Στην κατηγορία αυτής της αντιΚΚΕ επίθεσης υπάγεται και το βιβλίο του Λευτ. Μαυροειδή "Οι δύο όψεις της ιστορίας".

Ανατρέχοντας, ωστόσο, στην ιστορία του ΚΚΕ, προκειμένου να χτυπήσουν σήμερα το ΚΚΕ, επιβεβαιώνουν ότι: Πρώτο,η αγανάκτησή τους οφείλεται στο γεγονός πως στην ελληνική κοινωνία συνεχίζει να υπάρχει το ΚΚΕ, να αναπτύσσεται και να ανοίγει δρόμους φιλολαϊκούς. Ενα κόμμα που δεν ενδίδει κάτω από τη διεθνή κυριαρχία της αντεπανάστασης, του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, όπως δεν ενδίδουν και εκατομμύρια κομμουνιστές όπου γης. Δεύτερο,ότι οι απόπειρες διάλυσης του Κόμματός μας έχουν ιστορία σχεδόν 50 χρόνων. Τρίτο,το ήθος των κατά καιρούς αποστατών, οι οποίοι δε διστάζουν - και λόγω υστεροφημίας - να ψεύδονται ασύστολα και να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα.

Σ' αυτά τα συμπεράσματα οδηγείται κάποιος, διαβάζοντας πολυσέλιδα κείμενα και ρεπορτάζ εφημερίδων από το παραπάνω βιβλίο του Λευτ. Μαυροειδή, που θα κυκλοφορήσει. Ας δούμε ορισμένα βασικά ζητήματα, παρμένα από τις εφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ και ΑΥΓΗ, οι οποίες αφιέρωσαν εννέα (! ) σελίδες τους, για να προδημοσιεύσουν αποσπάσματα από αυτό το βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει!

Μια από τις αφηγήσεις, που περιέχονται στο βιβλίο του Μαυροειδή, είναι και του Λ. Τζεφρόνη. Ο Τζεφρόνης είναι κυνικά αποκαλυπτικός. Ομολογεί, ότι το ΚΚΕ έπρεπε να αντικατασταθεί από την ΕΔΑ και - πράγμα που τελικά έγινε - ότι ο ίδιος το σκεφτόταν αυτό από το 1955 (ίσως και νωρίτερα λέμε εμείς) και το πρότεινε στο Πολιτικό Γραφείο το 1956, μαζί με τον Αντρέα Βελή. Πρόκειται για την πλατφόρμα Τζεφρόνη - Βελή. Το σκεπτικό της, όπως το παρουσιάζει ο Τζεφρόνης, είναι το εξής: "Η ΕΔΑ δυσανασχετούσε γιατί το Κόμμα, με τις οργανώσεις που έκανε, της στερούσε πολύτιμα στελέχη. Ολη αυτή η ιστορία με την αποστολή παράνομων στην Ελλάδα, ήταν εντελώς χωρίς νόημα. Το παράνομο ΚΚΕ ακουγόταν μόνο όταν γίνονταν συλλήψεις που φοβίζανε τον κόσμο, προκαλούσαν νέα κυνηγητά και δίκες που δηλητηρίαζαν την πολιτική ζωή. Και η Ασφάλεια έβρισκε ευκαιρία να δημιουργεί συνθήκες τρομοκρατίας που ζημίωναν και την ΕΔΑ βεβαίως. Τι νόημα έχει η ύπαρξη παράνομων οργανώσεων, όταν όλα σήμερα γίνονται νόμιμα μέσω της ΕΔΑ, των συνδικάτων, της "Αυγής" και άλλων μαζικών φορέων; "!

