Οι πλειοψηφίες των διοικήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, έχουν δεχτεί τη συμμετοχή τους στον "κοινωνικό διάλογο", θεωρώντας μάλιστα θετική την πραγματοποίησή του. Η άποψη όμως της ηγεσίας δεν είναι και γενικά αποδεκτή μέσα στους εργαζόμενους. Για όλα αυτά ρωτήσαμε τον Γ. Σταυρόπουλο,μέλος του προεδρείου της ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΕΣΑΚ.

- Σε λίγες μέρες αρχίζει επίσημα ο "κοινωνικός διάλογος". Τι είδους διάλογος είναι αυτός και τι σηματοδοτεί για τους εργαζόμενους;

- Ο διάλογος που επιδιώκει η κυβέρνηση έχει να κάνει με τις βασικές απαιτήσεις της ολιγαρχίας, με τις εντολές ξένων κέντρων, για την πλήρη εφαρμογή της "Λευκής Βίβλου" και στόχος είναι τα πιο βασικά μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Επιπλέον είναι ένας διάλογος πέρα κι έξω από τους διαλόγους που θα ήθελε να κάνει η εργατική τάξη και από τα αιτήματα που θα έθεταν οποιαδήποτε ταξικά συνδικάτα.

- Πώς κρίνετε τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ απέναντι στον "κοινωνικό διάλογο" και τις διακηρύξεις της ότι δε θα δεχτεί να θιγούν εργασιακά δικαιώματα;

- Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι δυνάμεις που τη συγκροτούν, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ, είναι δέσμιες πολύ συγκεκριμένων επιλογών και κατευθύνσεων. Μπορούμε να πούμε ότι ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει τα κόμματά τους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, απέναντι στην ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, απέναντι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στο "πρόγραμμα σύγκλισης" και τη "Λευκή Βίβλο". Τις ίδιες ακριβώς δεσμεύσεις έχουν αναλάβει απέναντι στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που είναι όργανο των πολυεθνικών και της εργοδοσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνεπείς σε αυτό το πλαίσιο, οι παρατάξεις αυτές αδιαφορούν για τις όποιες συνέπειες σε βάρος της εργατικής τάξης και θέλουν να χρησιμοποιήσουν το ειδικό βάρος και τη βούλα που διαθέτουν για να περάσουν, μαζί με την κυβέρνηση και τους εργοδότες, τα μηνύματα ότι είναι αναγκαίες οι περικοπές βασικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Μια τέτοια συμπεριφορά άλλωστε, έδειξαν πρόσφατα και παλιότερα, όπως με το πλιάτσικο των δισεκατομμυρίων του ΟΑΕΔ για νέες θέσεις εργασίας, με την υιοθέτηση των τοπικών συμφώνων απασχόλησης, με τη μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων. Αυτή η τακτική, ολοένα και περισσότερο κατανοείται από τους εργαζόμενους ότι είναι επικίνδυνη και εκτός από μια κάστα στελεχών, αυτών των συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων, δε θα βρεις εργαζόμενο να αποδέχεται αυτές τις λογικές. Να γιατί τούς γύρισαν και την πλάτη στις κεντρικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις.

- Οι εργαζόμενοι πώς αντιμετωπίζουν το "διάλογο" και τα πιθανά αποτελέσματά του;

- Εκτός από αυτούς που ήδη συμμετέχουν στους αγώνες, παράδειγμα οι οικοδόμοι που πριν λίγες μέρες αντιμετώπισαν τους χιλιάδες ροπαλοφόρους και γεύθηκαν το διάλογο των ασφυξιογόνων και οι εργάτες της ΣΟΦΤΕΞ, οι εργαζόμενοι υποδέχονται με σημαντική δυσπιστία αυτόν το δήθεν διάλογο. Από τις περιοδείες σε χώρους δουλιάς, φαίνεται ότι ο κόσμος καταλαβαίνει αυτή την ολομέτωπη επίθεση με "Δούρειο Ιππο" τον "κοινωνικό διάλογο".

