Η γκαιμπελικής έμπνευσης κυβερνητική προπαγάνδα, όπως αυτή συνοπτικά παρουσιάστηκε στην προχτεσινή κυβερνητική ανακοίνωση, είναι τόσο σαθρή και ευάλωτη, που δεν αντέχει σε οποιαδήποτε σοβαρή κριτική. Αλλωστε, οι ίδιοι οιεργαζόμενοι, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα βιώνουν καθημερινά πόσο αυξήθηκαν οι πραγματικές αμοιβές τους και η αγοραστική τους δύναμη.

Αξίζει, ωστόσο, να αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία από τους υπολογισμούς που έκανε ο πρώην βουλευτής Μ. Δρεττάκης - ο οποίος δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως υποκινητής των απεργιών... - για την καθίζηση του εισοδήματος των μισθωτών και των συνταξιούχων.

Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά τα στοιχεία, που δημοσιεύτηκαν στην "Ελευθεροτυπία": Την οχταετία 1981 - '89, του ΠΑΣΟΚ, η μείωση στους συνταξιούχους ήταν -7,3%, και στους μισθωτούς -5,1%. Την τετραετία 1989 - 1990, της ΝΔ, η μείωση στους συνταξιούχους ήταν -17,3% και στους μισθωτούς -15,6%. Τη διετία 1993 - 1995, του ΠΑΣΟΚ, η μείωση στους συνταξιούχους ήταν -11% και στους μισθωτούς -15,6%. Ολόκληρη τη 18ετία 1977 - 1995, η μείωση του εισοδήματος των συνταξιούχων ήταν -40,4% και των μισθωτών -32,5%.

Το ζήτημα είναι ότι, αν αφεθούν ανενόχλητοι οι κυβερνώντες, τα επόμενα τρία - τέσσερα χρόνια, στο όνομα της ΟΝΕ, θα διπλασιάσουν τη μείωση του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, οδηγώντας στην εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπους. Αντίσταση, λοιπόν, με όλα τα μέσα.

Δέκα χρόνια

το "ζωνάρι"

σφίγγαν άγρια

οι τσάροι,

και αυτό, λίγο

πριν σπάσει,

αποφάσισε

να δράσει!

Οπ! ξελύνετ'

απ' τη μέση,

που σφιχτά

το είχαν δέσει,

και υψώνει

στον αγέρα

της αντίστασης

παντιέρα!

Και η "ζώνη"

που ελύθη,

οδηγάει τώρα

πλήθη,

μια στρατιά

πυκνή, μεγάλη,

που όρκο έδωσε

στην πάλη!

Ο οίστρος

"Μπλόκα της οργής" στη Θεσσαλία, αλλά μπλόκα είχαμε και στους δρόμους της Γαλλίας τη φορά αυτή. Και μάλιστα, πολύ περισσότερα από εδώ. Ξεπέρασαν τα 280, ενώ ο αγώνας τους κράτησε δυο περίπου βδομάδες. Ενας αγώνας που έληξε νικηφόρα, όπως σημειώνουν οι μεταδιδόμενες από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία πληροφορίες. Μια επιτυχία, που στηρίχτηκε στην ενότητα, την αντοχή και τη σταθερότητα των απεργών, αλλά και την ενεργητική και πλατιά αλληλεγγύη και υποστήριξη των άλλων εργαζομένων στρωμάτων. Ολων αυτών, που δέχονταν τις αρκετές συνέπειες του πολυήμερου αποκλεισμού, αφού οι ελλείψεις σε καύσιμα και τρόφιμα είχαν γίνει από μέρες τώρα αρκετά έντονες.

