Τη βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση Σημίτη θέλει να "ξαναγράψει" βίαια έναν νέο εργασιακό χάρτη στη θέση αυτού που "γράφτηκε" στη διάρκεια ενός και πάνω αιώνα ασίγαστης ταξικής πάλης, σπρώχνοντας τον τροχό της ιστορίας προς τα πίσω, δίνουν οι 11 από τις 19 θεματικές ενότητες του κειμένου. Δηλαδή, αυτές που βάζουν στην "Προκρούστεια κλίνη" όλες τις μέχρι τώρα εργασιακές κατακτήσεις των εργαζομένων. Η περιγραφή γίνεται πάντα σε... τίτλους, ωστόσο δεν είναι μόνο γνωστοί, αλλά και επίσημα διακηρυγμένοι από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, οι πραγματικοί στόχοι. Εχουμε, λοιπόν και λέμε:

• 9η ΕΝΟΤΗΤΑ: Στόχοι των συλλογικών συμβάσεων εργασίας

- "Διεύρυνση της δυναμικής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας".

- "Νέες Συλλογικές Συμβάσεις από τα Εργατικά Κέντρα και τους Τοπικούς Εργοδοτικούς Φορείς".

Το γεγονός ότι με τον ν.1876/90 περί "Συλλογικών Συμβάσεων", που ψηφίστηκε από την Οικουμενική Κυβέρνηση, διευρύνεται σε όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά θέματα η δυνατότητα υπογραφής συλλογικών συμβάσεων, δημιουργεί τουλάχιστον ερωτηματικά η συγκεκριμένη διατύπωση. Ακριβέστερα, παραπέμπει στους στόχους του ΣΕΒ για την αλλαγή του χαρακτήρα των συλλογικών συμβάσεων και την προώθηση της απορύθμισης και δι' αυτής της οδού. Τα ίδια ερωτηματικά προκαλούνται και από το δεύτερο σκέλος αυτής της ενότητας, αφού από τον ίδιο νόμο προβλέπεται η δυνατότητα υπογραφής συμβάσεων και από τα Εργατικά Κέντρα για "τοπικές συμβάσεις που αφορούν εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος και συναφών ειδικοτήτων στο τοπικό πεδίο που ισχύουν".

• 10η ΕΝΟΤΗΤΑ: Αμοιβή εργασίας

Εδώ έχουμε να κάνουμε κυριολεκτικά με "γύψο" στις Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αφού ρητά ορίζεται ότι:

- "ΕΓΣΣΕ στην αρχή: προβλεπόμενος πληθωρισμός + Εθνική Παραγωγικότητα".

• 11η ΕΝΟΤΗΤΑ: Χρόνος εργασίας

Εδώ το κείμενο κρύβει τα λιγότερα λόγια, σε σχέση με την επιδίωξη της κατάργησης του κανονικού ωραρίου και την εξασφάλιση της πλήρους "ευελιξίας". Αναφέρει:

- "Ρύθμιση και οργάνωση του συνολικού χρόνου εργασίας".

- "Κατάργηση της υπερεργασίας, μείωση των υπερωριών" (στο σημείο αυτό, δείχνουν και τον... καημό τους για την ανεργία. Μ' άλλα λόγια, ενώ αυτά τα δυο μέτρα θα μπορούσαν να αποδώσουν κάποιες θέσεις εργασίας σε συνθήκες κανονικού ωραρίου, τώρα απλά θα απαλλάξουν τους εργοδότες από ένα επιπλέον κόστος, αφού η δουλιά θα βγαίνει με τη... διευθέτηση του χρόνου των ήδη απασχολουμένων).

- "Αντιμετώπιση δυσχερειών που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις σε περιόδους χαμηλής ζήτησης και σε περιόδους κρίσης".

• 12η ΕΝΟΤΗΤΑ: Μερική απασχόληση

Ο διακαής πόθος, για την επέκταση της κατάρας της μερικής απασχόλησης, περιγράφεται ως εξής:

- "Ο ρόλος της μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Καθορισμός των όρων επέκτασης σε τμήματα του δημόσιου τομέα, σε θέσεις εργασίας που δεν αφορούν τον κύριο εργασιακό κορμό"...

• 13η ΕΝΟΤΗΤΑ: Μέτρα προστασίας και αυξήσεις της απασχόλησης ευπαθών κοινωνικών ομάδων

Ετσι βαφτίζεται η απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές (μη μισθολογικό κόστος) και η επιδότησή τους σχεδόν με ολόκληρο το μισθολογικό κόστος για την απασχόληση νέων, γυναικών και μακροχρόνια ανέργων! Αναφέρεται συγκεκριμένα:

- "Μείωση μη μισθολογικού κόστους στους νεοπροσλαμβανόμενους και τρόπος κάλυψης των δαπανών του ΙΚΑ".

