Διεθνής μέρα του Τύπου η 3η Μάη και ίσως να μας συγκινήσουν όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι με την εθιμοτυπία που είθισται να συγκεντρώνει την προσοχή τους. Το κύριο μέλημα πάντα είναι να εξάρουν το ρόλο του στην κοινωνία, το λειτούργημα της ενημέρωσης, τη συμβολή του στη δημοκρατία, την ανάγκη υπεράσπισης της ελευθεροτυπίας κλπ. Βεβαίως, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερεί από τους ανθρώπους την ανάγκη της ενημέρωσης, που στις σύγχρονες συνθήκες, γίνεται αναπόσπαστη απαίτηση της ζωής. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί το ρόλο του Τύπου και των ανθρώπων, που έκαναν υπόθεση ζωής την ενασχόλησή τους, σ' όλες τις σφαίρες της διαδικασίας παραγωγής και διακίνησής του στην ιστορική του διαδρομή και το κίνητρο της συμβολής τους στην ενημέρωση. Ομως, ο Τύπος ακολουθεί πιστά την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να συζητάμε σήμερα με ενιαία κριτήρια για τους ανθρώπους του Τύπου, για το ρόλο του, για το περιεχόμενο της ενημέρωσης για την ελευθεροτυπία, όπως δεν έχει ενιαίο περιεχόμενο η έννοια της δημοκρατίας στην αστική κοινωνία. Το ταξικό κριτήριο στη δημοκρατία, τα διαφορετικά συμφέροντα, διαπερνούν σαν κόκκινη κλωστή το χώρο του Τύπου.

Σήμερα, ο Τύπος είναι συνυφασμένος με το πολιτικό σύστημα. Αυτό που τον διακρίνει δεν είναι γενικά η συνεισφορά στην αντικειμενική ενημέρωση και το σχολιασμό των γεγονότων, αλλά η δράση του στη διαμόρφωση συνειδήσεων με βάση τα συμφέροντα που στηρίζει, ακολουθώντας και την ανάλογη πολιτικοϊδεολογική παρέμβαση. Ο αστικός Τύπος αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί ότι διαδραματίζει τέτοιο ρόλο παρά το ότι έχει εμπορευματοποιήσει στο έπακρο την ενημέρωση. Σ' αυτήν υποτάσσουν το "λειτούργημα", γιατί αυτό εξυπηρετεί το σύστημα και τους στυλοβάτες του, μέρος των οποίων είναι και οι ιδιοκτήτες του αστικού Τύπου, πολλοί εκ των οποίων τον αξιοποιούν σε όφελος και των συνολικών επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων. Σ' αυτές προσαρμόζουν την αντικειμενικότητα, την ελευθεροτυπία, τη δημοκρατικότητα. Σ' αυτή την πολιτική προσπαθούν να υποτάξουν τους άμεσους παραγωγούς του, συντάκτες, ρεπόρτερ κλπ., που δεν είναι καθόλου ελεύθεροι στην προβολή της πραγματικότητας. Αντίθετα μ' όλα αυτά, ο κομμουνιστικός Τύπος δεν αρνείται την προώθηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Η πραγματικά αντικειμενική, δημοκρατική, ελεύθερη ενημέρωση σαν πρώτιστο λαϊκό δικαίωμα είναι υπόθεση διεκδίκησης, μετώπου πάλης, πρώτ' απ' όλα των εργαζομένων στον Τύπο μαζί με το λαϊκό κίνημα. Σ' αυτή τη ρότα, σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του συντακτικού προσωπικού και των άλλων εργαζομένων, πρέπει να αγωνιστούν συσπειρωμένοι οι πρωτεργάτες της ενημέρωσης και οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, με αυτοτέλεια από τους ιδιοκτήτες, κόντρα στα συμφέροντά τους και την κυβερνητική πολιτική.

Σ.