Τεκμήριο της εγκληματικής κυβερνητικής πολιτικής στον ενεργειακό τομέα της χώρας, αποτελεί το "μνημόνιο" που υπέγραψε η υπουργός Ανάπτυξης Β. Παπανδρέου με τον Ρώσο ομόλογό της Π. Ροντιόνοφ και τον πρόεδρο της ρωσικής εταιρίας ΓΚΑΖΠΡΟΜ, Ρ. Βιγιακίρεφ,στις 13 του φετινού Γενάρη, τις μέρες που πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη της ρωσικής αντιπροσωπείας στην Αθήνα, με στόχο να παραβρεθεί στα εγκαίνια του έργου του φυσικού αερίου (ΦΑ). Το εν λόγω "μνημόνιο" αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι από το "παζλ" του σκανδάλου της πολυδάπανης για το ελληνικό δημόσιο επένδυσης του ΦΑ, στοιχεία του οποίου επανειλημμένα έχει αποκαλύψει ο "Ρ". Με τη νέα αυτή παρασκηνιακή συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης - Ρώσων και Κοπελούζου, η κυβέρνηση ανοίγει διάπλατα το δρόμο στους εκπροσώπους της "Γκαζπρομ" για να αλώσουν, στην κυριολεξία, την εγχώρια αγορά ενέργειας. Οπως προκύπτει από τα σημεία της συμφωνίας των δύο μερών: το ελληνικό δημόσιο θα αναλάβει να χρηματοδοτήσει και να υλοποιήσει όλη την υποδομή, κόστους εκατοντάδων δισ. δρχ., που είναι απαραίτητη στα ιδιωτικά ελληνορωσικά συμφέροντα, για την άλωση της εγχώριας αγοράς, αλλά και να επεκταθούν και σε άλλες γειτονικές χώρες. Η κυβέρνηση με τη συμφωνία αυτή ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στα οικονομικά δεδομένα της χώρας, εξασφαλίζοντας τη διείσδυση και εγκατάσταση με τους καλύτερους όρους και ρώσικων κεφαλαίων, που θα ελέγχουν, μαζί με τα υπάρχοντα αμερικανικά και δυτικοευρωπαϊκά συμφέροντα, βασικούς τομείς της οικονομίας μας.

Στο όνομα της διεύρυνσης της ρωσοελληνικής συνεργασίας στον Ενεργειακό Τομέα και με το πρόσχημα ότι η Ελλάδα θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή ανάπτυξη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρεί σταθερά σε περαιτέρω παραχωρήσεις προς τα προαναφερόμενα συμφέροντα. Ορισμένες από αυτές τις εγκληματικές παραχωρήσεις, οι οποίες καταγράφονται ως συνεργασία των δύο μερών, βρίσκονται στα παρακάτω σημεία, όπως ακριβώς αναφέρονται στο "μνημόνιο":

• "Η Ελληνική πλευρά λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την ανάπτυξη της αγοράς Φυσικού Αερίου, ώστε να επιταχυνθεί η υλοποίηση της Διακρατικής Συμφωνίας της 7ης Οκτωβρίου 1987, το Προσάρτημα της 1ης Ιουλίου 1993 και το Πρωτόκολλο της 19ης Δεκεμβρίου 1994. Τα μέρη θα λάβουν μέτρα για την εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων για την έγκαιρη κατασκευή και θέση σε λειτουργία των κλάδων υψηλής πίεσης".

Η ανάπτυξη της αγοράς φυσικού αερίου είναι βέβαια επιβεβλημένη και απαραίτητη, μόνο που εξελίσσεται όλο και περισσότερο στην κατεύθυνση αποκλειστικά και μόνο της εξυπηρέτησης των συγκεκριμένων συμφερόντων. Συμφέροντα τα οποία θεσμοθετήθηκαν από το νυν πρωθυπουργό και πρώην υπουργό Βιομηχανίας, Κ. Σημίτη, ο οποίος έκανε νόμο του κράτους το προαναφερόμενο Προσάρτημα και Πρωτόκολλο, που αποτελούν τροποποιήσεις της διακρατικής συμφωνίας για την εισαγωγή του φυσικού αερίου εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Στο σημείο αυτό προκύπτει, επίσης, ότι υποβαθμίζεται η ανάπτυξη της οικιακής και αστικής κατανάλωσης, στην οποία στηρίζεται η όλη βιωσιμότητα του έργου και τα δύο μέρη απασχολεί μόνο η λειτουργία των κλάδων υψηλής πίεσης. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο "Ρ" στο φύλλο της προηγούμενης Κυριακής, η κυβέρνηση προχώρησε ήδη στην υλοποίηση της παραπάνω συμφωνίας, παγώνοντας τα δίκτυα χαμηλής και μέσης πίεσης για μετά το 1999 και μεταφέροντας κονδύλια από τα έργα αυτά στους κλάδους υψηλής πίεσης.

