ΤΑΚΗΣ ΧΑΤΖΗΔΙΑΜΑΝΤΗΣ,αγωνιστής Μέσης Ανατολής, Αθήνα. Ακούγοντας κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια περί "Κοινωνικού Διαλόγου" από κυβέρνηση και ΝΔ, λες και αυτός θα μας λύσει όλα μας τα προβλήματα, μου 'ρθε στο νου η ιστορία του Τούρκου λοχαγού στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, που ταξίδευε με βαπόρι την Ιλαρχία του (μουλάρια) και στα μισά του ταξιδιού σώθηκαν οι ζωοτροφές. Τα μουλάρια άρχισαν βέβαια να διαμαρτύρονται, οπότε ο λοχαγός διατάζει τον λοχία να σαλπίσει συσσίτιο. Τα ζώα μόλις άκουσαν τον ήχο, σταμάτησαν για λίγο νομίζοντας ότι θα φάνε, όταν όμως πέρασε η ώρα και... τίποτα, ξανάρχισαν πάλι και μάλιστα δυνατότερα και πεισματωμένα να "γκαρίζουν".

Κάπως έτσι τα βλέπουν τα πράγματα και οι ιθύνοντες μου φαίνεται, νομίζουν ότι με το να μας λένε και ξαναλένε για το "Διάλογο", θα διαλυθούν "ως δια μαγείας" όλα μας τα προβλήματα. Ομως ο λαός πια έχει καταλάβει με ποιους έχει να κάνει και αυτά τα κόλπα δεν "πιάνουν".

ΧΑΡ. Γ. ΤΣΙΡΙΔΗΣ,δικηγόρος, πολιτικός κρατούμενος 4ης Αυγούστου και 21ης Απριλίου, Πειραιάς: Λυπήθηκα, διαβάζοντας για την υγεία του συναγωνιστή Γιώργη Τρικαλινού, με τον οποίο συνυπηρετήσαμε στη Γυάρο το 1974, συντροφιά με τον συναγωνιστή Σπ. Χαλβατζή.

Εκείνο όμως που μετρίασε τον πόνο μου, ήταν η αισιοδοξία του για την ανάρρωσή του, πράγμα που σημαίνει ότι ο παλαίμαχος σύντροφος και συναγωνιστής μας, μόλις συνέλθει, θα αναλωθεί εκ νέου στους κοινωνικούς αγώνες για χάρη του λαού μας. Συγκινητική και η προσφορά του των 100.000 δρχ.

Του στέλνω τους χαιρετισμούς και τις ευχές μου για ταχεία ανάρρωση.

ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ,Αθήνα: Σε ευχαριστούμε θερμά για την κάλυψη που έκανες πάνω στα αιτήματά μας. Πρόσφερες πλήρη ενημέρωση στην κοινή γνώμη, στο μείζον εθνικό και κοινωνικό θέμα: του Δημογραφικού και των Πολυτέκνων. Ευχαριστούμε τους δημοσιογράφους, γιατί ακούραστα με την καρδιά τους μας βοήθησαν σ' έναν αγώνα όχι συντεχνιακό ή συνδικαλιστικό, αλλά εθνικό και κοινωνικό, που χωρίς αυτούς δε θα είχε την, κατά ένα αρκετά μεγάλο μέρος, ευτυχή κατάληξη.

Ο αγώνας μας αυτός θα συνεχιστεί εκ μέρους μας με την ίδια ευπρέπεια και υπευθυνότητα, έως ότου η χώρα μας ανακάμψει δημογραφικά και έως ότου οι πολύτεκνοι αποκτήσουν την πολιτειακή συμπαράσταση που τους ανήκει από το Σύνταγμα, καθώς και τη θέση που τους αξίζει στην ελληνική κοινωνία, όπου μόνο αν γίνουν επιθυμητό πρότυπο θα έχει και το δημογραφικό μας πρόβλημα επίλυση. Στον αγώνα μας αυτόν ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε τη συμπαράστασή σας.