- Πώς νομίζετε ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν τον "κοινωνικό διάλογο", αλλά και τα σχέδια της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις;

- Το δρόμο ήδη τον έχουν δείξει οι ναυτεργάτες, οι οικοδόμοι, οι συνταξιούχοι και όσοι άλλοι αγωνίζονται ενωμένοι για την περιφρούρηση και βελτίωση των δικαιωμάτων τους, μεταξύ αυτού και του ιερού δικαιώματος της εργασίας. Η εργατική τάξη μόνο με αγώνες μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτή την πρόκληση. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι χρειάζεται αποφασιστικό μέτωπο σύγκρουσης με την ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, με την κυβέρνηση και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χρειάζεται οπωσδήποτε να κατανοηθεί ο απαράδεκτος ρόλος των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική, του ΣΥΝ και της ΝΔ ιδιαίτερα. Αυτή την περίοδο εξίσου σημαντικό ζήτημα, είναι να κατανοηθεί ότι πρέπει να αναβαθμιστεί ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος, να υπάρξουν συνδικαλιστικά όργανα που θα υπηρετούν τους εργαζόμενους. Αυτό για να γίνει, χρειάζεται μαζικοποίηση των συνδικάτων όλων των βαθμίδων και επαγγελμάτων και ανατροπή των υφιστάμενων συσχετισμών, με σημαντική αύξηση της παρουσίας του ταξικού ρεύματος.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Οι πλειοψηφίες των διοικήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, έχουν δεχτεί τη συμμετοχή τους στον "κοινωνικό διάλογο", θεωρώντας μάλιστα θετική την πραγματοποίησή του. Η άποψη όμως της ηγεσίας δεν είναι και γενικά αποδεκτή μέσα στους εργαζόμενους. Για όλα αυτά ρωτήσαμε τον Γ. Σταυρόπουλο,μέλος του προεδρείου της ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΕΣΑΚ.

- Σε λίγες μέρες αρχίζει επίσημα ο "κοινωνικός διάλογος". Τι είδους διάλογος είναι αυτός και τι σηματοδοτεί για τους εργαζόμενους;

- Ο διάλογος που επιδιώκει η κυβέρνηση έχει να κάνει με τις βασικές απαιτήσεις της ολιγαρχίας, με τις εντολές ξένων κέντρων, για την πλήρη εφαρμογή της "Λευκής Βίβλου" και στόχος είναι τα πιο βασικά μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Επιπλέον είναι ένας διάλογος πέρα κι έξω από τους διαλόγους που θα ήθελε να κάνει η εργατική τάξη και από τα αιτήματα που θα έθεταν οποιαδήποτε ταξικά συνδικάτα.

- Πώς κρίνετε τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ απέναντι στον "κοινωνικό διάλογο" και τις διακηρύξεις της ότι δε θα δεχτεί να θιγούν εργασιακά δικαιώματα;

- Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι δυνάμεις που τη συγκροτούν, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ, είναι δέσμιες πολύ συγκεκριμένων επιλογών και κατευθύνσεων. Μπορούμε να πούμε ότι ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει τα κόμματά τους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, απέναντι στην ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, απέναντι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στο "πρόγραμμα σύγκλισης" και τη "Λευκή Βίβλο". Τις ίδιες ακριβώς δεσμεύσεις έχουν αναλάβει απέναντι στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που είναι όργανο των πολυεθνικών και της εργοδοσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνεπείς σε αυτό το πλαίσιο, οι παρατάξεις αυτές αδιαφορούν για τις όποιες συνέπειες σε βάρος της εργατικής τάξης και θέλουν να χρησιμοποιήσουν το ειδικό βάρος και τη βούλα που διαθέτουν για να περάσουν, μαζί με την κυβέρνηση και τους εργοδότες, τα μηνύματα ότι είναι αναγκαίες οι περικοπές βασικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Μια τέτοια συμπεριφορά άλλωστε, έδειξαν πρόσφατα και παλιότερα, όπως με το πλιάτσικο των δισεκατομμυρίων του ΟΑΕΔ για νέες θέσεις εργασίας, με την υιοθέτηση των τοπικών συμφώνων απασχόλησης, με τη μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων. Αυτή η τακτική, ολοένα και περισσότερο κατανοείται από τους εργαζόμενους ότι είναι επικίνδυνη και εκτός από μια κάστα στελεχών, αυτών των συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων, δε θα βρεις εργαζόμενο να αποδέχεται αυτές τις λογικές. Να γιατί τούς γύρισαν και την πλάτη στις κεντρικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις.

