Την "ιερή αγανάκτηση" της διευθύντριας Προβολής και Επικοινωνίας του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθήνας, Ελένης Σπανοπούλου,προκάλεσε άρθρο του υπεύθυνου του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ Σταύρου Παπαθανασίου, που δημοσιεύτηκε στο "Ρ" στις 29 Γενάρη και με το οποίο ο αρθρογράφος έκανε κριτική στην κυβέρνηση για το γεγονός της σκανδαλώδους επιχορήγησης του ΟΜΜΑ με άλλα 6 δισ. δραχμές. Σε μακροσκελή επιστολή της προς το "Ρ", πέραν των διαφόρων - προφανώς δικού τους ήθους και ύφους- χαρακτηρισμών, που τους προσπερνάμε, η Ε. Σπανοπούλου ισχυρίζεται μεταξύ άλλων ότι:

- Το Μέγαρο Μουσικής μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης των Ευρωπαίων εταίρων μας, τόσο για την πολιτιστική, όσο και για τη συνεδριακή λειτουργία του.

- Οι νέοι άνθρωποι βρέθηκαν κατά χιλιάδες στις εκδηλώσεις του με ειδικό εισιτήριο.

- Το Μέγαρο δεν είναι χώρος για ενοικίαση, αλλά δρων πυρήνας Πολιτισμού. Διατίθεται με ειδικό μίσθωμα για περιορισμένο αριθμό εκδηλώσεων φιλανθρωπικού - κοινωνικού χαρακτήρα. Τα ποσά, που αναφέρετε, αφορούν σε εκμισθώσεις του χώρου σε επιχειρήσεις και οργανισμούς για ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΗ χρήση.- Τα προγράμματα του Μεγάρου μαρτυρούν αδιάψευστα ότι το 90% τουλάχιστον των εκδηλώσεων του Μεγάρου είναι παραγωγές του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Οι εκδηλώσεις του ΟΜΜΑ είναι πρωτογενείς στη σύλληψη, το σχεδιασμό και την εκτέλεση της παραγωγής τους.

- Κανένας ελληνικός πολιτιστικός οργανισμός δε στηρίζει τη σύγχρονη ελληνική μουσική δημιουργία, όπως το Μέγαρο Μουσικής.

- Η ιδιωτική πρωτοβουλία ανταποκρίθηκε και στηρίζει γενναία το έργο που επιτελείται. Η επιχορήγηση από την πολιτεία για το Μέγαρο δεν αυξήθηκε για το 1996 ούτε κατά μία δραχμή.

Η Ε. Σπανοπούλου σφραγίζει την επιστολή της με ένα δείγμα αξιοπιστίας. Αναφέρεται στην εμφανή σε κάθε Αθηναίο καταστροφή, που έχει συντελεστεί στο Πάρκο Ελευθερίας και αφού επικαλείται μία από τις αποφάσεις του ΣτΕ ισχυρίζεται ότι: Εκεί, όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει βιασμός της ιστορικής, περιβαλλοντικής και πολιτιστικής μνήμης του χώρου, αλλά αντίθετα, σεβασμός και έργα υποδομής που θα προσφέρουν στον τόπο!

Θέσαμε την επιστολή της Ε. Σπανοπούλου υπόψη του Σ. Παπαθανασίου, από τον οποίο πήραμε επίσης μία απάντηση, στην οποία μεταξύ άλλων επισημαίνεται:

"- Οταν σαν ΚΚΕ αναφερόμαστε στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου μας, στο τι είναι καλλιτεχνική παιδεία, παραγωγή καλλιτεχνικού έργου και χορηγία, προφανώς, η λογική μας δε στηρίζεται στις ιδεολογικές αφετηρίες της κυβέρνησης, του κ. Λαμπράκη, της "Coca Cola", της ΦΑΓΕ και άλλων εκπροσώπων της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας".

