Δεν είναι η πρώτη φορά που η ηγεσία του ΣΥΝ - και η σημερινή υπό τον Ν. Κωνσταντόπουλο και η προηγούμενη υπό τη Μ. Δαμανάκη - απευθύνει προτάσεις, "προσκλήσεις - προκλήσεις", όπως η ίδια τις αποκαλεί, προς άλλα πολιτικά κόμματα, για διάλογο, με στόχο "προγραμματικές δεσμεύσεις για τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος". Για πολλοστή φορά τελευταία αυτό έγινε από τον κ. Κωνσταντόπουλο, με την ευκαιρία κυριακάτικης συνέντευξής του, και με αφορμή τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών και την αναβίωση του... οράματος ενός "αριστερού", "κοινωνικού", "χαλαρού" κλπ. Μάαστριχτ, το οποίο μάλιστα πρέπει να... ξαναδιαβαστεί! Πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς για την ανάγκη που οδήγησαν το ΣΥΝ να επαναλάβει την πρότασή του. Λογικές φαίνονται οι σκέψεις περί ανάγκης ύπαρξης καλών δημοσίων σχέσεων του προέδρου και του ίδιου του ΣΥΝ με το συνεχές κυνήγι της δημοσιότητας. Οπως επίσης και οι σκέψεις πολιτικών αναλυτών για ανάγκη επίλυσης εσωκομματικών προβλημάτων και ισορροπιών στα πλαίσια αυτού του κόμματος, με δεδομένη μάλιστα την κινητικότητα βασικών στελεχών του ΣΥΝ σε "δίκτυα", "παρατηρητήρια", "ρεύματα", "γεύματα" και άλλα σχετικά. Για να καταλήξει κάποιος σε ένα λίγο - πολύ ασφαλές πολιτικό συμπέρασμα και να ερμηνεύσει σωστά το ζήτημα πρέπει οπωσδήποτε πρώτα να προσπαθήσει να απαντήσει στα ζητήματα που προκύπτουν από την ίδια την ανάγνωση των δηλώσεων του προέδρου του ΣΥΝ.
****
Πρώτο ζήτημα: Ενα κόμμα - οποιοδήποτε υπεύθυνο κόμμα - προχωρά σε προτάσεις διαλόγου και μάλιστα με προοπτικές προγραμματικών δεσμεύσεων, όταν έχει διαπιστώσει τουλάχιστον κάποια βασικά κοινά σημεία στα προγράμματα, στην πολιτική, στις θέσεις των συγκεκριμένων κομμάτων στα οποία απευθύνει ή θέλει να απευθύνει προσκλήσεις διαλόγου! Κι επειδή είναι πιθανόν κάποιος καλόπιστος να σκεφτεί και να σχολιάσει ότι ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο, δηλαδή να... συζητήσουν τα κόμματα... και εκεί να δουν αν μπορούν κάπου να συμφωνήσουν... πρέπει να θυμίσουμε ότι τέτοιος διάλογος έχει γίνει, γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται καθημερινά μέσα στη Βουλή, στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, σε πληθώρα εκδηλώσεων φορέων κλπ. και μάλιστα με τον πιο ανοιχτό, καθαρό και συγκεκριμένο τρόπο, δημόσια και μπροστά στο λαό. Ηδη, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΝ θα πρέπει απ' αυτόν τον πλούσιο και δημόσιο διάλογο να έχει αποφασίσει με ποιους συγκλίνει προγραμματικά,"με ποιους μπορεί να πάει και ποιους να αφήσει...". Είναι πασίγνωστες οι θέσεις, οι διαφωνίες ή και οι συμφωνίες όλων ανεξαιρέτως και για το Μάαστριχτ και για τη Σένγκεν, για το ΝΑΤΟ, και για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τον "κοινωνικό διάλογο", για τις θέσεις των κομμάτων για την παιδεία, την υγεία, την ανεργία, τα ναρκωτικά και άλλων πολλών και μεγάλων θεμάτων.
***
Δεύτερο ζήτημα: Η ηγεσία του ΣΥΝ ζητά διάλογο για συνεργασία και προγραμματική δέσμευση με ένα κόμμα - το ΠΑΣΟΚ - το οποίο είναι ήδη κυβέρνηση, υλοποιεί ένα πρόγραμμα, έχει κριθεί αυτό το πρόγραμμα και κρίνεται καθημερινά από το λαό για τα αβάσταχτα βάρη που του έχει επιβάλει. Είναι πολιτική που έχει πάρει επανειλημμένως συγχαρητήρια από τον ΣΕΒ, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, τους εκπροσώπους των πολυεθνικών, τις ΗΠΑ και άλλους "εταίρους", ακριβώς για τις αντιλαϊκές επιλογές που προωθεί ανάλγητα και ακατάπαυστα. Με την τοποθέτησή του αυτή ο ΣΥΝ καταγράφεται επιπλέον και ως κόμμα ανίκανο να ασκήσει και την παραμικρή ουσιαστική αντιπολίτευση για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα, αφού φτάνει στο σημείο - και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία κορυφώνεται η υλοποίηση αντιλαϊκών μέτρων από το ΠΑΣΟΚ - να ζητά διάλογο για "μέτωπο" με ένα κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, ασκώντας τις συγκεκριμένες πολιτικές!