- Οι εργαζόμενοι πώς αντιμετωπίζουν το "διάλογο" και τα πιθανά αποτελέσματά του;

- Εκτός από αυτούς που ήδη συμμετέχουν στους αγώνες, παράδειγμα οι οικοδόμοι που πριν λίγες μέρες αντιμετώπισαν τους χιλιάδες ροπαλοφόρους και γεύθηκαν το διάλογο των ασφυξιογόνων και οι εργάτες της ΣΟΦΤΕΞ, οι εργαζόμενοι υποδέχονται με σημαντική δυσπιστία αυτόν το δήθεν διάλογο. Από τις περιοδείες σε χώρους δουλιάς, φαίνεται ότι ο κόσμος καταλαβαίνει αυτή την ολομέτωπη επίθεση με "Δούρειο Ιππο" τον "κοινωνικό διάλογο".

- Πώς νομίζετε ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν τον "κοινωνικό διάλογο", αλλά και τα σχέδια της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις;

- Το δρόμο ήδη τον έχουν δείξει οι ναυτεργάτες, οι οικοδόμοι, οι συνταξιούχοι και όσοι άλλοι αγωνίζονται ενωμένοι για την περιφρούρηση και βελτίωση των δικαιωμάτων τους, μεταξύ αυτού και του ιερού δικαιώματος της εργασίας. Η εργατική τάξη μόνο με αγώνες μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτή την πρόκληση. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι χρειάζεται αποφασιστικό μέτωπο σύγκρουσης με την ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, με την κυβέρνηση και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χρειάζεται οπωσδήποτε να κατανοηθεί ο απαράδεκτος ρόλος των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική, του ΣΥΝ και της ΝΔ ιδιαίτερα. Αυτή την περίοδο εξίσου σημαντικό ζήτημα, είναι να κατανοηθεί ότι πρέπει να αναβαθμιστεί ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος, να υπάρξουν συνδικαλιστικά όργανα που θα υπηρετούν τους εργαζόμενους. Αυτό για να γίνει, χρειάζεται μαζικοποίηση των συνδικάτων όλων των βαθμίδων και επαγγελμάτων και ανατροπή των υφιστάμενων συσχετισμών, με σημαντική αύξηση της παρουσίας του ταξικού ρεύματος.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Αρχίζει την ερχόμενη Πέμπτη, 15 Μάη, ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος" και επισήμως πλέον οι εργασιακές σχέσεις, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το 8ωρο και μια σειρά από άλλα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα οδηγούνται για "σφαγή" στο όνομα της "παγκοσμιοποίησης της οικονομίας", της "ανταγωνιστικότητας" και των νέων δεδομένων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Τα "19 σημεία" που ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης ανακοίνωσε σαν θεματολογία της συζήτησης, περιλαμβάνουν όλες τις επιχειρούμενες ανατροπές, ενώ στην "ατζέντα" προστέθηκε, ως τίτλος τουλάχιστον, και το ασφαλιστικό. Αυτό έγινε μάλλον σαν δείγμα "καλής θέλησης" επειδή η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία είναι έτοιμη να καθίσει στο τραπέζι του "σικέ" διαλόγου, σημειώνοντας ότι δε θα... δεχτεί την αφαίρεση των κατακτήσεων των εργαζομένων, ζήτησε να συζητηθεί και αυτό το θέμα. Ετσι, η κυβέρνηση το συμπεριέλαβε, σημειώνοντας ωστόσο ότι η συζήτηση δε συνεπάγεται και λήψη μέτρων άμεσα, "επειδή το σύστημα αντέχει" και επειδή - αυτό δεν το λέει - το καλοκαίρι αναμένονται νέες κατευθύνσεις από τον ΟΟΣΑ με τη μορφή πορίσματος.

