Δεκαοχτώ ναυτικές οικογένειες μαυροφόρεσε αυτή τη φορά η εφοπλιστική ασυδοσία. Το πλωτό φέρετρο, που χρησιμοποιήθηκε από την εταιρία "Στάνφορντ" για να σταλούν στον υγρό τάφο της θάλασσας της Κίνας οι 18 ναυτικοί, ονομαζόταν "Σι Φέιθ". Η μόνη ευθύνη, που μπορεί να αναγνωριστεί στους 18 ναυτικούς που χάθηκαν, είναι ότι εμπιστεύτηκαν το όνομα του πλοίου ("Θαλασσινή Πίστη") και αγνόησαν την παρακαταθήκη των χιλιάδων νεκρών που προηγήθηκαν: "Πείτε επιτέλους όχι στους σκυλοπνίχτες!".

Το πλοίο βούλιαξε στο "στενό" ανάμεσα στην Κίνα και την Ταϊβάν. Το στερνό ταξίδι του είχε όλες τις προϋποθέσεις για ένα αύτανδρο ναυάγιο! Ηταν 23 χρόνων πλοίο, δηλαδή σαπάκι. Είχε σημαία ευκαιρίας, δηλαδή δεν πληρώνει κανείς για τους νεκρούς, αντίθετα, εισπράττεται η ασφάλεια. Ηταν φορτωμένο σιδηρομετάλλευμα, δηλαδή δε σωνόταν με τίποτα αν ερχόταν το κακό. Είχε, στην πλειοψηφία του, φτηνό, άναυτο πλήρωμα. Είναι χαρακτηριστικό πως η σύνθεση πληρώματος, που οι ίδιοι οι εφοπλιστές έχουν επιβάλει για λόγους οικονομίας για πλοία του μεγέθους του "Σι Φέιθ", φτάνει, στη μέγιστη των περιπτώσεων, τα 22 μέλη πλήρωμα. Το "Σι Φέιθ" ταξίδευε με 30. Το νούμερο είναι χαρακτηριστικό των "αβαριών" του πλοίου, που, για να αντιμετωπιστούν, είχαν ανάγκη χέρια. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο αγνοούμενος πλέον καπετάνιος ήταν ήδη συνταξιούχος που η ανέχεια των συντάξεων πείνας τον ανάγκασε να ξαναμπαρκάρει ως φτηνό πλήρωμα και ότι ο ασυρματιστής του πλοίου - δεύτερη κρίσιμη σε ώρα ναυαγίου ειδικότητα - ήταν αλλοδαπός, του οποίου ούτε καν η χώρα προέλευσης δεν αναφέρεται στα επίσημα δελτία, είναι στοιχεία που πρέπει να συνυπολογιστούν, όχι στις αιτίες, αλλά σίγουρα στις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το ναυάγιο. Το γεγονός, επίσης, κι αυτό είναι το πλέον τραγικό, ότι αγνοούνται και οι 7 μοναδικοί Ελληνες - όλοι μεγάλοι σε ηλικία - που επέβαιναν στο πλοίο, αγνοούνται δηλαδή όλοι οι κατά τεκμήριο και παράδοση επαγγελματίες ναυτικοί που έχουν μάθει από τα ίδια τα ναυάγια να "παλεύουν" ένα ναυάγιο μέχρι τέλους, είναι από αυτά που πρέπει να κρατηθούν.

Η νέα ναυτική τραγωδία γράφτηκε τα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς Κυριακή, ενώ το πλοίο έπλεε 60 μίλια βόρεια της Ταϊβάν. Αγνοούνται εφτά Ελληνες και έντεκα αλλοδαποί ναυτικοί. Σημειώνεται ότι πρόκειται για το έκτο ναυάγιο - μέσα σε ένα χρόνο - πλοίου με σημαία ευκαιρίας. Για άλλη μια φορά, το κέρδος των εφοπλιστών μπήκε πιο πάνω από τη ζωή των ναυτεργατών. Το πλήρωμα αποτελούσαν 30 ναυτικοί, από τους οποίους οι 23 ήταν αλλοδαποί.

Το ναυάγιο συγκλόνισε τη ναυτική οικογένεια. Τους ναυτικούς δηλαδή, γιατί οι εφοπλιστές δηλώνουν θλίψη, αλλά ήδη μετρούν τα δολάρια του κέρδους που θα έχουν και από το ναυάγιο. Το πλοίο "Σι Φέιθ", με σημαία Μάλτας, ανήκε στην εταιρία "Στάνφορντ" που εκπροσωπείται από τον Σ. Ζολώτα,είχε αποπλεύσει από την Ινδία έμφορτο με σιδηρομετάλλευμα και είχε προορισμό την Κίνα, όπου θα έφτανε την Τρίτη. Το πλοίο είχε εκπέμψει σήμα κινδύνου προς το σταθμό της Σιγκαπούρης λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ώρα τοπική, όταν ήδη το πλοίο είχε πάρει μεγάλη κλίση, λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή. Στις 7 το πρωί ώρα Ελλάδος, το πλοίο είχε βυθιστεί. Στην περιοχή του ναυαγίου είχαν φτάσει τρία πλοία, ένα Ιαπωνίας, ένα Κύπρου και ένα Ινδίας. Από το γιαπωνέζικο πλοίο περισυνελέγησαν έντεκα ναυαγοί του "Σι Φέιθ", δέκα από τις Μαλβίδες και ένας από τη Σρι Λάνκα.

Τα ονόματα των Ελλήνων ναυτικών που αγνοούνται είναι: Γ. Καράβας 61 ετών πλοίαρχος, Μ. Γλύπτης 52 ετών υποπλοίαρχος, Δ. Βαλαντάσης 60 ετών υποπλοίαρχος, Ε. Κρητικός 54 ετών ανθυποπλοίαρχος, Γ. Κουρούνης 36 ετών μηχανικός, Μ. Χούλης 52 ετών Β μηχανικός, Θ. Γλύπτης 45 ετών λοστρόμος. Οι υπόλοιποι ναυτικοί που αγνοούνται είναι αλλοδαποί, από τους οποίους οχτώ είναι από τις Μαλβίδες, δυο από την Ουκρανία και ένας από τη Σρι Λάνκα.

Ο ταμίας της Πανελλήνιας Ενωσης Κατώτερων Πληρωμάτων ΜηχανήςΚ. Κατσώρης μας δήλωσε ότι τέτοια υπερήλικα πλοία δεν πρέπει να βρίσκονται στους ωκεανούς και συνέχισε: "Από τον αριθμό του πληρώματος καταλαβαίνει κάποιος ότι το βαπόρι είχε σοβαρά προβλήματα. Γεγονός είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πολλά ναυάγια και όλα τα πλοία ήταν με σημαία ευκαιρίας. Είναι αποδεδειγμένο και το έχουμε καταγγείλει πολλές φορές ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο, έχοντας ως μοναδικό σκοπό το κέρδος, βάζει στα πλοία του σημαίες ευκαιρίας και προσλαμβάνει χαμηλόμισθους αλλοδαπούς με μικρή εμπειρία, αλλά και Ελληνες συνταξιούχους, που, λόγω της πενιχρής σύνταξης που παίρνουν, αναγκάζονται να ταξιδεύουν. Αυτά τα καράβια με σημαίες ευκαιρίας και, ταυτόχρονα, υπερήλικα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ναυαγήσουν, γιατί τα μέτρα ασφαλείας είναι από λειψά μέχρι ανύπαρκτα και αυτό δυστυχώς έχει αποδειχτεί πολλές φορές".