****
Τρίτο ζήτημα: Είναι απορίας άξιον μετά από όλα αυτά, γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΝ αφήνει έξω από την πρότασή του το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη ΝΔ! Φυσικά, και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν ίδιες στρατηγικές επιλογές, όπως με τον πιο επίσημο τρόπο έχουν δηλώσει σε όλους τους τόνους οι κύριοι Μητσοτάκης, Εβερτ, Καραμανλής. Μέχρι και για κλέψιμο της πολιτικής της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ έχουν φτάσει να κάνουν λόγο... Τι εξυπηρετεί, λοιπόν, η αναπαραγωγή του διλήμματος Δεξιά - αντιδεξιά από την ηγεσία του ΣΥΝ; Από δω μεριά περάστε για διάλογο και συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΚΚΕ - ΣΥΝ - ΔΗΚΚΙ κι από κει η Δεξιά με τη ΝΔ; Δηλαδή, ο ΣΥΝ θεωρεί το ΠΑΣΟΚ αριστερή δύναμη; Και ούτε πιστεύει βέβαια κανένας ότι λέγοντας αυτά, απευθύνονται στη βάση του ΠΑΣΟΚ που είναι κόσμος "της εργασίας και του πολιτισμού", απλά γιατί τέτοιος κόσμος "της εργασίας και του πολιτισμού" βρίσκεται σε όλα - μηδενός εξαιρουμένου - τα κόμματα, άρα και στη ΝΔ!
***
Τέταρτο ζήτημα: Η ηγεσία του ΣΥΝ - και συλλογικά μέσα από τις αποφάσεις της και ατομικά με δηλώσεις στελεχών της - επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι με το ΚΚΕ έχει τεράστιες διαφορές, ότι το ΚΚΕ είναι "οχυρωμένο στο περικυκλωμένο φρούριο και ακολουθεί τη γραμμή του... " και άλλα γνωστά - ευτράπελα και μη - τα οποία δεν είναι απαραίτητο να τα υπενθυμίσουμε για μια ακόμα φορά. Ποιον τελικά κοροϊδεύει η ηγεσία του ΣΥΝ; Είναι δυνατόν να απευθύνει προτάσεις διαλόγου για προγραμματικές δεσμεύσεις με ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ "αναχρονιστικό", "αγκυλωμένο στο παρελθόν", ένα κόμμα "που εξελίσσεται σε ένα σοβαρό εμπόδιο στην πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας" (!!!), όπως πρόσφατα ξεδιάντροπα δήλωσε ο Κύρκος;
***
Αν αναφέρουμε όλα τα παραπάνω - λίγο - πολύ γνωστά - είναι για να καταλήξουμε στην απάντηση του γιατί η ηγεσία του ΣΥΝ επανέφερε για μια ακόμα φορά την πρόταση περί διαλόγου για προγραμματικές δεσμεύσεις των "αριστερών κομμάτων". Σ' αυτό που μπορεί να καταλήξει κανένας είναι ότι στην πραγματικότητα η πρόταση αυτή μάλλον δεν απευθύνεται σε όλα τα κόμματα που ονοματίζει ο Ν. Κωνσταντόπουλος, αλλά βασικά στο ΠΑΣΟΚ. Υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες για προώθηση της σύμπλευσης του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ. Οχι ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερα αφύσικο ή περίεργο σ' αυτό, για τέτοιο κόμμα που είναι ο ΣΥΝ! Μάλλον φυσιολογικότατο θα μπορούσε να το θεωρήσει κάποιος. Τουλάχιστον, όμως, ας μιλήσει για μια φορά καθαρά ο ΣΥΝ κι όχι με μισόλογα, με "ήξεις - αφήξεις" ή ψάχνοντας για άλλοθι στο ΚΚΕ ή σε άλλες αριστερές δυνάμεις. Και μάλιστα σ' αυτόν εδώ τον τόπο, με τις συγκεκριμένες αγωνιστικές παραδόσεις και τη μεγάλη πλέον και συσσωρευμένη εμπειρία...
