Ολοι αυτοί, οι οποίοι κατηγορούν το ΚΚΕ για εκπτώσεις στις διεθνιστικές του αρχές, είναι υποκριτές. Επιχειρούν δε, ενόψει εκλογών, να εμποδίσουν την πλατιά συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στη «νέα τάξη» με τους κομμουνιστές και την εκλογική του άνοδο.
Ομως, ο λαός έχει μνήμη. Μερικά μόλις χρόνια πριν, το 1992 ήταν σε έξαρση εθνικιστική δράση για την υπόθεση του ονόματος της ΠΓΔΜ. Ποιοι ήταν τότε οι εθνικιστές και ποιοι οι διεθνιστές; Ολα τα άλλα κόμματα οργάνωναν και συμμετείχαν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Το ΚΚΕ, κυριολεκτικά μόνο, είχε καταγγείλει τότε τον αδιέξοδο και επικίνδυνο εθνικιστικό πυρετό. Αντιτάχθηκε σε όλα αυτά, και δέχτηκε μια από τις μεγαλύτερες αντικομμουνιστικές επιθέσεις στην ιστορία του, από τους σημερινούς επικριτές του για τις συνεπείς πατριωτικές, διεθνιστικές του θέσεις. Ξεχνούν όλοι αυτοί οι όψιμοι «διεθνιστές» ότι τα δηλητηριώδη εθνικιστικά τους κηρύγματα, οδήγησαν τότε ορισμένους ανεγκέφαλους, ειδικά στην περιοχή της Μακεδονίας, να προβούν σε βιαιοπραγίες κατά μελών και στελεχών του ΚΚΕ; Ξεχνούν ότι το εθνικιστικό δηλητήριο, που έχυναν τότε, όπλισε το χέρι του επίδοξου δολοφόνου, ο οποίος το 1994 επιτέθηκε με μαχαίρι κατά των τότε υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΚΚΕ Β. Εφραιμίδη, Γ. Θεωνά και Μ. Σπυριδάκη;
Ο προλεταριακός διεθνισμός, η αλληλεγγύη και η με κάθε τρόπο στήριξη του διεθνούς εργατικού κινήματος και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, ήταν και είναι ο θεμέλιος λίθος του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα στη μακρόχρονη διαδρομή του. Και τη συνεπή διεθνιστική του θέση, το ΚΚΕ την έχει πληρώσει αρκετά ακριβά... Υπήρξαν εποχές, που η διακήρυξη και μόνο των διεθνιστικών προλεταριακών αρχών, ήταν επαρκής λόγος, για να στηθούν οι κομμουνιστές μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Φαίνεται ότι αυτή τη μαύρη και σκοτεινή περίοδο οι χτεσινοί εθνικιστές κομμουνιστοφάγοι την έχουν ξεχάσει και αρέσκονται σήμερα να φορούν το προσωπείο του «διεθνιστή». Για ποιο είδος διεθνισμού κάνουν λόγο, θα δούμε στη συνέχεια.
***
Οι ομοιότητες των δύο περιόδων κυριολεκτικά τρομάζουν. Τότε, η αστική τάξη της Ελλάδας και το πολιτικό της σύστημα διαπλέκονταν με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, των Αγγλων και των Γερμανών. Σήμερα, με τους Αμερικάνους και τις Ενωμένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης. Οπως και τότε, έτσι και σήμερα, η χερσόνησος του Αίμου έχει μετατραπεί σε πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, το μαλακό υπογάστριο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Και αποτελεί υποκρισία του χειρίστου είδους, κόμματα και τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που υπηρετούν και στηρίζουν τη «νέα τάξη πραγμάτων», όλοι αυτοί που στηρίζουν το «όραμα» της «ισχυρής Ελλάδας», δηλαδή τη συμμετοχή της στο ιμπεριαλιστικό πλιάτσικο της ευρύτερης περιοχής, να κατηγορούν το ΚΚΕ για εθνικιστικές παρεκκλίσεις. Εκτος και αν το κάνουν για να συγκαλύψουν τις δικές τους ευθύνες, στη στήριξη που προσφέρουν στη νέα γεωγραφία που επιχειρούν να δημιουργήσουν οι ιμπεριαλιστές στα Βαλκάνια και στις περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
***
***
Και τα δύο αυτά ιδεολογικά ρεύματα είναι ξένα και απόμακρα με το εργατικό κίνημα και τις θεωρητικές του αναφορές. Οι κομμουνιστές ήταν και παραμένουν αδιάλλακτοι εχθροί του διεθνισμού και του εθνικισμού του κεφαλαίου. Και είναι γελοιωδέστερο των γελοίων να κατηγορούνται σήμερα όσοι αντιτίθενται στην Ευρωπαϊκή καπιταλιστική Ενωση να εγκαλούνται με την κατηγόρια του εθνικιστή. Είναι γελοίο να κατηγορούνται σαν εθνικιστές όσοι αντιτίθενται στις «μοντέρνες» αντιλήψεις περί κρατών μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, που προβάλλουν σήμερα οι ιδεολογικοί κονδυλοφόροι του κεφαλαίου, προκειμένου να δικαιολογήσουν τις όπου Γης ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αυτή τη γελοιότητα κατανοεί σήμερα ευρύτερα ο ελληνικός λαός, γι' αυτό και συσπειρώνεται γύρω από το ΚΚΕ, στην προοπτική συγκρότησης του Λαϊκού Μετώπου του.
