"Στη χώρα μου, είπε, υπάρχουν πολλοί ξυπόλυτοι άνθρωποι. Αλλοι επειδή δεν τους αρέσει να φορούν παπούτσια και άλλοι επειδή δεν έχουν τα χρήματα για ν' αγοράσουν". Η ίδια, πάντως η Σεζάρια Εβόρα,η "ξυπόλυτη ντίβα" από το Πράσινο Ακρωτήριο (σύμπλεγμα νησιών στον Ατλαντικό, απέναντι από τη Σενεγάλη), δυσκολεύτηκε να "φυλακίσει" τα πόδια της στις παντόφλες που φορούσε κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης Τύπου, λέγοντας: "Πάντα έτσι κυκλοφορούσα. Αναγκάζομαι καμιά φορά στα ταξίδια μου να φοράω παπούτσια λόγω του κρύου, όμως πάντα ήμουν μια γυναίκα ελεύθερη".

Η μεγάλη τραγουδίστρια, με τους πολυάριθμους πλέον θαυμαστές, στη διάρκεια της τρίτης επίσκεψής της στη χώρα μας θα δώσει τρεις συναυλίες, υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και του Γαλλικού Ινστιτούτου: Απόψε (9.30μμ) στο Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, στο πλαίσιο του "Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας", αύριο (9.30μμ) στο θέατρο του Λυκαβηττού και την Παρασκευή (10μμ) στο "Μύλο" της Θεσσαλονίκης. "Αισθάνομαι χαρούμενη, είπε, που βρίσκομαι στην Ελλάδα, όπου η υποδοχή είναι πάντα πολύ θερμή. Υπάρχει μια στενή σχέση στον τρόπο που εκδηλώνονται οι κάτοικοι του Πράσινου Ακρωτηρίου και οι Ελληνες". Τραγουδώντας τη "μόρνα" (λυρική μπαλάντα) με σπάνια προσήλωση και αυθεντικότητα, η 56χρονη Σεζάρια έχει πλέον "αιχμαλωτίσει" το παγκόσμιο μουσικό κοινό. Συναισθήματα όπως η μελαγχολία, η αγάπη, η ελπίδα, η νοσταλγία κατακλύζουν τα τραγούδια της, που τα τραγουδά αργά, με τρόπο διακεκομμένο, δειλό. Η Σεζάρια αν και από πολύ νωρίς ξεχώρισε για τη ζεστή φωνή της, τ' όνομά της δεν είχε βγει έξω από τα σύνορα της πατρίδας της. Η καριέρα της αφορούσε αποκλειστικά εμφανίσεις της σε μπαρ και γιορτές, καθώς "στο Πράσινο Ακρωτήριο δεν υπάρχουν στούντιο και άλλα ηχητικά μέσα". Το 1987 αποφασίζει να πάει για ηχογράφηση στο Παρίσι. Εκεί, πέντε χρόνια αργότερα, θα γεμίσει το "Ολυμπιά" και θα γνωρίσει την αποθέωση. Η ίδια, πάντως, όπου κι αν βρεθεί "κουβαλάει πάντα ένα κομμάτι γης από το Πράσινο Ακρωτήριο" και θυμάται τους δύο ανθρώπους, που επηρέασαν τη ζωή της: έναν καμπούρη μουσικό, που την έμαθε να τραγουδάει και το θείο της, με του οποίου τα τραγούδια ξεκίνησε την καριέρα της.

Αυτά το πολύ γενικά, και ελάχιστα, εξαιτίας της στενότητας του χώρου, με αφορμή τη θαυμάσια εκδήλωση που έγινε από το Σύλλογο Φαρακλάδων "ΕΥΓΕΡΟΣ" Κεφαλονιάς,στο θέατρο "Βρετάνια" (2/6/97).

Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούσαμε την "παιδική Μαντολινάτα" και τη μεικτή χορωδία και μαντολινάτα του Συλλόγου Φαρακλάδων. Αυτή, όμως, της 2/6/97, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε ποιότητα, παλμό και αρτιότητα....

