Ομως, πέρα από τις μεθοδεύσεις των, τάχα, αγωνιούντων, πέρα από τις πραγματικές αγωνίες των εχόντων καλή πρόθεση για την αντιμετώπιση του ζητήματος, το πρόβλημα των ναρκωτικών παραμένει. Και εφόσον θέλεις να το αντιμετωπίσεις, δεν μπορεί παρά να σταθείς στα αίτια που το διογκώνουν, ώστε έφτασε να αποκαλείται ως "μάστιγα του αιώνα". Διότι μόνο έτσι είναι δυνατό να καταλήξεις σε πολιτικές που θα μπορούν να παίξουν ρόλο πρόληψης, που είναι και το σημαντικότερο.

Το πρόβλημα της καταφυγής στη ναρκο - εξάρτηση, την παραίσθηση, την απόδραση από την πραγματικότητα, είναι σύμπτωμα όλων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Είναι σύμπτωμα όλων των κοινωνικών συστημάτων που οι δομές τους στέκονται ηθελημένα ή αθέλητα ανήμπορες να δώσουν απάντηση στα φαινόμενα της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης του ανθρώπου. Το πρόβλημα της αναζήτησης της ζωής και της ευφορίας στην ψευδαίσθηση των εξαρτησιογόνων ουσιών, είναι σήμα κατατεθέν των κοινωνικών καθεστώτων που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο στον άνθρωπο, πέρα από την καταπίεση, την ανελευθερία και την περιθωριοποίηση. Ειδικά στις μέρες μας, η παγκοσμιοποίηση της "νέας τάξης" γίνεται το θερμοκήπιο για την παραγωγή τσακισμένων ανθρώπων με τσακισμένες συνειδήσεις.

***

Στη χώρα μας, όλες εκείνες οι αιτίες που οδηγούν κάποιον άνθρωπο στην ανάγκη αναζήτησης του ψεύδους και της φαντασίωσης για να ζήσει, δε βρίσκονται απλώς σε έξαρση, αλλά σε έκρηξη, με τραγικές επιπτώσεις ειδικά στο χώρο της νεολαίας.

• Η ανεργία καλπάζει, όπως και τα "λουκέτα" στις παραγωγικές μονάδες όλων των τομέων της οικονομίας.
• Η φτώχεια παίρνει δραματικές διαστάσεις, ενώ η ανέχεια έχει μετατρέψει σε υπ' αριθμόν ένα παράγοντα "κοινωνικοποίησης" την τηλεόραση των "τηλεκουφέτων" και όχι την ανθρώπινη επαφή, στην πόλη και στο χωριό.
• Η δεδομένη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης παίρνει χαρακτήρα Μεσαίωνα στις νέες ηλικίες. Στο περιθώριο στοιβάζονται όλο και περισσότεροι "ξεβρασμένοι" από την "αυτοκρατορία" της "ελεύθερης αγοράς".
• Η παιδεία καρκινοβατεί μεταξύ της παραπαιδείας και της ασφυκτικής εξάρτησης από τη φιλτραρισμένη "γνώση" που παρέχει η κυρίαρχη τάξη.
• Ο αθλητισμός γίνεται έρμαιο στα χέρια των "πρωταθλητών" των κεφαλαιοκρατών και μετατρέπεται σε άλλη μια "μπίζνα" των πετρελαιάδων και των λοιπών στελεχών της "αγίας οικογένειας" των πλουτοκρατών, την ώρα που ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει την τύχη της αλάνας που τσιμενταρίστηκε για να γίνει πάρκιν.
• Οι περίφημες διακηρύξεις για τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και την αξιοποίηση του ταλέντου των μελών της κοινωνίας, προσκρούουν στην πραγματικότητα των ταξικών φραγμών.