- "Ειδικές ρυθμίσεις που θα ισχύουν για ορισμένο χρόνο και για ορισμένες ομάδες ανέργων (μακροχρόνια άνεργοι, νέοι, γυναίκες), ώστε να επανεντάσσονται στην εργασία".

- "Ενεργοποίηση - κινητοποίηση αποκεντρωμένων κοινωνικών φορέων και τοπικών αρχών και την αντιμετώπιση οξυμένων φαινομένων ανεργίας".

• 14η ΕΝΟΤΗΤΑ: Μέτρα κοινωνικής προστασίας εργαζόμενων στις άτυπες μορφές

Εδώ ακόμα και η υποτιθέμενη "προστασία" παραπέμπεται στο... διάλογο για την κοινωνική ασφάλιση. Εδώ οι... τίτλοι έχουν ως εξής:

- "Καταγραφή όλων των νέων μορφών απασχόλησης".

- "Οικοδόμηση των νέων κανόνων κοινωνικής προστασίας για όλους τους "τύπους" εργασίας".

- "Σύνδεση των νέων μορφών εργασίας με τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης. Το θέμα αυτό είναι από τα βασικά του διαλόγου για την κοινωνική ασφάλιση".

• 15η ΕΝΟΤΗΤΑ: Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, αφού τα σύμφωνα αφαίρεσης κάθε εργατικού δικαιώματος στις περιοχές υψηλής ανεργίας, αναφέρονται ως:

- "Ενίσχυση της τοπικής ανάπτυξης" και ως

- "Δημιουργία μηχανισμών διατήρησης και δημιουργίας θέσεων εργασίας".

• 16η ΕΝΟΤΗΤΑ: Οροι απασχόλησης συνταξιούχων και τίποτα άλλο...
• 17η ΕΝΟΤΗΤΑ: Υλοποίηση του ν.2434/96. Πρόκειται για απλή αναφορά σε ζητήματα του ψευδεπίγραφου νόμου για την ανεργία
• 18 ΕΝΟΤΗΤΑ: Αλλοδαποί εργαζόμενοι

Μετά τα κρυπτορατσιστικά δείγματα γραφής του πρόσφατου πρώτου ΠΔ για τους αλλοδαπούς, το κείμενο κάνει λόγο για:

- "Περιορισμό της εκμετάλλευσης των αλλοδαπών".

- "Καταγραφή, χορήγηση προσωρινής κάρτας παραμονής και εργασίας. Νομιμοποίηση εργασίας".

• 19η ΕΝΟΤΗΤΑ: Πολιτική απασχόλησης στην ΕΕ

Εδώ διατυπώνεται ο σαφής στόχος για:

- "Καθιέρωση προτύπων εργασίας σε αντιστοιχία με την παγκόσμια συμφωνία διεθνούς εμπορίου"!

Μοναδική πυξίδα για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και πρώτος πρώτος στόχος του "κοινωνικού διαλόγου" δε θα μπορούσε για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να ήταν άλλος από την "εξασφάλιση της έγκαιρης ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ". Σ' αυτήν, εν πολλοίς, υποτάσσονται και όλοι οι άλλοι στόχοι, όπως αυτοί παρουσιάζονται στις "θεματικές ενότητες" του "διαλόγου". Η εξασφάλιση φτηνότερου χρήματος για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, οι ιδιωτικοποιήσεις και η παραπέρα "απελευθέρωση" των ΔΕΚΟ από το δημόσιο χαρακτήρα τους, φαίνεται να είναι τα κύρια σημεία αυτών των ενοτήτων και τα οποία συνδέονται με τη "μεταβατική περίοδο" προς το "νέο σύστημα παραγωγής", όπως λέει η κυβέρνηση.

Η πρώτη θεματική ενότητα φέρει τον τίτλο "διασφάλιση αυξήσεων στα πραγματικά εισοδήματα σε συνθήκες χαμηλού πληθωρισμού", ωστόσο οι κυβερνητικοί στόχοι - όπως ακριβώς περιέχονται στο κείμενο - τίποτα κοινό δεν έχουν με την όποια προστασία των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων, αφού - όπως με έμφαση σημειώνεται - η "εξασφάλιση αυξήσεων" θα γίνεται... "στα όρια αντοχής της οικονομίας". Στα όρια δηλαδή που η εκάστοτε κυβέρνηση τα φέρνει στα μέτρα εκείνα που της είναι απαραίτητα για να διαιωνίζει την πολιτική λιτότητας και να διευρύνει τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου. Στόχος στην ίδια ενότητα αναφέρεται και ο "έλεγχος υπέρμετρων αυξήσεων στα ποσοστά κέρδους"! Πρόκειται στην πραγματικότητα γιααπροκάλυπτο εμπαιγμό, μια και οι πάντες γνωρίζουν πως ήδη με νόμους έχει καθιερωθεί η πλήρης ασυδοσία των μεγαλοβιομηχάνων να ορίζουν τιμές της αρεσκείας τους σε όλα τα καταναλωτικά είδη, ενώ κάθε φορά που υπάρχει εμφανής κερδοσκοπία γύρω από κάποια εμπορεύματα, η κυβέρνηση συστήνει στους καταναλωτές... αυτοπροστασία.