Από το παραπάνω σκεπτικό ξεκινώντας οι Τζεφρόνης - Βελής παρέδωσαν έκθεση στο ΠΓ (πρώτα την πήγαν στον Δ. Παρτσαλίδη, για να την εγκρίνει), στην οποία υπήρχε η εξής πρόταση - πρόκληση: "1. Βασικό και άμεσο πολιτικό καθήκον του Κόμματος σήμερα, πρέπει να είναι η πάλη για τη νομιμοποίησή του... 2. Στην Ελλάδα σήμερα η πολιτική δραστηριότητα του κομμουνιστή, πάνω στη γραμμή του Κόμματος, έχει κερδίσει τη νομιμότητα (ΕΔΑ - ΑΥΓΗ κλπ.)... 3. Εκτός νόμου εξακολουθεί να παραμένει και εξακολουθεί να διώκεται η σύνδεση των κομμουνιστών μεταξύ τους στις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ... 4. Εχει ωριμάσει πια η ιδέα για ένα νόμιμο ΚΚΕ... 5. Η νομιμοποίηση όμως κατ' ευθείαν του ΚΚΕ, σκοντάφτει στην αντίδραση των Αμερικάνων και του ΙΔΕΑ... 6. Ολα τα παραπάνω βάζουν μπροστά μας το ζήτημα, να αναθεωρήσουμε το δρόμο που ακολουθούσαμε μέχρι τώρα για τη νομιμοποίηση του Κόμματος... 7. Προτείνουμε την ίδρυση ενός νόμιμου μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος,που θα καθοδηγείται από το ΚΚΕ, δε θα 'χει όμως καμιά άλλη οργανωτική σχέση μαζί του.Θα διακηρύξει ανοιχτά ότι το ΚΚΕ είναι αδελφό κόμμα, αλλά ότι δεν έχει μαζί του καμιά οργανωτική σχέση. Το νέο Κόμμα θα παραμείνει μέσα στην ΕΔΑ... 8. Το ΚΚΕ και ξένα αδελφά κόμματα θα πρέπει να χαιρετίσουν την ίδρυση αυτού του καινούριου κόμματος. Μετά την ίδρυσή του,το ΚΚΕ θα πρέπει να αναγγείλει την αναστολή της λειτουργίας των παράνομων οργανώσεών του και να καλέσει τους κομμουνιστές να ενταχθούν στο νέο Κόμμα"!..

Ο Γρ. Φαράκος, στο ίδιο βιβλίο, υπογραμμίζει, όπως σημειώνουν ΤΑ ΝΕΑ: "Από τη δεκαετία του '60 τέθηκε το πρόβλημα της νέας Αριστεράς"!

Τι εννοεί ο Φαράκος όταν μιλάει για "νέα Αριστερά" και πότε ανακάλυψε το ζήτημα αυτό;

α) Τι εννοεί: Τη μετεξέλιξη του ΚΚΕ σε ένα αριστερό κόμμα, που οι ορίζοντές του δε θα έβγαιναν έξω από το καπιταλιστικό σύστημα. Το ομολογεί ο ίδιος, λέγοντας: "Δεν ήταν μόνον πρόβλημα σχέσεων ΕΔΑ και ΚΚΕ, αλλά προέβαλε η ανάγκη της δημιουργίας μιας νέας Αριστεράς. Αυτό ήταν ακριβώς που δεν είχε συνειδητοποιηθεί από πολλά στελέχη. Πιστεύω πως ούτε οι σύντροφοι που ήρθαν σε αντίθεση με το Πολιτικό Γραφείο έβλεπαν μ' αυτό τον τρόπο το θέμα. Οι θέσεις τους, όμως, αυτό τον δρόμο άνοιγαν"! (Εννοεί όσους διέσπασαν το ΚΚΕ και σε συνέχεια αποχώρησαν - το 1968, στη 12η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής - και ίδρυσαν το "ΚΚΕ εσωτερικού")...

