Οχι, δε γελάσαμε, μάλλον πικρογελάσαμε, προχτές το βράδυ με τους "Δέκα μικρούς Μήτσους". Ισως, γιατί πλέον καμιά σάτιρα, όσο επιτυχημένη και αν είναι, δεν μπορεί να ξεπεράσει την τόσο κωμικοτραγική πραγματικότητα. Ισως, γιατί σ' αυτή του την εμφάνιση, ο Λάκης Λαζόπουλος επέλεξε να είναι περισσότερο πολιτικός, απ' όσο πολλοί από τους ασκούντες πολιτική. Ισως πάλι, γιατί οι "δέκα μικροί Μήτσοι" στην κυβέρνηση θα ήταν περισσότερο χρήσιμοι ή, τουλάχιστον, λιγότερο επικίνδυνοι από ό,τι οι... μεγάλοι "Κώστηδες", "Μάκηδες", "Ακηδες" κτλ., κτλ.

Ισως ακόμα, γιατί συνειδητοποιήσαμε ακόμα πιο πολύ - όπως φάνηκε να έκανε και ο δημιουργός των "δέκα Μήτσων" - ότι η ουσία βρίσκεται σε εκείνο το "νέο μέγα πλήθος" που πρέπει να συγκροτηθεί, να πάρει σβάρνα και να πετάξει στο Αιγαίο όλη ετούτη τη μιζέρια, όλον ετούτο τον εσμό, πριν βρεθούμε μεσοπέλαγα και πριν υποχρεωθούμε να "φυλάμε"... πλατείες με τον Τζίμη...

Τον "εθνικά υπερήφανο" τρόπο, με τον οποίο διαπραγματεύτηκε το κρίσιμο βράδυ της Τρίτης, 30 του Γενάρη με τους Αμερικανούς, έκρινε σκόπιμο να δημοσιοποιήσει, προφανώς ο ίδιος, ο Θ. Πάγκαλος, στην κυριακάτικη του συγκροτήματος Λαμπράκη.

Ιδού, λοιπόν, πώς περιγράφει το χειρισμό του θέματος της ελληνικής σημαίας στην Ιμια, με τον Ρ. Χόλμπρουκ: "Δε μου εζήτησε να αφαιρέσουμε τη σημαία. Αντελήφθην ότι υπήρχε η δέσμευση που είχα μιλώντας με τον Κρίστοφερ (σ.σ. στον οποίο είχε δηλώσει νωρίτερα ότι "δεν κάνουμε πολιτική επίδειξης σημαιών εδώ"). Θα μου πείτε γιατί δεν το ρώτησα; Ε, δε γίνονται έτσι οι διαπραγματεύσεις. Θέμα ενοχλητικό για εσένα, δεν το θέτεις ο ίδιος στον συνομιλητή σου (! ). Περιμένεις να στο θέσει ο άλλος και εφόσον δε μου το εζήτησε, δεν του το θύμισα" (! ). Φανταστείτε το "ενοχλητικό" θέμα κάποιας διαπραγμάτευσης να αφορούσε σοβαρότερο ζήτημα εθνικής κυριαρχίας...

Ετσι διαπραγματεύεται ο υπουργός Εξωτερικών με τους "ισχυρούς συμμάχους". Ελληνες κοιμηθείτε ήσυχοι...

Δυο μέρες

συνεδρίαζαν

πάνω σε ...καναβάτσο,

ο αρλεκίνος

"έδερνε"

άγρια

τον παλιάτσο

και γύρω η χώρα

ολόκληρη

ρημάδι

και στραπάτσο!

Δυο μέρες

συνεδρίαζαν

με ...δόντια

και με ξίφη,

συγκρούονταν

τα κύμβαλα

και οι κενοί

οι πίθοι

και πρώτη γεύση

πήραμε

από τα "νέα

ήθη"!

Ο οίστρος

Κάποιες προτάσεις για τον περιορισμό της εισφοροδιαφυγής - που φτάνει τα 300 δισ. το χρόνο - έκανε η διοίκηση του ΙΚΑ. Μεταξύ αυτών είναι και η καταγραφή και καταχώριση στις ταμειακές μηχανές του αριθμού των "καθ' ημέρα" απασχολουμένων στις επιχειρήσεις. Οπως και να μην είναι άκυρη η σύμβαση εργασίας, σε περίπτωση που ο εργοδότης δεν την έχει δηλώσει στο ΙΚΑ.