Οπως και να έχει, ο... διάλογος αναμένεται να διαρκέσει περίπου έξι μήνες ίσως και περισσότερο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να επιβάλλει όποια ρύθμιση θέλει, με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να "παγώσει" τη λήψη αποφάσεων στα πλαίσια της διακυβέρνησης της χώρας. Από την άλλη μπορεί να "φρενάρει" τις αποφάσεις για διάφορα ζητήματα με το πρόσχημα ότι ο "κοινωνικός διάλογος" βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ήταν... αντιδημοκρατικό, να προκαταλάβει το αποτέλεσμά του!

"Χρειαζόμαστε ένα νέο "κοινωνικό χάρτη ισορροπίας" μια νέα "συνθήκη εμπιστοσύνης",με στόχο την ανάπτυξη και την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας", ανέφερε το κείμενο των υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και Εργασίας με το οποίο τέθηκε το "πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου για ανάπτυξη - ανταγωνιστικότητα - απασχόληση". Είναι βεβαίως ξεκάθαρο για την κυβέρνηση ότι το αποτέλεσμα του διαλόγου θα πρέπει να εναρμονίζεται με την πορεία της χώρας όπως αυτή καθορίζεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ,τη "Λευκή Βίβλο",το "πρόγραμμα σύγκλισης".Το μαρτυρούν αυτό όχι μόνο οι κυβερνητικές θέσεις και δηλώσεις, αλλά και η ασκούμενη πολιτική μέσω του κρατικού προϋπολογισμού λιτότητας, του νόμου για την ενίσχυση δήθεν της απασχόλησης, των ρυθμίσεων για τις συντάξεις αλλά και για το ασφαλιστικό μέσα από το περιβόητο πολυνομοσχέδιο "νοικοκυρέματος" των Ταμείων που θα εμφανιστεί τις επόμενες μέρες. Ολα αυτά είναι - ακόμα μια φορά - ενδεικτικά και για το χαρακτήρα της "ισορροπίας" που επιδιώκει η κυβέρνηση.

Οι θεματικές ενότητες που έθεσε η κυβέρνηση σαν πλαίσιο του "κοινωνικού διαλόγου", αντικατοπτρίζουν τις προθέσεις της, έστω και σαν τίτλοι.

Η 1η ενότητα αναφέρεται στη "διασφάλιση αυξήσεων στα πραγματικά εισοδήματα, σε συνθήκες χαμηλού πληθωρισμού", αλλά πάντα "στα όρια αντοχής της οικονομίας". Η 2η ενότητα,με τίτλο "δημόσιες επενδύσεις", αφορά κυρίως την αξιοποίηση των πόρων του ΚΠΣ. Η 3η ενότητα αναφέρεται στις "ιδιωτικές επενδύσεις". Η 4η ενότητα αναφέρεται στα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης. Η 5η ενότητα αφορά τον "χρηματοπιστωτικό τομέα". Η 6η ενότητα αφορά το... μέλλον των "προβληματικών επιχειρήσεων". Η 7η ενότητα αναφέρεται στη "βιομηχανική πολιτική" και τις "προγραμματικές συμφωνίες", ενώ η 8η ενότητα αφορά την "αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα"...

Η 9η ενότητα αναφέρεται στη "διεύρυνση της δυναμικής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας" και σε "νέες Συλλογικές Συμβάσεις από τα Εργατικά Κέντρα και τους Τοπικούς Εργοδοτικούς Φορείς".

Η 10η ενότητα αναφέρεται στην αμοιβή εργασίας και προβλέπει "ΕΓΣΣΕ στην αρχή: προβλεπόμενος πληθωρισμός + Εθνική Παραγωγικότητα" στα πλαίσια της "σύγκλισης".

Η 11η ενότητα αναφέρεται στη "ρύθμιση και οργάνωση του συνολικού χρόνου εργασίας", καθώς και στην "αντιμετώπιση δυσχερειών που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις σε περιόδους χαμηλής ζήτησης και σε περιόδους κρίσης".

Η 12η ενότητα αναφέρεται στον "ρόλο της μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα".

