Οι πλειοψηφίες των διοικήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, έχουν δεχτεί τη συμμετοχή τους στον "κοινωνικό διάλογο", θεωρώντας μάλιστα θετική την πραγματοποίησή του. Η άποψη όμως της ηγεσίας δεν είναι και γενικά αποδεκτή μέσα στους εργαζόμενους. Για όλα αυτά ρωτήσαμε τον Γ. Σταυρόπουλο,μέλος του προεδρείου της ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΕΣΑΚ.

- Σε λίγες μέρες αρχίζει επίσημα ο "κοινωνικός διάλογος". Τι είδους διάλογος είναι αυτός και τι σηματοδοτεί για τους εργαζόμενους;

- Ο διάλογος που επιδιώκει η κυβέρνηση έχει να κάνει με τις βασικές απαιτήσεις της ολιγαρχίας, με τις εντολές ξένων κέντρων, για την πλήρη εφαρμογή της "Λευκής Βίβλου" και στόχος είναι τα πιο βασικά μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Επιπλέον είναι ένας διάλογος πέρα κι έξω από τους διαλόγους που θα ήθελε να κάνει η εργατική τάξη και από τα αιτήματα που θα έθεταν οποιαδήποτε ταξικά συνδικάτα.

- Πώς κρίνετε τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ απέναντι στον "κοινωνικό διάλογο" και τις διακηρύξεις της ότι δε θα δεχτεί να θιγούν εργασιακά δικαιώματα;

- Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι δυνάμεις που τη συγκροτούν, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ, είναι δέσμιες πολύ συγκεκριμένων επιλογών και κατευθύνσεων. Μπορούμε να πούμε ότι ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει τα κόμματά τους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, απέναντι στην ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, απέναντι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στο "πρόγραμμα σύγκλισης" και τη "Λευκή Βίβλο". Τις ίδιες ακριβώς δεσμεύσεις έχουν αναλάβει απέναντι στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που είναι όργανο των πολυεθνικών και της εργοδοσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνεπείς σε αυτό το πλαίσιο, οι παρατάξεις αυτές αδιαφορούν για τις όποιες συνέπειες σε βάρος της εργατικής τάξης και θέλουν να χρησιμοποιήσουν το ειδικό βάρος και τη βούλα που διαθέτουν για να περάσουν, μαζί με την κυβέρνηση και τους εργοδότες, τα μηνύματα ότι είναι αναγκαίες οι περικοπές βασικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Μια τέτοια συμπεριφορά άλλωστε, έδειξαν πρόσφατα και παλιότερα, όπως με το πλιάτσικο των δισεκατομμυρίων του ΟΑΕΔ για νέες θέσεις εργασίας, με την υιοθέτηση των τοπικών συμφώνων απασχόλησης, με τη μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων. Αυτή η τακτική, ολοένα και περισσότερο κατανοείται από τους εργαζόμενους ότι είναι επικίνδυνη και εκτός από μια κάστα στελεχών, αυτών των συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων, δε θα βρεις εργαζόμενο να αποδέχεται αυτές τις λογικές. Να γιατί τούς γύρισαν και την πλάτη στις κεντρικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις.

- Οι εργαζόμενοι πώς αντιμετωπίζουν το "διάλογο" και τα πιθανά αποτελέσματά του;

- Εκτός από αυτούς που ήδη συμμετέχουν στους αγώνες, παράδειγμα οι οικοδόμοι που πριν λίγες μέρες αντιμετώπισαν τους χιλιάδες ροπαλοφόρους και γεύθηκαν το διάλογο των ασφυξιογόνων και οι εργάτες της ΣΟΦΤΕΞ, οι εργαζόμενοι υποδέχονται με σημαντική δυσπιστία αυτόν το δήθεν διάλογο. Από τις περιοδείες σε χώρους δουλιάς, φαίνεται ότι ο κόσμος καταλαβαίνει αυτή την ολομέτωπη επίθεση με "Δούρειο Ιππο" τον "κοινωνικό διάλογο".

- Πώς νομίζετε ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν τον "κοινωνικό διάλογο", αλλά και τα σχέδια της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις;

- Το δρόμο ήδη τον έχουν δείξει οι ναυτεργάτες, οι οικοδόμοι, οι συνταξιούχοι και όσοι άλλοι αγωνίζονται ενωμένοι για την περιφρούρηση και βελτίωση των δικαιωμάτων τους, μεταξύ αυτού και του ιερού δικαιώματος της εργασίας. Η εργατική τάξη μόνο με αγώνες μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτή την πρόκληση. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι χρειάζεται αποφασιστικό μέτωπο σύγκρουσης με την ολιγαρχία, ντόπια και ξένη, με την κυβέρνηση και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χρειάζεται οπωσδήποτε να κατανοηθεί ο απαράδεκτος ρόλος των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική, του ΣΥΝ και της ΝΔ ιδιαίτερα. Αυτή την περίοδο εξίσου σημαντικό ζήτημα, είναι να κατανοηθεί ότι πρέπει να αναβαθμιστεί ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος, να υπάρξουν συνδικαλιστικά όργανα που θα υπηρετούν τους εργαζόμενους. Αυτό για να γίνει, χρειάζεται μαζικοποίηση των συνδικάτων όλων των βαθμίδων και επαγγελμάτων και ανατροπή των υφιστάμενων συσχετισμών, με σημαντική αύξηση της παρουσίας του ταξικού ρεύματος.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