β) Πότε το ανακάλυψε: Η αντίληψη για μετεξέλιξη του ΚΚΕ (δηλαδή για τη διάλυσή του) δε διαμορφώθηκε στον Φαράκο μετά το 1990, όπως πιστεύεται. Φαίνεται ότι υπήρχε στο μυαλό του πολλά χρόνια πριν. Απλώς, ως διπρόσωπος, την απέκρυπτε από το 1968 (; ) και μετά. Ωστόσο το 1968, πριν τη 12η Ολομέλεια, με έκθεσή του προς το Πολιτικό Γραφείο, έπαιρνε υπό την προστασία του τους "ευρωκομμουνιστές". Αλλο θέμα, ταιριαστό με τον άνθρωπο, αν στη 12η Ολομέλεια κατακεραύνωνε τους αναθεωρητές ότι θέλουν να διαλύσουν το ΚΚΕ και δεν έκανε κουβέντα για την έκθεση που είχε στείλει στο ΠΓ λίγες μέρες πριν, ούτε απάντησε στον Δ. Παρτσαλίδη, όταν αυτός του "θύμισε" (στην 12η Ολομέλεια) την ύπαρξη της έκθεσης, στην οποία ο Γρ. Φαράκος έγραφε ανάμεσα σε άλλα: "Δε θα πρέπει επομένως να βιαστούμε να χαρακτηρίσουμε και απορρίψουμε τις σκέψεις και την προβληματική που αναπτύσσεται. Απαραίτητο όμως είναι και να εξασφαλίσουμε την κομματική διαδικασία που θα αναπτυχθεί αυτή η συζήτηση. Καλά θα είναι η Ολομέλειά μας να πρόβλεπε την οργάνωση μιας τέτοιας συζήτησης"! (Οι σκέψεις και η προβληματική, που δεν έπρεπε, κατά τον Φαράκο, να απορριφθούν, αλλά έπρεπε να συζητηθούν, είναι η "ευρωκομμουνιστική" πλατφόρμα)...

Οπως διαβάζουμε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, ο Λ. Κύρκος λέει στον Λ. Μαυροειδή και το εξής, ανάμεσα σε άλλα... βαθυστόχαστα: "Τι προοπτική έχει σήμερα το ΚΚΕ; Κατά τη γνώμη μου δεν έχει. Θα επιβιώσει, χωρίς να μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πολιτική μας ζωή; "

Είναι γνωστό ότι ο Λ. Κύρκος και οι ΣΥΝ αυτώ, όταν μιλούν για "πολιτική ζωή", αναφέρονται στα πολιτικά σενάρια της άρχουσας τάξης, στα οποία συμμετέχουν. Την πολιτική δράση, που αναπτύσσεται έξω και ενάντια σ' αυτά, τη θεωρούν στάση "απομόνωσης", στάση αδιανόητη για ένα... σύγχρονο κόμμα. Η συμμετοχή στα αντιλαϊκά σενάρια είναι, για τον Λ. Κύρκο, χώρος με οξυγόνο. Εξω από αυτόν τον χώρο δεν υπάρχει παρά μόνο το χάος. Η ταξική πάλη φαντάζει στη σοσιαλδημοκρατική σκέψη του ως ο μέγιστος αναχρονισμός. Η σκέψη - και μόνο η σκέψη - για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου, για το οποίο παλεύει το ΚΚΕ, ακόμα μεγαλύτερος αναχρονισμός! Για να μην αναφερθούμε στα της ανατροπής του καπιταλισμού και στην εξουσία της εργατικής τάξης...

Ο Λ. Κύρκος αντιμετωπίζει σαν καρφί στο μάτι του την ύπαρξη του ΚΚΕ. Το εξέφρασε και σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, όπου είπε:"Το ΚΚΕ αποτελεί εμπόδιο για την πρόοδο της κοινωνίας"! Δικαίως το θεωρεί καρφί στο μάτι του. Γιατί η παραπέρα ανοδική πορεία του Κόμματός μας συνδέεται άμεσα με την ιδεολογικοπολιτική χρεοκοπία του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού στη συνείδηση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων. Και αυτή η πορεία θα υπάρξει, σε πείσμα όλων όσοι προωθούν την αστική ιδεολογία κάθε απόχρωσης.