- Σε ό,τι αφορά τους "χιλιάδες μαθητές", να ξαναρωτήσουμε: Εχει το υπουργείο συγκεκριμένα στοιχεία και τεκμηριωμένα, που να επιβεβαιώνουν αυτό που αναφέρει στην εισηγητική έκθεση προς την Ευρωπαϊκή Ενωση για να πάρει τα 6 δισ. ο ΟΜΜΑ, για το ποια σχολεία, σχολές, πανεπιστήμια, μαθητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι ωφελήθηκαν δημιουργικά από τη δράση του ΟΜΜΑ; Βοηθήθηκε λειτουργικά και ουσιαστικά η προσπάθειά τους και πώς; Σε τι ποσοστό επί των υπαρχόντων τέτοιων ιδρυμάτων της Αθήνας ή της Ελλάδας έφτασε αυτή η δραστηριότητά του; Υπάρχουν αποτελέσματα και ποια; Γιατί 6 δισ. είναι αυτά, δεν είναι φραγκοδίφραγκα. Η απλή περιστασιακή παθητική κατάσταση της όποιας, έστω εξαιρετικής, παραγωγής δε φτάνει για να προάγει την πολιτισμική συνείδηση των νέων ανθρώπων.

- Το ότι η "ιδιωτική πρωτοβουλία" στηρίζει γενναία τον ΟΜΜΑ και το έργο του, ούτε συζήτηση. Το Μέγαρο είναι γνήσιο τέκνο και εργαλείο για την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική της παρέμβαση στα κοινά.

- Τα στοιχεία μας για τη χρηματοδότησή του από το ΥΠΠΟ τα πήραμε από την κατάθεση του Τακτικού Προϋπολογιμσού της κυβέρνησης και από επίσημες επιστολές του ΥΠΠΟ. Αυτά αποδεικνύουν ότι φέτος αυξήθηκε η επιχορήγηση, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, σε αντίθεση με αυτό που γράφεται στην εισηγητική έκθεση του ΥΠΠΟ για να εισπράξει ο ΟΜΜΑ 6 δισ. Ενδιαφέρον θα είχε να δοθούν στη δημοσιότητα ποια ποσά και από πού απορρόφησε ο ΟΜΜΑ από το κράτος εκτός του Τακτικού Προϋπολογισμού...

- Οταν λέμε παραγωγή "πρωτογενούς" έργου, μιλάμε - χρησιμοποιώντας την ελληνική γλώσσα που μάθαμε όλοι - για το έργο που παράγεται μέσα από τη διαλεκτική εξέλιξη του κοινωνικού συνόλου, γνωρίζοντας καλά ποιοι το παράγουν και ποιοι το εμπορεύονται ή με κάποιο τρόπο ιδιοποιούνται αυτή την παραγωγή. Δεν μπερδεύουμε αυτούς που παραγγέλνουν ένα έργο με τους δημιουργούς που το παράγουν και το αποδίδουν. Δεν μπερδεύουμε τις λέξεις για να θολώσουμε το τοπίο, όπως κάνει η επιστολογράφος του ΟΜΜΑ, μπερδεύοντας την κίνηση χρημάτων, μέσω κάποιου μυστικού έργου, με την ουσία της παραγωγής του έργου. Αλλωστε, είμαστε αντίθετοι και στο "να κατασκευάζουν άλλοι πριν από μας για μας, γιατί αυτοί ξέρουν", ενώ εμείς - ο απλός λαός δηλαδή - μπορούμε απλά να καταναλώνουμε και να πληρώνουμε.

Είμαστε αντίθετοι με το ιδιότυπο πολιτιστικό απαρτχάιντ που διαμορφώνεται στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη.

Από τη μία, οι "ποιοτικές παραγωγές" που παραγγέλνονται από τους "επαϊοντες" και τους έχοντες τα μέσα (χρήμα κι εξουσία) και από την άλλη μια παραγωγή χυδαίων υποπροϊόντων, για τη μάζα, εν είδει "παράλληλης πορείας" και ουδέποτε συναντώμενης.

Τέλος, Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα και τουρίστες δεν είναι αυτοί, που, για επαγγελματικούς λόγους, έρχονται στη χώρα μας.