Ελα, όμως, που η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου συμφωνεί μόνο στο πρώτο μέτρο, ενώ ζητά να μην επιβαρυνθούν οι επιχειρηματίες με έξοδα για νέες ταμειακές μηχανές και θέλει, ακόμη, οι εργαζόμενοι να ασφαλίζονται, αφού έχουν πρώτα δουλέψει για δύο μήνες.

Για να δούμε τι θα πει τελικά η κυβέρνηση. Οχι, πως από το ζήτημα αυτό εξαρτάται η λύση του μεγάλου προβλήματος της εισφοροδιαφυγής, αλλά - καμιά φορά - από τα "μικρά" καταλαβαίνεις τι θα γίνει και με τα "μεγάλα"...

Την εποχή του Α. Παπανδρέου, όταν συνεδρίαζε η ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, συνηθιζόταν πριν επικυρωθούν οι όποιες αποφάσεις, να αποφασίζονται πρώτα σε συναντήσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με το γραμματέα του κόμματος, στις σουίτες των ξενοδοχείων, όπου κάθε φορά συγκαλούνταν η ΚΕ. Κατόπιν, οι αποφάσεις ανακοινώνονταν και οι από κάτω τις ψήφιζαν.

Τώρα, τα πράγματα άλλαξαν. Σε συνθήκες "νέας εποχής", "νέου" ύφους και ήθους, οι μυστικοσυσκέψεις πολλαπλασιάστηκαν. Ετσι, δεν ήταν αρκετές οι συναντήσεις του Κ. Σημίτη με τον Κ. Σκανδαλίδη και αργότερα με τον Α. Τσοχατζόπουλο... στη σουίτα. Οι διαβουλεύσεις και τα "πάρε - δώσε", που ήταν το σήμα κατατεθέν του διημέρου της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, εξελίσσονταν σε όλους τους δυνατούς χώρους του ξενοδοχείου που έγιναν οι εργασίες. Εκεί, όμως, που έδειξαν ιδιαίτερη προτίμηση οι "φατριάρχες", ήταν οι... τουαλέτες. Μερικοί δε, πρέπει να κατανάλωσαν πολύ περισσότερη ώρα στις τουαλέτες, παρά στην αίθουσα που συνεδρίαζε η ΚΕ. Πάντως, η απόφαση ήταν ξεκάθαρη: Πάνε για συνέδριο "ανοιχτών" διαδικασιών. Το καζανάκι, παιδιά...

Τελικά, η αμετροέπεια αποτελεί και επισήμως τη δεύτερη φύση της ίντριγκας. Πήγε ο Κ. Σημίτης στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και έψεξε τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, γιατί ασκούνται σε "συνοριακά επεισόδια αλληλοϋποβλεπόμενων φατριών" μέσα στο κόμμα... Ακολούθησε η Β. Παπανδρέου, που με ύφος κηδεμόνα προέτρεψε να σταματήσει η "ενασχόληση με φιλοδοξίες προσωπικές". Αυτά από εκείνους, που σήμερα έχουν το "πάνω χέρι" στην κυβέρνηση. Απ' αυτούς, ακριβώς, δηλαδή, που κατέστησαν τα "δείπνα" και τα "μυστικά γεύματα" σε επίσημη πολιτική πρακτική...

Οσο για τους άλλους, τους πρώην "νομιμόφρονες", που έστηναν πειθαρχικές διώξεις κατά των αντιφρονούντων, σπεύδουν τώρα να μιλούν για τα "δημοκρατικά" τους δικαιώματα, γενικώς, και για το δικαίωμά τους, ειδικώς, να εκφράζουν τις "απόψεις τους"... Αυτό θα πει να μένεις σταθερός στις θέσεις σου και, κυρίως, να αντιμετωπίζεις τις ανύπαρκτες πολιτικές σου διαφορές με τους άλλους, όπως ακριβώς τους αξίζει... Ως αντικείμενο μιας, χωρίς αρχές, διαπάλης μηχανισμών.