υπεροχή των συνεπών δυνάμεων στην Πρωτομαγιά. Δε θέλουν, όμως, να αποδεχτούν ότι οι εργαζόμενοι γυρίζουν την πλάτη στις συμβιβασμένες, τις εξαγορασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις και τους συνοδοιπόρους τους. Δεν άφησαν, λοιπόν, την ευκαιρία, ενόψει της εξελισσόμενης αντιδραστικής αντεργατικής επίθεσης των πολυεθνικών, να συμβάλουν στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και της λαϊκής συνείδησης, με μεθοδευμένη προπαγάνδα. Με προπαγάνδα που να εξυπηρετεί το σκοπό της υποταγής των εργαζομένων, παρουσιάζοντας σαν αδιέξοδη την τακτική ανάπτυξης του κινήματος.

Η ολοκληρωτική αποτυχία της συγκέντρωσης της ΓΣΕΕ έδωσε την ευκαιρία, να εκτιμήσουν όλοι οι τιμητές της σωτηρίας του συστήματος, την αποστροφή των εργαζομένων στα συνδικάτα, την ανάγκη αλλαγής πορείας γενικά. Αποσιωπούν το γεγονός ότι το ταξικό ρεύμα συσπειρώνει, δυναμώνει, γιατί αυτό τους χαλάει τα σχέδια. Η ΓΣΕΕ "βρέθηκε στο στόχαστρο" όχι για την ταξική της συνέπεια, αλλά για την ανικανότητά της να εκφράσει, με τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, την υποταγή της εργατικής τάξης στα ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Και επειδή οι εργαζόμενοι τους γυρίζουν την πλάτη, αποσιωπούν τη συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα και "ανακαλύπτουν" ότι αποστρέφονται συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα. Κάνουν την ανάγκη επιθυμία και την επιθυμία αντικειμενική πραγματικότητα, για να προβάλουν την απαίτηση αλλαγής του περιεχόμενου, του χαρακτήρα και του ρόλου των συνδικάτων στην πλήρη, οριστική και ανεπίστρεπτη ρότα του "κοινωνικού εταίρου".

Η Πρωτομαγιά έγινε αντικείμενο συζήτησης ακριβώς γιατί στην εργατική τάξη εντείνονται οι διεργασίες κατάκτησης της ενιαίας δράσης σε ταξική κατεύθυνση. Η αστική πολιτική, στις γραμμές της, αξιοποιεί αυτές τις διεργασίες, για να την ενώσει στο συμβιβασμό και την υποταγή στην εκμετάλλευση. Αυτό αρχίζει να διαφαίνεται όλο και πιο καθαρά και η Πρωτομαγιά ήταν πράγματι ένα αποφασιστικό βήμα. Βέβαια, η συσπείρωση και η δράση των εργαζομένων στα συνδικάτα είναι αναντίστοιχη της άγριας επίθεσης που δέχονται. Γι' αυτή την κατάσταση υπεύθυνες είναι αυτές οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που παλεύουν χρόνια τώρα να προσαρμόσουν το κίνημα και τους εργαζόμενους στο σύστημα και στην πολιτική που αναπαράγει και οξύνει τα προβλήματά τους, πράγμα που και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν, αναζητώντας διέξοδο και προοπτική διεκδίκησης των συμφερόντων τους και υπεράσπισης της θέσης τους από το αδηφάγο κεφάλαιο. Αυτή τη διέξοδο την ανοίγει το ταξικό ρεύμα στο κίνημα, αυτό που συσπείρωσε στους αγώνες, αυτό που ένωσε στην Πρωτομαγιά. Απ' αυτό θέλουν να αποτρέψουν τους εργαζόμενους, αλλά ματαιοπονούν. Ο δρόμος του αγώνα, όσο κι αν είναι δύσκολος, είναι χωρίς επιστροφή.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΤΥΠΟΥ
Υπόθεση των εργαζομένων

Διεθνής μέρα του Τύπου η 3η Μάη και ίσως να μας συγκινήσουν όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι με την εθιμοτυπία που είθισται να συγκεντρώνει την προσοχή τους. Το κύριο μέλημα πάντα είναι να εξάρουν το ρόλο του στην κοινωνία, το λειτούργημα της ενημέρωσης, τη συμβολή του στη δημοκρατία, την ανάγκη υπεράσπισης της ελευθεροτυπίας κλπ. Βεβαίως, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερεί από τους ανθρώπους την ανάγκη της ενημέρωσης, που στις σύγχρονες συνθήκες, γίνεται αναπόσπαστη απαίτηση της ζωής. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί το ρόλο του Τύπου και των ανθρώπων, που έκαναν υπόθεση ζωής την ενασχόλησή τους, σ' όλες τις σφαίρες της διαδικασίας παραγωγής και διακίνησής του στην ιστορική του διαδρομή και το κίνητρο της συμβολής τους στην ενημέρωση. Ομως, ο Τύπος ακολουθεί πιστά την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να συζητάμε σήμερα με ενιαία κριτήρια για τους ανθρώπους του Τύπου, για το ρόλο του, για το περιεχόμενο της ενημέρωσης για την ελευθεροτυπία, όπως δεν έχει ενιαίο περιεχόμενο η έννοια της δημοκρατίας στην αστική κοινωνία. Το ταξικό κριτήριο στη δημοκρατία, τα διαφορετικά συμφέροντα, διαπερνούν σαν κόκκινη κλωστή το χώρο του Τύπου.

