Μέρος Α

"Το βρετανικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει σημαντικές δυνάμεις, ιδιαίτερα στο επίπεδο του πανεπιστημίου, έχει όμως σοβαρές αδυναμίες σε χαμηλότερες βαθμίδες. Στη Βρετανία, το 1993, σχεδόν 20% των απολυόμενων από το σχολείο βρέθηκαν να παρουσιάζουν ελλείψεις στον αλφαβητισμό, στον αριθμητισμό ή και στα δύο. Ο αριθμός των μαθητών που παραμένουν στο σχολείο μέχρι τα 18 τους χρόνια είναι πολύ μικρός..." (από τα πορίσματα σεμιναρίου με θέμα "εκπαιδευτικές αξίες", Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου 1994).

Αυτή είναι η κατάσταση, που διαμορφώνεται στην εκπαίδευση για τα παιδιά του λαού, ο "στόχος σύγκλισης" του "εθνικού απολυτηρίου". Η εκρηκτικότητα των προβλημάτων, η ένταση των φραγμών, δεν αφήνει αδιάφορο τον ελληνικό λαό. Από δω και η προσπάθεια να "χρυσωθεί" το χάπι: Κυβερνητικοί παράγοντες, εκπρόσωποι της ολιγαρχίας και δήθεν "αριστεροί" ξεσπαθώνουν όλοι μαζί κατά των "φραγμών", της "αδικίας" και του "αποκλεισμού". Ο συρφετός αυτού του "στρατού της σωτηρίας" προελαύνει, κραδαίνοντας στην πλαστική παντιέρα της ΕΕ και βροντοφωνάζοντας το εκ πρώτης όψεως ελκυστικό σύνθημα "τέρμα στις εξετάσεις - ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση".

Σε μια σειρά χώρες, όπου η "ελεύθερη πρόσβαση" αποτελεί την πραγματικότητα, η ταξική επιλογή, όχι μόνο δε μειώνεται, αλλά αντίθετα εντείνεται, τόσο με τα δίδακτρα, όσο και με την κατηγοριοποίηση σχολών και πτυχίων, με τους πολλούς κύκλους σπουδών, και την πιο έντονη μεταφορά των φραγμών μέσα στο ίδιο το πανεπιστήμιο.

Η ουσία είναι ότι πληθαίνουν οι φραγμοί, τόσο πριν (πόσοι φτάνουν να έχουν προϋποθέσεις εγγραφής, δηλαδή πόσοι ολοκληρώνουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση - βλέπε και εθνικό απολυτήριο), όσο και μετά την είσοδο στα πανεπιστήμια (ή στα "τριτοβάθμια ιδρύματα").

Για παράδειγμα, όταν στην Ελλάδα κάτοχοι αναγνωρισμένου απολυτηρίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι το 60% της ηλικιακής ομάδας, στην Ευρώπη του καπιταλιστικού ονείρου είναι μόλις το 45%, με αποκορύφωμα την "ανεπτυγμένη" Βρετανία, όπου μόλις προσεγγίζει το 30%!

Ετσι, στη Γαλλία μόνο το 45 - 50% έχουν ξεπεράσει τον πρώτο σκόπελο και μπορούν να προχωρήσουν στην επόμενη βαθμίδα. Από την ομάδα αυτή, το 80% εγγράφονται σε ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εκεί υπάρχουν πολλοί κύκλοι σπουδών, με πολλά διαφορετικά διπλώματα σε κάθε κύκλο. Οι κύκλοι σπουδών και τα διπλώματα είναι καθοριστικά για τα εργασιακά δικαιώματα και την αμοιβή των αποφοίτων, με ιεραρχία μισθοδοτήσεων ανάλογα με το πτυχίο. Πρακτικά, το πτυχίο του πρώτου κύκλου δε δίνει τη δυνατότητα να κάνει κανείς τίποτα.

Ηδη, στον πρώτο χρόνο, οι μισοί εγκαταλείπουν το πανεπιστήμιο χωρίς κανένα απολύτως πτυχίο (!), ενώ συνολικά μόνο ένα 10% ολοκληρώνει τις σπουδές του μέχρι τον τρίτο κύκλο, ενώ μόνο 5% είναι το ποσοστό από φτωχά λαϊκά στρώματα που φτάνει να προετοιμάσει έναν ανώτερο κύκλο σπουδών, να αποκτήσει πτυχίο με κάποιο αντίκρισμα και ουσιαστικά εφόδια.