Ολα αυτά και άλλα τόσο είναι εκείνα που πρέπει να αντιμετωπιστούν ώστε να μιλάμε στην ουσία για πρόληψη. "Μα μιλάτε για άλλη κοινωνία", θα έλεγε κάποιος. Σωστά. Μιλάμε για μια κοινωνία που έχει ανάγκη από ολοκληρωμένους ανθρώπους και όχι από ολοκληρωτικά εξαρτημένους, αποβλακωμένους και εξαρτημένους ανθρώπους. Αλλά, όλοι εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να ξεμπλέξουν με τις παραπάνω αλήθειες, λέγοντας "καλά τα λέτε, αλλά τώρα τι γίνεται; ", ιδού η Ρόδος...

***

"Και με τους ανθρώπους που ήδη έχουν μπει στο λούκι; ", ρωτούν. Μα εδώ τα πράγματα είναι πιο εύκολα, αφού αν προχωρήσουν σε μια σειρά αναγκαία μέτρα, κανέναν κίνδυνο δε διατρέχουν να κατηγορηθούν για δράση εναντίον του συστήματος, οι εξουσιαστές. Ας προχωρήσουν, λοιπόν, στην άρση της πολιτικής της καταστολής που αντιμετωπίζει το χρήστη ναρκωτικών σαν εγκληματία και τον οδηγεί στη φυλακή. Ας φτιάξουν ένα θεσμικό πλαίσιο με γνώμονα ότι το εξαρτημένο άτομο πρέπει να περιθάλπεται. Γιατί περίθαλψη χρειάζονται οι ασθενείς και όχι αστυνόμευση ή μετατροπή τους σε εμπόρους ναρκωτικών μέσα από τον "σωφρονισμό" τους στα δεσμωτήρια. Ας προβλέψουν στον προϋπολογισμό δαπάνες για να φτιαχτούν όπου είναι ανάγκη κέντρα απεξάρτησης, που σήμερα κλείνουν λόγω οικονομικής ασφυξίας. Ας φτιάξουν υγειονομικά κέντρα εισαγωγής και φροντίδας των ατόμων που το έχουν ανάγκη, όπου η χρήση "υποκαταστάτων" δε θα παίζει ρόλο διατήρησης του προβλήματος από τη σκοπιά της... "φιλανθρωπίας". Ας φτιάξουν ένα νομικό οικοδόμημα, αμείλικτο για τους εμπόρους του θανάτου και όχι γεμάτο "παραθυράκια" για να αθωώνονται. Ας φτιάξουν κέντρα και προγράμματα κοινωνικής επανένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης.

Γιατί δεν τα κάνουν όλα αυτά; ΓΙΑΤΙ; Τι τους εμποδίζει; Ας προχωρήσουν στα παραπάνω και ας αφήσουν για αργότερα το "ριζοσπαστισμό" καινοφανών θεωριών που συνιστούν νομιμοποίηση της ιδεολογίας της αποχαύνωσης.

***

Η παραπάνω τακτική τους απέναντι στο ΚΚΕ, είναι, τουλάχιστον, ατυχής. Η επιχείρησή τους δε θα περάσει σε κανένα επίπεδο. Και γι' αυτό πρέπει και θα φροντίσει το λαϊκό κίνημα παλεύοντας και επιβάλλοντας μια πολιτική που στέκεται στον αντίποδα και της ιδεολογίας και της πρακτικής της μαστούρας.Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η προσέγγιση του θέματος των ναρκωτικών από τη σκοπιά του ψευτοδιλήμματος "αποποινικοποίηση ή όχι", συνιστά κλασική περίπτωση όπου επιλέγεται το δέντρο (της αποποινικοποίησης) για να κρυφτεί το δάσος (των ναρκωτικών)

Ομως, πέρα από τις μεθοδεύσεις των, τάχα, αγωνιούντων, πέρα από τις πραγματικές αγωνίες των εχόντων καλή πρόθεση για την αντιμετώπιση του ζητήματος, το πρόβλημα των ναρκωτικών παραμένει. Και εφόσον θέλεις να το αντιμετωπίσεις, δεν μπορεί παρά να σταθείς στα αίτια που το διογκώνουν, ώστε έφτασε να αποκαλείται ως "μάστιγα του αιώνα". Διότι μόνο έτσι είναι δυνατό να καταλήξεις σε πολιτικές που θα μπορούν να παίξουν ρόλο πρόληψης, που είναι και το σημαντικότερο.