Η 13η ενότητα αναφέρεται στη "μείωση μη μισθολογικού κόστους στους νεοπροσλαμβανόμενους και τρόπος κάλυψης των δαπανών του ΙΚΑ". "Ειδικές ρυθμίσεις που θα ισχύουν για ορισμένο χρόνο και για ορισμένες ομάδες ανέργων (μακροχρόνια άνεργοι, νέοι, γυναίκες)"...

Η 14η ενότητα αναφέρεται στην "οικοδόμηση των νέων κανόνων κοινωνικής προστασίας για όλους τους "τύπους" εργασίας", στη "σύνδεση των νέων μορφών εργασίας με τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης".

Η 15η ενότητα αναφέρεται στα περιβόητα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τα οποία στοχεύουν στην ανατροπή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Η 16η ενότητα αφορά τους όρους απασχόλησης των συνταξιούχων.

Η 17η ενότητα αναφέρεται στην υλοποίηση του ν.2434/96, για την αντιμετώπιση δήθεν της ανεργίας.

Η 18η ενότητα αναφέρεται στους αλλοδαπούς εργαζόμενους.

Η 19η ενότητα αφορά την "καθιέρωση προτύπων εργασίας σε αντιστοιχία με την παγκόσμια συμφωνία διεθνούς εμπορίου"!

Αρχίζει την ερχόμενη Πέμπτη, 15 Μάη, ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος" και επισήμως πλέον οι εργασιακές σχέσεις, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το 8ωρο και μια σειρά από άλλα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα οδηγούνται για "σφαγή" στο όνομα της "παγκοσμιοποίησης της οικονομίας", της "ανταγωνιστικότητας" και των νέων δεδομένων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Τα "19 σημεία" που ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης ανακοίνωσε σαν θεματολογία της συζήτησης, περιλαμβάνουν όλες τις επιχειρούμενες ανατροπές, ενώ στην "ατζέντα" προστέθηκε, ως τίτλος τουλάχιστον, και το ασφαλιστικό. Αυτό έγινε μάλλον σαν δείγμα "καλής θέλησης" επειδή η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία είναι έτοιμη να καθίσει στο τραπέζι του "σικέ" διαλόγου, σημειώνοντας ότι δε θα... δεχτεί την αφαίρεση των κατακτήσεων των εργαζομένων, ζήτησε να συζητηθεί και αυτό το θέμα. Ετσι, η κυβέρνηση το συμπεριέλαβε, σημειώνοντας ωστόσο ότι η συζήτηση δε συνεπάγεται και λήψη μέτρων άμεσα, "επειδή το σύστημα αντέχει" και επειδή - αυτό δεν το λέει - το καλοκαίρι αναμένονται νέες κατευθύνσεις από τον ΟΟΣΑ με τη μορφή πορίσματος.

Οπως και να έχει, ο... διάλογος αναμένεται να διαρκέσει περίπου έξι μήνες ίσως και περισσότερο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να επιβάλλει όποια ρύθμιση θέλει, με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να "παγώσει" τη λήψη αποφάσεων στα πλαίσια της διακυβέρνησης της χώρας. Από την άλλη μπορεί να "φρενάρει" τις αποφάσεις για διάφορα ζητήματα με το πρόσχημα ότι ο "κοινωνικός διάλογος" βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ήταν... αντιδημοκρατικό, να προκαταλάβει το αποτέλεσμά του!

