Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ο περίπατος της ΑΕΚ στα ευρωπαϊκά μονοπάτια την οδηγεί τις αρχές της άνοιξης "στην πόλη του φωτός". Αντίπαλός της στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων η κάτοχος του τροπαίου Παρί Σεν Ζερμέν. Μια ομάδα γνωστή στους Ελληνες φιλάθλους, αφού πριν από τέσσερα χρόνια συναντήθηκε με τον ΠΑΟΚ, στα πλαίσια του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Ανάμνηση οδυνηρή, όχι τόσο για τον αποκλεισμό όσο γιατί η ανοησία κάποιων θερμόαιμων προκάλεσε την τιμωρία των "ασπρόμαυρων".

Η Π. Σ. Ζ. θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η "σταχτοπούτα" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ιδρύθηκε μόλις το 1973 και όμως στα 23 της χρόνια έχει γνωρίσει τη... ζωή από την καλή και την ανάποδη. Το 1991 έφθασε στα πρόθυρα της διάλυσης λόγω οικονομικών προβλημάτων, αλλά σε... μια νύχτα βρήκε τον πρίγκιπά της. Πρόκειται για το ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο "Κανάλ Πλις" το οποίο ανέλαβε τη χορηγία του συλλόγου. Γέμισε τα ταμεία με χρήμα, βασική προϋπόθεση για την πορεία προς την κορυφή και την καταξίωση.

Για να φτάσει εδώ η Π. Σ. Ζ. απέκλεισε τη Βαντούζ (Λιχτενστάιν) με 3 - 0 (εντός) και 4 - 0 (εκτός). Στο δεύτερο γύρο μπροστά της βρέθηκε η Γαλατά Σαράι. Στην Τουρκία ηττήθηκε με 4 - 2 αλλά στο "Παρν ντε Πρενς) επιβλήθηκε με 4 - 0. Πρόκειται για μια ομάδα δυνατή, τεχνική, γρήγορη με πληρότητα σ όλες τις γραμμές. Το γεγονός ότι έχει στις τάξεις της 12 διεθνείς (επτά Γάλλους, δύο Βραζιλιάνους, έναν Καμερουνέζο και έναν από την Ακτή Ελεφαντόστού) είναι ενδεικτικότατο.

Ο Ρικάρντο Γκόμεζ εφαρμόζει το 4 - 4 - 2. Τερματοφύλακας είναι ο Λαμά, κάτοχος της φανέλας με το νούμερο ένα και στους "τρικολόρ". Μπροστά του σε μια ευθεία είναι οι Αλγκερίνο (δεξιά), Κένεντι (αριστερά) Λε Γκεν και Ρος (κεντρικοί). Στη μεσαία γραμμή βρίσκονται οι Λεονάρντο (έχει τραυματιστεί και δεν είναι σίγουρο αν θα παίξει), Γκερέν, Ν' Γκοτί, Ράι. Επιθετικό δίδυμο οι Πετρίκ Λοκό και Ντελί Βαλντέζ.

Παρ' όλα αυτά δεν είναι η Π. Σ. Ζ. των δύο προηγουμένων χρόνων. Η αποχώρηση πέντε βασικών παιχτών της άφησε σημάδια. Ο Τζοργκαέφ πήγε στην Ιντερ, ο Ντιέγκ στη Σαμπντόρια, ο Γκραβελέν στη Μαρσέιγ, ο Μπραβό στην Πάρμα και ο Κόμπος στην Εσπανιόλ. Για το λόγο αυτό δεν είναι σταθερή. Εκτός έδρας μάλιστα χάνει αρκετή από τη δυναμικότητά της. Τη διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει η ήττα από τη Γαλατά Σαράι. Την περασμένη βδομάδα έχασε, στα πλαίσια του πρωταθλήματος, στο "Παρκ ντε Πρενς" από την υποδεέστερη Νανσί, ενώ η Λιόν την απέκλεισε από το Λιγκ Καπ.

Τα παραπάνω δεν έχουν σκοπό να μειώσουν την αξία της Παρί Σεν Ζερμέν. Απλώς δείχνουν πως η (καλή) ΑΕΚ δεν έχει αποκλειστεί πριν οι παίχτες της πατήσουν το "πράσινο χαλί" του γαλλικού γηπέδου. Η αποστολή τους είναι σίγουρα πολύ δύσκολη, όχι όμως "αυτοκτονίας". Περισσότερα θα μάθουμε στις 6 και 20 Μαρτίου.

