Η απόφαση αυτή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της οικοδόμησης της ενιαίας δράσης της εργατικής τάξης. Είναι μια πρωτοβουλία, που σηματοδοτεί πιο έντονα την ανάγκη να ενισχυθεί αποφασιστικά ο ταξικός πόλος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, σε βάρος των παρατάξεων της ταξικής συνεργασίας. Δείχνει, δηλαδή, το πού βρίσκεται η απαντοχή για όλους τους εργαζόμενους, για τους απογοητευμένους από τη γραμμή της υποταγής στο κεφάλαιο, που ακολουθούν οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

***

Εκείνοι, που, χρόνια τώρα, κάνουν ό,τι μπορούν για να απομαζικοποιήσουν τα εργατικά συνδικάτα, κρατώντας τους εργαζόμενους στο περιθώριο ή σε μια - το πολύ - πολύ - τυπική συμμετοχή. Εκείνοι, που κάθε προσπάθεια για ουσιαστικό αγώνα τη χαρακτηρίζουν ξεπερασμένη και επικίνδυνη για το μέλλον του τόπου. Εκείνοι, που χρησιμοποιούν χίλια μέσα, για να διασπάσουν τους εργαζόμενους. Εκείνοι, που πίνουν στην υγεία της "κοινωνικής συναίνεσης" και του"κοινωνικού διαλόγου", "θυμήθηκαν" τώρα την ενότητα της εργατικής τάξης!

Το ίδιο και ο πρόεδρος του ΣΥΝ! Μιλώντας ο Ν. Κωνσταντόπουλος στα συνδικαλιστικά στελέχη του κόμματός του, χαρακτήρισε την απόφαση για χωριστή συγκέντρωση, ενέργεια, που "πλήττει καίρια το εργατικό κίνημα και αποτελεί θείο δώρο στην κυβερνητική προπαγάνδα"! Αδιαφορώντας, όπως φαίνεται, για το γεγονός ότι, με τέτοια λόγια, μόνο ειρωνικά γέλια προκαλούν, τόσο ο ίδιος, όσο και οι συνδικαλιστές του στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, που ισχυρίστηκαν το εξής αμίμητο: Οτι ο χωριστός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς δε διευκολύνει την όξυνση των αντιθέσεων μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά συσπειρώνει το κυβερνητικό κόμμα...

Αν κάποιος θελήσει να δει τα πραγματικά γεγονότα τελείως αμερόληπτα, είναι βέβαιο ότι θα επισημάνει τα παρακάτω:

1. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τυπικά, είναι ενωμένο. Η ενότητα που φαίνεται να υπάρχει είναι επίπλαστη. Στα όργανά του - και πρώτα απ' όλα στα ανώτατα - είναι διακριτές δύο βασικές γραμμές: Η γραμμή της στήριξης των κυβερνητικών επιλογών και η γραμμή που τις αντιπαλεύει. Εκείνη, που θεωρεί μονόδρομο για τους εργαζόμενους την πορεία στην ΕΕ των πολυεθνικών και η άλλη, που αντιτίθεται διαμετρικά με αυτήν την αντίληψη.

