Μεγαλύτερες από ποτέ διαστάσεις φαίνεται να παίρνει η λαϊκή δυσαρέσκεια και καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, καθώς οξύνονται συνεχώς τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και μεγαλώνει το χάσμα, που χωρίζει τις διαθέσεις και τις προσδοκίες των εργαζόμενων από την πρακτική και τα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό είναι και το πρώτο συμπέρασμα της έρευνας των διαθέσεων της κοινής γνώμης, που πραγματοποίησε πρόσφατα η εταιρία ΔΗΜΕΛ,στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας.

Οπως γίνεται φανερό, από τους δύο πρώτους πίνακες, η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των ερωτώμενων συμφωνεί με τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, των αγροτών, των κτηνοτρόφων και των οικοδόμων και θεωρεί - σχεδόν στα ίδια, πολύ μεγάλα ποσοστά - δίκαια τα αιτήματά τους, ενώ η δυσαρέσκεια για την τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ είναι ουσιαστικά καθολική.

Το γεγονός πως τα ποσοστά αυτά είναι σαφώς μεγαλύτερα από αντίστοιχα παλιότερων δημοσκοπήσεων φανερώνει και τη συνεχιζόμενη διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Μια εξέλιξη, που δεν ανακόπηκε από τις πολύμορφες και έντονες, το τελευταίο δίμηνο, επιχειρήσεις εξωραϊσμού της κυβερνητικής πολιτικής, με πρόσχημα την ανάδειξη του Κ. Σημίτη στην πρωθυπουργία.

Η παραπέρα, σοβαρή ωρίμανση και συνειδητοποίηση της ανάγκης, για την αγωνιστική διεκδίκηση των λαϊκών προβλημάτων είναι το δεύτερο συμπέρασμα, που βγαίνει από τις απαντήσεις της έρευνας. Γεγονός, που είναι ιδιαίτερα σημαντικό και ελπιδοφόρο, αφού συντελείται μέσα στις γνωστές, αρκετά δύσκολες και αντίξοες, για τον αγωνιστικό προσανατολισμό των εργαζόμενων, συνθήκες. Τα ιδιαίτερα μεγάλα αυτά ποσοστά φανερώνουν, επίσης, τις σοβαρές δυνατότητες, που υπάρχουν, για την πολύ μεγαλύτερη από σήμερα έκφραση της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης, αλλά και του συντονισμού και της ενιαιοποίησης της πάλης των εργαζόμενων.

Ο τρίτος πίνακας είναι ιδιαίτερα ενδεικτικός της αντίθεσης της μεγάλης πλειοψηφίας των ερωτώμενων στις αντιλαϊκές πολιτικές, όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ η κυβερνητική πολιτική στα αντίστοιχα θέματα συγκεντρώνει μικρά σχετικά ποσοστά (από 15,2% έως 23,56%), δεν μπορεί η ΝΔ να εκμεταλλευτεί προς όφελός της αυτή την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια, συγκεντρώνοντας περίπου τα ίδια - αν και κάπως καλύτερα - μικρά ποσοστά. Το ίδιο συμβαίνει ακόμη και με την Πολιτική Ανοιξη, όπως και με τα άλλα κόμματα ("ΣΥΝ" και ΔΗΚΚΙ), ενώ μόνο το ΚΚΕ παρουσιάζεται να έχει μια σαφέστατη και θετική διαφορά, παίρνοντας υπερδιπλάσιο ουσιαστικά ποσοστό, από το αντίστοιχο εκλογικό ή αυτά, που του δίνουν άλλες δημοσκοπήσεις. Το γεγονός αυτό δεν αποδείχνει μόνο την αυξανόμενη τάση δικαίωσης της πολιτικής του ΚΚΕ, της τακτικής συνεπούς συμπαράστασης στους λαϊκούς αγώνες και της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών, για τη συσπείρωση και τον αγωνιστικό προσανατολισμό των εργαζομένων. Φανερώνει, ακόμη, τις αυξανόμενες συνεχώς τάσεις απεγκλωβισμού των λαϊκών μαζών από τα δικομματικά διλήμματα και τη δημαγωγία, τις υποκριτικές και δίγλωσσες υποσχέσεις των εταίρων του δικομματισμού, όπως και από τις αόριστες και γενικόλογες διακηρύξεις των μικρότερων κομμάτων.