Ο Λευτ. Βουτσάς, σημερινός εκδότης της εφημερίδας ΑΥΓΗ, ένας από τους αφηγητές στο βιβλίο του Λ. Μαυροειδή, εμφανίζεται ως θύμα του "ζαχαριαδικού καθεστώτος"! Στην ουσία καταφέρεται (αυτό αποδείχτηκε απ' όλη τη μετέπειτα πορεία του) κατά του ΚΚΕ και των αρχών του. Θα ήταν, ωστόσο, ειλικρινής και πολιτικά έντιμος, αν εξηγούσε τις ταχύτατες μεταστροφές του και τα ιδεολογικοπολιτικά του άλματα. Γιατί η συνηθισμένη δικαιολογία "είναι δικαίωμα του καθενός ν' αλλάζει απόψεις", καθόλου δεν επαρκεί για να εξηγήσει την παρακάτω στάση. Οπως δεν επαρκεί και η πρόφαση "είμαστε θύματα", που ισοδυναμεί με το "ήμουν μικρός και με κορόιδεψαν"...Ελεγε λοιπόν, ο Λ. Βουτσάς στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (Οκτώβρης 1950): "Συμφωνώ με την εισήγηση και με το σχέδιο απόφασης. Επειδή όμως το σχέδιο απόφασης δε μιλάει για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για τους σ. Παρτσαλίδη και Χρύσα (Χατζηβασιλείου), στο τέλος της ομιλίας μου θα κάνω τις προτάσεις μου. Η μελέτη της τελευταίας 10χρονης εποποιίας του Λαού μας, που κάτω από την καθοδήγηση του Κόμματός μας, πάλεψε και παλεύει για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία, δείχνει, πως σε κάθε δύσκολη και αποφασιστική περίοδο του κινήματός μας φανερώνονται οι κάθε λογής οπορτουνιστές, οι σπασμένοι, οι δειλοί και οι λιπόψυχοι, αυτοί που έτσι είτε αλλιώς πάνε να βγάλουν το Κόμμα μας από το δρόμο του, που αυτό είναι το συμφέρον του ταξικού εχθρού. Και όπου οι οπορτουνιστικές απόψεις και αντιλήψεις γίνανε γραμμή, εκεί είχαμε σοβαρές ζημιές. Η οπορτουνιστική γραμμή του Κόμματος στην πρώτη κατοχή, με την αγγλοφοβία, οδήγησε στην υποταγή στους Αγγλους, στο χάσιμο της εξουσίας. Φυσικά εδώ θα ήτανε λάθος, αν δεν πρόσθετε κανείς για την περίοδο εκείνη και την παρουσία στην καθοδήγηση του Κόμματος του ταξικού εχθρού, στο πρόσωπο του Σιάντου".

Παρακάτω ο Λ. Βουτσάς έλεγε: "Το 1947 έχουμε την οπορτουνιστική διακήρυξη της σ. Χρύσας. Στο 1948 στις μάχες του Γράμμου έχουμε το σπάσιμο του Μάρκου (Βαφειάδη). Στη σαστισμάρα του πήγε να τα βάλει με τον σ. Στάλιν. Αργότερα παρουσίασε την πλατφόρμα του και σήμερα τα στοιχεία δείχνουν πως πάλι, στην υπόθεση αυτή, υπάρχει δάκτυλος του εχθρού. Το 1949, μετά την ήττα μας, έχουμε τις οπορτουνιστικές και ηττοπαθείς απόψεις της σ. Χρύσας για τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας και στο '49 - '50 έχουμε την αντικομματική οπορτουνιστική εκδήλωση Παρτσαλίδη. Μετά την εκδήλωση αυτή εμφανίστηκε με πλατφόρμα και ο χαφιές Καραγιώργης και ο γνωστός Αποστόλου".

Ο Λ. Κύρκος, αναφερόμενος στο λεγόμενο "πείραμα Μαρκεζίνη", του 1973, συγκαλύπτει την πραγματικότητα. Από τη μια παρουσιάζει ως δικαιωμένη τη θέση του "ΚΚΕ εσωτερικού", που υποστήριζε ότι ο πολιτικός κόσμος έπρεπε να πάρει μέρος στις εκλογές της χούντας των συνταγματαρχών. Από την άλλη ο Λ. Κύρκος ισχυρίζεται, ότι μόνο ο ίδιος είχε υποστηρίξει αυτή τη θέση και όχι το "ΚΚΕ εσωτερικού"!

Ως προς το τελευταίο, τον αυτοδιαψεύδει άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ την 20ή Νοέμβρη 1973. Σ' αυτό το άρθρο του ο Λ. Κύρκος καταφέρεται κατά του ΚΚΕ, που είχε τοποθετηθεί ενάντια στις εκλογές της δικτατορίας και υπερασπίζεται τις δηλώσεις των Η. Ηλιού και Μπ. Δρακόπουλου (γραμματέα της ΚΕ του "ΚΚΕ εσωτερικού") που έλεγαν, "ότι το θέμα τώρα δεν είναι η συμμετοχή ή όχι στις εκλογές, αλλά η πάλη όλων των αντιδικτατορικών δυνάμεων, για να εξασφαλισθούν στοιχειώδεις δημοκρατικές προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή τους"!..

