Δεν ξεφεύγουν "χιλιοστό" από τα όρια της εισοδηματικής πολιτικής της κυβέρνησης, οι αυξήσεις που θα δοθούν το 1997 και 1998 στους τραπεζοϋπάλληλους, σύμφωνα με την πρόταση των εκπροσώπων των τραπεζών που έγινε δεκτή από το Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ χτες, με τις ψήφους της ΠΑΣΚΕ και της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ (Πουλαρίκας).

Οι αυξήσεις που θα πάρουν οι τραπεζοϋπάλληλοι θα έχουν κόστος 10,5% - 11% για τους εργοδότες σύμφωνα με δικούς τους υπολογισμούς, ενώ προβλέπουν την ονομαστική, ανά κλιμάκιο, αύξηση των μισθών σε πέντε δόσεις για δυο χρόνια! Παράλληλα θα "παγώσουν" τα δραχμικά επιδόματα. Ουσιαστικά οι τραπεζοϋπάλληλοι θα πάρουν αύξηση 8% για τα δυο χρόνια. Το 1997 η αύξηση θα δοθεί σε δυο δόσεις από 3,5% η κάθε μια. Το υπόλοιπο 3,5% - 4% θα δοθεί σε τρεις δόσεις το 1998! Οι εκπρόσωποι των τραπεζών απέρριψαν και άλλα αιτήματα όπως το 35ωρο χωρίς μείωση αποδοχών.

Η ΕΣΑΚ Τραπεζών πρότεινε στο ΓΣ την απόρριψη της πρότασης των εργοδοτών και τη διεκδίκηση μονοετούς σύμβασης με αυξήσεις 15% σε μια δόση και 35ωρο χωρίς μείωση αποδοχών.

Σε ανακοίνωσή της σημειώνει ότι "η κατάληξη της συλλογικής σύμβασης ήταν προδιαγεγραμμένη από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, "Αγωνιστική Συνεργασία" (ΣΥΝ), που ψήφισαν μαζί διετή σύμβαση και ένα διεκδικητικό πλαίσιο που δεν προέβλεπε συγκεκριμένο ποσοστό αυξήσεων, για να μπορεί έτσι η κάθε συνδικαλιστική δύναμη να ισχυρίζεται "ό,τι θέλει" και να μπορούν αυτοί που τράβηξαν την ΟΤΟΕ στο δρόμο του συμβιβασμού και της συναίνεσης, να κάνουν διάφορες αλχημείες, δηλαδή αναδιανομή μέσα από το μισθολόγιο".

Η παράταξη καταγγέλλει ότι οι τραπεζοϋπάλληλοι, παρά τα όσα θα ακουστούν για αυξήσεις, θα έχουν απώλεια εισοδήματος, γιατί "μόνο ο πληθωρισμός 1997 - 1998, το ΑΕΠ της διετίας και η μείωση από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας", θα είναι πολύ πάνω από τις αυξήσεις.

Την απόρριψη της πρότασης την πρότεινε επειδή η διετής σύμβαση δεσμεύει τον κλάδο, αφαιρεί τη δυνατότητα οποιασδήποτε διεκδίκησης σε περίοδο έξαρσης της εργοδοτικής επίθεσης, αγνοεί τις ανάγκες των εργαζομένων και δεν ήταν αποτέλεσμα της δράσης και του αγώνα τους.

Σαν απαράδεκτη, ασύμφορη και αστήρικτη καταγγέλλει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας την απόφαση του ΟΑΕΔ να αγοράσει το κτίριο της εταιρίας "ΕΛΜΑ και ΚΑΠΑ ΜΙ",στο Περιστέρι, χωρίς να πάρει υπόψη του τις προϋποθέσεις που προβλέπονταν στην προκήρυξη του δημόσιου μειοδοτικού διαγωνισμού. Η επιστολή του Συνδικάτου απευθύνεται στον υπουργό Εργασίας, ο οποίος καλείται να παρέμβει "και να εμποδίσει να πραγματοποιηθεί η αγορά - σκάνδαλο που αποφάσισε η πλειοψηφία της διοίκησης του ΟΑΕΔ".

Τον Απρίλη του 1995 - σημειώνεται στην επιστολή - ο ΟΑΕΔ προκήρυξε δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό αγοράς ακινήτου για να στεγάσει τις υπηρεσίες του. Στο διαγωνισμό αποφάσισε να συμμετέχει το Συνδικάτο, για το κτίριο που κατασκεύαζε στο Περιστέρι, καταθέτοντας εγγυητική επιστολή και τα υπόλοιπα δικαιολογητικά. Μετά από 19 μήνες - συνεχίζει - αδικαιολόγητων καθυστερήσεων, το ΔΣ κατέληξε να κάνει επιλογή μεταξύ των δυο κτιρίων (συνδικάτου και εταιρίας) και αποφάσισε να αγοράσει το ακίνητο της εταιρίας "ΕΛΜΑ και ΚΑΠΑ ΜΙ".

