Η συμμετοχή της Ελλάδας στην πολυεθνική στρατιωτική επέμβαση στην Αλβανία, η οποία επιδιώχτηκε επίμονα από την πρώτη στιγμή που ξεδιπλώθηκε η λαϊκή εξέγερση, στηρίχτηκε σε διάφορα προσχήματα. Από τη σωτηρία της μειονότητας και του αλβανικού λαού, που κινδύνευε όντας εξεγερμένος, (αλήθεια, από ποιους κινδύνευε αυτός ο λαός αν όχι από το καθεστώς ενάντια στο οποίο εξεγέρθηκε και από εξωτερική επέμβαση;), μέχρι την προσφορά και προστασία της "ανθρωπιστικής βοήθειας", οι ιδέες που έπεφταν για να στηρίξουν το εγχείρημα ήταν πράγματι φανταστικές στη σύλληψή τους. Δεν πρέπει δε να ξεχαστεί το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την τύχη του αλβανικού λαού, στήριζε ανοιχτά τον Μπερίσα και το βάρβαρο, σάπιο, εγκληματικό καθεστώς που έχει επιβάλει στον μαρτυρικό αλβανικό λαό. Την ουσία όμως της συγκεκριμένης αποστολής την έδωσε ο ίδιος ο Ελληνας πρωθυπουργός, πολύ παραστατικά μάλιστα, στην ομιλία του στο συνέδριο του περιοδικού "Εκόνομιστ". Τι είπε ο Κ. Σημίτης; "Η ισχυροποίηση της Ελλάδας σήμερα την έχει αναδείξει σε ένα σοβαρό οικονομικό πόλο στα Βαλκάνια, σε μια εποχή αστάθειας, αβεβαιότητας και δυσκολιών. Η θέση αυτή μας επέτρεψε και μας επιτρέπει να απορροφούμε με τρόπο ομαλό τους πολιτικούς και οικονομικούς κραδασμούς, που σ' όλη αυτή τη δεκαετία αναστατώνουν την ευρύτερη αυτή περιοχή" (...). "Στόχος μας είναι η συμβολή στη δημιουργία όρων πολιτικής σταθερότητας και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή μας, όρων που θα μας επιτρέπουν έναν ενεργό ρόλο".
****
Ολα αυτά σημαίνουν σε απλή γλώσσα ότι το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος είναι, σε σχέση με τα άλλα βαλκανικά κράτη που παλινορθώνουν τον καπιταλισμό, οικονομικά πιο ισχυρό. Επόμενα μπορεί και θα το επιδιώξει να συμβάλει πολιτικά και οικονομικά στη σταθεροποίηση των σημερινών καθεστώτων στα Βαλκάνια, αφού αυτή η προοπτική ανοίγει το δρόμο της πολύμορφης διείσδυσης σ' αυτά τα κράτη και κυρίως της εξαγωγής κεφαλαίων. Αλλωστε έχουν γίνει πολλές συσκέψεις σε διάφορα επίπεδα κυβερνητικών στελεχών με τους πιο ισχυρούς επιχειρηματίες (Κόκκαλης, Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Κοπελούζος, Εμφιετζόγλου). Διαδοχικά, από τις συναντήσεις τους με την υπουργό Ανάπτυξης και την παρέμβαση της υφυπουργού Ανάπτυξης στο συνέδριο του "Εκόνομιστ", που πρότεινε τη μεταφορά των επιχειρήσεων στα Βαλκάνια και την παραμονή στην Ελλάδα μόνο της έδρας τους και του στρατηγικού σχεδιασμού τους, έως το "γεύμα εργασίας" με τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας - Βουλγαρίας, οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι έτοιμοι να "προσφέρουν την ανθρωπιστική τους βοήθεια". Είναι επίσης γεγονός ότι αυτή η επιχειρηματική δραστηριότητα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται εδώ και πολύ καιρό. Επόμενα, οι επιχειρηματίες απαιτούν "προστασία" όχι μόνο για τη διασφάλισή της, αλλά και για την επέκτασή της. Στα βαλκανικά κράτη έχει δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της δράσης του κεφαλαίου. Η δε ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη και έτοιμη να συμβάλει στην εδραίωση πολιτικών συνθηκών τέτοιων που να ενισχύουν την απρόσκοπτη δράση του κεφαλαίου σ' αυτές τις χώρες.