Τη δήθεν φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη την τίναξε στον αέρα η εξέγερση στο Πολυτεχνείο. Αυτός ο λαϊκός ξεσηκωμός, ωστόσο, τίναξε στον αέρα και τις οπορτουνιστικές θέσεις του "ΚΚΕ εσωτερικού". Θέσεις που έσπερναν αυταπάτες για τη δυνατότητα να εκδημοκρατιστεί η δικτατορία! Θέσεις εξίσου ηττοπαθείς και καιροσκοπικές με αυτές που εξέφρασαν οι Μπ. Δρακόπουλος και Δ. Παρτσαλίδης στις απολογίες τους στο Πενταμελές Εφετείο, αρκετούς μήνες πριν, όταν ο αστικός Τύπος της εποχής, τους χαρακτήριζε ως βασιλοκομμουνιστές, επειδή ζητούσαν επαναφορά του Συντάγματος του 1952, το οποίο θεσμοθετούσε τη "βασιλευομένη Δημοκρατία" ως το πολίτευμα της χώρας...

Στις παραπάνω αντιλήψεις στηρίχτηκε αργότερα και η "περίφημη" ΕΑΔΕ (Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα), μετά τη δικτατορία. Συνέχεια της ΕΑΔΕ είναι και η σημερινή πολιτική του ΣΥΝ. Ολες χρεοκόπησαν παταγωδώς. Ετσι θα γίνει και με την πολιτική του ΣΥΝ. Γιατί κι αυτή είναι τόσο αντίστοιχη με την πρόοδο, όσο ήταν και οι προηγούμενες...

Μια από τις αφηγήσεις, που περιέχονται στο βιβλίο του Μαυροειδή, είναι και του Λ. Τζεφρόνη. Ο Τζεφρόνης είναι κυνικά αποκαλυπτικός. Ομολογεί, ότι το ΚΚΕ έπρεπε να αντικατασταθεί από την ΕΔΑ και - πράγμα που τελικά έγινε - ότι ο ίδιος το σκεφτόταν αυτό από το 1955 (ίσως και νωρίτερα λέμε εμείς) και το πρότεινε στο Πολιτικό Γραφείο το 1956, μαζί με τον Αντρέα Βελή. Πρόκειται για την πλατφόρμα Τζεφρόνη - Βελή

Σποτ 2

Ο Λ. Κύρκος λέει στον Λ. Μαυροειδή και το εξής, ανάμεσα σε άλλα... βαθυστόχαστα: "Τι προοπτική έχει σήμερα το ΚΚΕ; Κατά τη γνώμη μου δεν έχει. Θα επιβιώσει, χωρίς να μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πολιτική μας ζωή; ".

Είναι γνωστό ότι ο Λ. Κύρκος και οι ΣΥΝ αυτώ, όταν μιλούν για "πολιτική ζωή", αναφέρονται στα πολιτικά σενάρια της άρχουσας τάξης, στα οποία συμμετέχουν. Την πολιτική δράση, που αναπτύσσεται έξω και ενάντια σ' αυτά, τη θεωρούν στάση "απομόνωσης", στάση αδιανόητη για ένα... σύγχρονο κόμμα