• Υπήρξαν μεγαλειώδεις αγώνες στο τελευταίο εξάμηνο και οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, ουσιαστικά, τους υπονόμευσαν.
• Είναι γνωστό στις πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ότι εδώ και χρόνια προετοιμάζεται η κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος. Δεν έκαναν, ωστόσο, το παραμικρό, για να προετοιμάσουν την αντίσταση των εργαζομένων. Και σήμερα, ενώ είναι ολοφάνεροι οι στόχοι της κυβέρνησης για το γκρέμισμα του ασφαλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων, η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ζητάει από την κυβέρνηση να πει - στο ...διάλογο - συγκεκριμένα τι επιδιώκει!!.
• Εργοστάσια κλείνουν, ΔΕΚΟ ιδιωτικοποιούνται, οι άνεργοι αυξάνονται και οι πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν! Κάπου - κάπου, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ή ρίχνουν καμιά τουφεκιά για την τιμή των όπλων. Πρόκειται, επομένως, για πλειοψηφίες που την ενότητα των εργαζομένων την καταλαβαίνουν ως ενότητα υποταγής στο ΣΕΒ και στην ΕΕ. Στη βάση αυτή, θέλουν να γίνει και ο γιορτασμός της εργατικής Πρωτομαγιάς. Γι' αυτό και απέρριψαν τις ενωτικές, ταξικές προτάσεις της ΕΣΑΚ και της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας", που στοχεύουν σε ένα γιορτασμό αντάξιο της εργατικής τάξης και όχι αντάξιο της πλουτοκρατίας. Απέρριψαν προτάσεις, που δεν αποτελούσαν το σύνολο των θέσεων της ΕΣΑΚ, αλλά ορισμένα βασικά ζητήματα.

Η ενότητα της εργατικής τάξης θα οικοδομηθεί, όχι μόνο στη βάση της πάλης ενάντια στα μονοπώλια και στους πολιτικούς εκπροσώπους τους, αλλά και στη βάση της πάλης κατά των σύγχρονων εργατοπατέρων, ενάντια στο συμβιβασμό, στο ατομικό βόλεμα και στην ενσωμάτωση.

2. Είναι πρόκληση να ισχυρίζεται ο Ν. Κωνσταντόπουλος - και οι άλλοι της ηγεσίας του ΣΥΝ - ότι η συγκέντρωση στο Σύνταγμα βοηθάει την κυβέρνηση. Την κυβέρνηση τη βοηθούν οι ερωτοτροπίες μαζί της, μέσω του διαλόγου για την Κεντροαριστερά. Τη βοηθά η στήριξη των αντιλαϊκών επιλογών, η υπερψήφιση του Μάαστριχτ και της "Λευκής Βίβλου". Δηλαδή, όσα κάνει ο ΣΥΝ, και γενικά και στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι ουρά του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και τρέχουν στην Πρωτομαγιά της υπόκλισης στην ΕΕ, προσφέροντας το δικό τους δεκανίκι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στην πολιτική της.

***

Την Πρωτομαγιά θα είμαστε όλοι εκεί. Στην Πλατεία Συντάγματος.

Δήμος ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ

Δεκάδες εργατικά σωματεία της Αθήνας και ομοσπονδίες αποφάσισαν τη διοργάνωση, στην πλατεία Συντάγματος, ταξικού γιορτασμού της Πρωτομαγιάς. Γιορτασμού τέτοιου, που να ταιριάζει στα αναρίθμητα θύματα του αγώνα της εργατικής τάξης κατά του κεφαλαίου. Γιορτασμού, που να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων και να συμβάλλει στην απόκρουση της επίθεσης, που αυτοί δέχονται από τα μονοπώλια, την κυβέρνηση και την ΕΕ

- Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, περιοδεύοντας την προηγούμενη Πέμπτη στο ιστορικό τρίγωνο της Αθήνας, είπε, σε μια αποστροφή του λόγου του, πως η οδός Ερμού θα γίνει ο ακριβότερος δρόμος της Ευρώπης. Τι σηματοδοτεί αυτή η δήλωση;

