Μεγάλη και με βαθιές ρίζες είναι η προσφορά της Ρούλας Κουκούλου στους αγώνες της εργατικής τάξης, όλου του λαού και ιδιαίτερα στην προώθηση της ισοτιμίας των γυναικών.

Στο τεύχος του Απρίλη του 1948 του περιοδικού "Δημοκρατικός Στρατός" του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ (επανεκδόθηκε πρόσφατα όλη η σειρά των τευχών από το "Ρ"), δημοσιεύεται άρθρο της Ρούλας Κουκούλου, η οποία υπογράφει με τα αρχικά Ρ. Ζ. - όπως είναι γνωστό ήταν σύζυγος του τότε Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη.

Στο άρθρο αυτό, που έχει τον τίτλο "Η Γυναίκα στο ΔΣΕ", η Ρούλα Κουκούλου ανάμεσα στα άλλα σημειώνει:

"Στο λαϊκό απελευθερωτικό πόλεμο που κάνουμε σήμερα, σοβαρή δύναμη με τη συμβολή και τη δράση της, με τον ηρωισμό και τη θυσία της, έγινε η γυναίκα. Από παλιά η ιστορία μας μιλούσε για τα λαμπρά κατορθώματα των γυναικών στην επανάσταση του 1821. Οι Μπουμπουλίνες και οι Τζαβέλαινες είναι σύμβολα του ηρωισμού της γυναίκας του '21.

Παρ' όλο το πνίξιμο και τους δεσμούς που επέβαλε στη γυναίκα το αντιλαϊκό ολιγαρχικό νεοελληνικό κράτος, δεν μπόρεσε να την απομονώσει από το λαϊκό αγώνα. Με την πλατιά συμμετοχή τους στην παραγωγή, με τη δραστηριότητα και την πάλη τους για τα προβλήματα της ζωής και την κοινωνική τους χειραφέτηση, γίνονται οι γυναίκες ο απαραίτητος σύμμαχος των εργαζομένων, σοβαρός παράγοντας του προοδευτικού λαϊκού αγώνα.

Γνωρίζει η γυναίκα το μεγάλο της εχθρό, το φασισμό και τον πολεμάει. Παλεύει για το γκρέμισμα της δικτατορίας του Μεταξά. Βοηθάει τα αδέρφια της και τα παιδιά της στον πόλεμο κατά του ιταλικού φασισμού. Αναδείχνεται αλύγιστη και θαρραλέα αγωνίστρια στον εθνικο- απελευθερωτικό αγώνα της γερμανικής κατοχής. Το ίδιο και σήμερα, στον τωρινό αγώνα μας έχουμε αναμφισβήτητα ενεργό, μαχητικό λαϊκοδημοκρατικό γυναικείο κίνημα που απλώνεται απ' τη μια ως την άλλη άκρη της Ελλάδας.

Στην ελεύθερη Ελλάδα, η γυναίκα αποφασιστικά δουλεύει στην παραγωγή, κυβερνάει πλάι στον άντρα στη λαϊκή εξουσία, είναι γερό στήριγμα του ΔΣ. Χιλιάδες αγωνίστριες στη σκλαβωμένη Ελλάδα σκάβουν το λάκκο του νεοφασισμού, αλύγιστες μπροστά στον κίνδυνο και στην τρομοκρατία. Και στο βουνό γράφουν καινούριες δοξασμένες σελίδες με το φλογερό τους πατριωτισμό, οι αντάρτισσες του Δημοκρατικού μας Στρατού.

Εχουμε ένα αρκετά σημαντικό αριθμό γυναικών στο ΔΣΕ. Στην αρχή όλες σχεδόν οι γυναίκες στέλνονταν στη μάχη. Οι αντάρτισσές μας έδειξαν παλικαριά και μαχητικότητα, ηρωισμό και αυτοθυσία - προσήλωση στην αποστολή τους, πειθαρχία, φιλότιμη προσπάθεια, υπομονή. Μέσα στις μεγαλύτερες δυσκολίες δεν εγκαταλείπουν τη θέση τους.

Στη Νευρούπολη π.χ. νηστικές, ξυπόλυτες και αποκομμένες οι αντάρτισσές μας συνεχίζουν με πείσμα τον αγώνα. Είναι πολλές οι νεαρές αντάρτισσες που έχουν πάρει μέρος σε 10 - 20 και πάνω μάχες και έχουν διακριθεί, σαν την 18χρονη λοχία Ξανθίππη Δημητρίουν που πήρε μέρος σε 15 μάχες. Την Βαγγελιώ Γκολέτσαν που είναι παράδειγμα μαχητή στην Ηπειρο, τη μικρή θαρραλέα σαμποταρίστρια Θεσπούλα Τσαμπάκη και τόσες άλλες. Συχνά το ΓΑ αναφέρει και τιμάει κατορθώματα των γυναικών στις μάχες.

Φάνηκαν άξιοι μαχητές, μα η ζωή έδειξε πως έγιναν υπερβολές, που μας ζημιώσανε. Δε χρησιμοποιήθηκε καλά η γυναικεία δύναμη στο στρατό. Το ρίξιμο μονοκόμματα όλων των γυναικών στη μάχη χωρίς καμία επιλογή και η συνεχής παραμονή τους στην πρώτη γραμμή κλόνισε την υγεία σε πολλές μαχήτριές μας, που εξακολουθούσαν άρρωστες να πολεμούν. Ενώ τον ίδιο καιρό νέα γερά παλικάρια, που έπρεπε να βρίσκονται την πρώτη γραμμή, ήταν στις άλλες υπηρεσίες του στρατού.

Βλέποντας την κατάσταση αυτή το ΓΑ με διαταγή του ορίζει, ότι η κατάταξη των γυναικών στα μάχιμα τμήματα θα γίνεται μόνο εθελοντικά και έπειτα από έγκριση της διοίκησης. Είναι μεγάλη η προσφορά για τον αγώνα να πολεμάς με το όπλο, αλλά αυτό θα το κάνουν όσες μπορούν. Οι άλλες θα προσφέρουν το ίδιο πολύτιμη και απαραίτητη για τον πόλεμο δουλιά στις διάφορες υπηρεσίες του στρατού (υγειονομική, επιμελητεία, τηλέφωνα, μεταγωγικά, σταθμοί διοίκησης) που ναι το ίδιο αναγκαίες και μάχιμες και όπου οι γυναίκες αποδείχτηκε πως τα καταφέρνουν καλά με τη νοικοκυροσύνη και την προσοχή τους.

Στη χρησιμοποίηση των γυναικών στο στρατό πρέπει να παίρνουμε υπόψη τις φυσικές οργανικές διαφορές της γυναίκας, τις ιδιαίτερες κλίσεις και δυνατότητές της, πατώντας πάντα στη σωστή βάση, ότι στο μεγάλο αγώνα μας άντρες και γυναίκες έχουμε ισότιμη υποχρέωση συμμετοχής, όμως ο καθένας, απ' τη θέση που μπορεί να προσφέρει καλύτερα, από κει είναι πιο κατάλληλος.

Να ξεκαθαρίσουμε τη σύγχυση που υπάρχει στο ζήτημα της γυναικείας ισοτιμίας: Αλλο ισοτιμία, κοινωνική και πολιτική, της γυναίκας που είναι αίτημα του αγώνα μας και άλλο φυσική εξομοίωση του άντρα και της γυναίκας, πράγμα που είναι καθαρός παραλογισμός και εμποδίζει τη γυναικεία απόδοση στον αγώνα".