• "Τα μέρη θα εξετάσουν θέματα που αφορούν την από κοινού κατασκευή και εκμετάλλευση αγωγού αερίου προς τη Δυτική Ελλάδα με σκοπό την προμήθεια αερίου προς τρίτες χώρες".

Σ' αυτή ακριβώς τη διατύπωση βρίσκεται και η πλήρης ικανοποίηση των αξιώσεων των Ρώσων και του εταίρου τους Κοπελούζου, για την ανάληψη από το ελληνικό δημόσιο του κόστους κατασκευής του αγωγού στη Δυτική Μακεδονία, που θα εξυπηρετήσει κατ' αποκλειστικότητα τα δικά τους επενδυτικά σχέδια που ήδη έχουν προγραμματίσει για την Αλβανία. Η Αλβανία είναι και η μόνη τρίτη χώρα που ενδιαφέρεται για φυσικό αέριο, αλλά και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο, αφού όλες οι υπόλοιπες χώρες, με τις οποίες θα μπορούσε να συνδεθεί η Ελλάδα, προμηθεύονται ήδη φυσικό αέριο μέσω άλλων αγωγών. Να σημειωθεί ότι ήδη η υπουργός Ανάπτυξης εξαγγέλλει σε διάφορους τόνους την επέκταση του αγωγού της Δυτικής Μακεδονίας, ως βασικό ενεργειακό έργο της κυβέρνησης και μάλιστα εθνικής σημασίας.

• "Τα μέρη θα εξετάσουν τις δυνατότητες και τη δημιουργία αναγκαίων συνθηκών για την από κοινού κατασκευή και εκμετάλλευση σταθμών παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας και Χημικών Μονάδων με πρώτη ύλη Φυσικό Αέριο και την τροφοδοσία των έργων αυτών από τη ρωσική πλευρά".
• "Η ρωσική πλευρά εξέφρασε την επιθυμία της για τη συμμετοχή της στην ανάπτυξη και εκμετάλλευση δικτύων χαμηλής πίεσης στην Ελλάδα, καθώς επίσης και για την από κοινού με την ελληνική πλευρά εξέταση της χρήσης του Φυσικού Αερίου ως καυσίμου στα μέσα μεταφοράς. Η ελληνική πλευρά συμφώνησε να εξετάσει το θέμα".

Πρόκειται για τις πλέον εγκληματικές, για το ελληνικό δημόσιο και τον ενεργειακό τομέα της χώρας, συναινέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στις απαιτήσεις των Ρώσων και του Κοπελούζου. Η συμφωνία αυτή προωθεί την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ μέσω της συμπαραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Ωθεί σε αύξηση της τιμής της κιλοβατώρας μέχρι και 40% - όπως έχει αποδειχτεί από επίσημες μελέτες - λόγω της χαμηλής απόδοσης του καυσίμου στη συγκεκριμένη χρήση. Δημιουργεί ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από μία συγκεκριμένη πρώτη ύλη που θα προέρχεται και από έναν αποκλειστικό προμηθευτή, ο οποίος θα μπορεί να "παίζει" ανάλογα με τα συμφέροντά του, κάθε φορά διακυβεύοντας τα εθνικά συμφέροντα. Ο ρόλος του δημοσίου στην επένδυση του φυσικού αερίου που έχει ανατεθεί στη ΔΕΠΑ, υποκαθίσταται πλήρως από τα ελληνορωσικά ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία με την απαίτηση για συνεκμετάλλευση των δικτύων χαμηλής πίεσης αποκτούν ουσιαστικά τον έλεγχο, τη διαχείριση και την εκμετάλλευση της εγχώριας αγοράς οικιακής αστικής κατανάλωσης που αποτελεί και το "φιλέτο" από άποψη κερδών, χωρίς οι ίδιοι να έχουν την παραμικρή συμμετοχή στο κόστος των απαιτούμενων επενδύσεων.