Αρνητικές είναι οι αναμνήσεις των "κιτρινόμαυρων" από τις συναντήσεις τους με γαλλικές ομάδες. Τρεις φορές βρέθηκαν αντιμέτωποι, όλες στα πλαίσια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με ισάριθμους αποκλεισμούς. Την περίοδο 1963 - 64 έχασε στο Μονακό από την ομώνυμη ομάδα με 7 - 2 και παραχώρησε ισοπαλία 1 - 1 στην Αθήνα. Το 1989 - 90 ήττα στη Μασσαλία από τη Μαρσέιγ με 2 - 0 και πάλι ισοπαλία 1 - 1 στον επαναληπτικό. Το ίδιο αποτέλεσμα υπήρχε στη Φιλαδέλφεια με αντίπαλο τη Μονακό (1993 - 94), ενώ στο πριγκιπάτο είχε χάσει με 1 - 0.

Γ. ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗΣ

Μια νέα σελίδα φαίνεται να ανοίγει στη ΦΙΦΑ. Αιτία στάθηκε η δήλωση του προέδρου της ΦΙΦΑ, Βραζιλιάνου Ζοάο Χαβελάνζε, ότι "δεν προτίθεται να ξαναδιεκδικήσει την προεδρία της Ομοσπονδίας και το Μουντιάλ του 1998 στη Γαλλία θα είναι η τελευταία διεθνής διοργάνωση που θα δει από τη θέση αυτή".Αμέσως μετά τη δήλωση αυτή άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια τα σενάρια που αφορούσαν στη διαδοχή Χαβελάνζε.

Τα ονόματα πολλά. Ανάμεσά τους είναι μερικοί που ίσως σηματοδοτούν το τέλος εποχής στη ΦΙΦΑ, αλλά παράλληλα και την καινούργια αρχή.

Ας δούμε αναλυτικά τους κυριότερους υποψήφιους για την αντικατάσταση του Χαβελάνζε και τι αντιπροσωπεύει ο καθένας από αυτούς.

Ο Νο 1 άνθρωπος για την αντικατάσταση του Χαβελάνζε είναι ο σημερινός πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, Λέναρντ Γιόχανσον. Ο Σουηδός πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου πολλές φορές στο παρελθόν είχε εκδηλώσει τη διαφωνία του με τον Βραζιλιάνο ομόλογό του. Παράλληλα με δηλώσεις του έχει ζητήσει ουκ ολίγες φορές την παραίτηση του Χαβελάνζε από την προεδρία, προβάλλοντας ως κύριο επιχείρημα την ηλικία του 80χρονου Βραζιλιάνου.

Μειονέκτημά του ότι τελευταία δέχεται πολλές επιθέσεις και μάλιστα από ευρωπαϊκές χώρες με αφορμή την απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΥΕΦΑ, στην οποία ήταν πρόεδρος, για επανάληψη του αγώνα Εσθονίας - Σκοτίας.

Αυτό που άνοιξε όμως του "Ασκούς του Αιόλου" για τον Γιόχανσον ήταν η δήλωσή του σε σουηδική εφημερίδα όπου αποκαλούσε "μαυρούληδες" τους Αφρικάνους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ευρώπη.

Ολα αυτά κάνουν το Γενικό Γραμματέα της ΦΙΦΑ, τον Ελβετό Σεπ Μπλάτερ, να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Η προεδρία της ΦΙΦΑ αποτελεί τον κρυφό πόθο του Ελβετού και σίγουρα δεν πρόκειται να τα παρατήσει εύκολα.

Πλεονέκτημά του σε αυτήν την προσπάθειά του θεωρείται η θητεία στη Γραμματεία της ΦΙΦΑ, που του δίνει το δικαίωμα να ξέρει καλύτερα από κάθε ένα τα μέσα και τα έξω στην Παγκόσμια Ομοσπονδία.

Το όνομα όμως που φέρνει τα πάνω κάτω σε όλα αυτά είναι του πρώην διεθνή ποδοσφαιριστή και μετέπειτα προπονητή Φραντς Μπεκενμπάουερ. Ο "Κάιζερ" του γερμανικού ποδοσφαίρου μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε επαγγελματίας παράγοντας, αλλά όπως υποστηρίζει και ο ίδιος, γνωρίζει καλύτερα από όλους το ποδόσφαιρο και τα προβλήματά του. Η υποψηφιότητα του Μπεκενμπάουερ συγκεντρώνει την προτίμηση των περισσότερων φιλάθλων, αφού και η ηλικία του (μόλις 51 ετών) είναι ό,τι καλύτερο για μια τέτοια θέση.

Παρά όμως τις υποψηφιότητες της Ευρώπης, στην επικείμενη διαδοχή του Χαβελάνζε αυτή τη φορά δε φαίνεται να μένουν με σταυρωμένα τα χέρια και οι εκπρόσωποι Ομοσπονδιών από τις άλλες ηπείρους, όπως της Ασία και της Αφρικής. Τόσο οι Ασιάτες όσο και οι Αφρικανοί πιστεύουν ότι ήρθε πλέον ο καιρός να σπάσει η μονοκρατορία της Ευρώπης και της Νότ. Αμερικής στις ηγετικές θέσεις της ΦΙΦΑ.