Απολαύσαμε μαζί με τόσα άλλα όμορφα τραγούδια, μαζί και με την αγράμπελη κι ένα επαναστατικό τραγούδι, για τους ποπουλάρους της Κεφαλονιάς.

"Στην Κέρκυρα μας πάνε

να μας κρεμάσουνε

και μεις θα τραγουδάμε

ώσπου να φτάσουμε"...

Ανατριχιάσαμε ακούγοντάς το. Μας ανάξυσε παλιές πληγές. Αναβίωσαν στιγμές δραματικές, στιγμές ηρωικές, στα μύχια της ψυχής μας.

Απ' τα μαρμαρένια αλώνια στις φυλακές.

"Ας έλθ' ο χάρος για να δει

με τι παιδιά θα μπλέξει

Ας έλθει κι ας διαλέξει

κι ας μπει στη μαύρη γη... "

***

Οι πενιές πάνω στα μαντολίνα των παιδιών ήταν βολές, απ' τις επάλξεις του πατριωτικού αγώνα, για την υπεράσπιση της πατρώας πολιτιστικής κληρονομιάς, που δε διαφέρει απ' την υπεράσπιση της πατρώας γης, απ' τους ξένους δυνάστες. Κι αυτές οι σκέψεις έφεραν στη μνήμη μου τον "Φωτεινό" τουΒαλαωρίτη.

"Πιάσ' ένα σβώλο Μήτρο

και διώξε κείνο το σκυλί

που μου χαλά το φύτρο"

κι όχι μόνο. Οι βαθύφωνοι της χορωδίας φάνταζαν στα μάτια μου, σαν το "βαρύ πυροβολικό" στη μάχη ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης, με "πιλότο τον Γ. Παπανδρέου", να μετατρέψει τα σπίτια μας σε τεκέδες,με το χασίς, για ν' ανοίξει διάπλατα ο δρόμος στη νεολαία μας για την ηρωίνη.Μαστουρωμένους θέλουν τις νέες και τους νέους οι πολυεθνικές κι η κυβέρνηση κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι της... Κάνει ό,τι μπορεί, για να πνιχτεί κάθε πατριωτική φωνή, κάθε αντίσταση, σ' όλα τα μέτωπα πάλης και στον πολιτισμό. Να γιατί δε δίνει ούτε δραχμή στον "Εύγερο" το υπουργείο Πολιτισμού, όπως κατάγγειλε ο πρόεδρος του Συλλόγου Παν. Λυκούδης.

Σ' ένα τέτοιο Σύλλογο που στα 1982 αντιπροσώπευσε επάξια την Ελλάδα στη Ρουμανία. Φράγκο για τους 200 Συλλόγους χορωδίας με 5.000 παιδιά, όπως ανέφερε ο δάσκαλος, με όλη τη σημασία της λέξης κ. Διονύσης Αποστολάτος.Φράγκο γι' αυτούς και για το λαϊκό πολιτισμό δε δίνει η παρούσα και όχι μόνο κυβέρνηση... Τα πάντα θυσία στο βωμό της "Θεότητας" του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής...

***

... Ωστόσο ο αγώνας συνεχίζεται. Ανισος, σκληρός, αλλά στην προοπτική δικαιωμένος. Κι αυτή την αισιόδοξη προοπτική τη γεύτηκαν όλες μας οι αισθήσεις, με τις υπέροχες νότες του πιανίστα Μάνθου Κοράκη.Με τις εκλεκτές φωνές των υψιφώνων κυρίων Δαλιάνη, Κόλλια, Πενταγιώτη, φωνές που ξεχώριζαν μέσα από τη χορωδιακή πανδαισία.

Κάτω απ' τη συναρπαστική διεύθυνση του Παν. Μπαρμπατή.Ο Σύλλογος Φαρακλάδων με την πολύχρονη πολιτιστική, διαπαιδαγωγητική προσφορά του, δικαιούται μιας πιο εκτενούς και πιο μαζικής, ηθικής και πλήρους συμπαράστασης, για να συνεχίσει πιο άνετα την πολύτιμη προσφορά του.

Νίκανδρος ΚΕΠΕΣΗΣ

επίτιμος πρόεδρος της ΕΕ Λογοτεχνών