- Η ανάπλαση που έχει προωθηθεί στο κέντρο της Αθήνας, (ιστορικό τρίγωνο και Ψυρρή), δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή του κατοίκου της Αθήνας. Δεν τη βελτιώνει, αλλά ούτε και διευκολύνει την πρόσβασή του στο κέντρο της πόλης, από την άποψη ότι οι συγκοινωνίες δεν τον εξυπηρετούν. Αντίθετα, αν θέλει να ψωνίσει από το κέντρο, μάλλον υποχρεώνεται να έρθει με το αυτοκίνητό του, να το σταθμεύσει στα παρκόμετρα ή στα ιδιωτικά γκαράζ. Και να σημειωθεί ότι οι επαγγελματίες που ήταν στις παρόδους της οδού Ερμού και που ασκούσαν παραδοσιακά επαγγέλματα και χονδρεμπόριο, έχουν εξοβελιστεί βίαια και πολλοί έχουν καταστραφεί ήδη οικονομικά, γιατί, μεταφερόμενοι σε άλλες περιοχές, έχασαν την πελατεία τους. Η Ερμού είναι ο μόνος δρόμος που έχει αυξήσει την αξία του, όσον αφορά τη χρήση γης και την εμπορική της δραστηριότητα. Ομως η αύξηση της αξίας της γης προσελκύει ισχυρές οικονομικές δραστηριότητες, αφού οι μικρομεσαίοι έμποροι μην μπορώντας να αντέξουν τον ανταγωνισμό, τα ψηλά ενοίκια και την αυξημένη φορολόγηση αναγκάζονται να φύγουν ή να πουλήσουν τις επιχειρήσεις τους. Και έχουν εγκατασταθεί στη θέση τους μεγάλες εμπορικές φίρμες, που συχνά δε δένουν με το παραδοσιακό χρώμα της"αναβαθμισμένης" περιοχής.

- Εχει άλλες επιπτώσεις αυτή η κατάσταση στη ζωή και τη μορφή του κέντρου;

- Εχει, βέβαια, επιπτώσεις και στην απασχόληση των εργαζομένων, αφού έχει μειωθεί ο αριθμός των απασχολουμένων, αλλά αλλάζουν προς το χειρότερο και οι εργασιακές σχέσεις. Οι νέοι επιχειρηματίες, που εγκαθίστανται στην περιοχή, εκμεταλλευόμενοι το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο και την ανεργία, προσλαμβάνουν εργαζομένους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ωρομίσθιους, ανασφάλιστους κλπ.

Και επιπλέον, τη θέση των καταστημάτων που έκλεισαν στις παρόδους της Ερμού την πήραν μπαρ και νυχτερινά κέντρα. Αυτό βρίσκεται στη λογική της δημοτικής αρχής, που λέει ότι ο τουρίστας, ερχόμενος στην Αθήνα, πέρα από τους αρχαιολογικούς χώρους, πρέπει να βρίσκει εύκολα και τους χώρους διασκέδασης και περιπάτου. Δηλαδή, αυτό που απασχολεί είναι η εξυπηρέτηση αυτών που έρχονται κυρίως για επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Αθήνα και τα στελέχη των επιχειρήσεων.

- Αρα μιλάμε για υιοθέτηση στην Αθήνα του μοντέλου της Βηρυτού;

- Πράγματι. Και από αυτήν την κατάσταση ο Αθηναίος εργαζόμενος δεν έχει να κερδίσει τίποτε, εφόσον απωθείται από το κέντρο και τις δραστηριότητές του. Πού θα πάει στο κέντρο της πόλης ο φτωχός εργαζόμενος, ο άνεργος νέος, όπου δε θα μπορεί να σταθεί πουθενά, χωρίς να πληρώσει πολλά; Είτε στα πανάκριβα εμπορικά καταστήματα, είτε στις πανάκριβες καφετέριες;

- Ποια πρέπει να είναι η απάντηση σε αυτά τα αντιδραστικά σχέδια για την Αθήνα;

- Οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι μαζικοί φορείς της Αθήνας, παραδειγματιζόμενοι από την εξέλιξη των περιοχών που "αναπλάστηκαν" πρέπει να επαγρυπνούν και να αντιπαλέψουν παρόμοια σχέδια, τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά εξελίσσονται και σε άλλες ιστορικές περιοχές, όπως ο Κεραμεικός, το Μεταξουργείο, το Γκαζοχώρι, το Μετς και το Θησείο. Πρέπει να μην επιτρέψουν να μεταβληθεί σεαπάνθρωπη πόλη, σε πόλη αφιλόξενη για τον εργαζόμενο και τον άνεργο, για τα λαϊκά και φτωχά στρώματα.

Θ. Μ.