*****
Βέβαια, η σταθεροποίηση αυτών των καθεστώτων απαιτεί πολύμορφη δράση στο πολιτικό, διπλωματικό επίπεδο, ακόμη και στρατιωτική επέμβαση, όταν δημιουργούνται κίνδυνοι από τις εργατικές κινητοποιήσεις, πολύ περισσότερο από λαϊκές εξεγέρσεις, όπως αυτή στην Αλβανία. Δοκιμάζει και αυτή της την ικανότητα στα πλαίσια της "νέας τάξης πραγμάτων" και είναι γεγονός ότι άρπαξε την ευκαιρία για να παίξει τέτοιο ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων, στέλνοντας για άλλη μια φορά στρατό κατοχής στην Αλβανία, όπως έκανε και στη Βοσνία. Ουσιαστικά, η πολυεθνική στρατιωτική επέμβαση στην Αλβανία ένα και μόνο σκοπό εξυπηρετεί. Την οργάνωση και την ισχυροποίηση κράτους στη γειτονική χώρα, ικανού να συμβάλει, χωρίς κινδύνους εκδήλωσης λαϊκής αντίστασης και πάλης, στην εξάπλωση του πολυεθνικού κεφαλαίου μέσω και των Ελλήνων επιχειρηματιών και στην Αλβανία. Η δημιουργία και εδραίωση ενός αντιδραστικού καθεστώτος, με αστικοδημοκρατική ίσως επίφαση, για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η εκμετάλλευση του αλβανικού λαού, αυτή είναι η "ανθρωπιστική βοήθεια". Είναι μια παρακαταθήκη για την αστική τάξη της Ελλάδας, γιατί θέλει να συνεχίσει αυτή τη δραστηριότητα και στις άλλες βαλκανικές χώρες, όπως ομολογεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αυτό σημαίνει η "απορρόφηση κραδασμών, πολιτικών και οικονομικών", σ' αυτούς τους "όρους ειρήνης και πολιτικής σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή" συμβάλλει η ελληνική κυβέρνηση με τη συμμετοχή της στην επέμβαση.
*****
Αυτή η προοπτική περικλείει τους πιο μεγάλους κινδύνους για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας μας, για όλους τους γειτονικούς βαλκανικούς λαούς. Η προτροπή για μεταφορά επιχειρηματικών δραστηριοτήτων από την Ελλάδα στις γειτονικές χώρες αυξάνει την ανεργία, εκβιάζει την εργατική τάξη να αποδεχτεί την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων, της κοινωνικής ασφάλισης και άλλων δικαιωμάτων, στο όνομα της μείωσης του διαβόητου "κόστους εργασίας", μήπως και ευαρεστηθούν οι καπιταλιστές και δε μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους. Ταυτόχρονα καλλιεργεί αυταπάτες για διέξοδο από την κρίση μέσω της διείσδυσης στις γειτονικές χώρες και ότι αυτό θα 'ναι προς όφελος του λαού. Οι συνθήκες εξαθλίωσης των γειτονικών λαών προσφέρονται για τη μεγιστοποίηση των κερδών των επιχειρήσεων. Αρκεί τα καθεστώτα που υπάρχουν σ' αυτά τα κράτη να τις διασφαλίζουν. Επόμενα ενισχύεται η ένταση της εκμετάλλευσης και των εργαζομένων στην Ελλάδα και των λαών της Βαλκανικής. Ταυτόχρονα μέσω αυτών των διαδικασιών καλλιεργούνται αντιθέσεις ανάμεσα σε γειτονικούς λαούς που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, αντίθετα τους ενώνει ιστορία κοινών αγώνων και ένας κοινός αντίπαλος - εχθρός, ο ιμπεριαλισμός και το πολυεθνικό κεφάλαιο. Το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας μπορεί και πρέπει να αντισταθεί και να αντιπαλέψει αυτή την "ιμπεριαλιστική" επιθετική πολιτική του ελληνικού κατεστημένου. Αν η άρχουσα τάξη της Ελλάδας εκδηλώνει τη διεθνιστική της αλληλεγγύη στο καθεστώς που θέλουν να εδραιώσουν στην Αλβανία, με αποστολή στρατού "κατοχής" ή με άλλης μορφής επεμβάσεις στα Βαλκάνια, ο λαός μας, με την εναντίωσή του σ' αυτή την πολιτική και σ' όσους τη στηρίζουν, πραγματοποιεί το δικό του διεθνιστικό καθήκον. Βέβαια, αργά ή γρήγορα, οι λαοί της περιοχής θα οργανώσουν το δικό τους μέτωπο. Η πείρα των αγώνων τους, αλλά και της αλβανικής εξέγερσης δεν πάει χαμένη.
Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ
ΣΠΟΤ
Αν η άρχουσα τάξη της Ελλάδας εκδηλώνει τη διεθνιστική της αλληλεγγύη στο καθεστώς που θέλουν να εδραιώσουν στην Αλβανία με αποστολή στρατού "κατοχής" ή με άλλης μορφής επεμβάσεις στα Βαλκάνια, ο λαός μας, με την εναντίωσή του σ' αυτή την πολιτική και σ' όσους τη στηρίζουν, πραγματοποιεί το δικό του διεθνιστικό καθήκον.