Η προοπτική του μαζικού και πιο αποτελεσματικού "ξεκαθαρίσματος" μέσα στα ιδρύματα συνιστά, εκτός των άλλων, και τη "ριζοσπαστική" πρόταση του ΣΥΝ:"Δεν είναι βάσιμοι οι φόβοι ότι το άνοιγμα των πυλών των πανεπιστημίων θα οδηγήσει σε ισοπεδωτικές καταστάσεις. Πρώτο, γιατί δε σημαίνει πως όσοι εισάγονται θα αποφοιτούν κιόλας (!), ιδίως αν η αξιολόγηση μέσα στα πανεπιστήμια γίνεται - όπως πρέπει να γίνεται - με μεγαλύτερη επιμέλεια..."(Τμήμα Παιδείας του ΣΥΝ - Δεκέμβρης 1995).

Η λειτουργία του "χωνιού" σε όλο της το μεγαλείο: Μπείτε (όσοι μπορείτε), αλλά μην περιμένετε να βγείτε...

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, από τη μια, ανησυχεί πως "οι νέοι προτιμούν συχνά να στραφούν προς τις γενικές καταρτίσεις, με κίνδυνο η εξειδίκευσή τους να είναι πλεονάζουσα για τη θέση απασχόλησής τους" ("Λευκή Βίβλος" για την παιδεία), με λίγα λόγια ξέρουν περισσότερα από ό,τι χρειάζονται και, από την άλλη, μας λέει πως το πρόβλημα της ανεργίας θα λυθεί με την κατάρτιση.

Οχι, δε μας δουλεύουν. Απλώς, η ΕΕ προάγει τις "βραχύχρονες καταρτίσεις" έναντι της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης για τους πολλούς, για να κατοχυρώσει την κατοχή της επιστημονικής γνώσης από τους λίγους και ελεγχόμενους. Στην έκθεση - πέντε της IRDAC τονίζεται η "ανάγκη περιορισμού των μεταδευτεροβάθμιων σπουδών και η ταχύτερη ένταξη των νέων στην αγορά εργασίας", σε συνδυασμό με "διευκόλυνση της πρόσβασης στην εκπαίδευση" και τη"δημιουργία ανοιχτών εκπαιδευτικών συστημάτων".

Το τοπίο ξεκαθαρίζει ακόμα καλύτερα στην έκθεση του ΟΟΣΑ το 1992, που προτείνει "να αυξηθεί το ποσοστό εγγραφών, ιδιαίτερα με την ανάπτυξη ενός μη πανεπιστημιακού τομέα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης".

Τι είναι αυτός ο "μη πανεπιστημιακός τομέας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης"("μεταδευτεροβάθμιας", όπως λέγεται) είναι γνωστό: Τα κάθε είδους "κολέγια", ΙΕΚ, ΚΕΚ κλπ., ένα εκπαιδευτικό σύστημα στα χέρια του κεφαλαίου. Αυτός είναι ο τελικός σκοπός: "Ελεύθερη" εισαγωγή σε μια δευτεροβάθμια "σούπα" για τους πληβείους, όπου θα παρέχονται "επί πληρωμή" φτηνές και ταχέως αναλώσιμες γνώσεις μιας χρήσης.

Και για μεγαλύτερη "ευελιξία" συνδέστε μεταξύ τους το "τυπικό", το "άτυπο" και το μη "τυπικό" σύστημα εκπαίδευσης σε ένα διά βίου μαρτύριο και περιπλάνηση μεταξύ καταρτίσεων με διαλείμματα "δουλιάς" σε μια πραγματικότητα ανεργίας, Και, πάνω από όλα, αποσυνδέστε τα πτυχία από το επαγγελματικό δικαίωμα, γιατί είναι "παράγοντας ανελαστικότητας" της αγοράς εργασίας!

Το σύνθημα για "ελεύθερη πρόσβαση", στην ουσία, είναι η εκλαϊκευση των κατευθύνσεων του μεγάλου κεφαλαίου, ο Δούρειος Ιππος για την επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης όλων των βαθμίδων του εκπαιδευτικού μας συστήματος: Μπείτε στην τριτοβάθμια "σούπα", όσοι αντέξετε βγείτε, πάνω από όλα, πληρώστε και συνεχίστε να το κάνετε αυτό εφ ' όρου ζωής, γιατί ούτε ουσιαστική γνώση ούτε επαγγελματική εξασφάλιση θα έχετε. Αληθινά, τι όμορφη "πρόταση" για τα παιδιά του λαού!

