ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 5 Μάρτη 1996
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
"ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ"

Εχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από τότε που η κυβέρνηση θα έπρεπε να καταβάλει στους δημοσίους υπαλλήλους τις "αυξήσεις" του 2,5% + 2,5%. Επειδή όμως "δε βρήκε το χρόνο" να περιλάβει αυτή την πολιτική της σε νόμο, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα εισπράξουν, ακόμα και αυτό το κουτσουρεμένο 2,5% τον Απρίλη ή το Μάη! Οσο για το διορθωτικό 2,1% της περσινής εισοδηματικής πολιτικής, που δεν τη διορθώνει στην ουσία, θα αρχίσει να δίνεται από το Μάρτη... Ετσι, αυτό που απομένει στους χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους είναι, και η απόλυτη μείωση του μισθού τους, με την αύξηση της φορολογίας που την καταβάλλουν από την 1/1/1996. Ως ασφαλιστική δικλείδα για την άμβλυνση των αντιδράσεων, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη δοκιμασμένη επιδοματική πολιτική του "διαίρει και βασίλευε". Μόνο που τώρα της προσδίδει νέα χαρακτηριστικά και τη μετατρέπει σε όχημα, για την επίτευξη πολλαπλών στόχων, με κοινό παρονομαστή τη συνολική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων στο δημόσιο.

Ετσι, για παράδειγμα, στις συνολικές αποδοχές των 256.386 δραχμών, με 20 χρόνια υπηρεσίας, οι 46.000 δραχμές (!) είναι ο βασικός μισθός και το υπόλοιπο ποσό επιδόματα. Μέσα σ' αυτά, οι 135.326 δραχμές είναι το επίδομα της ΑΤΑ και τα υπόλοιπα είναι ποικιλώνυμα επιδόματα. Αυτά σήμερα ξεπερνούν τα 30 (!) και στην πραγματικότητα αποτελούν μέρος μισθού, συμπληρώνουν δηλαδή τον πενιχρό μισθό του δημοσίου υπαλλήλου, που η αγοραστική του δύναμη έχει μειωθεί μέχρι και 51% την τελευταία εξαετία. Σκόπιμα η κυβέρνηση δε θέλει να εντάξει αυτό το μέρος του μισθού στον οργανικό μισθό, γιατί δε θέλει να αυξηθούν οι συντάξιμες αποδοχές και τα κοινωνικά επιδόματα (οικογενειακά επιδόματα και επιδόματα ανθυγιεινότητας και επικινδυνότητας) που επηρεάζονται θετικά - αυξητικά μόνο με την αύξηση των βασικών μισθών. Είναι ενδεικτικό ότι με την καθήλωση, από το 1985, των βασικών μισθών στα επίπεδα των 30 έως 40 χιλιάδων δραχμών και με τη μέχρι σήμερα επιδοματική πολιτική, οι συντάξιμες αποδοχές αποτελούν τώρα το 43% των εν ενεργεία αποδοχών, αποτελούν δηλαδή το μισό του 80% που είναι το δημοσιοϋπαλληλικό αίτημα, μα και άμεση κοινωνική ανάγκη επιβίωσης! Αν συνεχιστεί αυτή η τάση, μετά από μερικά χρόνια οι συντάξιμες αποδοχές θα αποτελούν το 10% ή το 5% των εν ενεργεία, θα είναι δηλαδή ένα βοήθημα επαιτείας. Μα και τα κοινωνικά επιδόματα - το οικογενειακό των 8.800 δραχμών σήμερα και των τέκνων των 4.400 δραχμών - όχι μόνο καθηλώνονται σε αυτά τα απαράδεκτα επίπεδα, αλλά και η περικοπή τους από τον ένα σύζυγο, εφόσον και οι δύο σύζυγοι εργάζονται στο δημόσιο ή στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που ισχύει από το 1985, δημιουργεί προβλήματα. Το εξοργιστικό μάλιστα είναι πως ο υπουργός Οικονομικών σε συνάντηση του με την ΕΕ της ΑΔΕΔΥ πέρυσι το Μάρτη, για αυτό το θέμα δήλωσε: "Θα κάνω ό,τι μπορώ ώστε να μη βγει θετική απόφαση στα δικαστήρια που εκκρεμεί αυτή η υπόθεση και έτσι να μην πάρουν και οι δύο σύζυγοι, δημόσιοι υπάλληλοι, το οικογενειακό επίδομα". Σήμερα έχει εκδικαστεί αυτή η υπόθεση και ο μεν Αρειος Πάγος αποφάσισε να δοθεί και στους δύο συζύγους, το δε Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε να μη δοθεί, με αποτέλεσμα, η κατάσταση μένει ως έχει.