Το πρόβλημα της καταφυγής στη ναρκο - εξάρτηση, την παραίσθηση, την απόδραση από την πραγματικότητα, είναι σύμπτωμα όλων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Είναι σύμπτωμα όλων των κοινωνικών συστημάτων που οι δομές τους στέκονται ηθελημένα ή αθέλητα ανήμπορες να δώσουν απάντηση στα φαινόμενα της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης του ανθρώπου. Το πρόβλημα της αναζήτησης της ζωής και της ευφορίας στην ψευδαίσθηση των εξαρτησιογόνων ουσιών, είναι σήμα κατατεθέν των κοινωνικών καθεστώτων που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο στον άνθρωπο, πέρα από την καταπίεση, την ανελευθερία και την περιθωριοποίηση. Ειδικά στις μέρες μας, η παγκοσμιοποίηση της "νέας τάξης" γίνεται το θερμοκήπιο για την παραγωγή τσακισμένων ανθρώπων με τσακισμένες συνειδήσεις.

***

Στη χώρα μας, όλες εκείνες οι αιτίες που οδηγούν κάποιον άνθρωπο στην ανάγκη αναζήτησης του ψεύδους και της φαντασίωσης για να ζήσει, δε βρίσκονται απλώς σε έξαρση, αλλά σε έκρηξη, με τραγικές επιπτώσεις ειδικά στο χώρο της νεολαίας.

• Η ανεργία καλπάζει, όπως και τα "λουκέτα" στις παραγωγικές μονάδες όλων των τομέων της οικονομίας.
• Η φτώχεια παίρνει δραματικές διαστάσεις, ενώ η ανέχεια έχει μετατρέψει σε υπ' αριθμόν ένα παράγοντα "κοινωνικοποίησης" την τηλεόραση των "τηλεκουφέτων" και όχι την ανθρώπινη επαφή, στην πόλη και στο χωριό.
• Η δεδομένη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης παίρνει χαρακτήρα Μεσαίωνα στις νέες ηλικίες. Στο περιθώριο στοιβάζονται όλο και περισσότεροι "ξεβρασμένοι" από την "αυτοκρατορία" της "ελεύθερης αγοράς".
• Η παιδεία καρκινοβατεί μεταξύ της παραπαιδείας και της ασφυκτικής εξάρτησης από τη φιλτραρισμένη "γνώση" που παρέχει η κυρίαρχη τάξη.
• Ο αθλητισμός γίνεται έρμαιο στα χέρια των "πρωταθλητών" των κεφαλαιοκρατών και μετατρέπεται σε άλλη μια "μπίζνα" των πετρελαιάδων και των λοιπών στελεχών της "αγίας οικογένειας" των πλουτοκρατών, την ώρα που ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει την τύχη της αλάνας που τσιμενταρίστηκε για να γίνει πάρκιν.
• Οι περίφημες διακηρύξεις για τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και την αξιοποίηση του ταλέντου των μελών της κοινωνίας, προσκρούουν στην πραγματικότητα των ταξικών φραγμών.

Ολα αυτά και άλλα τόσο είναι εκείνα που πρέπει να αντιμετωπιστούν ώστε να μιλάμε στην ουσία για πρόληψη. "Μα μιλάτε για άλλη κοινωνία", θα έλεγε κάποιος. Σωστά. Μιλάμε για μια κοινωνία που έχει ανάγκη από ολοκληρωμένους ανθρώπους και όχι από ολοκληρωτικά εξαρτημένους, αποβλακωμένους και εξαρτημένους ανθρώπους. Αλλά, όλοι εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να ξεμπλέξουν με τις παραπάνω αλήθειες, λέγοντας "καλά τα λέτε, αλλά τώρα τι γίνεται; ", ιδού η Ρόδος...

