Μοναδική πυξίδα για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και πρώτος πρώτος στόχος του "κοινωνικού διαλόγου" δε θα μπορούσε για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να ήταν άλλος από την "εξασφάλιση της έγκαιρης ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ". Σ' αυτήν, εν πολλοίς, υποτάσσονται και όλοι οι άλλοι στόχοι, όπως αυτοί παρουσιάζονται στις "θεματικές ενότητες" του "διαλόγου". Η εξασφάλιση φτηνότερου χρήματος για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, οι ιδιωτικοποιήσεις και η παραπέρα "απελευθέρωση" των ΔΕΚΟ από το δημόσιο χαρακτήρα τους, φαίνεται να είναι τα κύρια σημεία αυτών των ενοτήτων και τα οποία συνδέονται με τη "μεταβατική περίοδο" προς το "νέο σύστημα παραγωγής", όπως λέει η κυβέρνηση.

Η πρώτη θεματική ενότητα φέρει τον τίτλο "διασφάλιση αυξήσεων στα πραγματικά εισοδήματα σε συνθήκες χαμηλού πληθωρισμού", ωστόσο οι κυβερνητικοί στόχοι - όπως ακριβώς περιέχονται στο κείμενο - τίποτα κοινό δεν έχουν με την όποια προστασία των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων, αφού - όπως με έμφαση σημειώνεται - η "εξασφάλιση αυξήσεων" θα γίνεται... "στα όρια αντοχής της οικονομίας". Στα όρια δηλαδή που η εκάστοτε κυβέρνηση τα φέρνει στα μέτρα εκείνα που της είναι απαραίτητα για να διαιωνίζει την πολιτική λιτότητας και να διευρύνει τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου. Στόχος στην ίδια ενότητα αναφέρεται και ο "έλεγχος υπέρμετρων αυξήσεων στα ποσοστά κέρδους"! Πρόκειται στην πραγματικότητα γιααπροκάλυπτο εμπαιγμό, μια και οι πάντες γνωρίζουν πως ήδη με νόμους έχει καθιερωθεί η πλήρης ασυδοσία των μεγαλοβιομηχάνων να ορίζουν τιμές της αρεσκείας τους σε όλα τα καταναλωτικά είδη, ενώ κάθε φορά που υπάρχει εμφανής κερδοσκοπία γύρω από κάποια εμπορεύματα, η κυβέρνηση συστήνει στους καταναλωτές... αυτοπροστασία.

Δεύτερη ενότητα είναι οι "Δημόσιες επενδύσεις",με κύριους στόχους την "αξιοποίηση πόρων του ΚΠΣ", τη λεγόμενη "τοπική ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης" και τις "συνοδευτικές υποδομές, που θα στηρίξουν τη λειτουργία των μεγάλων έργων". Η αξιοποίηση των ΚΠΣ, με τον τρόπο που γίνεται μέχρι σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο από την ποικιλόμορφη ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών, που δηλώνουν πως θέλουν να κάνουν επενδύσεις. Σε ό,τι αφορά τις λεγόμενες "συνοδευτικές υποδομές", αν και η διατύπωση είναι γενικόλογη, μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι εννοείται ένα ακόμα δίκτυο εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, όπως κατά τεκμήριο γίνεται με τα "μεγάλα έργα".

Η τρίτη ενότητα "ιδιωτικές επενδύσεις",σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς κυβερνητικές τοποθετήσεις, είναι αρκετά σαφής. Σκοπεύει στη θέσπιση νέων νόμων για τα κίνητρα, την ενίσχυση των επιχειρήσεων για να "προσαρμοστούν στον ανταγωνισμό", και την ενίσχυση των επιχειρηματιών για "ισχυρή οικονομική παρουσία" στα Βαλκάνια. Ως στόχος της ενότητας επίσης παρουσιάζεται η "ενίσχυση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων", μια διατύπωση που σε καμιά περίπτωση δεν αφορά τους εκατοντάδες χιλιάδες ΕΒΕ της χώρας.

Η τέταρτη ενότητα τιτλοφορείται "επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό" και εκτός από την καθιέρωση "κάρτας απασχόλησης" για τους εργαζόμενους, αφορά τα διάφορα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης.

Η πέμπτη ενότητα - ο "χρηματοπιστωτικός τομέας" - έχει στόχους σαφείς. Τράπεζες στην υπηρεσία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Χρήμα με χαμηλά επιτόκια, γρήγορη εξυπηρέτηση, δημιουργία αποτελεσματικών μονάδων. Μαζί μ' όλα αυτά ξεπούλημα κρατικών τραπεζών.

Σαφέστατοι είναι και οι στόχοι της έκτης ενότητας, για τις "προβληματικές επιχειρήσεις". Εκποίηση όλων των επιχειρήσεων που βρίσκονται στο φορέα των προβληματικών, προγράμματα - ψίχουλα για τους εργαζόμενους που θα πεταχτούν στο δρόμο, πλήρες ξεπούλημα των οικοπέδων με το πρόσχημα της "αξιοποίησης γηπεδικών εκτάσεων".

Η έβδομη ενότητα με τον τίτλο "βιομηχανική πολιτική" έχει... στόχους τη "βελτίωση της ανταγωνιστικότητας", τις "οριζόντιες δράσεις" και τις "προγραμματικές συμφωνίες". Σε όσους δε "λένε πολλά" οι διατυπώσεις αυτές, ας περιμένουν πληρέστερες πληροφορίες από τις δηλώσεις που θα κάνουν οι βιομήχανοι τις επόμενες μέρες και οι οποίες τελικά θα αποτελέσουν και... κυβερνητικό στόχο.

Η "αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα" είναι η όγδοη ενότητα. Σ' αυτή κλίνονται σε όλες τις πτώσεις ο "εκσυγχρονισμός", η "διαφάνεια", η "προσαρμογή" κτλ. Κύριος στόχος η υποτιθέμενη "αναδιάρθρωση και προσαρμογή των ΔΕΚΟ για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικής τους παρουσίας σ' ένα διαφορετικό περιβάλλον". Πρόκειται για το περιβάλλον της πλήρους απελευθέρωσης, της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ και της πολιτικής των ανοιχτών θυρών απέναντι στην εισβολή πολυεθνικών. Γεύση από την πολιτική αυτή δίνει καθημερινά η κυβέρνηση, με την είσοδο των μετοχών του ΟΤΕ στο Χρηματιστήριο, με την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με την έμμεση ενίσχυση πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στο χώρο των υπηρεσιών κτλ.