Το Συνδικάτο επισημαίνει ότι η απόφαση πάρθηκε, ενώ είχε λήξει η θητεία του ΔΣ του ΟΑΕΔ. Επίσης στο διαγωνισμό οριζόταν ότι πρέπει να είναι νέο κτίριο και να τηρεί τις προδιαγραφές υγιεινής και ασφάλειας και το Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό. Το κτίριο του συνδικάτου είναι κατασκευής 1994 και τηρεί τους παραπάνω όρους. Αντίθετα της εταιρίας το κτίριο είναι 22 ετών, κατασκευασμένο με τον παλιό οικοδομικό κανονισμό και στους σεισμούς του '81 υπέστη ζημιές που είναι ορατές μέχρι και σήμερα.

Η τιμή του κτιρίου του Συνδικάτου είναι 125 εκατ. δρχ. και οι εργασίες για την αποπεράτωσή του εκτιμώνται στα 75 εκατ. δρχ. Αντίθετα η τιμή του κτιρίου της εταιρίας - σύμφωνα με την προφορική μειοδοσία - ανέρχεται στα 200 εκατ. δρχ, χωρίς τις πρόσθετες εργασίες που απαιτούνται. Επίσης δε λήφθηκαν υπόψη και άλλες προϋποθέσεις που έθετε ο διαγωνισμός.

ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ (ανταπόκριση). -

Το παράδειγμα της πολυεθνικής GOOD YEAR στη Θεσσαλονίκη, πριν λίγο καιρό, δεν άργησε να βρει και άλλους μιμητές ...πιο νότια. Η πολυεθνική επιχείρηση παραγωγής συσσωρευτών TUDOR,με εργοστάσιο στην περιοχή Σχηματαρίου, παρά την κερδοφορία που παρουσιάζει, αποφάσισε και ανακοίνωσε στους 130 εργαζομένους ότι στις 30 Απρίλη σταματάει η λειτουργία του παραγωγικού τμήματος και γίνεται εμπορική - εισαγωγική, προχωρώντας παράλληλα στην απόλυση του προσωπικού.

"Η είδηση έσκασε σαν βόμβα ανάμεσά μας - μας λέει ο πρόεδρος του σωματείου Κ. Μάζης - αφού ποτέ δεν είχε ακουστεί το παραμικρό, ποτέ δεν είχαμε συζητήσει κάτι τέτοιο με τη διοίκηση". Οπως μας εξηγεί, ο όμιλος εξαγοράστηκε πριν 2 χρόνια την αμερικανική ΑΧΑΙD EUROPE και προτίθεται να κλείσει ορισμένα εργοστάσια σε κάποιες χώρες, ενώ αυτά της Γαλλίας της Ισπανίας, της Ιταλίας θα προμηθεύουν τα εμπορικά - εισαγωγικά των άλλων χωρών, ανάμεσά τους και η χώρα μας.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η εταιρία καλύπτει το 27% της ελληνικής αγοράς και είναι ο βασικός προμηθευτής του Ελληνικού Στρατού, του ΟΣΕ, του ΟΤΕ και της ΔΕΗ, ενώ έχει και σημαντικές εξαγωγές.

Να σημειωθεί ότι πολλοί από τους υπό απόλυση εργαζόμενους ήθελαν μόνο 3-5 χρόνια για να βγουν - σακατεμένοι από τη μολυβδίαση - στη σύνταξη. Ενας από αυτούς ο 57χρονος Α. Κουτσουρής,πατέρας δυο παιδιών που σπουδάζουν, που εργάζεται 31 χρόνια, αλλά - όπως λέει - "δε βλέπω να βγαίνω στη σύνταξη". Δίπλα του στην καντίνα του εργοστασίου ο Σάββας Μπαρσάκης είχε 17 χρόνια δουλιάς στην Π - Π, ώσπου κάποια "ωραία πρωία" τού ανακοίνωσαν ότι "το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον επιχειρηματία" και τον πέταξαν στο δρόμο μαζί με άλλους 300 συναδέλφους του. Αναγκάστηκε να εφαρμόσει το 1993 αυτό που ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης ονόμασε "διευκόλυνση της κινητικότητας της απασχόλησης" και νάτος τώρα, 4 χρόνια μετά, πάλι άνεργος παραμονή Πρωτομαγιάς.