Δεύτερη ενότητα είναι οι "Δημόσιες επενδύσεις",με κύριους στόχους την "αξιοποίηση πόρων του ΚΠΣ", τη λεγόμενη "τοπική ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης" και τις "συνοδευτικές υποδομές, που θα στηρίξουν τη λειτουργία των μεγάλων έργων". Η αξιοποίηση των ΚΠΣ, με τον τρόπο που γίνεται μέχρι σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο από την ποικιλόμορφη ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών, που δηλώνουν πως θέλουν να κάνουν επενδύσεις. Σε ό,τι αφορά τις λεγόμενες "συνοδευτικές υποδομές", αν και η διατύπωση είναι γενικόλογη, μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι εννοείται ένα ακόμα δίκτυο εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, όπως κατά τεκμήριο γίνεται με τα "μεγάλα έργα".

Η τρίτη ενότητα "ιδιωτικές επενδύσεις",σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς κυβερνητικές τοποθετήσεις, είναι αρκετά σαφής. Σκοπεύει στη θέσπιση νέων νόμων για τα κίνητρα, την ενίσχυση των επιχειρήσεων για να "προσαρμοστούν στον ανταγωνισμό", και την ενίσχυση των επιχειρηματιών για "ισχυρή οικονομική παρουσία" στα Βαλκάνια. Ως στόχος της ενότητας επίσης παρουσιάζεται η "ενίσχυση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων", μια διατύπωση που σε καμιά περίπτωση δεν αφορά τους εκατοντάδες χιλιάδες ΕΒΕ της χώρας.

Η τέταρτη ενότητα τιτλοφορείται "επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό" και εκτός από την καθιέρωση "κάρτας απασχόλησης" για τους εργαζόμενους, αφορά τα διάφορα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης.

Η πέμπτη ενότητα - ο "χρηματοπιστωτικός τομέας" - έχει στόχους σαφείς. Τράπεζες στην υπηρεσία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Χρήμα με χαμηλά επιτόκια, γρήγορη εξυπηρέτηση, δημιουργία αποτελεσματικών μονάδων. Μαζί μ' όλα αυτά ξεπούλημα κρατικών τραπεζών.

Σαφέστατοι είναι και οι στόχοι της έκτης ενότητας, για τις "προβληματικές επιχειρήσεις". Εκποίηση όλων των επιχειρήσεων που βρίσκονται στο φορέα των προβληματικών, προγράμματα - ψίχουλα για τους εργαζόμενους που θα πεταχτούν στο δρόμο, πλήρες ξεπούλημα των οικοπέδων με το πρόσχημα της "αξιοποίησης γηπεδικών εκτάσεων".

Η έβδομη ενότητα με τον τίτλο "βιομηχανική πολιτική" έχει... στόχους τη "βελτίωση της ανταγωνιστικότητας", τις "οριζόντιες δράσεις" και τις "προγραμματικές συμφωνίες". Σε όσους δε "λένε πολλά" οι διατυπώσεις αυτές, ας περιμένουν πληρέστερες πληροφορίες από τις δηλώσεις που θα κάνουν οι βιομήχανοι τις επόμενες μέρες και οι οποίες τελικά θα αποτελέσουν και... κυβερνητικό στόχο.

Η "αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα" είναι η όγδοη ενότητα. Σ' αυτή κλίνονται σε όλες τις πτώσεις ο "εκσυγχρονισμός", η "διαφάνεια", η "προσαρμογή" κτλ. Κύριος στόχος η υποτιθέμενη "αναδιάρθρωση και προσαρμογή των ΔΕΚΟ για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικής τους παρουσίας σ' ένα διαφορετικό περιβάλλον". Πρόκειται για το περιβάλλον της πλήρους απελευθέρωσης, της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ και της πολιτικής των ανοιχτών θυρών απέναντι στην εισβολή πολυεθνικών. Γεύση από την πολιτική αυτή δίνει καθημερινά η κυβέρνηση, με την είσοδο των μετοχών του ΟΤΕ στο Χρηματιστήριο, με την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με την έμμεση ενίσχυση πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στο χώρο των υπηρεσιών κτλ.