Σήμερα, ο Τύπος είναι συνυφασμένος με το πολιτικό σύστημα. Αυτό που τον διακρίνει δεν είναι γενικά η συνεισφορά στην αντικειμενική ενημέρωση και το σχολιασμό των γεγονότων, αλλά η δράση του στη διαμόρφωση συνειδήσεων με βάση τα συμφέροντα που στηρίζει, ακολουθώντας και την ανάλογη πολιτικοϊδεολογική παρέμβαση. Ο αστικός Τύπος αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί ότι διαδραματίζει τέτοιο ρόλο παρά το ότι έχει εμπορευματοποιήσει στο έπακρο την ενημέρωση. Σ' αυτήν υποτάσσουν το "λειτούργημα", γιατί αυτό εξυπηρετεί το σύστημα και τους στυλοβάτες του, μέρος των οποίων είναι και οι ιδιοκτήτες του αστικού Τύπου, πολλοί εκ των οποίων τον αξιοποιούν σε όφελος και των συνολικών επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων. Σ' αυτές προσαρμόζουν την αντικειμενικότητα, την ελευθεροτυπία, τη δημοκρατικότητα. Σ' αυτή την πολιτική προσπαθούν να υποτάξουν τους άμεσους παραγωγούς του, συντάκτες, ρεπόρτερ κλπ., που δεν είναι καθόλου ελεύθεροι στην προβολή της πραγματικότητας. Αντίθετα μ' όλα αυτά, ο κομμουνιστικός Τύπος δεν αρνείται την προώθηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Η πραγματικά αντικειμενική, δημοκρατική, ελεύθερη ενημέρωση σαν πρώτιστο λαϊκό δικαίωμα είναι υπόθεση διεκδίκησης, μετώπου πάλης, πρώτ' απ' όλα των εργαζομένων στον Τύπο μαζί με το λαϊκό κίνημα. Σ' αυτή τη ρότα, σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του συντακτικού προσωπικού και των άλλων εργαζομένων, πρέπει να αγωνιστούν συσπειρωμένοι οι πρωτεργάτες της ενημέρωσης και οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, με αυτοτέλεια από τους ιδιοκτήτες, κόντρα στα συμφέροντά τους και την κυβερνητική πολιτική.

Σ.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΤΥΠΟΥ
Υπόθεση των εργαζομένων

Διεθνής μέρα του Τύπου η 3η Μάη και ίσως να μας συγκινήσουν όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι με την εθιμοτυπία που είθισται να συγκεντρώνει την προσοχή τους. Το κύριο μέλημα πάντα είναι να εξάρουν το ρόλο του στην κοινωνία, το λειτούργημα της ενημέρωσης, τη συμβολή του στη δημοκρατία, την ανάγκη υπεράσπισης της ελευθεροτυπίας κλπ. Βεβαίως, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερεί από τους ανθρώπους την ανάγκη της ενημέρωσης, που στις σύγχρονες συνθήκες, γίνεται αναπόσπαστη απαίτηση της ζωής. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί το ρόλο του Τύπου και των ανθρώπων, που έκαναν υπόθεση ζωής την ενασχόλησή τους, σ' όλες τις σφαίρες της διαδικασίας παραγωγής και διακίνησής του στην ιστορική του διαδρομή και το κίνητρο της συμβολής τους στην ενημέρωση. Ομως, ο Τύπος ακολουθεί πιστά την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να συζητάμε σήμερα με ενιαία κριτήρια για τους ανθρώπους του Τύπου, για το ρόλο του, για το περιεχόμενο της ενημέρωσης για την ελευθεροτυπία, όπως δεν έχει ενιαίο περιεχόμενο η έννοια της δημοκρατίας στην αστική κοινωνία. Το ταξικό κριτήριο στη δημοκρατία, τα διαφορετικά συμφέροντα, διαπερνούν σαν κόκκινη κλωστή το χώρο του Τύπου.