Τις μέρες αυτές, το τρίτο τεύχος της ΚΟΜΕΠ του '97 κυκλοφορεί, ενώ είναι ακόμα ζωντανός ο απόηχος της Διακυβερνητικής Διάσκεψης της ΕΕ στο Αμστερνταμ. Οι ρυθμίσεις της, κυρίως το "Σύμφωνο Σταθερότητας", έδειξαν την εμμονή στις στρατηγικές επιλογές της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ενώ τα διάφορα "πρωτόκολλα" αποτέλεσαν τους συμβιβασμούς ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη - μέλη. Παρ' όλα αυτά, η Διακυβερνητική Διάσκεψη δεν μπόρεσε να κρύψει, πολύ περισσότερο να εξαλείψει, τις εσωκαπιταλιστικές αντιθέσεις της ΕΕ. Το γεγονός αυτό έκανε πολλούς αστούς αναλυτές να αμφιβάλλουν για τη βιωσιμότητά των αποφάσεών της. Οποιεσδήποτε ψευδαισθήσεις καλλιεργήθηκαν σκόπιμα, σε σχέση με την πιθανότητα ύπαρξης ενός "αριστερού" Μάαστριχτ, μετά μάλιστα και την άνοδο στην εξουσία σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων σε ορισμένες χώρες της ΕΕ, όπως προσφυώς σχολίασε ο "Ριζοσπάστης" (...), "πνίγηκαν στα κανάλια του Αμστερνταμ".

Καταδείχτηκε, μέσα από τη Διακυβερνητική Διάσκεψη, για άλλη μια φορά, ο σαφής πλέον ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας και των οποιωνδήποτε "κεντροαριστερών" σχημάτων, ως κυματοθραύστη των ογκούμενων ανά την Ευρώπη λαϊκών αντιδράσεων. Βέβαια, η εργατική τάξη της Ευρώπης δεν εννοεί να ησυχάσει: Στ' αυτιά μας είναι ακόμα οι φωνές των εργαζομένων από όλη την Ευρώπη που διαδήλωσαν στο Αμστερνταμ. Χαρακτηριστικός είναι για τις προθέσεις της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν αυτές οι διαδηλώσεις από την ολλανδική αστυνομία: Μια αντιμετώπιση - προάγγελος των όσων συνεπάγεται η εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν, που πρόσφατα ψηφίστηκε και στη χώρα μας, με την καταστρατήγηση μάλιστα βασικών αρχών του καταστατικού χάρτη της χώρας.

Στη χώρα μας ξεκίνησε το τελευταίο διάστημα και ο "κοινωνικός διάλογος" - φενάκη, που μόνο στόχο έχει την εξασφάλιση της συναίνεσης των συνδικαλιστικών ηγεσιών στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τα συλλαλητήρια των τελευταίων βδομάδων σε όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις φανερώνουν βέβαια ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να ενσωματωθούν οι εργαζόμενοι σε αυτή τη λογική και ότι την αντιπαλεύουν με όλο και μεγαλύτερη σταθερότητα και μαζικότητα.

Ακριβώς επειδή το κίνημα της εργατικής τάξης, με όλα τα σημάδια ανάκαμψης που παρουσιάζει, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, καθώς τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ολοένα και συσσωρεύονται, το 3ο τεύχος της ΚΟΜΕΠ για το 1997 δημοσιεύει ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο: Την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για την Εργατική Τάξη και το Συνδικαλιστικό της Κίνημα, που συγκλήθηκε το Μάη του 1997. Στην απόφαση, παρουσιάζονται ολοκληρωμένα οι θέσεις και η τακτική των κομμουνιστών για την ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος, το βάθεμα και τη διεύρυνση των ταξικών στόχων του, καθώς και για την πιο ολοκληρωμένη ιδεολογικοπολιτική δράση του ίδιου του Κόμματος σε αυτό.

Η κεντρική θεματική ενότητα του τεύχους είναι αφιερωμένη σε ζητήματα σχετικά με τη βάση και το εποικοδόμημα του σύγχρονου καπιταλισμού. Το άρθρο "Το χρήμα "ώρα" - παλιά θεωρία σε νέα έκδοση" αποτελεί μια ανάλυση του πώς θεωρητικοί και απολογητές του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής προσπαθούν, με τεχνικούς όρους, να "καταργήσουν" κατηγορίες όπως είναι η υπεραξία και η εκμετάλλευση που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα συνεπάγεται.

Στην ένταση της γυναικείας ανισοτιμίας, μέσα στις συνθήκες απόλυτης προσαρμογής στις επιταγές του Μάαστριχτ, αναφέρεται το άρθρο "Η πολιτική αναπροσαρμογή και η ένταση της ανισοτιμίας". Το άρθρο "ΜΜ ενημέρωσης ή ΜΜ προπαγάνδας του ιμπεριαλισμού" ασχολείται με το, ιδιάζουσας σημασίας, τμήμα του εποικοδομήματος που είναι τα ΜΜΕ και που λειτουργούν σε μια κατεύθυνση διαμόρφωσης ψευδούς συνείδησης στους εργαζόμενους.