• Η ελληνική πλευρά αναλαμβάνει να χρηματοδοτήσει την εκπόνηση μελέτης για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, για τη μεταφορά των πετρελαίων από το Νοβοροσίζκ στη Δυτική Ευρώπη, που αποτελεί επιχειρηματικό σχέδιο των ομίλων Λάτση και Κοπελούζου και στο οποίο το ελληνικό δημόσιο συμμετείχε σε ποσοστό μόλις 5%, μόνο και μόνο γιατί κάτι τέτοιο απαίτησε, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η ΕΕ ώστε να υπάρχει η πολιτική κάλυψη για ασφάλεια της επένδυσης προκειμένου να το χρηματοδοτήσει. Αποτελεί επίσης ένα από τα ενεργειακά έργα που η Β. Παπανδρέου συνηθίζει να παρουσιάζει ως επιτυχία της κυβέρνησης. Τέλος, σημειώνεται ότι για να υλοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο οι παραπάνω αποφάσεις, τα δύο μέρη συμφώνησαν στη δημιουργία, μέσα σε ένα μήνα από την υπογραφή του "μνημονίου", μιας κοινής ομάδας εμπειρογνωμόνων, η οποία θα συντονίζει και θα προωθεί το έργο του ξεπουλήματος και υπονόμευσης του ενεργειακού τομέα της χώρας.

Χρύσα ΛΙΑΓΓΟΥ

Στην επίσπευση της τακτοποίησης των εκκρεμών οικονομικών διαφορών που έχουν μεταξύ τους κρατικοί φορείς, προσβλέπει τώρα η κυβέρνηση, προκειμένου να δηλώσει μετά δημόσια ότι έγιναν βήματα στην κατεύθυνση του "περιορισμού, της βελτίωσης και της αποτελεσματικότητας των κρατικών δαπανών". Μετά την επί δεκαετίες εφαρμογή μιας πολιτικής που όλο και περισσότερο έσπρωχνε τους φορείς του δημοσίου στην υπερχρέωση, στην υποβάθμιση της λειτουργίας, μετά από χρόνια άσκησης "κοινωνικής πολιτικής" μέσα από τα ταμεία των φορέων αυτών, οι εγκέφαλοι του υπουργείου Οικονομικών απαιτούν - και ενώ η κυβερνητική πολιτική των συνεχών περικοπών πόρων έχει οδηγήσει τους φορείς σε κυριολεκτική ασφυξία - να κλείσουν άμεσα οι οφειλές που είναι ληξιπρόθεσμες από τις 31 του προηγούμενου Δεκέμβρη.

Λόγος γίνεται για τους λεγόμενους "αλληλόχρεους λογαριασμούς του δημοσίου", που αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία για το ύψος τους, εκτιμάται ότι ξεπερνούν κατά πολύ το 1 τρισεκατομμύριο δραχμές... "Αλληλόχρεοι λογαριασμοί", είναι με δυο λόγια οι υποχρεώσεις - δηλαδή, τα χρέη και οι απαιτήσεις - που έχουν μεταξύ τους εκατοντάδες φορείς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ελέγχονται από το δημόσιο. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο της δημόσιας διοίκησης, όπου δεσπόζει το αλαλούμ και το χάος! Στον κυκεώνα των λογαριασμών αυτών που δημιουργήθηκε με αποκλειστική ευθύνη των διαφόρων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εμπλέκονται τα υπουργεία, οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης όλων των βαθμών, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των κατηγοριών, τα νοσοκομεία, όλοι οι Οργανισμοί και τα διάφορα ιδρύματα, επιχειρήσεις που ανήκουν στο δημόσιο κ.ο.κ.

