"Τώρα που όλα ενώνουν τα πολιτικά κόμματα, ας αδράξουν την ευκαιρία και ας συγκροτήσουν το εθνικό συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής", έλεγαν χτες στην εκπομπή τους οι Τρ. Δραβαλιάρης και Θ. Οικονομόπουλος. Πού το είδαν άραγε, ότι όλα ανεξαιρέτως ενώνουν τα πολιτικά κόμματα;

Συμμετοχή σε ένα τέτοιο συμβούλιο προϋποθέτει συμφωνία στην κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής, έστω και αν υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε επιμέρους, δευτερεύοντα ζητήματα. Το πρώτιστο ζήτημα είναι η κατεύθυνση. Αν το ΚΚΕ συνέπιπτε σ' αυτή με τα άλλα κόμματα, καθόλου δε θα του ήταν εμπόδιο τα τυχόν δευτερεύοντα. Αλλά το θέμα βρίσκεται ακριβώς εδώ: Οτι τα άλλα κόμματα συμπίπτουν στην κατεύθυνση, ενώ η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ είναι διαμετρικά αντίθετη και ως αναφορά στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ και στα ζητήματα της Κοινής Εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ και για τις δυνάμεις ταχείας επέμβασης, τις αμερικανονατοϊκές βάσεις κοκ.

Να το πούμε με άλλα λόγια: Η κυβερνητική πολιτική, με την ουσία της οποίας είναι σύμφωνα τα άλλα κόμματα, οξύνει τα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής, αντί να τα αντιμετωπίζει θετικά.Εμείς θα θεωρούσαμε θετικό γεγονός και μόνο την καταγγελία από τη μεριά τους της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Η, για παράδειγμα, την υλοποίηση της συναπόφασης των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, στην τελευταία σύσκεψη που συγκάλεσε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Καραμανλής, την οποία... ξέχασαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ. Αλλά ούτε αυτά κάνουν!

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, αν θέλουν ένα Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, ας σπεύσουν να το φτιάξουν. Και ας συμμετάσχουν...

Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Μ. Παπαϊωάννου, επιχείρησε χτες να υποβαθμίσει το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του "Ρ" της περασμένης Κυριακής (5.1.1996), για τα επικίνδυνα σχέδια της κυβέρνησης, σχετικά με τα ασφαλιστικά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων.

Είναι, είπε, δημοσιογραφικές πληροφορίες και δεν μπορεί κάθε στιγμή να διαψεύδει ή να επιβεβαιώνει τις πληροφορίες για το ασφαλιστικό. Βέβαια, ο υπουργός δεν τόλμησε να διαψεύσει το "Ρ" και σημείωσε: "Δε διαψεύδω και δεν επιβεβαιώνω τίποτα".

Δηλαδή, τι ήθελε ο υπουργός; Να του πούμε και από πού πήραμε τις πληροφορίες για να απαντήσει "ναι ή όχι";

Κι έπειτα, τέσσερις μέρες πέρασαν από τις σοβαρότατες αποκαλύψεις του "Ρ". Γιατί δε ζητούσε ο Μ. Παπαϊωάννου απ' τον "πλέον αρμόδιο" - κατά την έκφρασή του - υπουργό των Οικονομικών, Γιάννο Παπαντωνίου, να τον ενημερώσει, για το θέμα αυτό και, επομένως, να είναι σε θέση να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει το "Ρ"; Η μήπως δεν περίμενε να τον ρωτήσουν σχετικά οι δημοσιογράφοι;...

Ενας από τους σημαντικότερους λόγους που επικαλέστηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για την κατάρτιση του νέου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων, ήταν η ανάγκη να μπει μια τάξη στην πληθώρα των επιδομάτων, που είχαν θεσπιστεί στο παρελθόν, στα πλαίσια της εισοδηματικής πολιτικής του "διαίρει και βασίλευε". Και επειδή το πρόβλημα ήταν υπαρκτό, μπορούσε κανείς να θεωρήσει και το επιχείρημα της κυβέρνησης βάσιμο. Ακόμη περισσότερο, γιατί οι σχετικές εξαγγελίες των αρμοδίων περιλάμβαναν τη σημαντική αύξηση του βασικού μισθού και τη διατήρηση το πολύ τριών επιδομάτων (το επίδομα εξομάλυνσης, το χρονοεπίδομα και το επίδομα απόδοσης).

Ωσπου ήρθε στο φως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους... Ο βασικός μισθός αυξάνεται, αλλά συνεχίζει να παραμένει σε απαράδεκτα επίπεδα αφ' ενός και, αφ' ετέρου, ορίζεται πως το όποιο εφεξής ποσοστό αύξησης θα υπολογίζεται πάνω στο βασικό μισθό των υπαλλήλων υποχρεωτικής εκπαίδευσης και όχι στο σύνολο των τακτικών αποδοχών. Τα τρία νέα επιδόματα υπάρχουν, αλλά το ένα απ' αυτά - αυτό της απόδοσης - δε συμπεριλαμβάνεται πλέον στις τακτικές αποδοχές. Και αυτό, γιατί η χορήγησή του θα εξαρτάται από τις δίμηνες εκθέσεις αξιολόγησης της ποσότητας και ποιότητας εργασίας του κάθε δημόσιου υπάλληλου. Και τέλος, πέρα από τα τρία επιδόματα, υπάρχουν άλλα 22, ενώ παράλληλα ανοίγει πόρτες και παράθυρα για τη θέσπιση ακόμη περισσότερων.

Τα σχόλια περιττεύουν...

Τη Θεσσαλία επισκέπτεται - το ερχόμενο Σάββατο, 11 Γενάρη - ο Θ. Τσουκάτος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι "ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος", καθότι ο "στρατηγός" του ΠΑΣΟΚ είναι αυτός που οργάνωσε "επί τόπου" και πρωταγωνίστησε στη βρώμικη υπονομευτική δράση του κυβερνητικού και κομματικού μηχανισμού του Κινήματος, στη διάρκεια της μεγάλης αγροτικής κινητοποίησης. Ο Θ. Τσουκάτος, όμως, υποτίθεται πως επιστρέφει για να προετοιμάσει την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, στις αρχές Φλεβάρη. Ο τελευταίος ξεκινά από τη Θεσσαλία, την καρδιά του αγροτικού ξεσηκωμού, τις περιοδείες του ανά τη χώρα, προκειμένου να αναλύσει το "κυβερνητικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη κατά περιφέρεια".

Βεβαίως, ο Θ. Τσουκάτος θα "κρυφτεί" στις αίθουσες συνεδριάσεων των Νομαρχιακών Επιτροπών του ΠΑΣΟΚ και δε θα τολμήσει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τους κατοίκους της περιοχής, αφού ο λαός της Θεσσαλίας κι ιδιαίτερα οι αγρότες τον έχουν χαρακτηρίσει "persona non grata" (ανεπιθύμητο πρόσωπο).

Σε "εχθρικό έδαφος" θα περιοδεύσει και ο πρωθυπουργός, στο πρόσωπο του οποίου οι Θεσσαλοί αγρότες βλέπουν το αδιάλλακτο, κυνικό και ανάλγητο πρόσωπο της εξουσίας, όπως φανερώθηκε στη διάρκεια των 25 μερόνυχτων του αγροτικού ξεσηκωμού.

Η αναζήτηση "ζωτικών χώρων" στην ευρύτερη της Ελλάδας περιοχή, χώρων δηλαδή οικονομικής δραστηριότητας, πολύμορφης εκμετάλλευσης και αποκόμισης μεγάλων κερδών, αποτελούσε πάντα ένα όνειρο και, ταυτόχρονα, ένα στόχο ιδιαίτερης σημασίας για το ντόπιο κεφάλαιο. Οι σχετικές αποδείξεις είναι πολλές και ορισμένες απ' αυτές έχουν σφραγιστεί, ακόμη και με το αίμα του ελληνικού λαού, καθώς οι τυχοδιωκτικές απόπειρες, για την πραγματοποίηση της "μεγάλης ιδέας", οδήγησαν ακόμη και σε απροσμέτρητες καταστροφές.

Σημειώνουμε την εκτίμηση αυτή, γιατί και πάλι λέγονται και γράφονται διάφορα περί της βαλκανικής ενδοχώρας και "της αναγκαίας, επιθετικής οικονομικής πολιτικής", που πρέπει να ασκήσει η χώρα μας, σε συνεργασία, βέβαια, με τους έχοντες το χρήμα, για την απαραίτητη "διείσδυση". Και όσον αφορά τους τελευταίους, είναι κατανοητό το ενδιαφέρον τους, αφού προσδοκούν τεράστια κέρδη, μέσα στις γνωστές σε όλους συνθήκες που υπάρχουν σήμερα στις χώρες αυτές. Η κυβέρνηση, όμως, πού στηρίζει τις ελπίδες της ότι οι "διεισδύσεις" αυτές θα αποβούν ωφέλιμες, για την εθνική οικονομία και τη χώρα συνολικά; Και το ρωτάμε γιατί - πέρα από το ότι δεν μπορέσαμε να βρούμε και το παραμικρό, σχετικό επιχείρημα - η όλη επιχείρηση έχει, ήδη, εξόφθαλμες και σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία και τους εργαζόμενους...