Αν η πτώση του ελικοπτέρου στην Ιμια δημιούργησε θλίψη και οδύνη για το χαμό τριών ανθρώπων, αν αποτέλεσε τραγικό επιστέγασμα των αδιέξοδων και ζημιογόνων χειρισμών, που επέδειξε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της ελληνοτουρκικής κρίσης, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα προκαλούσε η ανέλκυσή του. Και δεν μπορούσε να το προβλέψει, γιατί η ανευθυνότητα αυτής της κυβέρνησης είναι, τελικά, απρόβλεπτη. Οι κυβερνώντες θεώρησαν σκόπιμο, μετά την περιπέτεια που έζησε η χώρα στα νερά του Αιγαίου, μετά την πολεμοκαπηλία και την πατριδοκαπηλία που τροφοδότησαν σε συνεργασία με τους "αντιπολιτευομένους τους", να προκαλέσουν ένα "δεύτερο γύρο" φιλοπολεμικής και "εθνικο - ταπεινωτικής" ψύχωσης.

Γιατί λοιπόν έτρεξαν σε αυτή την περίπτωση να δηλώσουν ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, το ελικόπτερο κατερρίφθη από τους Τούρκους; Η απάντηση, όσο κι αν φαίνεται ακατανόητη, είναι απλή. Προχώρησαν στο απόγειο της ανεύθυνης πρακτικής τους, γιατί ο φατριασμός εντός της κυβέρνησης έχει κατρακυλήσει σε τέτοια επίπεδα, ώστε να "επιτρέπεται" η χρησιμοποίηση ακόμα και εθνικών θεμάτων, σαν "όπλα" στο γήπεδο της ανταλλαγής εσωκομματικών μαχαιρωμάτων! Οποιος είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει το βράδυ της Παρασκευής τις αντιδράσεις των διαφόρων εσωΠΑΣΟΚικών τάσεων και ομάδων, θα διαπίστωνε ότι όσο μεγάλωνε η φημολογία για τουρκική εμβολή του ελικοπτέρου, τόσο μεγάλωνε η "ευεξία" κάποιων... μαραθωνοδρόμων της θεσιθηρίας. Οσο για τους υπόλοιπους ένιωθαν άβολα, όχι γιατί δεν έλαβαν κάποια στοιχειώδη μέτρα, ώστε να εγγυηθούν την αξιοπιστία των ανακοινώσεων και των ερευνών, ούτε γιατί συναισθάνονταν το μέγεθος του προβλήματος που θα δημιουργούσε μια αποδεδειγμένη κατάρριψη του ελικοπτέρου. Αυτό που τους πανικόβαλε ήταν η σκέψη, μήπως η πτώση μετά από τέτοιο λόγο επέφερε και τη δική τους πτώση... Η παραπάνω τακτική της κυβέρνησης λειτούργησε σαν "σινιάλο". Οι συμπαίχτεςστο παιχνίδι της χωρίς φραγμούς μικροκομματικής ιδιοτέλειας, αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να ξυπνήσει... ο Βρακάς που τρέφουν μέσα τους. Η ΝΔ και η Πολιτική Ανοιξη της "υπεύθυνης" και "υπερβατικής"... αντιπολίτευσης, σκαρφάλωσαν στις πλάτες της κυβερνητικής ανευθυνότητας, για να ακουστεί ακόμα πιο μακριά η δική τους εθνικιστική υστερία. Και η συνολική εικόνα ήρθε και βρήκε, πάλι, έτοιμους και πρόθυμους τους διαύλους των ΜΜΕ, για την αναπαραγωγή της και τη διασπορά της δυσώδους αποφοράς της. Τα ΜΜΕ άνοιξαν τα "παράθυρά τους" στους "τουρκοφάγους", έστρεψαν τα μικρόφωνά τους στους "ειδικούς" να μετατρέπουν τις πτώσεις των ελικοπτέρων σε πολιτική κατάπτωση και "πούλησαν" για μια ακόμα φορά τη χυδαία πραμάτεια τους, αξιοποιώντας τον πόνο και προκαλώντας την οργή των γονιών των παιδιών που χάθηκαν στην Ιμια. Οσο για τους "μαϊντανούς", που φιλοξένησαν στις οθόνες τους, είχαν το θράσος να επιχειρούν να υπερκεράσουν την κυβερνητική ανευθυνότητα, προσφέροντας σαν αντίδοτο τις δικές τους κραυγές της πατριδοκάπηλης "υπευθυνότητας".

Ετσι, λοιπόν, εν χορώ, οι διαπομπευτές της έννοιας του πραγματικού πατριωτισμού, οι πραματευτές του "ελληνισμού" της ψηφοθηρίας, οι τζογαδόροι στο χρηματιστήριο της εντυπωσιοθηρίας, απέδειξαν με τους αλαλαγμούς και τους ανεκδιήγητους χειρισμούς τους, ότι πράγματι η χώρα απειλείται. Απειλείται από τον επικίνδυνο δικομματισμό. Το δικομματισμό που οι εταίροι του μπορούν να κοκορομαχούν για επιμέρους χειρισμούς στα πλαίσια της εξάρτησης, αλλά να διαγκωνίζονται - στα σιωπηλά πάντα - για το ποιος θα "υφάνει" ακόμα πιο σφιχτά γύρω από το λαιμό της Ελλάδας το πλέγμα της εξάρτησης. Το δικομματισμό που δε δείχνει να πτοείται, ούτε όταν οι αντιπαραθέσεις των φορέων του, δε συναγωνίζονται παρά μόνο σε ένα επίπεδο. Στο επίπεδο του ποιος θα "πετάξει" πιο μακριά το δηλητήριο της εθνικοφροσύνης, αναζητώντας έτσι συμψηφισμό της ανευθυνότητας και της επικινδυνότητάς τους.