Θ. ΠΑΠΑΔΟΥΚΑΣ,Αθήνα: Τα περισσότερα λεωφορεία των αστικών γραμμών, προς μεγάλη ταλαιπωρία των επιβατών, δε γράφουν τόπο προορισμού, αλλά τη λέξη "Αθήνα", π. χ. Κηφισιά - Αθήνα, Χολαργός - Αθήνα κ. ο. κ. Από αυτά άλλο πάει Κάνιγγος, άλλο Μουσείο, άλλο Ακαδημία. Για το λόγο αυτό οι επιβάτες είναι υποχρεωμένοι να ρωτάνε τους οδηγούς ή τους συνεπιβάτες πού κάνει τέρμα το λεωφορείο. Θα ήταν πολύ εξυπηρετικό να έγραφε ακριβώς πού πάει, όπως γίνεται με τις ταμπέλες των τρόλεϊ.

Κάτι άλλο: Τα στέγαστρα στις στάσεις έχουν καλυμμένη με διαφημίσεις την αριστερή τους πλευρά, με αποτέλεσμα οι επιβάτες που περιμένουν, να μη βλέπουν αν έρχεται το λεωφορείο. Ετσι βρέχει, χιονίζει, είναι υποχρεωμένοι να στέκονται έξω, αλλά και να κινδυνεύουν να τους χτυπήσει και κανένα αυτοκίνητο. Είναι αλήθεια ότι οι διαφημίσεις αφήνουν κέρδη!

Ο μαθητής του Νυχτερινού Λυκείου Πάτρας ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗΣ,με αφορμή συμβάν που δημιουργήθηκε σε βάρος του, όταν φοιτούσε στο Εκκλησιαστικό Λύκειο της Πάτρας, καταγγέλλει την όλη κατάσταση που επικρατεί στο εν λόγω Λύκειο και καταθέτει ορισμένες απόψεις του για το χαρακτήρα της εκκλησιαστικής - θρησκευτικής παιδείας στη χώρα μας. Γράφει: "Πριν μερικούς μήνες, όταν φοιτούσα στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Πάτρας, διαπομπεύτηκα δημόσια μπροστά στους συμμαθητές και καθηγητές μου, γιατί κατά τη διάρκεια της τελετής του "αγιασμού", τα χείλη μου δεν ακούμπησαν το σταυρό που κρατούσε ο διευθυντής πρωτοπρεσβύτερος Ν. Σκιαδαρέσης. Οταν μετά τη σχετική επίπληξη χαρακτήρισα την παρατήρηση του διευθυντή υπερβολική, αυτός με είπε "άθεο" και με απέβαλε.

Μετά από παρέμβαση των γονιών μου, ο "μεγαλόψυχος" διευθυντής δέχτηκε την επανένταξή μου στο σχολείο, όμως μόνο με την προϋπόθεση της δημόσιας συγνώμης. Δέχτηκα κάτω από την πίεση των γονιών μου, όμως εξ αιτίας του κλίματος που επικρατούσε σε βάρος μου ύστερα από τα γεγονότα, αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το σχολείο.

Θα μπορούσε, βέβαια, κανείς να χαρακτηρίσει το γεγονός μεμονωμένο, αλλά η πραγματικότητα στο συγκεκριμένο σχολείο θυμίζει μεσαίωνα. Η Εκκλησία, έχοντας εξασφαλίσει πλήθος προνομίων από την πολιτεία, εκμεταλλεύεται ακόμη και την αγωνία των νέων για την ανεργία, προκειμένου να προωθήσει τις επιδιώξεις της. Συγκεκριμένα, η προνομιακή αντιμετώπιση των αποφοίτων των Εκκλησιαστικών Λυκείων στη διαδικασία των εξετάσεων εισαγωγής στις ανώτερες θεολογικές και ποιμαντικές σχολές, αναγκάζει τους μαθητές αυτών των λυκείων να κρατάνε ιδιαίτερα υποκριτική στάση για να εξασφαλίσουν την παραμονή τους. Οι μαθητές καλούνται συνεχώς να προσεύχονται, να "μετανοούν", να "υποτάσσονται" στη θέληση του Κυρίου. Μοναδική πηγή αλήθειας, η Αγία Γραφή (λες και δεν μπορούσε οποιοσδήποτε συγγραφέας να γράψει μια ιστορία σαν της Ρουθ).

Από την άλλη μεριά, βιβλία των Καζαντζάκη, Νίτσε, Τολστόι, Εγκελς, Μαρξ, Λένιν, είναι, βέβαια, απαγορευμένα και αντιχριστιανικά.