Και μια ερώτηση προς την επιστολογράφο του ΟΜΜΑ και το ΥΠΠΟ: Από τώρα και μέχρι το 1999, ο ΟΜΜΑ, σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, θα πάρει μόνο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ελληνικό κράτος 18 δισ. δραχμές. Εχετε σκεφτεί, αν αυτά τα λεφτά τα έπαιρναν κάποιοι δήμοι και κοινότητες, τι πολιτιστικό έργο θα παρουσίαζαν και πόσο λίγοι θα εμφανίζονταν τότε οι "πολιτιστικοί προβληματισμοί" του κ. Λαμπράκη;".

Δεκαοχτώ ναυτικές οικογένειες μαυροφόρεσε αυτή τη φορά η εφοπλιστική ασυδοσία. Το πλωτό φέρετρο, που χρησιμοποιήθηκε από την εταιρία "Στάνφορντ" για να σταλούν στον υγρό τάφο της θάλασσας της Κίνας οι 18 ναυτικοί, ονομαζόταν "Σι Φέιθ". Η μόνη ευθύνη, που μπορεί να αναγνωριστεί στους 18 ναυτικούς που χάθηκαν, είναι ότι εμπιστεύτηκαν το όνομα του πλοίου ("Θαλασσινή Πίστη") και αγνόησαν την παρακαταθήκη των χιλιάδων νεκρών που προηγήθηκαν: "Πείτε επιτέλους όχι στους σκυλοπνίχτες!".

Το πλοίο βούλιαξε στο "στενό" ανάμεσα στην Κίνα και την Ταϊβάν. Το στερνό ταξίδι του είχε όλες τις προϋποθέσεις για ένα αύτανδρο ναυάγιο! Ηταν 23 χρόνων πλοίο, δηλαδή σαπάκι. Είχε σημαία ευκαιρίας, δηλαδή δεν πληρώνει κανείς για τους νεκρούς, αντίθετα, εισπράττεται η ασφάλεια. Ηταν φορτωμένο σιδηρομετάλλευμα, δηλαδή δε σωνόταν με τίποτα αν ερχόταν το κακό. Είχε, στην πλειοψηφία του, φτηνό, άναυτο πλήρωμα. Είναι χαρακτηριστικό πως η σύνθεση πληρώματος, που οι ίδιοι οι εφοπλιστές έχουν επιβάλει για λόγους οικονομίας για πλοία του μεγέθους του "Σι Φέιθ", φτάνει, στη μέγιστη των περιπτώσεων, τα 22 μέλη πλήρωμα. Το "Σι Φέιθ" ταξίδευε με 30. Το νούμερο είναι χαρακτηριστικό των "αβαριών" του πλοίου, που, για να αντιμετωπιστούν, είχαν ανάγκη χέρια. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο αγνοούμενος πλέον καπετάνιος ήταν ήδη συνταξιούχος που η ανέχεια των συντάξεων πείνας τον ανάγκασε να ξαναμπαρκάρει ως φτηνό πλήρωμα και ότι ο ασυρματιστής του πλοίου - δεύτερη κρίσιμη σε ώρα ναυαγίου ειδικότητα - ήταν αλλοδαπός, του οποίου ούτε καν η χώρα προέλευσης δεν αναφέρεται στα επίσημα δελτία, είναι στοιχεία που πρέπει να συνυπολογιστούν, όχι στις αιτίες, αλλά σίγουρα στις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το ναυάγιο. Το γεγονός, επίσης, κι αυτό είναι το πλέον τραγικό, ότι αγνοούνται και οι 7 μοναδικοί Ελληνες - όλοι μεγάλοι σε ηλικία - που επέβαιναν στο πλοίο, αγνοούνται δηλαδή όλοι οι κατά τεκμήριο και παράδοση επαγγελματίες ναυτικοί που έχουν μάθει από τα ίδια τα ναυάγια να "παλεύουν" ένα ναυάγιο μέχρι τέλους, είναι από αυτά που πρέπει να κρατηθούν.