Νίκος ΣΕΡΕΤΑΚΗΣ, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Την Τρίτη το Β μέρος

Με όλες τις δυνάμεις της η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, επιδίδεται στην ολοκλήρωση της αποδιάρθρωσης του παραγωγικού ιστού της χώρας, που φαίνεται να αποτελεί και... βασική προτεραιότητα στο κυβερνητικό έργο. Ο,τι απόμεινε όρθιο από την πολιτική συνεχούς υποβάθμισης της βιομηχανίας που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ήρθε να το γκρεμίσει χωρίς καμία αμφιβολία, ο "εκσυγχρονισμός" του Κ. Σημίτη. Ηδη με τις κυβερνητικές επιλογές στο ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα και στη Χαλυβουργία, δρομολογείται ο ενταφιασμός της βαριάς βιομηχανίας της χώρας. Ταυτόχρονα, ανταποκρινόμενο στα αιτήματα των μεγαλοβιομηχάνων, ολόκληρο το αρμόδιο κυβερνητικό επιτελείο βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση προκειμένου να παραδώσει μία ώρα νωρίτερα άλλες 5 επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του δημοσίου, μέσω του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, στους ιδιώτες που μερικά χρόνια πριν τις υπερχρέωσαν και εξυγιάνθηκαν με χρήματα του δημοσίου. Στο υπουργείο Ανάπτυξης, αλλά και στα συναρμόδια υπουργεία, τις τελευταίες εβδομάδες πραγματοποιούνται συσκέψεις επί συσκέψεων σε ανοιχτή γραμμή με τους εκπροσώπους των βιομηχάνων για το ξεπούλημα της "ΣΟΦΤΕΞ", της "Κεραφίνα", των "Βωξιτών Ελευσίνας" και της "ΑΕΒΑΛ". Αμέσως μετά έχει αποφασιστεί η ιδιωτικοποίηση της "ΛΑΡΚΟ", που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες μονάδες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, καθώς και το μεγαλύτερο παραγωγό σιδηρονικέλιου στην Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή συνεχίζοντας την πολιτική ξεκληρίσματος του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα της χώρας που επέβαλλαν οι Βρυξέλλες, βρίσκεται στην τελική ευθεία η παράδοση των Ναυπηγείων Ελευσίνας στον ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων Νεωρίου, Ν. Ταβουλάρη, με τους απαράδεκτους όρους που αυτός έθεσε και η κυβέρνηση δέχτηκε να διαπραγματευτεί μαζί του. Ενδεικτικό της πολιτικής που ακολουθείται όλα τα τελευταία χρόνια είναι και η περίπτωση των ναυπηγείων της Ελευσίνας. Μετά την άνευ όρων παράδοση στον πασίγνωστο πια Περατικό, ο οποίος αφού τα λεηλάτησε τα... προσέφερε πίσω στην κυβέρνηση, επί υπουργίας Κ. Σημίτη, τώρα, υπό την πρωθυπουργία του, υποκλίνονται στις αξιώσεις του - άλλου πασίγνωστου - εφοπλιστή Ταβουλάρη. Μάλιστα, όπως ήδη δημόσια δήλωσε η υφυπουργός Ανάπτυξης, Α. Διαμαντοπούλου,σκέφτονται να δώσουν το ναυπηγείο απαλλαγμένο από υποχρεώσεις και εργαζόμενους! Είναι έτοιμοι δηλαδή να προχωρήσουν στην απόλυση του συνόλου των 1.700 εργαζομένων στα ναυπηγεία, ενώ προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων Ταβουλάρη έχει επίσης αρχίσει ήδη να εφαρμόζεται πολιτική συρρίκνωσης αποδοχών και δικαιωμάτων των εργαζομένων, στρώνοντας το έδαφος για τον επερχόμενο ιδιοκτήτη.