Στην ίδια θέση θα βρει κανείς και άλλους εργαζόμενους στου πρώην Σκαλιστήρη, στου Παπαστρατή και άλλων εργοστασίων που έκλεισαν και που τώρα ξαναπαίρνουν τον Γολγοθά της ανεργίας...

Γ. Π.

Η σκόνη να σου "κόβει" την αναπνοή. Το κρύο να "μπάζει" από τα σπασμένα παράθυρα. Η βροχή να πέφτει σαν καταρράκτης από τις σάπιες λαμαρίνες. Αυτά τα στοιχεία συνθέτουν το εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο δουλεύουν οι 45 εργαζόμενοι στη χαλυβουργική επιχείρηση "ΧΑΛΥΒΩΝ ΑΕ",στον Ασπρόπυργο. Από μακριά βλέποντας το εργοστάσιο, που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, σου δίνει την εικόνα του "βομβαρδισμένου". Το εργοστάσιο βρίσκεται δίπλα σε ένα χείμαρο και - σύμφωνα με καταγγελίες - το χειμώνα, όταν βρέχει πολύ, οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι όχι μόνο με το νερό που πέφτει από τη στέγη, αλλά και με το χείμαρο που πλημμυρίζει το χώρο του μηχανοστασίου. Τα μηχανήματα, όπως π. χ. οι γερανογέφυρες, είναι τόσο παλιά που ούτε συντήρηση δεν παίρνουν.

Το κυριότερο όμως πρόβλημα είναι αυτή η σκόνη και τα ρινίσματα του σιδήρου, που αιωρούνται επί μονίμου βάσεως στην ατμόσφαιρα και σακατεύουν τα πνευμόνια. Οπως καταγγέλλεται, πριν μερικά χρόνια είχε γίνει έλεγχος από τους υπαλλήλους του αρμόδιου ΚΕΠΕΚ για τη σκόνη, ωστόσο δεν έγινε τίποτα και οι εργαζόμενοι φαίνεται να είναι ξεχασμένοι στη μοίρα τους. Η μόνη αλλαγή ήταν το γάλα που άρχισε να τους δίνεται πριν ένα χρόνο περίπου.

Το εργοστάσιο παράγει χυτά βαρέων μηχανημάτων, κυρίως για τη ΔΕΗ και την ΤΙΤΑΝ και αν και υπάρχει πολλή δουλιά, τους τελευταίους μήνες παρατηρούνται συνεχείς καθυστερήσεις στην εξόφληση των μισθών.

ΧΑΛΚΙΔΑ (του ανταποκριτή μας).-

Τα μεγάλα αντεργατικά μέσα άρχισε να βάζει σε εφαρμογή η διοίκηση της "Μηχανικής" και ο μεγαλοκατασκευαστής Πρ. Εμφιετζόγλου. Τώρα απειλεί με "λοκ άουτ", προκειμένου να κάμψει τη δυναμική του δίμηνου αγώνα των εργαζομένων στα "Ελληνικά Σωληνουργεία" (πρώην Τσαούσογλου) και να επιβάλει με τη γνωστή τακτική του "διαίρει και βασίλευε" τα σχέδιά του, που οδηγούν στη συρρίκνωση του προσωπικού κατά 45 άτομα.

Ετσι αφού με την ανοχή της Εθνικής Τράπεζας έγινε "κύριος" μιας από τις καλύτερες επιχειρήσεις μετάλλου των Βαλκανίων, με σημαντική πελατεία στην εσωτερική και εξωτερική αγορά, μέσα σε δύο περίπου χρόνια, την έφτασε στο κατώτερο σημείο λειτουργίας, με τους 140 εργαζόμενους σε συνεχή ανασφάλεια και εκποιώντας (πάντα με την ανοχή της ΕΤΕ) περιουσιακά στοιχεία, πριν καν εξοφλήσει το τίμημα.

Μάλιστα, σε επιστολή που έστειλε προς τους εργαζόμενους και τη νομαρχία, η διοίκηση της εταιρίας προσπαθεί να ανατρέψει την πραγματικότητα, επιρρίπτοντας την ευθύνη στους εργαζόμενους, που ακολουθούν τις αποφάσεις του σωματείου και στη διοίκησή του "για ζημιογόνες απεργιακές διαδικασίες". Αφού προχωρεί σε εκτιμήσεις - συμβουλές του τύπου "οι απεργιακές εκδηλώσεις δεν έχουν σαν κίνητρο την προστασία των καλώς εννοούμενων συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά την άκαιρη και ανεδαφική επίδειξη συνδικαλιστικής δραστηριότητας..., με αποτέλεσμα την απειλούμενη οικονομική κατάρρευση της επιχείρησης", φτάνει στο διά ταύτα της απειλής κήρυξης "λοκ άουτ".