Χωρίς άλλο, τα φαινόμενα αυτά της αλληλεγγύης και της συμπαράταξης είναι ιδιαίτερα σημαντικά και ελπιδοφόρα. Οπως και αυτά, των κοινών αγώνων εργατών - αγροτών - επαγγελματοβιοτεχνών - μαθητών κλπ., στη δική μας Θεσσαλία, της αλληλεγγύης και συμπαράστασης εργατικών σωματείων και άλλων συλλόγων στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Οι εργαζόμενοι αρχίζουν και συνειδητοποιούν την κοινότητα των αιτημάτων και των στόχων τους, όπως και αυτή των αντιπάλων τους. Και αυτό, αποτελεί μια κατάκτηση μεγάλης και πολύμορφης αξίας.

"Μόνο κίνητρο η απόγνωση... - Ερήμην του συνδικαλιστικού κινήματος, οι κινητοποιήσεις". Αυτά έλεγε ο προχτεσινός, πρωτοσέλιδος τίτλος της "Καθημερινής", ενώ το σχετικό, με την προχτεσινή πανελλαδική απεργία, ρεπορτάζ μιλούσε, για την απόγνωση των εργαζομένων, ως μόνο και αυθεντικό κίνητρο των μαζικών αντιδράσεων, αφού ο "κηδεμονευόμενος συνδικαλισμός ούτε εμπνέει πλέον, ούτε καθοδηγεί. "

Παρόμοιες κρίσεις και σχόλια υπήρχαν και σ' άλλες εφημερίδες, μαζί με μια προσπάθεια, να υποβαθμιστεί η σοβαρή επιτυχία, που σημείωσαν οι προχτεσινές κινητοποιήσεις των εργατών και υπαλλήλων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

Και δεν έχουμε, βέβαια, την παραμικρή αμφιβολία, για τις προθέσεις και τους στόχους αυτών των σχολίων. Ούτε, για τις ανησυχίες, που γέννησε στους αντίστοιχους κύκλους η επιτυχία της πρόσφατης απεργίας. Αλλωστε, η απαξίωση και η με κάθε τρόπο υπονόμευση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ήταν πάντα και παραμένει ένα βασικό μέτωπο της ταξικής και ιδεολογικής πάλης. Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ταυτόχρονα ότι - δυστυχώς - έχουν πληθώρα αφορμών οι προαναφερόμενοι κονδυλοφόροι, για να κάνουν τη "δουλιά" τους. Αφορμές, που τους έχουν δώσει οι συνδικαλιστικές εκείνες ηγεσίες που υποτάσσουν τα συμφέροντα των εργαζόμενων και του συνδικαλιστικού κινήματος στις σκοπιμότητες της εκάστοτε κυβερνητικής αντεργατικής πολιτικής και στους ψεύτικους μονόδρομους του δικομματισμού. Γεγονός, που κάνει ακόμη σοβαρότερες τις ευθύνες τους.

Σ' ένα περίπου δισεκατομμύριο ανέρχονται οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι σ' όλο τον κόσμο. Το τραγικό αυτό νούμερο έδωσε στη δημοσιότητα πρόσφατα ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας του ΟΗΕ και αποτελεί το δεύτερο όνειδος του σύγχρονου κόσμου, μετά τα εξίσου και περισσότερο δραματικά στοιχεία που ανακοινώθηκαν στην πρόσφατη Διάσκεψη Κορυφής κατά της πείνας.

Καθώς ο 20ός αιώνας βαδίζει προς τη δύση του και οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνικής μπορούν, αποδεδειγμένα πλέον, να αντιμετωπίσουν και να λύσουν με επιτυχία όλα όσα προβλήματα έχουν σχέση με τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα - όπως η πείνα, η ανεργία, η στέγη, κλπ. - τα συγκλονιστικά αυτά νούμερα έρχονται να βάλουν έντονα στο παγκόσμιο προσκήνιο τις αξεπέραστες και βαθιά, ήδη, οξυμένες αντιφάσεις του διεθνούς καπιταλισμού. Φέρνουν στο προσκήνιο τις αλυσίδες, που κρατάνε δεμένες τις μεγάλες δυνατότητες της παγκόσμιας κοινότητας και την επιτακτική ανάγκη της σύνθλιψής τους.