***

Ετσι, με τη φαύλη επιδοματική πολιτική, η κυβέρνηση υλοποιεί το αντιλαϊκό ευρωδόγμα της "Λευκής Βίβλου", ότι "πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις και άλλες κοινωνικές παροχές". Κοντά όμως σ' αυτό το βασικό στόχο της και για την καλύτερη προώθησή του, η κυβέρνηση επιδιώκει με την επιδοματική της πολιτική να καλλιεργείται ένα κλίμα αποπροσανατολιστικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους εργαζόμενους. Είναι λυπηρό και εξοργιστικό που σ' αυτή της την επιδίωξη η κυβέρνηση βρίσκει αρωγούς κάποιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, όπως π.χ. τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και "ΣΥΝ" στην ΟΛΜΕ, που σε πρόσφατο έγγραφό τους προς τις ΕΛΜΕ, καταχωρούσαν κατάλογο ομοσπονδιών που πήραν επιδόματα με την ένδειξη "να ποιοι τα πήραν"... Ακόμη όμως, με τα πλασματικά επιδόματα επιχειρεί η ίδια η κυβέρνηση να διαπαιδαγωγήσει και να εθίσει τους εργαζόμενους στην εξαπάτηση, αφού αυτά τα επιδόματα εργασιακά δεν αντανακλούν την ονομασία τους. Το χειρότερο όμως, μ' αυτά τα επιδόματα και με την αυξομείωσή τους, είναι ότι αφήνονται πολλά περιθώρια στην κυβέρνηση να ενδυναμώσει τη ρουσφετοκρατία και συνολικά την πολιτική ομηρία του δημοσίου υπαλλήλου, με τη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, που η μέτρησή της μπορεί να συσχετίζεται με την καθημερινή παρουσία του υπαλλήλου. Εχουμε ήδη περίπτωση εργαζομένων που τους ειπώθηκε πως θα παίρνουν κάποιο επίδομα, μόνο εάν και εφόσον δε λείψουν ούτε μια μέρα από την εργασία τους. Στις απεργίες δηλαδή θα πρέπει να είναι απεργοσπάστες!

***

Και βέβαια η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα δεν είναι κάποια αυθαίρετη θεωρητική υπόθεση, αλλά μια ομολογημένη κυβερνητική πρόθεση. Συγκεκριμένα, τον περασμένο Οκτώβρη σε συνάντηση της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, ο υπουργός μίλησε για μισθολόγιο που θα συνδέεται με την παραγωγικότητα. Μάλιστα σε ερώτηση, πώς μπορεί να μετρηθεί η παραγωγικότητα σε δημόσιους υπάλληλους, ο υπουργός απάντησε ότι αυτό μπορεί να γίνει με τις εκθέσεις αξιολόγησης. Από τέτοιες βέβαια αυθαίρετες εκθέσεις σκοπιμοτήτων που θα βαφτίζουν τους ημέτερους και υποτακτικούς παραγωγικούς, ενώ τους άλλους "αντιπαραγωγικούς" δοκιμάσαμε και στο παρελθόν και έχουμε πικρή πείρα. Ομως, σ' αυτή τη συνάντηση ο υπουργός ξεκαθάρισε και τις προθέσεις της κυβέρνησης σχετικά με τις πηγές χρηματοδότησης της επιδοματικής της πολιτικής. "Αύξηση στους βασικούς μισθούς μην περιμένετε", είπε και συνέχισε, "όμως επιδόματα εξ ιδίων πόρων που δε θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, θα δίνονται". Κοντολογίς, δηλαδή, το "εξ ιδίων πόρων" σημαίνει ότι σε κάθε υπηρεσία θα καθιερωθεί ένα τελόσημο που θα πληρώνουν οι συναλλασσόμενοι πολίτες υπέρ των υπαλλήλων. Ετσι ο ένας εργαζόμενος θα επιβαρύνει τον άλλο και όλοι μαζί θα ανακυκλώνουμε τη φτώχεια και τη μιζέρια μας. Επειδή με το "σμπάρο" της επιδοματικής πολιτικής, η κυβέρνηση στοχεύει "πολλά τρυγόνια" σε βάρος μας, είναι καιρός και εμείς οι εργαζόμενοι να οργανώσουμε τον αγώνα μας για να αποτρέψουμε τις αντεργατικές αντιλαϊκές κυβερνητικές επιδιώξεις.

Δημήτρης ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗΣ, αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ

Στις συνολικές αποδοχές των 256.386 δρχ. που παίρνει ένας δημόσιος υπάλληλος με 20 χρόνια υπηρεσίας, ο βασικός μισθός είναι 46.000 δρχ! Το υπόλοιπο ποσό αποτελείται από επιδόματα, τα οποία σήμερα ξεπερνάνε τα 30!


ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΛΛΙΜΩΡΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ (ΕΔΤΠ) ΤΟΥΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Αγώνας μέχρι τη δικαίωση

- Εδώ και δύο χρόνια τα μέλη του ΕΔΤΠ, βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Ποια ακριβώς είναι τα αιτήματά σας;

- Για να σας αναφέρω τα αιτήματα πρέπει να σας δώσω την εικόνα της κατάστασης του κλάδου μας σήμερα. Παρόλο που είναι ένας κλάδος, που όπως ορίζει ο νόμος πλαίσιο των Πανεπιστημίων, έχει μεγάλη εξειδίκευση και προσφέρει έργο υποδομής στην εκπαίδευση και στην έρευνα, καλύπτει όλες τις ανάγκες μεταξύ των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού, αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε μισθολογικό κενό και είναι οικονομικά εξαθλιωμένος.

Κύριο αίτημα είναι η ένταξή μας στο πανεπιστημιακό μισθολόγιο. Και αυτό γιατί είμαστε οργανικό κομμάτι του πανεπιστημίου, έχουμε άμεση σχέση με την εκπαίδευση και την έρευνα. Ζητάμε να ενταχτούμε στο πανεπιστημιακό μισθολόγιο για να συνδεθεί ο μισθός μας με μια ποσοστιαία αναλογία με το μισθό του καθηγητή, που θα μας εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή διαβίωση. Δεύτερο αίτημά μας είναι 35% αυξήσεις στους μισθούς μας, αφού είμαστε εξαιρετικά χαμηλόμισθοι. Ενας πρωτοδιόριστος έχει αποδοχές 110.000 - 130.000 το μήνα. Βρισκόμαστε, δηλαδή κάτω από το όριο φτώχειας.

Μετά τη δεκάχρονη λιτότητα που ακολούθησαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έχουμε απώλειες της τάξης του 50% των αποδοχών μας. Το υπουργείο Παιδείας διαμόρφωσε το οικονομικό μας αίτημα σε ένα επίδομα 15.000 τον μήνα, όπου όπως λέει θα ψηφιστεί ως διάταξη σε έναν νόμο, προσεχώς.

Επίσης, αντιδρούμε και απορρίπτουμε στο σύνολό τους τις προτάσεις που δόθηκαν από του υπουργείο Παιδείας πριν δύο μήνες στα πανεπιστήμια, εντελώς αυταρχικού περιεχομένου, που καθόλου δε βοηθούν στην αναβάθμιση που σήμερα έχουν ανάγκη τα ΑΕΙ.

Τέταρτον, ζητάμε την αναβάθμιση της εκπαίδευσης που να συνδέεται με γενναία χρηματοδότηση των ΑΕΙ που μαραζώνουν οικονομικά, τουλάχιστον στο 15% του προϋπολογισμού.

- Ολο αυτό το χρονικό διάστημα, πώς αντιμετώπιζε τα αιτήματά σας το υπουργείο Παιδείας;

- Το υπουργείο Παιδείας με παραπλανητικό τρόπο, αδιαφορία και κωλυσιεργία, αντιμετωπίζει τα αιτήματά μας. Ποτέ δεν κάθισε να συζητήσει επί της ουσίας μαζί μας και πάντα επικαλείται την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, παρόλο που φραστικά παραδέχεται την οξύτητα των προβλημάτων μας.

- Τι σκοπεύετε να κάνετε το ερχόμενο διάστημα;

- Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε μέχρι την τελική νίκη. Μετά την επιτυχία της 48ωρης απεργιακής μας κινητοποίησης, προχωράμε στις 11 με 15 του Μάρτη σε πενθήμερη απεργία και συγκέντρωση στο υπουργείο Παιδείας στις 11 του Μήνα, στις 10 πμ. Κατόπιν, με Γενική Συνέλευση θα εκτιμήσουμε την παραπέρα πορεία μας. Εδώ πρέπει να πω πως η Ομοσπονδία μας βρίσκεται πίσω από το βάρος των αιτημάτων του κλάδου με ευθύνη των παρατάξεων, εκτός της "Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας". Η κύρια ευθύνη βέβαια ανήκει στη ΔΗΦΙΚ (πρόσκειται στη ΝΔ) που πλειοψηφεί στο ΔΣ της Ομοσπονδίας. Η τετράωρη κατάληψη κτιρίων των ΑΕΙ που αποφάσισε η Ομοσπονδία και πραγματοποίησαν οι σύλλογοι στις 18 Φλεβάρη, είναι μια μεμονωμένη μορφή, χωρίς κλιμάκωση, που δεν αρκεί ως τρόπος πίεσης στην αδιαλλαξία του υπουργείου Παιδείας. Ο Σύλλογος του ΕΔΤΠ του Πανεπιστημίου Αθήνας σήκωσε το βάρος των κινητοποιήσεων και πρωτοστάτησε γνωρίζοντας καλά πως ο μοναδικός δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα.

Φ. Κ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