Σε κατάσταση αποδιοργάνωσης βρίσκονται και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά τη διαχείριση των οποίων η κυβέρνηση παρέδωσε με αποικιοκρατικούς όρους σε βρετανικό μάνατζμεντ, ενώ απρόβλεπτες εξελίξεις δημιουργούν οι νέες εκβιαστικές αποφάσεις της Κοινότητας, η οποία αρνείται τη διαγραφή χρεών ύψους 7 εκατ. δρχ., με αποτέλεσμα να βρίσκεται στο κενό η συμφωνία 51% - 49% ΕΤΒΑ - εργαζομένων. Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής στους κλάδους που προαναφέραμε θα σημάνει και την πλήρη αποβιομηχάνιση της χώρας που μετράει μόνο την 6ετία 1990 - 1995 πάνω από 285 επιχειρήσεις του βιομηχανικού τομέα και τουλάχιστον 35.000 ανέργους, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία 26 Εργατικών Κέντρων της χώρας, που υπολείπονται κατά πολύ της πραγματικότητας. Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί με την εφαρμογή της πολιτικής διεύρυνσης των ιδιωτικοποιήσεων και σε κερδοφόρες επιχειρήσεις του δημοσίου που η κυβέρνηση έχει ήδη αποφασίσει.

Χ. Λ.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει το νέο κύμα επίθεσης των μονοπωλιακών μεγαθηρίων εναντίον της βιομηχανικής παραγωγικής βάσης της χώρας. Βρισκόμαστε μπροστά στο συνεχιζόμενο φαινόμενο να κλείνουν στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, την ίδια στιγμή που οι ιδιοκτήτες τους μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε άλλους πιο κερδοφόρους κλάδους του εξωτερικού ή στις ξένες τράπεζες. Ταυτόχρονα, βάλλονται τα εργασιακά δικαιώματα και δυναμώνει η ληστεία του ιδρώτα των εργαζομένων.

Το ΠΓ υπογραμμίζει τις ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ προηγουμένως, που με την προσήλωσή τους στις επιλογές της ΕΕ και γενικά στη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπηρετούν την εγχώρια και ξένη ολιγαρχία, φορτώνοντας ακόμη πιο πολλά βάσανα στο λαό. Τα θαλασσοδάνεια, που με απλοχεριά παραχωρεί η κυβέρνηση για δήθεν επενδύσεις, το ξεπούλημα κρατικών επιχειρήσεων, η έλλειψη κάθε μέσου προστασίας της εγχώριας παραγωγής, σύμφωνα με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, είναι μερικές μόνο πλευρές των κυβερνητικών ευθυνών.

Η "Χαλυβουργική" οδηγείται μεθοδικά και σχεδιασμένα σε κλείσιμο και μετατρέπεται σε εμπορική εισαγωγική επιχείρηση, την ίδια στιγμή που εισάγονται χαλυβουργικά προϊόντα από την Τουρκία.

Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας ξεπουλιούνται σε ιδιώτη και οι 1.700 εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο.

Η εταιρία "Σόφτεξ" οδηγείται σε απαξίωση και άμεσα σε ξεπούλημα, σύμφωνα με απαίτηση, κατά τα φαινόμενα, και μεγαλοεκδοτών.

Η εταιρία "Κωτσόβολος" παρατείνει το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων της μέχρι τις 9 το βράδυ του Σαββάτου, γεγονός που στρέφεται κατά των εργαζομένων και των μικρών καταστημάτων.

Επιβεβαιώνεται ότι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, και γενικά του Μάαστριχτ, σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, νέα ανεργία, νέα φτώχεια, νέα πείνα για τους εργαζόμενους και νέα υπερκέρδη για τα μονοπώλια.

Επιβεβαιώνεται, επίσης, ότι η διεθνής κρίση, που ορισμένοι επικαλούνται ως άλλοθι της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι φαινόμενο σύμφυτο της οικονομίας της "ελεύθερης αγοράς" και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Είναι συστατικό της ακόρεστης επιδίωξης των πολυεθνικών να κυριαρχήσουν στην παγκόσμια αγορά και να ποδηγετήσουν τους λαούς. Παράλληλα, εμφανίζουν ως μονόδρομο για τους εργαζόμενους τα δικά τους σχέδια και συμφέροντα.