Ανεξάρτητα από τα όσα υποστηρίζουν οι κυβερνώντες, είναι "απορίας άξιον" πώς και πότε θα διευθετηθεί το θέμα των λογαριασμών αυτών, καθώς το όλο ζήτημα εμπλέκεται και με ιδιαίτερα μεγάλες αποκλίσεις και διαφωνίες που έχουν μεταξύ τους τα λογιστήρια των διαφόρων φορέων. Μια γεύση της εικόνας που επικρατεί στο συγκεκριμένο χώρο, δίνει σχετική μελέτη που είχε πραγματοποιήσει και δημοσιοποιήσει παλαιότερα το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ). Αντικείμενο της μελέτης είναι οι απαιτήσεις και οι οφειλές των οργανισμών και των επιχειρήσεων του ευρύτερου δημοσίου τομέα (ΔΕΚΟ, ασφαλιστικοί οργανισμοί, δήμοι, νοσοκομεία, υπουργεία κλπ. ). Συνολικά είχαν διαμορφωθεί 10 ομάδες φορέων του δημοσίου, οι οποίες συγκροτήθηκαν από 656 δημόσιους φορείς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται στη μελέτη, το σύνολο των απαιτήσεων και των οφειλών όλων των φορέων του δημοσίου μεταξύ τους ανέρχεται σε 588 και 1.179 δισ. δρχ. αντίστοιχα. Οι φορείς με τους μεγαλύτερους αλληλόχρεους λογαριασμούς είναι οι ΔΕΚΟ, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι διάφοροι οργανισμοί, οι δήμοι και τα νοσοκομεία. Οι σημαντικότερες οφειλές των φορέων του ευρύτερου δημοσίου τομέα είναι προς τα υπουργεία στα οποία συνολικά οφείλουν 983 δισ. δρχ.

Ενδεικτικό του αλαλούμ που επικρατεί στο χώρο αυτό, είναι επίσης ότι οι εκτιμήσεις των φορέων (π. χ. ασφαλιστικοί οργανισμοί και ΔΕΚΟ) για τις μεταξύ τους δοσοληψίες όχι μόνο δε συμφωνούν, αλλά οι διαφορές εκτιμήσεων σε ορισμένες περιπτώσεις είναι χαώδεις. Αποκαλυπτικά της κατάστασης που επικρατεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι τα ακόλουθα στοιχεία που παρουσιάζονται στη μελέτη. Στις σχέσεις τους με τα υπουργεία, τα ασφαλιστικά ταμεία εκτιμούν ότι οι απαιτήσεις τους από την κεντρική διοίκηση ανέρχονται σε 216,7 δισ. δραχμές και οι υποχρεώσεις τους σε 180,3 δισ. δραχμές. Αντίθετα, τα υπουργεία εκτιμούν ότι οι απαιτήσεις από τους ασφαλιστικούς φορείς ανέρχονται σε 575 εκατ. δρχ. και οι υποχρεώσεις τους σε 314 εκατ. δρχ. Η ίδια εικόνα προκύπτει και με τις δοσοληψίες υπουργείων - ΔΕΚΟ. Οι τελευταίες εκτιμούν τις απαιτήσεις τους από τα υπουργεία σε 291,3 δισ. δρχ. και τις υποχρεώσεις τους σε 840,2 δισ. δρχ. Αντίθετα τα υπουργεία εκτιμούν τις απαιτήσεις τους προς τις ΔΕΚΟ μόνο σε 304 εκατ. δρχ. και τις υποχρεώσεις τους σε 13,6 δισ. δρχ.

Τέλος, σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας μελέτης, το σύνολο των απαιτήσεων και οφειλών των φορέων προς τράπεζες και τρίτους, ανέρχεται σε 390 και σε 2.472 δισ. δρχ. αντίστοιχα, δηλαδή υπάρχει μία καθαρή οφειλή της τάξης των 2.082 δισ. δρχ.

Πάντως το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους με επείγον έγγραφο προς όλους τους... ενδιαφερόμενους φορείς του δημοσίου, τους καλεί να τακτοποιήσουν τις μεταξύ τους οφειλές και υποχρεώσεις που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες μέχρι 31 -12 - 1996.