"Χρειαζόμαστε ένα νέο "κοινωνικό χάρτη ισορροπίας" μια νέα "συνθήκη εμπιστοσύνης",με στόχο την ανάπτυξη και την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας", ανέφερε το κείμενο των υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και Εργασίας με το οποίο τέθηκε το "πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου για ανάπτυξη - ανταγωνιστικότητα - απασχόληση". Είναι βεβαίως ξεκάθαρο για την κυβέρνηση ότι το αποτέλεσμα του διαλόγου θα πρέπει να εναρμονίζεται με την πορεία της χώρας όπως αυτή καθορίζεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ,τη "Λευκή Βίβλο",το "πρόγραμμα σύγκλισης".Το μαρτυρούν αυτό όχι μόνο οι κυβερνητικές θέσεις και δηλώσεις, αλλά και η ασκούμενη πολιτική μέσω του κρατικού προϋπολογισμού λιτότητας, του νόμου για την ενίσχυση δήθεν της απασχόλησης, των ρυθμίσεων για τις συντάξεις αλλά και για το ασφαλιστικό μέσα από το περιβόητο πολυνομοσχέδιο "νοικοκυρέματος" των Ταμείων που θα εμφανιστεί τις επόμενες μέρες. Ολα αυτά είναι - ακόμα μια φορά - ενδεικτικά και για το χαρακτήρα της "ισορροπίας" που επιδιώκει η κυβέρνηση.

Οι θεματικές ενότητες που έθεσε η κυβέρνηση σαν πλαίσιο του "κοινωνικού διαλόγου", αντικατοπτρίζουν τις προθέσεις της, έστω και σαν τίτλοι.

Η 1η ενότητα αναφέρεται στη "διασφάλιση αυξήσεων στα πραγματικά εισοδήματα, σε συνθήκες χαμηλού πληθωρισμού", αλλά πάντα "στα όρια αντοχής της οικονομίας". Η 2η ενότητα,με τίτλο "δημόσιες επενδύσεις", αφορά κυρίως την αξιοποίηση των πόρων του ΚΠΣ. Η 3η ενότητα αναφέρεται στις "ιδιωτικές επενδύσεις". Η 4η ενότητα αναφέρεται στα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης. Η 5η ενότητα αφορά τον "χρηματοπιστωτικό τομέα". Η 6η ενότητα αφορά το... μέλλον των "προβληματικών επιχειρήσεων". Η 7η ενότητα αναφέρεται στη "βιομηχανική πολιτική" και τις "προγραμματικές συμφωνίες", ενώ η 8η ενότητα αφορά την "αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα"...

Η 9η ενότητα αναφέρεται στη "διεύρυνση της δυναμικής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας" και σε "νέες Συλλογικές Συμβάσεις από τα Εργατικά Κέντρα και τους Τοπικούς Εργοδοτικούς Φορείς".

Η 10η ενότητα αναφέρεται στην αμοιβή εργασίας και προβλέπει "ΕΓΣΣΕ στην αρχή: προβλεπόμενος πληθωρισμός + Εθνική Παραγωγικότητα" στα πλαίσια της "σύγκλισης".

Η 11η ενότητα αναφέρεται στη "ρύθμιση και οργάνωση του συνολικού χρόνου εργασίας", καθώς και στην "αντιμετώπιση δυσχερειών που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις σε περιόδους χαμηλής ζήτησης και σε περιόδους κρίσης".

Η 12η ενότητα αναφέρεται στον "ρόλο της μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα".

Η 13η ενότητα αναφέρεται στη "μείωση μη μισθολογικού κόστους στους νεοπροσλαμβανόμενους και τρόπος κάλυψης των δαπανών του ΙΚΑ". "Ειδικές ρυθμίσεις που θα ισχύουν για ορισμένο χρόνο και για ορισμένες ομάδες ανέργων (μακροχρόνια άνεργοι, νέοι, γυναίκες)"...

Η 14η ενότητα αναφέρεται στην "οικοδόμηση των νέων κανόνων κοινωνικής προστασίας για όλους τους "τύπους" εργασίας", στη "σύνδεση των νέων μορφών εργασίας με τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης".

Η 15η ενότητα αναφέρεται στα περιβόητα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τα οποία στοχεύουν στην ανατροπή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Η 16η ενότητα αφορά τους όρους απασχόλησης των συνταξιούχων.

Η 17η ενότητα αναφέρεται στην υλοποίηση του ν.2434/96, για την αντιμετώπιση δήθεν της ανεργίας.

Η 18η ενότητα αναφέρεται στους αλλοδαπούς εργαζόμενους.

Η 19η ενότητα αφορά την "καθιέρωση προτύπων εργασίας σε αντιστοιχία με την παγκόσμια συμφωνία διεθνούς εμπορίου"!