Πίσω, στο 1968, σε μια νομοθετική πράξη της χούντας, την Κ/1968 Συντακτική Πράξη, οδηγούνται τα βήματα όσων ψάχνουν αυτή την περίοδο να βρουν το γιατί και πώς συμβαίνουν διάφορα αίσχη στην παραλιακή ζώνη του Φαληρικού Δέλτα, όπως η πρόσφατη αποκάλυψη ότι στην καρδιά του πάρκου του Φλοίσβου, ένας διόλου "αθώος" ιδιώτης, γνωστός από τη δράση του στη νυχτερινή ζωή της πόλης, αλλά και στο πολιτικό στίβο, ο Βοϊδονικόλας, έχει καταπατήσει 25 στρέμματα δημόσιας έκτασης και ήδη οικοδομεί νυχτερινό κέντρο - μεγαθήριο. Καθώς η λύση του προβλήματος αναζητείται ήδη δικαστικά, ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένα στοιχεία που περιέχονται στην προσφυγή που έχει καταθέσει ο ιδιοκτήτης του χώρου, ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού, κατά του ιδιώτη. Αρχικά ο ΕΟΤ, δικαίως, επικαλείται την Κ/1968 Συντακτική Πράξη της χούντας για να υποστηρίξει την ιδιοκτησία του. Η παράθεση όμως του σχετικού αποσπάσματος της Κ/1968 που βεβαιώνει ότι ιδιοκτήτης είναι ο ΕΟΤ αποκαλύπτει επίσης ότι από τότε, από το 1968, έχουν τεθεί οι βάσεις για την τσιμεντοποίηση της παραλιακής ζώνης, η οποία μέχρι τότε ιδιοκτησιακά ανήκε στο δημόσιο, τον ΟΛΠ και τους όμορους δήμους. Η χούντα κήρυξε την περιοχή, από τις εγκαταστάσεις της Αεροπορίας (Δέλτα) μέχρι τον Αγ. Κοσμά, "τουριστικό τόπο προς αξιοποίηση" και έδωσε στον ΕΟΤ το δικαίωμα διοίκησης και διαχείρισής του. Μια διαχείριση, που, σύμφωνα με τα όσα ο ίδιος ο ΕΟΤ αναφέρει στην προσφυγή του, επέτρεπε, εκτός των άλλων, και την "κατασκευή κτιριακών εγκαταστάσεων και διαφόρων κτισμάτων".Ενα τέτοιο κτίσμα ήταν και η καφετερία "Σι Παρκ", την οποία κατασκεύασε στο πάρκο του Φλοίσβου ο ΕΟΤ και το 1980 ενοικίασε στην εταιρία "Παρκ Φλοίσβος ΕΠΕ".

Οι όροι της σύμβασης του 1980, με την οποία ο ΕΟΤ μίσθωσε στην παραπάνω εταιρία την καφετερία δεν απέχουν πολύ από τις "νόμιμες πράξεις" του ΕΟΤ για την περιοχή, αφού προβλεπόταν ανέγερση κτιρίου, αναψυκτηρίου, κοινόχρηστων χώρων, δύο μικρές αποθήκες και μια μεγάλη για κηπουρούς. Η αρχική σύμβαση προέβλεπε δικαίωμα στον μισθωτή να τοποθετήσει στον υπαίθριο χώρο, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το αναψυκτήριο και σε έκταση 100 περίπου τετραγωνικών μέτρων, 25 τραπέζια και 100 καρέκλες. Το 1985 μια τροποποιητική σύμβαση άνοιξε για τα καλά το δρόμο για όσα συμβαίνουν σήμερα.

Η τροποποιητική σύμβαση του 1985 που εγκρίθηκε από τον ΕΟΤ επέτρεψε τη μεταβίβαση εταιρικών μεριδίων της μισθώτριας εταιρίας και την εισδοχή νέου εταίρου σε αυτήν. Ακολούθησαν άλλες τρεις τροποποιητικές διατάξεις, με αποκορύφωμα αυτήν της 30ής Οκτώβρη 1993, που προέβλεπε παράταση μίσθωσης του αναψυκτηρίου για 15 χρόνια και την κατασκευή από την εταιρία έργων ύψους 80 εκατομμυρίων δραχμών. Τα έργα αυτά, σύμφωνα με τη σύμβαση του 1993, θα ήταν από επανακατασκευή νέων τοίχων, μπαρ, προσθήκη νέας αίθουσας, μέχρι πλακοστρώσεις στον υπαίθριο χώρο. Δηλαδή, όλα όσα κατασκευάζονται σήμερα στο πάρκο. Και βέβαια, πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικά αφελής, για να πιστέψει ότι όλα αυτά δεν είχαν καμία σχέση με το γενικότερο σχεδιασμό για εγκατάσταση και καζίνο στην περιοχή στα πλαίσια της γενικότερης "αναμόρφωσής" της.