Τέλος, το άρθρο "Για την πορεία παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Ρωσία" επιχειρεί μια διερεύνηση στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η τάξη του κεφαλαίου στη Ρωσία, η σχέση της με το διεθνές κεφάλαιο που εισβάλλει στη μεγάλη αυτή χώρα, αλλά και η εξαγωγή κεφαλαίων από τη Ρωσία. Αυτή η καπιταλιστικοποίηση κατεδαφίζει όλες τις κατακτήσεις του προηγούμενου σοσιαλιστικού συστήματος και βυθίζει όλο το λαό της σε πρωτοφανή εξαθλίωση. Με αφορμή την περιήγηση που οργάνωσε τον περασμένο Μάη το ΚΜΕ στο Γράμμο, το 3ο τεύχος της ΚΟΜΕΠ συνεχίζει τα αφιερώματα στα 50 χρόνια από την ίδρυση και τη δράση του ΔΣΕ. Στο παρόν τεύχος δημοσιεύεται η ομιλία του Νίκου Κυρίτση στην τοποθεσία "Πύργος της Κοτύλης" (πρόκειται για τον τόπο της ηρωικής θυσίας τριών αξιωματικών του ΔΣΕ), με τίτλο "Η μεγάλη μάχη στη Βόρεια Πίνδο". Στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος, δημοσιεύεται και το άρθρο της Χριστίνας Σκαλούμπακα "Για την ανάπτυξη των θεσμών λαϊκής εξουσίας την περίοδο δράσης του ΔΣΕ".

Οι ιστορικές σελίδες της ΚΟΜΕΠ δε σταματούν εδώ. Με αφορμή τη συμπλήρωση 52 χρόνων από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, δημοσιεύεται το άρθρο του Τηλέμαχου Λουγγή "Ο ρόλος της ΕΣΣΔ στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο".

Αναφερθήκαμε στην αρχή του σημειώματός μας στις εξελίξεις στη Δυτική Ευρώπη. Ομως και η περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και του Περσικού Κόλπου βρίσκεται στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού: Οι λαοί της υποφέρουν από αντιδραστικά θεοκρατικά καθεστώτα, από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, από την όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων.

Παλιές και νέες παρεμβάσεις και επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στον Περσικό Κόλπο και στην Ερυθρά Θάλασσα, η ιμπεριαλιστική "νέα τάξη πραγμάτων" οξύνουν τα προβλήματα των λαών της περιοχής, αλλά και βαθαίνουν αντικειμενικά την ενότητα των συμφερόντων απέναντι στον κοινό ταξικό εχθρό. Τέλος, κάνουν επιτακτική και αναγκαία την κοινή δράση των κομμουνιστικών κομμάτων. Το ΚΚΕ, πιστό στα ιδανικά και στις αξίες του προλεταριακού διεθνισμού, συνεπές στους αντιιμπεριαλιστικούς στόχους του, διοργάνωσε, τον περασμένο Μάρτη, Συνδιάσκεψη των εργατικών και κομμουνιστικών κομμάτων της Νοτιανατολικής Μεσογείου, του Περσικού και της Ερυθράς Θάλασσας. Στη Συνδιάσκεψη συμμετείχαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα Αιγύπτου, Ιορδανίας, Ισραήλ, Παλαιστίνης, Συρίας, το Κόμμα Τουντέχ του Ιράν, το ΑΚΕΛ Κύπρου.

Στην ΚΟΜΕΠ δημοσιεύεται η εναρκτήρια ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη Συνδιάσκεψη, καθώς και οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων των κομμάτων που συμμετείχαν σε αυτήν. Τέλος, όπως σε κάθε τεύχος, έτσι και αυτή τη φορά, η ΚΟΜΕΠ δημοσιεύει όλα τα τρέχοντα κομματικά ντοκουμέντα.

Ε. Μ.