Αλλο σενάριο κυκλοφόρησε χτες, διά της "Καθημερινής", σχετικά με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και του ΣΕΒ για την ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, παρότι ούτε αυτό είναι καινούριο. Το ξανασκέφτηκαν - λέει - και βρίσκουν δύσκολο το εγχείρημα για μείωση των ωρών εργασίας με ταυτόχρονη μείωση αποδοχών. Προσανατολίζονται, λοιπόν - κατά το σενάριο - να αφήσουν το 40ωρο τη βδομάδα με πλήρεις αποδοχές, αλλά να σπάσουν το ημερήσιο ωράριο - το οχτάωρο δηλαδή - ώστε να μπορούν οι επιχειρήσεις να εφαρμόζουν εναλλακτικό καθημερινό ωράριο ανάλογα με τις ανάγκες τους! Που σημαίνει, πιθανά τετράωρο όταν δεν έχει δουλιά, αλλά και δεκάωρο και δωδεκάωρο όταν υπάρχει φούρια, ώστε να γλιτώνουν οι εργοδότες ακόμα και τις υπερωρίες!

Αυτό στη γλώσσα της "Λευκής Βίβλου" λέγεται "συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας" και στην καθομιλουμένη "εργάτες στην κάνουλα", που ανοίγει και κλείνει ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης!

Εκτός από τα παραπάνω, τέτοιου είδους σενάρια αποκαλύπτουν πλήρως και τον εντελώς υποκριτικό χαρακτήρα των δηλώσεων περί μέτρων που δήθεν αποσκοπούν στην αύξηση της απασχόλησης. Ενα τέτοιο μέτρο όχι μόνο δε θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, αλλά αντίθετα είναι ηλίου φαεινότερον ότι θα κόψει και από τις ήδη υπάρχουσες, αφού οι "εντός των τειχών" θα αντιμετωπίζονται σαν ρομπότ και όχι σαν εργάτες.

Την εκτίμησή του, βάσει της οποίας υπαγορεύονται οι χειρισμοί της κυβέρνησης στην κρίση στην Αλβανία, εξέφρασε χτες ο Κ. Σημίτης: "Το πρόβλημα της Αλβανίας είναι ένα πρόβλημα δημοκρατίας, ειρηνικής εξέλιξης της πολιτικής ζωής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Ωραία λόγια, κενά περιεχομένου, ακριβώς για να συγκαλύψουν και εξωραϊσουν την πολιτική της κυβέρνησης. Λέξη για τις ευθύνες των ΗΠΑ και της ΕΕ - αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση - που επέβαλαν και στήριξαν το καθεστώς Μπερίσα. Κουβέντα για τον εξεγερμένο γειτονικό λαό, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να αναλάβει τις τύχες του, χωρίς ξένες επεμβάσεις.

Ομως, τα ωραία λόγια δεν μπορούν να κρύψουν τη βασική ιδέα που με γυμνό μάτι φαίνεται ότι καθοδηγεί την πορεία πλεύσης της κυβέρνησης. Της αντιμετώπισης, δηλαδή, της Αλβανίας ως "ζωτικού χώρου". Αυτή η γραμμή είναι που υπαγορεύει τη σύμπλευση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ στο πλαίσιο της επιβολής των εξελίξεων που αυτές επιθυμούν στη γειτονική αυτή χώρα, ενάντια βέβαια στην όποια θέληση των εξεγερμένων. Αυτό είναι το μόνο καθαρό στην κυβερνητική πολιτική, η οποία μόνο πολιτική αρχών δεν είναι.