Ο συνδικαλισμός απαγορεύεται, ενώ οι κομμουνιστές θεωρούνται "βλάχοι". Οι συνθήκες είναι πολύ χειρότερες σε Λύκεια που διαθέτουν οικοτροφείο, καθώς οι μαθητές είναι εκτεθειμένοι σε συνεχή πλύση εγκεφάλου, για πέντε μέρες τη βδομάδα.

Μια απίστευτη λεπτομέρεια - που αφορά τον τρόπο εισαγωγής σ' ένα τέτοιο σχολείο - είναι ότι απαιτείται "τεκμήριο χριστιανικής ορθοδόξου πίστεως" από τον αντίστοιχο "πνευματικό" της ενορίας, καθώς και συστατική επιστολή από τον πρωτοσύγκελο της αρμόδιας Μητρόπολης μαζί με βιογραφικό σημείωμα. Μέτρα που θυμίζουν άλλες μαύρες εποχές, όταν βρίσκονταν στο απόγειο της δόξας τους τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων...

Εμείς οι νέοι, που από φύση και θέση, είμαστε η πρωτοπορία της κοινωνίας, ας αγωνιστούμε ενωμένοι για μια καλύτερη ζωή, για το μέλλον μας, το δικαιούμαστε. Δεν επαιτούμε, απαιτούμε".

Την αγανάκτησή του μας μεταφέρει σε γράμμα του ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ,δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη, γιατί στην τηλεοπτική εκπομπή του MEGA, "Ενώπιος Ενωπίω", σε ζωντανή συζήτηση μεταξύ του υπουργού Παιδείας και των προέδρων των συνδικαλιστικών οργάνων των εκπαιδευτικών, δεν μπόρεσε - όπως σημειώνει, έτσι όπως γινόταν η όλη συζήτηση - να καταλάβει με ποιον βρίσκεται το περισσότερο δίκαιο. ".. Είδα τον συντονιστή της εκπομπής: Να δίνει τον λόγο στον πρόεδρο της ΟΛΜΕ και τον κ. Αρσένη να μην τον αφήνει να ολοκληρώσει την τοποθέτηση και σκέψη του. Στη συνέχεια έλεγε πως δε θα επιτρέψει να γίνει η εκπομπή του "Γενική Συνέλευση" ή "Βουλή". Ομως αυτό που κατάφερε ήταν να μιλούν ταυτόχρονα και οι δυο, χωρίς ν' ακούγεται κανένας και η εκπομπή του να είναι πολύ χειρότερη από Γενική Συνέλευση ή Βουλή.

Ακουσα τον υπουργό να ισχυρίζεται ότι συμφώνησε στα θεσμικά αιτήματα των απεργών, όμως στο θεσμικό αίτημα του διορισμού 6.000 νέων καθηγητών, ν' απαντά πως δεν μπορεί να πει πόσους θα διορίσει, γιατί δεν ξέρει πόσοι θα συνταξιοδοτηθούν. Υποτιμά τη νοημοσύνη μας, αφού μπορούσε να πει πόσους συνολικά σκοπεύει να διορίσει, συμπεριλαμβανομένων και των όσων θα συνταξιοδοτηθούν.

Λυπάμαι πολύ για τον οικοδεσπότη της εκπομπής, γιατί μου έδωσε την εντύπωση ότι ήθελε να συσκοτίσει το πρόβλημα της απεργίας των εκπαιδευτικών και όχι να μας διαφωτίσει. Ευθυγραμμίστηκε πλήρως με την τακτική της κυβέρνησης για παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης και την προσπάθειά της να φέρει σε σύγκρουση τους εκπαιδευτικούς με τις άλλες κοινωνικές ομάδες, έτσι ώστε να μπορεί να παίξει αυτή το ρόλο του διαιτητή, ως η μόνη ανεύθυνη.

Οσον αφορά τους καθηγητές, είναι άξιοι της μοίρας τους, αν εξακολουθούν να πηγαίνουν στα σχολεία διαρκούσης της απεργίας τους, από τη στιγμή που ο υπουργός, κλείνοντας τη συζήτηση, είπε πως είναι οι λιγότερο εργαζόμενοι από όλους και ζητούν τα περισσότερα".