Ο άνθρωπος που αποτελεί την κορυφή στην Ασιατική Ομοσπονδία είναι ο Κορεάτης Τσουν Μουν Γιούνγκ, ο οποίος είναι σημερινός αντιπρόεδρος της ΦΙΦΑ. Ο Γιούνγκ ήταν αυτός που έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο στη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2002 που θα διοργανώσουν από κοινού η Ιαπωνία και η Νότ. Κορέα.

Από τη "μαύρη ήπειρο" περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνει η υποψηφιότητα του Καμερουνέζου Ισά Χαγιάτου. Ο Χαγιάτου χαίρει εκτίμησης από όλα τα κράτη της Αφρικανικής Ομοσπονδία, ενώ έχει πάρει τα πάνω του μετά την έγκριση για αύξηση των ομάδων της Αφρικής που θα συμμετέχουν σε Μουντιάλ, από 3 σε 5. Η αύξηση αυτή θεωρείται έργο του Καμερουνέζου.

Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα για το ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης τους Χαβελάνζε στην προεδρία της ΦΙΦΑ, κάθε άλλο παρά εύκολη θεωρείται. Το σίγουρο όμως είναι ότι τα θεμέλια στο καθεστώς που ίσχυε στην Παγκόσμια Ομοσπονδία πάνω από δυο δεκαετίες (22 χρόνια προεδρία του Χαβελάνζε) όπου Ευρώπη και Νότ. Αμερική κοντραρίζονταν για την προεδρία, άρχισαν να τρίζουν.

ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ: 1973

ΓΗΠΕΔΟ: Παρκ ντε Πρενς, χωρητικότητας 48.712 θέσεων

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιέρ Λεσκίρ (ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού "Canal +")

ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Ρικάρντο Γκόμες (Βραζιλιάνος, 13/12/1964)

ΧΡΩΜΑΤΑ: Κόκκινη - μπλε φανέλα, μπλε σορτσάκι, κόκκινες κάλτσες.

ΤΟ ΠΑΛΜΑΡΕ ΤΗΣ

Πρωταθλήματα Γαλλίας: 2 (1986, 1994) Κύπελλα: 4 (1982, 1983, 1993, 1995) Λιγκ Καπ: 1 (1995) Κύπελλο Κυπελλούχων: 1 (1996)

ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΗΣ

Τερματοφύλακες

Βινσέντ Φερναντέζ (31/1/1975) Μπερνάρ Λαμά (7/4/1963) Μπρούνο Μιριέλ (5/10/1977)

Αμυντικοί

Τζίμι Αλζερινό (28/10/1971) Ντιτιέ Ντομί (2/5/1978) Ντανιέλ Κένεντι (18/2/1974) Πολ Λε Γκεν (1/3/1964) Μπρούνο Ν Γκοτί (10/6/1971) Αλέν Ρος (14/10/1967)

Μέσοι

Μπερνάρ Αλό (19/6/1975) Ρομέο Καλεντά (21/8/1972) Μπενουά Κοέ (2/5/1969)

Λοράν Φουρνιέ (14/6/1964) Βινσέν Γκερέν (22/11/1965) Ζερόμ Λιρόι (4/11/1974)Λεονάρντο (Βραζιλιάνος) (5/9/1969)

Επιθετικοί

Νικολά Ανελκά (14/3/1979) Ντέλι Βαλντέζ (Παναμέζος) (12/3/1967)

Πατρίς Λοκό (6/2/1970)Πατρίς Μπομπά (Καμερουνέζος) (15/11/1970)

Ράι (Βραζιλιάνος) (15/5/1965)

ΕΦΥΓΑΝ: Λουίς Φερνάντεζ (τεχνικός, Ατλέτικο Μπιλμπάο), Μπραβό (Πάρμα), Τζοργκαέφ (Ιντερ), Λασέ (Στράτσμπουργκ), Γκραβελέν (Μαρσέιγ), Μαχέ (Ρεν), Κολετέ (Μπορντό), Αμιρές (Κρετέιγ), Μπελμαντί (Μαρτίγκ), Παρντεϊλάν (Τουλούζ), Μουρατί (Σεντ Μπριούς), Νουμά (Στρατσμπούργκ), Ντιένγκ (Σαμπντόρια), Ντουκρόκ (Λαβάλ).

ΗΡΘΑΝ: Μ Μπομά (Μετς), Κοέ (Ναντ), Λερουά (Λαβάλ), Φερναντές (Νανσί), Καλεντά και Μουρατί (Σατορού), Αλζερινό και Λεονάρντο (Κασίμα Αντλερς), Κένεντι (Μπενφίκα).