***

"Και με τους ανθρώπους που ήδη έχουν μπει στο λούκι; ", ρωτούν. Μα εδώ τα πράγματα είναι πιο εύκολα, αφού αν προχωρήσουν σε μια σειρά αναγκαία μέτρα, κανέναν κίνδυνο δε διατρέχουν να κατηγορηθούν για δράση εναντίον του συστήματος, οι εξουσιαστές. Ας προχωρήσουν, λοιπόν, στην άρση της πολιτικής της καταστολής που αντιμετωπίζει το χρήστη ναρκωτικών σαν εγκληματία και τον οδηγεί στη φυλακή. Ας φτιάξουν ένα θεσμικό πλαίσιο με γνώμονα ότι το εξαρτημένο άτομο πρέπει να περιθάλπεται. Γιατί περίθαλψη χρειάζονται οι ασθενείς και όχι αστυνόμευση ή μετατροπή τους σε εμπόρους ναρκωτικών μέσα από τον "σωφρονισμό" τους στα δεσμωτήρια. Ας προβλέψουν στον προϋπολογισμό δαπάνες για να φτιαχτούν όπου είναι ανάγκη κέντρα απεξάρτησης, που σήμερα κλείνουν λόγω οικονομικής ασφυξίας. Ας φτιάξουν υγειονομικά κέντρα εισαγωγής και φροντίδας των ατόμων που το έχουν ανάγκη, όπου η χρήση "υποκαταστάτων" δε θα παίζει ρόλο διατήρησης του προβλήματος από τη σκοπιά της... "φιλανθρωπίας". Ας φτιάξουν ένα νομικό οικοδόμημα, αμείλικτο για τους εμπόρους του θανάτου και όχι γεμάτο "παραθυράκια" για να αθωώνονται. Ας φτιάξουν κέντρα και προγράμματα κοινωνικής επανένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης.

Γιατί δεν τα κάνουν όλα αυτά; ΓΙΑΤΙ; Τι τους εμποδίζει; Ας προχωρήσουν στα παραπάνω και ας αφήσουν για αργότερα το "ριζοσπαστισμό" καινοφανών θεωριών που συνιστούν νομιμοποίηση της ιδεολογίας της αποχαύνωσης.

***

Η παραπάνω τακτική τους απέναντι στο ΚΚΕ, είναι, τουλάχιστον, ατυχής. Η επιχείρησή τους δε θα περάσει σε κανένα επίπεδο. Και γι' αυτό πρέπει και θα φροντίσει το λαϊκό κίνημα παλεύοντας και επιβάλλοντας μια πολιτική που στέκεται στον αντίποδα και της ιδεολογίας και της πρακτικής της μαστούρας.Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η προσέγγιση του θέματος των ναρκωτικών από τη σκοπιά του ψευτοδιλήμματος "αποποινικοποίηση ή όχι", συνιστά κλασική περίπτωση όπου επιλέγεται το δέντρο (της αποποινικοποίησης) για να κρυφτεί το δάσος (των ναρκωτικών)

- Τι ήταν αυτό που χαρακτήρισε τις τέσσερις μέρες των Πανσπουδαστικών Συνεδρίων της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ;

- Εκτός από τις ατελείωτες "καθυστερήσεις" και κωλυσιεργίες στις Τεχνικές Γραμματείες και την ταυτόχρονη υποκριτική δήλωση όλων "πως θέλουν συνέδριο", επαναλήφθηκαν για άλλη μια χρονιά τα γνωστά σόου, εμπνευσμένα από τα γήπεδα. Σ' αυτό συναγωνίστηκαν τόσο η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, όσο και οι μικροί, αλλά μόνιμοι συνοδοιπόροι τους, ΕΑΑΚ και Νέοι του Συνασπισμού. Μέχρι και η νεολαία της ΠΟΛΑΝ έσπευσε στις "δύσκολες στιγμές", όταν η διαδικασία κυλούσε κανονικά, να την κολλήσει, με αποτέλεσμα οι εκατοντάδες σύνεδροι να μην πάρουν κάρτες. Ολα αυτά φυσικά έγιναν με προφανή σκοπό και στόχο: να μη συζητηθούν τα φοιτητικά και σπουδαστικά προβλήματα, αυτά της παιδείας και της ζωής των νέων, τα γενικότερα θέματα που απασχολούν τους φοιτητές - σπουδαστές και απορρέουν από την κυβερνητική πολιτική αλλά και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Από κει και πέρα κάποιοι δεν ήθελαν και την καταγραφή των πραγματικών συσχετισμών των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών της 9ης Απρίλη, οι οποίες θα έδιναν και στην ΕΦΕΕ και στην ΕΣΕΕ από μία έδρα παραπάνω στις ΠΚΣ, ως επιστέγασμα της δουλιάς που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια.