Δημήτρης ΚΕΔΡΟΣ
Στην πραγματικότητα η πρόταση διαλόγου του για προγραμματικές δεσμεύσεις και συνεργασίες, μάλλον δεν απευθύνεται σε όλα τα κόμματα που ονοματίζει ο Ν. Κωνσταντόπουλος, αλλά βασικά στο ΠΑΣΟΚ. Υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες για προώθηση της σύμπλευσης του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ
- Ποια είναι η ιδιαίτερη σημασία των σημερινών εκλογών στον ΕΔΟΕΑΠ και τι κρίνεται;
- Κατ' αρχήν θέλω να ευχαριστήσω την εφημερίδα σας για το ενδιαφέρον της για τα προβλήματα των εργαζομένων του Τύπου και των άλλων ΜΜΕ. Ασφαλώς οι σημερινές αρχαιρεσίες δεν είναι ρουτίνα. Είναι εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον του οργανισμού. Και τούτο γιατίεπίκειται η εφαρμογή των γνωστών αντιασφαλιστικών διατάξεων των νόμων που ψηφίστηκαν την περίοδο 1990 - '92 και οδηγούν σε μείωση των συντάξεων, σε φαλκίδευση των πόρων των ασφαλιστικών ταμείων του κλάδου και σε υποβάθμιση της παρεχόμενης περίθαλψης. Θα χρειαστούν, συνεπώς, σκληροί αγώνες για να διατηρήσουμε την αυτοτέλεια, την αυτοδιοίκηση και την αυτοδιαχείριση του Οργανισμού μας. Και αυτοί οι αγώνες χρειάζονται διοίκηση με κοινούς στόχους και κυρίως χωρίς εξαρτήσεις κάθε λογής. Χρειάζεται δηλαδή διοίκηση που δοκιμάστηκε επί σειρά ετών και έχει επιτελέσει σπουδαίο έργο.
- Οι προηγούμενες διοικήσεις και κυρίως η τελευταία, υπό την προεδρία σας, έχουν συμβάλει στη δημιουργία ενός εύρωστου οικονομικά ΕΔΟΕΑΠ. Ξεκινώντας απ' αυτό, κάποιοι που ζητούν την ψήφο των δημοσιογράφων υπόσχονται"προεκλογικές παροχές" με στόχο να αγρεύσουν ψήφους. Πώς αντιμετωπίζετε τη δημαγωγία αυτή;
- Αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται πρώτη φορά στα 30 χρόνια της λειτουργίας του ΕΔΟΕΑΠ. Διότι ευτυχώς, ως τώρα, στη διοίκηση του Οργανισμού μετείχαν συνάδελφοι σοβαροί, υπεύθυνοι και "νοικοκύρηδες" που πονούσαν το Ταμείο μας και σέβονταν τους ασφαλισμένους. Γι' αυτό, άλλωστε, ο ΕΔΟΕΑΠ θεωρείται και πράγματι είναι, ένας από τους καλύτερους ασφαλιστικούς οργανισμούς της χώρας. Και είναι τουλάχιστον ανεύθυνη η μέθοδος της παροχολογίας όταν μάλιστα, ο βασικός πόρος του οργανισμού, το αγγελιόσημο, που έχει υποκαταστήσει την εργοδοτική εισφορά, δεν έπαψε να είναι στόχος μεγάλων και ποικίλων συμφερόντων τα οποία απεργάζονται την κατάργησή του ακόμη και με προσφυγές στα δικαστήρια και στην Επιτροπή της ΕΕ! Εμείς που εργαστήκαμε επί σειρά πολλών ετών για την προκοπή του ΕΔΟΕΑΠ, είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε και πάλι για να περιφρουρήσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων στον Τύπο και τα Ραδιοτηλεοπτικά μέσα καθώς και των συνταξιούχων του κλάδου οι οποίοι, όπως και όλοι μας, υπολογίζουμε στο Ταμείο μας και για το σήμερα και για το αύριο.
- Γενικά αναγνωρίζεται από το σύνολο σχεδόν των ασφαλισμένων το έργο που έχει γίνει στον ΕΔΟΕΑΠ από τη διοίκησή σας, όπως φάνηκε άλλωστε και στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση. Παρ' όλα αυτά, ενόψει των σημερινών εκλογών, εμφανίστηκαν κάποιοι αυτόκλητοι "σωτήρες και... μάγοι" που υπόσχονται ανέξοδα τα πάντα προς τους πάντες. Πώς κρίνετε αυτές τις κινήσεις;
- Ο ΕΔΟΕΑΠ δεν έχει ανάγκη, ευτυχώς, από "σωτήρες". Πολύ περισσότερο από τέτοιους που "για να μας σώσουν" προφανώς, έχουν κατ' επανάληψη θέσει και θέμα θέσπισης μισθού για τα μέλη του ΔΣ του οργανισμού! Δηλαδή: εκλεγμένη αλλά και έμμισθη διοίκηση, δηλαδή φαύλη διοίκηση... Είμαστε βέβαιοι ότι οι συνάδελφοι έχουν τη γνώση και θα στηρίξουν και με την ψήφο τους όσους πραγματικά προσφέρουν, χρόνια τώρα, στον οργανισμό.
Γ. Ζ.
Feeds