Η νέα ναυτική τραγωδία γράφτηκε τα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς Κυριακή, ενώ το πλοίο έπλεε 60 μίλια βόρεια της Ταϊβάν. Αγνοούνται εφτά Ελληνες και έντεκα αλλοδαποί ναυτικοί. Σημειώνεται ότι πρόκειται για το έκτο ναυάγιο - μέσα σε ένα χρόνο - πλοίου με σημαία ευκαιρίας. Για άλλη μια φορά, το κέρδος των εφοπλιστών μπήκε πιο πάνω από τη ζωή των ναυτεργατών. Το πλήρωμα αποτελούσαν 30 ναυτικοί, από τους οποίους οι 23 ήταν αλλοδαποί.

Το ναυάγιο συγκλόνισε τη ναυτική οικογένεια. Τους ναυτικούς δηλαδή, γιατί οι εφοπλιστές δηλώνουν θλίψη, αλλά ήδη μετρούν τα δολάρια του κέρδους που θα έχουν και από το ναυάγιο. Το πλοίο "Σι Φέιθ", με σημαία Μάλτας, ανήκε στην εταιρία "Στάνφορντ" που εκπροσωπείται από τον Σ. Ζολώτα,είχε αποπλεύσει από την Ινδία έμφορτο με σιδηρομετάλλευμα και είχε προορισμό την Κίνα, όπου θα έφτανε την Τρίτη. Το πλοίο είχε εκπέμψει σήμα κινδύνου προς το σταθμό της Σιγκαπούρης λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ώρα τοπική, όταν ήδη το πλοίο είχε πάρει μεγάλη κλίση, λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή. Στις 7 το πρωί ώρα Ελλάδος, το πλοίο είχε βυθιστεί. Στην περιοχή του ναυαγίου είχαν φτάσει τρία πλοία, ένα Ιαπωνίας, ένα Κύπρου και ένα Ινδίας. Από το γιαπωνέζικο πλοίο περισυνελέγησαν έντεκα ναυαγοί του "Σι Φέιθ", δέκα από τις Μαλβίδες και ένας από τη Σρι Λάνκα.

Τα ονόματα των Ελλήνων ναυτικών που αγνοούνται είναι: Γ. Καράβας 61 ετών πλοίαρχος, Μ. Γλύπτης 52 ετών υποπλοίαρχος, Δ. Βαλαντάσης 60 ετών υποπλοίαρχος, Ε. Κρητικός 54 ετών ανθυποπλοίαρχος, Γ. Κουρούνης 36 ετών μηχανικός, Μ. Χούλης 52 ετών Β μηχανικός, Θ. Γλύπτης 45 ετών λοστρόμος. Οι υπόλοιποι ναυτικοί που αγνοούνται είναι αλλοδαποί, από τους οποίους οχτώ είναι από τις Μαλβίδες, δυο από την Ουκρανία και ένας από τη Σρι Λάνκα.

Ο ταμίας της Πανελλήνιας Ενωσης Κατώτερων Πληρωμάτων ΜηχανήςΚ. Κατσώρης μας δήλωσε ότι τέτοια υπερήλικα πλοία δεν πρέπει να βρίσκονται στους ωκεανούς και συνέχισε: "Από τον αριθμό του πληρώματος καταλαβαίνει κάποιος ότι το βαπόρι είχε σοβαρά προβλήματα. Γεγονός είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πολλά ναυάγια και όλα τα πλοία ήταν με σημαία ευκαιρίας. Είναι αποδεδειγμένο και το έχουμε καταγγείλει πολλές φορές ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο, έχοντας ως μοναδικό σκοπό το κέρδος, βάζει στα πλοία του σημαίες ευκαιρίας και προσλαμβάνει χαμηλόμισθους αλλοδαπούς με μικρή εμπειρία, αλλά και Ελληνες συνταξιούχους, που, λόγω της πενιχρής σύνταξης που παίρνουν, αναγκάζονται να ταξιδεύουν. Αυτά τα καράβια με σημαίες ευκαιρίας και, ταυτόχρονα, υπερήλικα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ναυαγήσουν, γιατί τα μέτρα ασφαλείας είναι από λειψά μέχρι ανύπαρκτα και αυτό δυστυχώς έχει αποδειχτεί πολλές φορές".