- Με ποιον τρόπο η Θεσσαλονίκη τιμά φέτος την Εργατική Πρωτομαγιά;
- Η εργατική τάξη, ο λαός της πόλης δε ζει σε συνθήκες "θερμοκηπίου", απομονωμένος από τα προβλήματα που γέννησε η πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Επομένως, η πολιτική σημασία της ανάδειξης του νοήματος της Πρωτομαγιάς και από τη Θεσσαλονίκη - σαν απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στην πολιτική της επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα που ανήγγειλε ο πρωθυπουργός - είναι μεγάλη. Φέτος υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες και προϋποθέσεις καλύτερης ανάδειξης ενός ταξικού - αγωνιστικού - ενωτικού μηνύματος της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Για το σκοπό αυτό θα πραγματοποιηθεί και μια σειρά εκδηλώσεων, με πολιτιστικό περιεχόμενο που θεωρούμε ότι θα έχουν ενδιαφέρον, αν πραγματικά εξασφαλιστεί η απαραίτητη συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού της πόλης μέσα από την κατάλληλη προετοιμασία. Να πούμε εδώ ότι θα γίνουν και τα εγκαίνια του αγάλματος του Εργάτη την 1 Μάη, μνημείο των μαρτύρων εργατών του Μάη του '36. Ενα άγαλμα που στήθηκε από τους εργάτες της πόλης, γιατί έγινε υπόθεσή τους. Γιατί αναδείχτηκε σαν χρέος των σημερινών εργατών προς τις προηγούμενες εργατικές γενιές, που τα έδωσαν όλα για τα δίκαια της τάξης τους. Δίνουμε λοιπόν αγωνιστικό ραντεβού στην προσυγκέντρωση που οργανώνουν τα σωματεία στις 9 το πρωί, στο άγαλμα του Βενιζέλου, πριν την κεντρική συγκέντρωση στην πλατεία Αριστοτέλους.
- Πώς προετοιμάζονται οι εκδηλώσεις και τι κλίμα επικρατεί στη Θεσσαλονίκη λίγα 24ωρα πριν την κορύφωση των εκδηλώσεων;
- Τις τελευταίες μέρες κλιμακώνονται οι εξορμήσεις των συνδικαλιστών στους χώρους δουλιάς, στα εργοστάσια, στα γιαπιά. Η οπτική και ακουστική προπαγάνδιση των θέσεων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος (πανό, αφίσες, μεγαφωνικές), σε συνδυασμό με τη ζωντανή συζήτηση στους χώρους δουλιάς για το πλαίσιο της Πρωτομαγιάς που υποστηρίζει η ΕΣΑΚ, θεωρούμε ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο. Είναι η προπαγάνδιση του πλαισίου που σε γενικές γραμμές κατέθεσε η "Εργατική Ενότητα" στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης για έναν ταξικό, αγωνιστικό και ουσιαστικά ενωτικό γιορτασμό. Γιορτασμό που, όμως, απορρίφθηκε από την πλειοψηφία, το πλαίσιο της οποίας είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του "κοινωνικού εταιρισμού" και της ενσωμάτωσης που επιδιώκουν για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ. Η συγκέντρωση θα είναι κοινή για όλες τις τάσεις στην πλατεία Αριστοτέλους, αλλά το πλαίσιο, τα συνθήματα, οι ομιλίες θα είναι διαφορετικά.
- Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες του πλαισίου που προβάλει η ΕΣΑΚ;
- Οι βασικοί άξονες του πλαισίου της ΕΣΑΚ δεν μπορεί να είναι παρά ένα μεγάλο "ΟΧΙ", ένα μεγάλο "κατηγορώ" στην απάτη του "κοινωνικού διαλόγου". Μια μεγάλη καταγγελία των αντιασφαλιστικών μέτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση για την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, την κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, μέσα από τα διαβόητα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Μια μεγάλη καταγγελία της ίδιας της κυβέρνησης για την προετοιμασία, με όλα τα μέσα που διαθέτει, αυτής της ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη. Και βέβαια μια επαναβεβαίωση της θέλησης των εργαζομένων να αγωνιστούν ενιαία, συντονισμένα και αποφασιστικά για την υπεράσπιση των κατακτήσεών τους. Ουσιαστικό ζήτημα είναι και η ανάδειξη της αναγκαιότητας για ένα κοινό μέτωπο με άλλα λαϊκά, κοινωνικά στρώματα, για διεύρυνση των αγώνων και αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς, για μια άλλη πορεία στον τόπο.
Β. Ν.
Feeds
