"Σταματήσαμε την πορεία/ να θάψουμε ένα νεκρό/ Βάλαμε κι ένα σταυρό/ Υστερα κι άλλον/ Και πιο πέρα/ Και παρακάτω/ Κι άλλο σταυρό/ Ετσι θα βρούνε το δρόμο/ εκείνοι που έρχονται"...

Εφυγε έτσι ακριβώς όπως είχε ζήσει. "Σαν ατσάλινος γίγας". Αθόρυβα, σεμνά, περήφανα. Τα μεγάλα λόγια δε θα τον συγκινούσαν, ποτέ δεν τον συγκίνησαν. Και οι σύντροφοι, οι φίλοι του, οι συνεργάτες του το ήξεραν. Γι' αυτό και στο τελευταίο μεγάλο "ταξίδι" του τον αποχαιρέτησαν με τα δικά του λόγια - σεμνά κι απέριττα - λόγια παρμένα μέσα από το πλούσιο, τεράστιο έργο του. Ο Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής, ο άνθρωπος που και στα 71 χρόνια της ζωής του υπηρέτησε όσο λίγοι τον Ανθρωπο, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο μεγάλος λογοτέχνης, που φρόντιζε συνειδητά να πιάνει λίγο χώρο ανάμεσά μας και στον κόσμο - γιατί το ανθρώπινο και κομμουνιστικό του ήθος ήταν μέγα - έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα ανεκπλήρωτο κενό. Αλλά και την ελπίδα ότι "έτσι θα βρούνε το δρόμο/ εκείνοι που έρχονται"...

Χτες το απόγευμα στο Νεκροταφείο της Καλλιθέας έπεσε η αυλαία για έναν μεγάλο πρωταγωνιστή. Πρωταγωνιστή στη ζωή, στα Γράμματα, στον αγώνα, στην κοινωνική προσφορά. Βουβός ο πόνος για τους δικούς του ανθρώπους, για τους συντρόφους, τους φίλους και συνεργάτες του. Ενας πόνος που μπόρεσε όμως να γίνει τραγούδι στα χείλη τους. Με το δικό του τραγούδι "Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους...", τον αποχαιρέτησαν. Δεκάδες κόκκινα γαρίφαλα και ένας "Ριζοσπάστης" τον συντροφεύουν στο μακρινό του "ταξίδι"...

"Ο θάνατος δε θα σε κλέψει από τη μνήμη και την καρδιά μας και ούτε θα μπορέσει να διακόψει τη σχέση που χτίσαμε μεταξύ μας στον αγώνα για ένα ειρηνικό και ελεύθερο μέλλον του κόσμου". Με αυτή τη φράση ο Θ. Τζιατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αποχαιρέτησε τον Δ. Ραβάνη - Ρεντή. Στον επικήδειο λόγο του ο Θ. Τζιατζής αναφέρθηκε στον προικισμένο άνθρωπο, που έμαθε και μπόρεσε να εκφράσει με γνώση και ευαισθησία τα προβλήματα της εργατικής τάξης και τις ανάγκες του λαού. Αναφέρθηκε στους αγώνες του, που ξεκίνησαν το 1940 όταν ήταν 15χρονος ακόμα μαθητής, στην πλούσια αντιφασιστική του δράση μέσα από το θεατρικό του έργο, την ποίηση, τον παράνομο Τύπο. Υπεύθυνος του Πολιτιστικού της ΕΠΟΝ, στο θέατρο του βουνού, στον ΕΛΑΣ, στο Δημοκρατικό Στρατό, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ συμμετέχει στις μεγάλες στιγμές της Εθνικής Αντίστασης. Το 1949, κυνηγημένος και καταδικασμένος δύο φορές σε θάνατο για τον εθνικοαπελευθερωτικό του αγώνα, παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς. Εκεί συνεχίζει σταθερά τη συνεισφορά του στο δύσκολο αγώνα του Κόμματος και του λαού μας, αταλάντευτα σταθερός και με πλούσιο συγγραφικό έργο. "Σύντροφε Δημήτρη, στη μνήμη και στην καρδιά μας θα 'χεις πάντα μια ξεχωριστή θέση. Φεύγεις από κοντά μας, αλλά δε χάνεσαι. Εμείς σου υποσχόμαστε να το καταξιώσουμε. Και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας", κατέληξε ο Θ. Τζιατζής.

Εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ και της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ) χαιρετισμό απηύθυνε ο δημοσιογράφος Ν. Καραντηνός. "Υπήρξες παρουσία ζωής αγωνιστικής, παρουσία ήθους, παρουσία αταλάντευτης πίστης στο δύσκολο και σκληρό αγώνα στην πατρίδα μας, για να φτάσει η άσπρη μέρα, η πολυπόθητη μέρα. Η πένα σου υπηρέτησε τον άνθρωπο, τους εργαζόμενους από τα πρώτα βήματα ως την ύστατη ώρα", είπε συγκινημένος ο Ν. Καραντηνός.

Ο Δ. Αθανασάκης, γραμματέας της ΚΟΒ Μπιζανίου Καλλιθέας του ΚΚΕ - όπου ήταν οργανωμένος από το 1979 ο Δ. Ραβάνης - Ρεντής - μίλησε για τον "σύντροφο Δημήτρη", τον ακούραστο αγωνιστή, τον σεμνό άνθρωπο. "Ο σύντροφος Δημήτρης ήταν παράδειγμα κομμουνιστή. Λιτός, δίκαιος, τίμιος, δεν του άρεσε να τον παινεύουν. Δεν υπήρξε αριβίστας, ήθελε πάντα να είναι στην ΚΟΒ της γειτονιάς του, δίπλα στους συντρόφους της ΚΟΒ που υπεραγαπούσε. Είχε μάλιστα ιδιαίτερη αγάπη στους νέους, στους Κνίτες. Ηταν παράδειγμα σε όσους είχαν αποφασίσει να είναι μέλη του Κόμματος, έλεγε ότι είναι αναπόφευκτες οι προσωπικές θυσίες...", ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Δ. Αθανασάκης.Ο Κώστας Καραχάλιος, αντιπρόεδρος των Ελλήνων Λογοτεχνών, μίλησε για το πλούσιο και σημαντικό έργο του Δ. Ραβάνη - Ρεντή. "Εκλεκτέ συνάδελφε, τη σφαίρα του έντεχνου λόγου την εκτίμησες, την εμπλούτισες και την κόσμησες με 14 ποιητικά βιβλία, 17 πεζογραφήματα, 4 θεατρικά έργα και πάνω από 35 μεταφράσεις ξενόγλωσσων βιβλίων. Καλό σου ταξίδι, λοιπόν, Δημήτρη, στη μνήμη των αιώνων", τόνισε ο Κ. Καραχάλιος.

Το τελευταίο "αντίο" όλων των εργαζόμενων στο "Ριζοσπάστη" "χρεώθηκε" να δώσει η συνάδελφος Αριστούλα Ελληνούδη. "Χάσαμε έναν σπάνιου ήθους σύντροφο και συνεργάτη, έναν σπουδαίο πνευματικό δημιουργό, που είχε ακόμα πολλά να προσφέρει στο "Ρ". Ευλογία ήταν η συνεργασία σου. Ευλογία γιατί, εκτός από τη μεγάλη προσφορά στην εφημερίδα, οι νεότεροι ανακαλύπταμε ότι εσύ ο μικρόσωμος, εξαιρετικά σεμνός και διακριτικός, ευγενικός, αισθαντικός, καλόκαρδος, αλλά και χιουμορίστας άνθρωπος, ήσουν "ατσάλινος γίγας"", τόνισε η Α. Ελληνούδη. Αποχαιρετισμό, τέλος, απηύθυνε και ο Δημήτρης Παπαλεωνίδας, εκ μέρους της "Σύγχρονης Εποχής".

Στην κηδεία του Δ. Ραβάνη - Ρεντή παραβρέθηκαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Μ. Μαϊλης και Δ. Γόντικας, η Λ. Λογαρά, ο Γραμματέας της ΚΝΕ Ν. Σοφιανός, ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ Ν. Τερζόγλου, ο διευθυντής του "Ρ" Τ. Τσίγκας και ο αρχισυντάκτης Γ. Κακουλίδης, πλήθος λογοτεχνών και καλλιτεχνών, ανώνυμοι φίλοι και σύντροφοι του Δ. Ραβάνη - Ρεντή.