Οι αρνητικές εξελίξεις κάνουν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να προωθηθούν τα κοινά συμφέροντα όλων των λαϊκών δυνάμεων, μέσα από την κοινή πάλη τους και την ανάπτυξη της μεταξύ τους αλληλεγγύης. Επιβάλλουν, ακόμη περισσότερο από χτες, τη δημιουργία ενός ρωμαλέου λαϊκού μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας, όλων των ανθρώπων του μόχθου και της βιοπάλης.

Στα σχέδια και την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΣΕΒ και των άλλων τμημάτων της εγχώριας ολιγαρχίας, ο λαός πρέπει να απαντήσει με την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, σε βάρος των κομμάτων που υπηρετούν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική.

Απεργούν σήμερα οι εργαζόμενοι της "Χαλυβουργικής" ενάντια στην απόφαση του ιδιοκτήτη της, Π. Αγγελόπουλου να προχωρήσει σε ακόμα 150 απολύσεις, καθώς και σε 54 διαθεσιμότητες, οδηγώντας την επιχείρηση ένα βήμα πριν το "λουκέτο". Την ερχόμενη Τρίτη προγραμματίζουν και νέα 24ωρη απεργία, ενώ φέρονται αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης.

Τον τελευταίο χρόνο έχουν σημειωθεί ραγδαίες εξελίξεις στην επιχείρηση, καθώς ο ιδιοκτήτης κλείνει το ένα τμήμα της παραγωγής μετά το άλλο, με αποτέλεσμα από τους 850 εργαζόμενους που απασχολούσε στις αρχές του '96, σήμερα να απασχολεί μόλις 422. Το μόνο τμήμα που εξακολουθεί - άγνωστο για πόσο ακόμα - να λειτουργεί, είναι το ελασματουργείο. Η τελευταία απόφαση του εργοδότη έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή στην παραγωγική δραστηριότητα της επιχείρησης. Ηδη έχει αρχίσει η διαδικασία μετατροπής της σε εμπορική, καθώς καθημερινά πραγματοποιεί εισαγωγές χιλιάδων τόνων σιδήρου από Τουρκία και Ουαλία. Οι αθρόες αυτές εισαγωγές δημιουργούν αλυσιδωτές αρνητικές επιδράσεις σε όλες τις βιομηχανίες του κλάδου. Ανοιχτός παραμένει ο κίνδυνος και άλλες χαλυβουργίες, να ακολουθήσουν στα βήματα της συρρίκνωσης και του κλεισίματος.

Δυσοίωνες είναι οι εξελίξεις και στην επίσης πρώτη στον κλάδο της, χαρτοβιομηχανία ΣΟΦΤΕΞ.Μετά την απόφαση της κυβέρνησης να την ιδιωτικοποιήσει, εμφανίστηκαν ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα, σε σημείο που να μην μπορεί καν να αγοράσει πρώτες ύλες και να αιωρούνται απειλές για εκτεταμένες διαθεσιμότητες, αλλά και για δραστική μείωση του προσωπικού και των δικαιωμάτων του.

Στα σχέδια συρρίκνωσης αντιδρούν οι εργαζόμενοι, που την Τρίτη 14 Γενάρη πραγματοποιούν στάση εργασίας (12μ - 4μμ), συγκέντρωση στη 1 το μεσημέρι στο Παναθηναϊκό στάδιο και στη συνέχεια πορεία στο υπουργείο Ανάπτυξης.

Να σημειώσουμε ότι το πρόβλημα οικονομικής ρευστότητας δημιουργήθηκε μετά την απόφαση της Εθνικής να παρακρατήσει επιταγές πελατών της ΣΟΦΤΕΞ, ύψους 9 δισ. δραχμών, λόγω χρεών της προς την τράπεζα. Και αυτό παρότι τα χρέη ήταν παλαιότερα και η εταιρία πλήρωνε κανονικά τους τόκους.

Μάλιστα η κυβέρνηση, αθέτησε ακόμα και αυτή τη συμφωνία για πάγωμα των χρεών της ΣΟΦΤΕΞ για ένα χρόνο και δανειοδότησή της με 2 δισ. δραχμές. Κάτι που εκτιμάται ότι δεν είναι άσχετο με τις πληροφορίες που φέρουν μεγαλοεκδοτικά συμφέροντα σαν επίδοξους αγοραστές. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι πρόσφατες δηλώσεις του διευθύνοντα συμβούλου για περικοπές επιδομάτων και άλλων εργασιακών κατακτήσεων.