- Η στάση αυτή των ΠΑΣΠ, ΔΑΠ αλλά και των υπολοίπων, που ακολούθησαν από κοντά τις δύο αυτές παρατάξεις, ποιον ωφέλησε;

- Ολοι όσοι για τους όποιους λόγους δεν άφησαν να ξεκινήσουν τα δύο συνέδρια είναι υπόλογοι στους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που συμμετείχαν στις εκλογές. Η κυβέρνηση και η ΕΕ δεν ενδιαφέρονται βέβαια να υπάρχει δομημένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, στο οποίο μάλιστα θα δυναμώνει όλο και περισσότερο η φωνή όσων καλούν και πρωτοστατούν σε αντιστάσεις ενάντια στις επιλογές τους. Μάλλον χαίρονται για την εξέλιξη κυβέρνηση και ΕΕ. Αρα, αντικειμενικά, όποιος ήθελε τη "διάλυση" των συνεδρίων, δε θέλει κίνημα οργανωμένο. Δε θέλει τους νέους οργανωμένα στο προσκήνιο. Η λογική, "διαλύουμε το συνέδριο" επειδή δε μας βγαίνουν οι αριθμοί, δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια όσων επίδοξα συνεργάστηκαν για το στόχο αυτό.

- Τι απαντάνε οι ΠΚΣ σε εκείνους που μιλούν για το τέλος των μαζικών διαδικασιών;

- Αυτά έχουν ειπωθεί επανειλημμένα από προφήτες, που διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα. Η ίδια η οξύτητα των προβλημάτων κάνει αναγκαία την εγρήγορση των φοιτητών - σπουδαστών και τη μαζική δυναμική τους αντίδραση, στο πλάι του υπόλοιπου λαϊκού κινήματος. Οι φοιτητές και σπουδαστές μπορούν ενωμένοι γύρω από τα καυτά προβλήματά τους να δώσουν απάντηση τόσο στις "πρασινογάλαζες" κυβερνητικές επιλογές όσο και στους κάθε λογής "καλοθελητές" και αυτόκλητους προστάτες του κινήματος.

Οι ΠΚΣ θα πρωτοστατήσουν ώστε το επόμενο διάστημα και κυρίως το Σεπτέμβρη οι φοιτητές - σπουδαστές μέσα από τους συλλόγους τους να δώσουν την απάντηση που χρειάζεται η κυβέρνηση και η πολιτική της με τους απολογητές της (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ), αλλά και σε όσους με υπερηφάνεια διακηρύττουν πως τώρα οι στόχοι τους βρήκαν την εκπλήρωσή τους (ΕΑΑΚ) και πως ξεμπερδέψανε με την ΕΦΕΕ και την ΕΣΕΕ. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές θα τους βάλουν στη θέση τους: το περιθώριο.

Φ. Κ.