Σήμερα, ο Τύπος είναι συνυφασμένος με το πολιτικό σύστημα. Αυτό που τον διακρίνει δεν είναι γενικά η συνεισφορά στην αντικειμενική ενημέρωση και το σχολιασμό των γεγονότων, αλλά η δράση του στη διαμόρφωση συνειδήσεων με βάση τα συμφέροντα που στηρίζει, ακολουθώντας και την ανάλογη πολιτικοϊδεολογική παρέμβαση. Ο αστικός Τύπος αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί ότι διαδραματίζει τέτοιο ρόλο παρά το ότι έχει εμπορευματοποιήσει στο έπακρο την ενημέρωση. Σ' αυτήν υποτάσσουν το "λειτούργημα", γιατί αυτό εξυπηρετεί το σύστημα και τους στυλοβάτες του, μέρος των οποίων είναι και οι ιδιοκτήτες του αστικού Τύπου, πολλοί εκ των οποίων τον αξιοποιούν σε όφελος και των συνολικών επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων. Σ' αυτές προσαρμόζουν την αντικειμενικότητα, την ελευθεροτυπία, τη δημοκρατικότητα. Σ' αυτή την πολιτική προσπαθούν να υποτάξουν τους άμεσους παραγωγούς του, συντάκτες, ρεπόρτερ κλπ., που δεν είναι καθόλου ελεύθεροι στην προβολή της πραγματικότητας. Αντίθετα μ' όλα αυτά, ο κομμουνιστικός Τύπος δεν αρνείται την προώθηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Η πραγματικά αντικειμενική, δημοκρατική, ελεύθερη ενημέρωση σαν πρώτιστο λαϊκό δικαίωμα είναι υπόθεση διεκδίκησης, μετώπου πάλης, πρώτ' απ' όλα των εργαζομένων στον Τύπο μαζί με το λαϊκό κίνημα. Σ' αυτή τη ρότα, σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του συντακτικού προσωπικού και των άλλων εργαζομένων, πρέπει να αγωνιστούν συσπειρωμένοι οι πρωτεργάτες της ενημέρωσης και οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, με αυτοτέλεια από τους ιδιοκτήτες, κόντρα στα συμφέροντά τους και την κυβερνητική πολιτική.

Σ.

Στην Κύπρο αντιπροσωπεία του ΚΚΕ

Για τη Λάρνακα αναχώρησε ο Ηλίας Λέγγερης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, για να εκπροσωπήσει το Κόμμα στη διεθνή συνάντηση που διοργανώνει το ΑΚΕΛ, αφιερωμένη στα 70χρονά του, με θέμα: "Η θέση του αριστερού κινήματος στη σύγχρονη εποχή και η αναγκαιότητα να αγωνιστεί για την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Με ποιο τρόπο πρέπει το αριστερό κίνημα να απαντήσει στις προσπάθειες έξαρσης του εθνικισμού, του σοβινισμού, ρατσισμού και του θρησκευτικού φανατισμού με στόχο την κυριαρχία της Νεο - φιλελεύθερης επίθεσης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων".

Η ΕΣΗΕΑ

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα του Τύπου, η ΕΣΗΕΑ, με ανακοίνωση της κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το χαρακτήρα της ενημέρωσης. Με την έκφραση "Η Ελευθερία του Τύπου απειλείται", αναφέρεται σε στοιχεία παρεμπόδισης δημοσιογράφων στην άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, καθώς και σε διώξεις δημοσιογράφων από διάφορα αντιδραστικά καθεστώτα. Καλεί τους δημοσιογράφους της χώρας να σταθούν στο ύψος των ευθυνών τους για "ελεύθερη ενημέρωση της κοινής γνώμης,... μακριά από τα παιχνίδια των παρασκηνίων των ισχυρών παραγόντων της δημόσιας ζωής".

Στην Κύπρο αντιπροσωπεία του ΚΚΕ

Για τη Λάρνακα αναχώρησε ο Ηλίας Λέγγερης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, για να εκπροσωπήσει το Κόμμα στη διεθνή συνάντηση που διοργανώνει το ΑΚΕΛ, αφιερωμένη στα 70χρονά του, με θέμα: "Η θέση του αριστερού κινήματος στη σύγχρονη εποχή και η αναγκαιότητα να αγωνιστεί για την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Με ποιο τρόπο πρέπει το αριστερό κίνημα να απαντήσει στις προσπάθειες έξαρσης του εθνικισμού, του σοβινισμού, ρατσισμού και του θρησκευτικού φανατισμού με στόχο την κυριαρχία της Νεο - φιλελεύθερης επίθεσης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων".

Η ΕΣΗΕΑ

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα του Τύπου, η ΕΣΗΕΑ, με ανακοίνωση της κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το χαρακτήρα της ενημέρωσης. Με την έκφραση "Η Ελευθερία του Τύπου απειλείται", αναφέρεται σε στοιχεία παρεμπόδισης δημοσιογράφων στην άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, καθώς και σε διώξεις δημοσιογράφων από διάφορα αντιδραστικά καθεστώτα. Καλεί τους δημοσιογράφους της χώρας να σταθούν στο ύψος των ευθυνών τους για "ελεύθερη ενημέρωση της κοινής γνώμης,... μακριά από τα παιχνίδια των παρασκηνίων των ισχυρών παραγόντων της δημόσιας ζωής".



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