Η δουλιά φαίνεται πως χάλασε, όταν τα ειδικά εκλογικά - και όχι μόνο - ενδιαφέροντα στελέχους της σημερινής κυβέρνησης οδήγησαν το 1994 σε ακύρωση της τροποποιητικής σύμβασης του '93. Η ακύρωση, όμως, δεν εμπόδισε τους ενοικιαστές του χώρου να συνεχίσουν το έργο τους, καθώς όπως αποδεικνύει η συνέχεια, είχαν και άλλες πλάτες. Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι η δημοτική αρχή του Π. Φαλήρου αρνείται να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας που παραχώρησε στην καφετερία, ενώ και ο ίδιος ο ΕΟΤ χρειάστηκε να πιεστεί από τους ίδιους τους κατοίκους, για να κάνει το πολύ απλό, να προβεί σε αυτοψία του χώρου. Οι εργασίες προς το παρόν έχουν σταματήσει με παρέμβαση της Πολεοδομίας Αργυρούπολης, ενώ και το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής έχει ζητήσει από το δήμο να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας της καφετερίας. Εκκρεμεί επίσης προσφυγή της Νομικής Υπηρεσίας του ΕΟΤ στη Δικαιοσύνη για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι εργασίες ανέγερσης, του εν λόγω κέντρου θα σταματήσουν οριστικά, αφού τα ίδια τα σχέδια του ΕΟΤ για την παραλία του Φαλήρου περιλαμβάνουν μια σειρά τέτοιου είδους "αναμορφώσεις" της περιοχής.

Χ. Δ.

"Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι/ Οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι/ Κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο". Στίχοι του Τ. Σ. Ελιοτ. Χαμηλή, οργισμένη κραυγή που ήρθε στο νου αυτόματα, στο άκουσμα πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν με τον πιο χυδαίο τρόπο έναν ποιητή σαν τον Κώστα Βάρναλη.Υστερα ήρθε η σκέψη. Πως ο φασισμός έχει πολλά ποδάρια όπως και ο διάολος. Πως δεν εξαφανίστηκε αυτόματα επειδή ο μπάρμπα - Κώστας μπήκε στα σχολικά βιβλία. Πως αφού γράφονται τέτοια πράγματα, κάποιος θα πρέπει να περιμένει για να τα διαβάσει. Και ποιος μπορεί να πείσει ποιον, μετά κι απ' αυτό, ότι ο "πλουραλισμός" για τον οποίο η αστική μας δημοκρατία περηφανεύεται, δεν είναι, αυτό που τελικά είναι πραγματικά: το οξυγόνο των μικροοργανισμών αυτής της λάσπης;

Ενοχλεί τους εφήμερους νικητές, που η νεοελληνική κουλτούρα στηρίζεται στα πιο φωτισμένα πνεύματα που δέθηκαν με τα πάθη και τους πόθους ενός ολόκληρου λαού. Που δέθηκαν με τους αγώνες του. Που ήταν μαζί του στις φυλακές και τις εξορίες. Που στήθηκαν μαζί του στα έξι βήματα. Που οι στίχοι τους έγιναν λαϊκά τραγούδια και τα ακούν παντού γύρω τους σαν εφιαλτική, γι' αυτούς, υπενθύμιση.

Ενοχλεί τους εφήμερους νικητές, που δε βρίσκουν ανάλογα καλλιτεχνικά επιτεύγματα να υμνούν τη "δόξα" τους. Που ο Μπρεχτ είπε "όχι" στο φασισμό και παραμένει ένας από τους βασικότερους δασκάλους του παγκόσμιου θεάτρου. Που ο Πικάσο, το σημείο αναφοράς της ζωγραφικής του 20ού αιώνα, ήταν κόκκινος. Που ο Αραγκόν δεν έγινε Κούντερα.

Ενοχλεί τους εφήμερους νικητές, που ο Φριτς Λανγκ δεν έμεινε να σκηνοθετήσει τα ναζιστικά ιδεολογήματα. Που ο Ελιάρ ανέβηκε στα βουνά να συναντήσει τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Που έκλαψε όταν δολοφονήθηκε ο Μπελογιάννης.

Βέβαια, ο Βάρναλης δεν έχει την ανάγκη να απολογηθεί κανείς γι' αυτόν. Θα ήταν σαν να προσπαθούσες ν' απολογηθείς για έναν ολόκληρο λαό επειδή τραγουδά τους στίχους του. Επειδή τον νιώθει δικό του.

Ο μόνος τρόπος λοιπόν, για να εκδικηθούν οι "νικητές", είναι να πλαστογραφήσουν την ιστορία. Γιατί, για να την αλλάξουν, είναι φυσικά αδύνατο. Η περίπτωση της επαρχιώτικης εφημερίδας που φιλοξένησε το, γκαιμπελικής σύλληψης, "πόνημα", αποτελεί μόνο έναν μικρό κρίκο στην τεράστια εκστρατεία απόκρυψης και διαστρέβλωσης της ιστορίας, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Οσο για τον μπάρμπα - Κώστα; Αν ζούσε, θα απολαμβάναμε ακόμη ένα σαρκαστικό του σχόλιο. Αλλά και τώρα, το φως του καίει εκεί που κανένα μελάνι δεν μπορεί να χυθεί πάνω του να το σβήσει. Στο αίμα του λαού του...Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων, σταμάτησαν προς το παρόν, τις εργασίες ανέγερσης του νυχτερινού κέντρου, στο πάρκο του Φλοίσβου

Ετσι κατάντησαν την παραλία του Φλοίσβου, όπου επιχωματώσεις και τσιμεντοποίηση δεσπόζουν