"Ποιος είναι καλύτερος καθηγητής, ο μαθηματικός του σχολείου ή του φροντιστηρίου;" (ερώτηση σε μαθήτρια από τον ΣΚΑΪ, πρωινή ζώνη στις 27-2-97). Η σκυτάλη του διασυρμού του αγώνα των εκπαιδευτικών παραδίδεται από τα ΜΜΕ στην κοινωνία.

Η συνταγή έτοιμη. Αφού τα κατσαβίδια μπορούν να τρυπάνε λάστιχα, γιατί να μην τρυπάνε και μυαλά; "Σε ομηρία χιλιάδες μαθητές χάνουν τις εισαγωγικές εξετάσεις", ωρύονται. Πριν λίγα χρόνια το μοτίβο ήταν "όχι απεργία στις εξετάσεις, να κάνουν οι καθηγητές απεργία στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και θα μας έχουν συμπαραστάτες".

Φιλότιμες οι προσπάθειες όλων σας να διαβάλετε τον αγώνα μας, αλλά το κόλπο δεν πιάνει. Οι μαθητές, που βιώνουν καθημερινά την ανεπαρκή σχολική πράξη, συμπαραστάθηκαν στον αγώνα μας. Γιατί να μην το κάνουν άλλωστε; Πότε βρήκαν τους καθηγητές αντιπάλους στους δικούς τους αγώνες; Μήπως ο αγώνας αυτός δεν είναι κοινός;

Μάταια, κύριοι, προσπαθείτε να μας συκοφαντήσετε, λέγοντας πως για κάποιες λογιστικές διαφορές κυβέρνησης - ΟΛΜΕ γίνεται τόσος σαματάς. Οχι ότι είμαστε υπεράνω χρημάτων (οι μισθοί μας δεν το επιτρέπουν), αλλά ο αγώνας δεν είναι "μισθολογικός" και αυτό είναι που ενοχλεί περισσότερο. Είναι παραμύθι το "συζητάμε μόνο για θεσμικά". Αν αρνούνται να ικανοποιήσουν κάποιες μισθολογικές αυξήσεις, είναι σίγουρο ότι κανένα θεσμικό μέτρο δε θέλουν να ικανοποιήσουν.

Οι "επαϊοντες", που μ' ένα μικρόφωνο σε μια οθόνη πιπιλάνε την καραμέλα "θεσμικά", είναι ανυποψίαστοι για το βάθος και το πλάτος της έννοιας ή κρύβουν σκόπιμα την αλήθεια. Καλλιεργούν την εντύπωση ότι τα "θεσμικά" είναι πιο εύκολο να ικανοποιηθούν. Να αναφέρω μερικά; Πρωινά σχολεία, βελτίωση των ήδη υπαρχόντων, αναλυτικά προγράμματα, βιβλιοθήκες, εργασίες μαθητών, πανεπιστημιακή επιμόρφωση εκπαιδευτικών. Η απεργία δεν έθιξε μόνο το θέμα των αποδοχών των καθηγητών. Ξέφυγε από αυτά τα στενά πλαίσια που προσπάθησαν να την περιορίσουν, ανέδειξε το πρόβλημα της προγραμματισμένης υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα.

Εθιξε τον εφησυχασμό της κοινωνίας, την απάθεια, τη μοιρολατρία και τις ατομικιστικές αντιλήψεις. Εθιξε και τις συντεχνιακές αντιλήψεις. Αλήθεια, πόσο περήφανη μπορεί να 'ναι η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ, η ανύπαρκτη ΟΙΕΛΕ που δεν αντέχει να ψελλίσει την παραμικρή διαμαρτυρία απέναντι στα αφεντικά και τους μεγαλόσχημους πελάτες τους και απλώς "βγάζει την ύλη"; Πώς αισθάνεται η κυβερνητική παράταξη ως πλειοψηφούσα στη ΔΟΕ και μειοψηφούσα στην ΟΛΜΕ;

Οι καθηγητές που αγωνίζονται θα γυρίσουν με ψηλά το κεφάλι στα σχολεία, γιατί υπερασπίστηκαν συνολικά τη δημόσια εκπαίδευση.

ΧΑΡΗΣ ΤΣΟΥΛΟΥΧΑΣ

Λύκειο Δικαίων

Οι μαθητές, που βιώνουν καθημερινά τα προβλήματα της Παιδείας, συμπαραστάθηκαν ενεργά στον αγώνα των καθηγητών τους