- Εχετε χαρακτηρίσει κρίσιμη και οριακή την κατάσταση στην «Ολυμπιακή Αεροπορία». Το ίδιο και η κυβέρνηση και οι ξενόφερτοι Βρετανοί μάνατζερ. Πρόκειται για ταυτόσημη εκτίμηση ή εσείς βασίζετε σε διαφορετικά δεδομένα την εκτίμησή σας;
- Είναι σαφές ότι πρόκειται για δύο διαμετρικά αντίθετες εκτιμήσεις, οι οποίες συναντώνται μόνο φραστικά. Για την κυβέρνηση και τη διοίκηση «το κρίσιμο» οριοθετείται σε ό,τι αφορά το χρόνο και τον τρόπο ξεπουλήματος του εθνικού αερομεταφορέα. Για δε τους εργαζόμενους οριοθετείται σε ό,τι αφορά τον τρόπο και το χρόνο της αντίδρασής τους. Είναι γνωστό ότι η πολιτική της κυβέρνησης, δηλαδή της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου, είναι ο διαμελισμός και το μοίρασμα του «φιλέτου» του έργου της ΟΑ στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Επίσης, είναι γνωστό ότι ένα από τα πρώτα και κυρίαρχα στοιχεία της μετα-ΟΝΕ εποχής είναι η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι και ένας από τους δείκτες που έχει βάλει η ΕΕ στην κυβέρνηση, προκειμένου «να μετράει» αν κάνει καλά ή όχι τη δουλιά που πρέπει να κάνει. Απ' όλα αυτά προκύπτει το συμπέρασμα ότι σαφώς πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικές εκτιμήσεις. Εκείνο που μένει ως καταστάλαγμα είναι ότι αν οι εργαζόμενοι δεν αποφασίσουν να αντιδράσουν απέναντι σ' αυτή την κατάσταση, η ΟΑ σε πολύ σύντομο διάστημα δε θα υπάρχει, τουλάχιστον, με τη σημερινή της μορφή.
- Εχετε ζητήσει τη σύγκληση έκτακτου συνεδρίου της ΟΣΠΑ. Ποιο είναι το αποτέλεσμα που περιμένετε, με δεδομένο το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου σας;
- Εμείς κάναμε αυτή την ενέργεια έχοντας υπόψη μας ότι στο ΔΣ της ΟΣΠΑ την απόλυτη πλειοψηφία έχουν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ. Για μας είναι καθαρό ότι πολύ λίγα πράγματα είναι δυνατόν να πετύχουμε, έστω κι αν υποθέσουμε ότι το έκτακτο συνέδριο θα πάρει θετική απόφαση. Εκείνο που θέλουμε να πετύχουμε είναι: α) Να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο και κανένα άλλοθι στις ηγεσίες αυτών των παρατάξεων ότι δήθεν δεν τέθηκαν αυτά τα θέματα στα θεσμοθετημένα όργανα. β) Να δείξουμε στους εργαζόμενους ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απ' αυτές τις πουλημένες ηγεσίες, γιατί, είτε αρνούνται να πάρουν αποφάσεις, είτε - όταν τις παίρνουν κάτω από πίεση - φροντίζουν να τις υπονομεύουν και να τις ακυρώνουν στην πράξη. γ) Επιδίωξή μας είναι η συσπείρωση των εργαζομένων, έξω και πάνω απ' τις πολιτικές και παραταξιακές τους τοποθετήσεις, σε ένα μέτωπο μαζί με τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, που θίγονται από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, με στόχο τη σωτηρία του εθνικού αερομεταφορέα.
- Κατά την εκτίμησή σας, ποια πρέπει να είναι η αντίδραση των εργαζομένων;
- Οι εργαζόμενοι στην ΟΑ αλλά και γενικότερα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι για να βγουν απ' το αδιέξοδο, που τους έχει φέρει ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, είναι ανάγκη να συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος και συντονισμένα να σχεδιάσουν την αντίδρασή τους απέναντι στη βάρβαρη αντιλαϊκή - απάνθρωπη πολιτική, που σήμερα υλοποιεί η κυβέρνηση και υιοθετεί πλήρως η ΝΔ και με μικρές παραλλαγές ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ. Διαφορετικά, πολύ σύντομα οι εργαζόμενοι, κυρίως των ΔΕΚΟ, θα συναθροιστούν στο ποσοστό ανεργίας που υπάρχει σήμερα στον τόπο μας και είναι και το υψηλότερο στην ΕΕ. Οι εκλογές είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για μια πρώτη αντίδραση των εργαζομένων απέναντι σε αυτήν την πολιτική.