Την αρχή του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτη, ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί ως προπέτασμα καπνού για την κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, έκανε χτες η κυβέρνηση αποστέλλοντας το κείμενο των "19 αξόνων" στους κοινωνικούς φορείς.

Παρόλο που η κυβέρνηση δεν έδωσε στη δημοσιότητα τις αναλυτικές θέσεις της - η κατεύθυνση και τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από σαφή - για τα "υπό συζήτηση" θέματα είναι ολοφάνεροι οι στόχοι της όσο και τα μέσα με τα οποία θα επιτευχθούν, κυρίως στον τομέα της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων.

Από το κείμενο προκύπτει αβίαστα ότι στο στόχαστρο της αντιλαϊκής λαίλαπας βρίσκονται οι συλλογικές συμβάσεις, ο βασικός μισθός, το 8ωρο, οι άδειες, η επέκταση της μερικής απασχόλησης και στο δημόσιο τομέα κοκ. Για όλα αυτά ζητά την... κοινωνική συναίνεση και συμφωνία μέσω του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτη!

Οπως αναφέρεται στο κείμενο, η κυβέρνηση επιδιώκει, μέσω του "κοινωνικού διαλόγου", τη σύναψη μιας "συνθήκης εμπιστοσύνης",η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μονομερής συνθηκολόγηση των εργαζομένων στην αντιλαϊκή λαίλαπα και στην εκχώρηση των δικαιωμάτων και κατακτήσεών τους στο μεγάλο κεφάλαιο και στις πολυεθνικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους "άξονες" της κυβέρνησης δεν προβλέπεται κανένα φιλολαϊκό μέτρο!

Αν και υποκριτικά στο εισαγωγικό κείμενο αναφέρεται πως η κυβέρνηση δε δημοσιοποιεί τις θέσεις της γιατί τάχα "σέβεται την αυτονομία των φορέων", ωστόσο οι άξονες που θέτει έχουν σαφή προσανατολισμό (π. χ. Αλλαγή της συλλογικής σύμβασης, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, ρύθμιση του συνολικού χρόνου εργασίας, "βοήθεια" στις επιχειρήσεις "σε περιόδους χαμηλής ζήτησης και κρίσης" (! ), μερική απασχόληση, μείωση του "μη μισθολογικού κόστους" στους νεοπροσλαμβανόμενους, λιτότητα στον αιώνα τον άπαντα στο όνομα της ΟΝΕ κ. ο. κ. ). Ταυτόχρονα, είναι φανερό ότι αποφεύγει την αναλυτική "έκθεση" των θέσεών της ακριβώς γιατί στοχεύει να "διευκολύνει" τις ηγετικές πλειοψηφίες των συνδικάτων να συμμετάσχουν στον "κοινωνικό διάλογο".

Το εισαγωγικό μέρος του κυβερνητικού πλαισίου για την "ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και απασχόληση" διαπερνάται από το πνεύμα των δηλώσεων του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, ο οποίος είχε τονίσει τις προάλλες ότι "τα κεκτημένα δεν μπορούν να διαφυλαχθούν σε συνθήκες που αλλάζουν".Ο "κοινωνικός διάλογος", σύμφωνα με την κυβέρνηση, δεν είναι παρά "το μέσο για να πετύχουμε την ταχύτερη δυνατή προσαρμογή της οικονομίας στα προβλήματα που θέτει η διεθνής εξέλιξη" όπως είχε υπογραμμίσει ο Κ. Σημίτης.

Τα επιχειρήματα που επικαλείται η κυβέρνηση είναι τα χιλιοειπωμένα (διεθνοποίηση, πρόοδος της τεχνολογίας, έλλειψη ανταγωνιστικότητας σε σχέση με... τις "χώρες φθηνού εργατικού κόστους"), ενώ έμμεσα επιτίθεται στο ΚΚΕ και στις δυνάμεις που αντιστέκονται κάνοντας λόγο για "άρνηση της πραγματικότητας και εμμονή σε παρωχημένα μοντέλα", λύση που οδηγεί σε "μόνιμη περιθωριοποίηση".

Η όλη επιχείρηση του "κοινωνικού διαλόγου", που ονομάζεται "νέος κοινωνικός χάρτης ισορροπίας", φέρει τις υπογραφές των υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εργασίας, Γ. Παπαντωνίου και Μ. Παπαϊωάννου, γεγονός που εγγυάται το γνήσιον της αντιλαϊκής κατεύθυνσής της.

Π. Κ.

Η θεματολογία του "κοινωνικού διαλόγου" έχει σαν αποδέκτες: Τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, την ΟΚΕ, τις αγροτικές ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ. Τις οργανώσεις Κεντρική Ενωση Δήμων Κοινοτήτων Ελλάδας και Ενωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας. Την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Τις εργοδοτικές οργανώσεις ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ. Την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων, την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, τα: Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας, Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας και το Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων.