Με τον όρο "διαχείριση των απορριμμάτων" νοείται το σύνολο των ενεργειών που συντελούν στην, κατά το δυνατόν, μικρότερη επίδραση των απορριμμάτων στο περιβάλλον και την ορθολογικότερη αξιοποίησή τους. Η διαχείριση περιλαμβάνει την προσωρινή αποθήκευση, συλλογή, μεταφορά, ενδεχομένως μεταφόρτωση, επεξεργασία και διάθεση των απορριμμάτων. Οι κίνδυνοι που απειλούν την υγεία των εργαζομένων στο σύστημα αυτό διαχείρισης απορριμμάτων είναι πολλαπλοί, όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά γενικότερα για το κοινωνικό σύνολο και προέρχονται κυρίως από τη μεταφορά μολυσματικών ή τοξικών παραγόντων από ενεργητικούς ή παθητικούς φορείς, από τη ρύπανση των υπογείων υδάτων, του εδάφους και λιγότερο του αέρα.

Οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους είναι διαφορετικοί, ανάλογα με τους τρόπους διαχείρισης των απορριμμάτων, ωστόσο εκτίθενται όλοι σε τοξικούς και μολυσματικούς παράγοντες που εμπεριέχονται αρχικά ή που προκύπτουν από την αποσύνθεση ή επεξεργασία των απορριμμάτων. Σε γενικές γραμμές, όμως, οι παράγοντες που απειλούν την υγεία των εργαζομένων είναι οι φυσικοί, χημικοί, βιολογικοί, αλλά και τα ατυχήματα. Στους φυσικούς παράγοντες περιλαμβάνεται ο θόρυβος, που προκαλείται κυρίως από τα μηχανήματα στους χώρους ταφής, οι δονήσεις που υφίστανται οι χειριστές μηχανημάτων και οι οδηγοί, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στη σπονδυλική στήλη. Η υπεριώδης ακτινοβολία στην οποία εκτίθενται οι εργαζόμενοι μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, ενώ η έκθεση στην ηλιακή ενέργεια, θερμοπληξία.

Από την άλλη, η σκόνη που εισπνέουν οι εργαζόμενοι κατά τη συμπίεση των απορριμμάτων στα απορριμματοφόρα, στους σταθμούς μεταφόρτωσης και στους χώρους ταφής, εμπεριέχει μεγάλο αριθμό τοξικών και μολυσματικών παραγόντων. Ετσι, οι εργαζόμενοι πολύ συχνά εμφανίζουν συμπτώματα βρογχίτιδας, δύσπνοιας, δερματοπάθειες, αλλά και πιο νοσηρές καταστάσεις, π.χ., αμιάντωση, πνευμονοκονίωση και άλλα. Οι αέριοι ρυπαντές, όπως σημείωσε στην εισήγησή του ο Γιώργος Παπαθανασίου, γιατρός εργασίας, είναι ποικίλοι και εμπεριέχονται στο βιοαέριο που διαχέεται με τον άνεμο στη γύρω περιοχή.

Επίσης, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, γενικότερα, έρχονται καθημερινά σε επαφή με διάφορους μικροοργανισμούς, όπως βακτηρίδια, μύκητες, ιούς και παράσιτα, που μεταφέρονται με τα απορρίμματα - ιδιαίτερα τα προερχόμενα από νοσοκομεία. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές μεταφέρονται μαζί με τα "οικιακά", χωρίς να τηρούνται οι προβλεπόμενες ειδικές διαδικασίες (π.χ. χρήση γαντιών), που θα εξασφάλιζαν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζόμενους. Ενδεικτικά αναφέρεται ο κίνδυνος μόλυνσης από την ηπατίτιδα Β.

Στους επαγγελματικούς κινδύνους που απειλούν τους εργαζόμενους στην καθαριότητα προστίθενται το εργασιακό "στρες", η μονοτονία της εργασίας, η έλλειψη επαγγελματικής ικανοποίησης, εξαιτίας των μειωμένων ελπίδων οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης. Ολα αυτά συμβάλλουν στην εμφάνιση ψυχοσωματικών διαταραχών - κεφαλαλγίες, αϋπνία, υπέρταση - που υφίσταται όχι μόνο ο εργαζόμενος, αλλά και οι οικογενειακός και κοινωνικός του περίγυρος.