- Τι ήταν αυτό που χαρακτήρισε τις τέσσερις μέρες των Πανσπουδαστικών Συνεδρίων της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ;

- Εκτός από τις ατελείωτες "καθυστερήσεις" και κωλυσιεργίες στις Τεχνικές Γραμματείες και την ταυτόχρονη υποκριτική δήλωση όλων "πως θέλουν συνέδριο", επαναλήφθηκαν για άλλη μια χρονιά τα γνωστά σόου, εμπνευσμένα από τα γήπεδα. Σ' αυτό συναγωνίστηκαν τόσο η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, όσο και οι μικροί, αλλά μόνιμοι συνοδοιπόροι τους, ΕΑΑΚ και Νέοι του Συνασπισμού. Μέχρι και η νεολαία της ΠΟΛΑΝ έσπευσε στις "δύσκολες στιγμές", όταν η διαδικασία κυλούσε κανονικά, να την κολλήσει, με αποτέλεσμα οι εκατοντάδες σύνεδροι να μην πάρουν κάρτες. Ολα αυτά φυσικά έγιναν με προφανή σκοπό και στόχο: να μη συζητηθούν τα φοιτητικά και σπουδαστικά προβλήματα, αυτά της παιδείας και της ζωής των νέων, τα γενικότερα θέματα που απασχολούν τους φοιτητές - σπουδαστές και απορρέουν από την κυβερνητική πολιτική αλλά και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Από κει και πέρα κάποιοι δεν ήθελαν και την καταγραφή των πραγματικών συσχετισμών των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών της 9ης Απρίλη, οι οποίες θα έδιναν και στην ΕΦΕΕ και στην ΕΣΕΕ από μία έδρα παραπάνω στις ΠΚΣ, ως επιστέγασμα της δουλιάς που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια.

- Η στάση αυτή των ΠΑΣΠ, ΔΑΠ αλλά και των υπολοίπων, που ακολούθησαν από κοντά τις δύο αυτές παρατάξεις, ποιον ωφέλησε;

- Ολοι όσοι για τους όποιους λόγους δεν άφησαν να ξεκινήσουν τα δύο συνέδρια είναι υπόλογοι στους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που συμμετείχαν στις εκλογές. Η κυβέρνηση και η ΕΕ δεν ενδιαφέρονται βέβαια να υπάρχει δομημένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, στο οποίο μάλιστα θα δυναμώνει όλο και περισσότερο η φωνή όσων καλούν και πρωτοστατούν σε αντιστάσεις ενάντια στις επιλογές τους. Μάλλον χαίρονται για την εξέλιξη κυβέρνηση και ΕΕ. Αρα, αντικειμενικά, όποιος ήθελε τη "διάλυση" των συνεδρίων, δε θέλει κίνημα οργανωμένο. Δε θέλει τους νέους οργανωμένα στο προσκήνιο. Η λογική, "διαλύουμε το συνέδριο" επειδή δε μας βγαίνουν οι αριθμοί, δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια όσων επίδοξα συνεργάστηκαν για το στόχο αυτό.

- Τι απαντάνε οι ΠΚΣ σε εκείνους που μιλούν για το τέλος των μαζικών διαδικασιών;

- Αυτά έχουν ειπωθεί επανειλημμένα από προφήτες, που διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα. Η ίδια η οξύτητα των προβλημάτων κάνει αναγκαία την εγρήγορση των φοιτητών - σπουδαστών και τη μαζική δυναμική τους αντίδραση, στο πλάι του υπόλοιπου λαϊκού κινήματος. Οι φοιτητές και σπουδαστές μπορούν ενωμένοι γύρω από τα καυτά προβλήματά τους να δώσουν απάντηση τόσο στις "πρασινογάλαζες" κυβερνητικές επιλογές όσο και στους κάθε λογής "καλοθελητές" και αυτόκλητους προστάτες του κινήματος.

Οι ΠΚΣ θα πρωτοστατήσουν ώστε το επόμενο διάστημα και κυρίως το Σεπτέμβρη οι φοιτητές - σπουδαστές μέσα από τους συλλόγους τους να δώσουν την απάντηση που χρειάζεται η κυβέρνηση και η πολιτική της με τους απολογητές της (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ), αλλά και σε όσους με υπερηφάνεια διακηρύττουν πως τώρα οι στόχοι τους βρήκαν την εκπλήρωσή τους (ΕΑΑΚ) και πως ξεμπερδέψανε με την ΕΦΕΕ και την ΕΣΕΕ. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές θα τους βάλουν στη θέση τους: το περιθώριο.

Φ. Κ.