"Πικρή" διαπίστωση - απάντηση σε όσους ενθαρρύνουν βλέψεις και αναβιώνουν μεγαλοϊδεατικά όνειρα για τα Βαλκάνια, και ειδικότερα στην Αλβανία, κάνει το χτεσινό "Εθνος". Αναφέρει χαρακτηριστικά στο κύριο άρθρο, με αφορμή τις "φωνές" που καταλογίζουν στην κυβέρνηση "απραξία" και "αδυναμία παρέμβασης":"Η ευκαιρία να διασφαλίσει η χώρα μας έναν καθοριστικό ρόλο στις βαλκανικές εξελίξεις χάθηκε την περίοδο των μεγάλων ανακατατάξεων, τότε που με την κατάρρευση των καθεστώτων του "υπαρκτού σοσιαλισμού" διαμορφωνόταν μια άλλη πραγματικότητα στα Βαλκάνια... Και - ας μη γελιόμαστε - όλες οι επόμενες κινήσεις, όπως αυτές που συνδέονται με την κρίση στην Αλβανία, προσδιορίζονται σε σημαντικό βαθμό από την ιστορική εκείνη αποτυχία".

"Ξεχνά", όμως, η εφημερίδα ότι πάντα η "στρατηγική" των κυβερνήσεων από τότε μέχρι σήμερα ήταν να μαζέψουν κανένα ψίχουλο που θα έπεφτε από το τραπέζι των ηγεμόνων της "νέας τάξης". Προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα "συμπληρωματικό ρόλο" στα Βαλκάνια δε δίστασαν να εμπλακούν σε όλες τις επεμβάσεις και τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών, με αποτέλεσμα να εκτεθούν και απομονωθούν στα μάτια των γειτονικών λαών. Εξάλλου, οι τοποτηρητές, που έχουν εγκαταστήσει οι Αμερικανοί σε ορισμένα βαλκανικά κράτη, προτιμούν να συναλλάσσονται απευθείας με τα μεγάλα αφεντικά, παρά με τους υποτακτικούς τους.

"Αλλοθι" για τη χειροτέρευση της κατάστασης στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, προσπαθεί να βρει η πολυεθνική "Μπράουν εντ Ρουτ". Οχτώ μήνες μετά την είσοδό της στο ναυπηγείο, καμιά μεγάλη δουλιά δεν έχει μπει, παρότι αμείβεται αδρά γι' αυτό. "Ανακάλυψε" λοιπόν ποια είναι η... αιτία. Σύμφωνα με προχτεσινή ανακοίνωση του διευθυντή Μίτσελ, οι εφοπλιστές δε δίνουν δουλιές στο ναυπηγείο, γιατί οι εργαζόμενοι δε φοράνε κράνη και δεν τηρούν τα ατομικά μέτρα προστασίας!

Ναι, αυτό το σαθρό και καταγέλαστο επιχείρημα πρόβαλαν, λες και μπορούν να πείσουν κανέναν ότι οι εφοπλιστές - αυτοί που "ανδρώθηκαν" στέλνοντας στον πάτο της θάλασσας χιλιάδες ναυτεργάτες - ενδιαφέρονται για την προστασία της ζωής των εργαζομένων.

Προκύπτει όμως και ένα ερώτημα: Τι γίνεται με τα συλλογικά μέτρα προστασίας, για τα οποία είναι υπεύθυνη η πολυεθνική; Με την επικίνδυνη για εγκαταστάσεις και προσωπικό μείωση των βαρδιών στις δεξαμενές, στο όνομα της μείωσης του κόστους; Την ελλιπή συντήρηση των μηχανημάτων και μια σειρά άλλα;

Ενα κράτος

δυο κομμάτια,

κι οι τρανοί

ρίχνουν το ζάρι,

για να δουν

πόσα θα πάρει

ο καθένας τους

ιμάτια!

Ενα κράτος

σε παγίδα,

στου εμφύλιου

τη φρίκη,

"το χιτώνιο

μου ανήκει,

πάρτε οι άλλοι

τη χλαμύδα"!

Ενα κράτος

σαν κουβάρι,

που τρεκλίζει,

παραπαίει,

που οι άθλιοι

"Ρωμαίοι"

το μοιράσαν

στο "κουμάρι"!

Ο οίστρος