Στο συγκεκριμένο έγγραφο αναφέρεται ότι σύμφωνα με το νόμο "για τον περιορισμό της βελτίωσης και της αποτελεσματικότητας των κρατικών δαπανών", συστάθηκε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, Διεύθυνση Χρηματοδοτικού Προγραμματισμού και Διαχείρισης Κρατικών Διαθεσίμων, η οποία θα έχει ως αρμοδιότητα τον έλεγχο, τη συμφωνία και την τακτοποίηση των υποχρεώσεων και των απαιτήσεων μεταξύ φορέων του δημοσίου, καθώς και την επίλυση σχετικών διαφωνιών. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου "Οι ληξιπρόθεσμες μέχρι 31 Δεκέμβρη 1996 καθώς και οι μη τακτοποιηθείσες (εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος) οφειλές και υποχρεώσεις μεταξύ φορέων του δημοσίου, από οποιαδήποτε αιτία και αν προέρχονται, τακτοποιούνται εντός του έτους 1997".Επίσης ο ίδιος νόμος ορίζει ότι οφειλές και υποχρεώσεις που θα δημιουργηθούν από 1 - 1 - 1997 και στο εξής, τακτοποιούνται το αργότερο μέσα στο επόμενο έτος από την οριστικοποίησή τους. Αυτό θα γίνεται με σταδιακή παρακράτηση αποδόσεων εσόδων, πόρων που έχουν θεσμοθετηθεί υπέρ των οφειλετών καθώς και επιχορηγήσεων, με ευθύνη του υπουργείου Οικονομικών. Το σημείο αυτό αποτελεί ακόμη έναν τρόπο με τον οποίο το υπουργείο Οικονομικών βάζει χέρι με το "έτσι θέλω" σε πόρους που έχουν θεσμοθετηθεί και ανήκουν στους διάφορους φορείς του δημοσίου και μέσω των οποίων οι φορείς αυτοί καλύπτουν σημαντικό μέρος των αναγκών τους.

Με το έγγραφο το ΓΛΚ καλεί τους αρμόδιους φορείς να προβούν άμεσα στις από μέρους τους απαραίτητες ενέργειες για τη συγκέντρωση αποδεικτικών στοιχείων κλπ. που αφορούν τις μεταξύ τους οφειλές και υποχρεώσεις που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες μέχρι 31 - 12 - 1996, ή εν πάση περιπτώσει δεν τακτοποιήθηκαν μέχρι την ημερομηνία αυτή, διότι - όπως αναφέρεται - σκοπός του υπουργείου Οικονομικών είναι να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα η τακτοποίηση των εν λόγω συσσωρευμένων οφειλών και υποχρεώσεων.

Οπως τονίζεται επίσης, στις προθέσεις της αρμόδιας υπηρεσίας του ΓΛΚ είναι οι δοσοληψίες για την τακτοποίηση των παραπάνω εκκρεμοτήτων, να γίνονται μέσω τραπεζικού λογαριασμού που θα συσταθεί με μέριμνα του υπουργείου, ώστε να είναι δυνατή η προς κάθε κατεύθυνση παρακολούθηση των σχετικών δοσοληψιών. Επίσης, παρακαλούνται τα υπουργεία στα οποία γνωστοποιείται το συγκεκριμένο έγγραφο, να γνωστοποιήσουν άμεσα το περιεχόμενό του, στα εποπτευόμενα απ' αυτά Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου κλπ.

Να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του σχετικού νόμου, τυχόν διαφωνίες και αμφισβητήσεις ως προς το ύψος των απαιτήσεων και υποχρεώσεων μεταξύ των φορέων του δημοσίου, επιλύονται με απόφαση του υπουργού Οικονομικών που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών, στις περιπτώσεις που η μεταξύ των φορέων υφιστάμενη διαφορά υπερβαίνει το ποσό των 50 εκατ. δρχ., ποσό που μπορεί να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του υπουργού Οικονομικών. Ο ίδιος νόμος προβλέπει ακόμη ότι σε περίπτωση καθυστέρησης παραπάνω από χρόνο της οφειλόμενης απόδοσης προς το ελληνικό δημόσιο από τα έσοδα φορέων του δημοσίου ή μερισμάτων κερδών, το υπουργείο Οικονομικών μπορεί να παρακρατεί τα παραπάνω ποσά από τον προϋπολογισμό, του κατά περίπτωση εποπτεύοντος υπουργείου.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