Συνδυάζοντας όλα τα στοιχεία της έρευνας και συγκρίνοντας με αντίστοιχα παλιότερων δημοσκοπήσεων, αποδείχνεται η αυξανόμενη συνεχώς ευεργετική επίδραση του βαθμού του αγωνιστικού προσανατολισμού των εργαζομένων στην πολιτική τους συμπεριφορά και την κομματική τους προτίμηση. Οπως και το γεγονός πως η επίδραση αυτή λειτουργεί, σε μεγάλο βαθμό, προς όφελος του ΚΚΕ, αφού οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν, από την ίδια τους την πείρα και παρά τους παραμορφωτικούς και αποπροσανατολιστικούς φακούς των ΜΜΕ και του κατεστημένου, ποια πολιτική και ποιο κόμμα ικανοποιεί τα συμφέροντά τους και εγγυάται την επίλυση των προβλημάτων τους. Γεγονός, που έρχεται να προσθέσει και αυτό τη δική του εξήγηση, στην έντονη "αγωνιστική αλλεργία" των διάφορων στελεχών του κυβερνητικού κόμματος στους διάφορους μαζικούς φορείς, τη συστηματική υπονόμευση κάθε σχετικής πρωτοβουλίας και τη γενικότερη, συστηματική και πολύμορφη προώθηση των λογικών και επιχειρημάτων του "κοινωνικού διαλόγου" και της "κοινωνικής συναίνεσης", στο φόντο πάντα των τεράστιων και οξυμένων προβλημάτων, που βασανίζουν τη χώρα και του δήθεν "μονόδρομου" για την αντιμετώπισή τους.

Τ. Τ.

Επιστολή προς τα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης απηύθυνε χτες η Γραμματεία της Επιτροπής Δημοψηφίσματος Θεσσαλονίκης με την οποία καλεί τους δημοσιογράφους στο πλαίσιο της αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού της πόλης, να συμβάλλουν στην προβολή του αιτήματος της Επιτροπής για διενέργεια δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Μεταξύ άλλων η επιτροπή πρωτοβουλίας σημειώνει ότι επειδή η Συνθήκη αναφέρεται και σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας των χωρών - μελών, όφειλε η τότε κυβέρνηση, αλλά και όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που είχαν την ευθύνη της κύρωσης, να απευθυνθούν στο λαό και να ζητήσουν να πει τη γνώμη του με Δημοψήφισμα, κάτι που έγινε σε πολλές χώρες που συγκροτούν την ΕΕ.

Χαρακτηριστικά, η επιστολή αναφέρει: "Στο άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπεται η προσφυγή σε Δημοψήφισμα "για κρίσιμα εθνικά θέματα". Και η Συνθήκη αυτή αφορά σε κρίσιμα εθνικά θέματα. Αλλά και αν ακόμη δεν υπήρχε αυτή η Συνταγματική πρόβλεψη, επιβάλλεται μια τέτοια ενέργεια όταν πρόκειται να εκχωρηθούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε μια άλλη κρατική ή υπερκρατική οντότητα. Επομένως δεν είναι μόνο δημοκρατικής τάξης αλλά μείζον εθνικό ζήτημα.

Η Διακυβερνητική Διάσκεψη που άρχισε στο Τορίνο θα αποφασίσει για το χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά και για την τύχη των ανεξάρτητων κρατών - εθνών στο μέλλον.

Εμείς πιστεύουμε ότι επιβάλλεται η πλήρης ενημέρωση του ελληνικού λαού για όλες τις πλευρές της Συνθήκης και τις μελλοντικές της επιπτώσεις στην πορεία της χώρας, στην άμυνά της, στην εξωτερική πολιτική, στην κατοχύρωση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων (ΣΕΝΓΚΕΝ), στην οικονομία, στον πολιτισμό, στη γλώσσα κλπ. Το πρακτικό - τεχνικό πρόβλημα αυτής της ενημέρωσης μπορεί να αντιμετωπιστεί σχετικά εύκολα αν η κυβέρνηση και όλες οι πολιτικές δυνάμεις δέχονται την ανάγκη ο λαός να πει τη γνώμη του.

Με βάση το άρθρο 44 του Συντάγματος να αποφασιστεί Δημοψήφισμα στο οποίο ο λαός θα αποφανθεί με ΝΑΙ ή ΟΧΙ συνολικά στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Να αποφανθεί δηλαδή αν δέχεται να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα, αφού με τη Συνθήκη επιδιώκεται η πλήρης πολιτική, αμυντική, νομισματική ενσωμάτωση της χώρας".

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την εταιρία ΔΗΜΕΛ,στο διάστημα 26 έως 29 Μάρτη 1996, με γραπτό ερωτηματολόγιο, σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 600 νοικοκυριών στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας (Α και Β Αθήνας, Α και Β Πειραιά). Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι σταθμισμένα.

Καθολικό χαρακτήρα παίρνει πλέον η λαϊκή δυσαρέσκεια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Αυτό αποδείχνει η έρευνα της κοινής γνώμης, που πραγματοποίησε η εταιρία ΔΗΜΕΛ,από τις 23 έως τις 29 του Μάρτη και αφορούσε τις διαθέσεις των εργαζόμενων για μια σειρά επίκαιρα και σοβαρά προβλήματα και τις αντίστοιχες κινητοποιήσεις μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό πως η ολότητα σχεδόν των ερωτώμενων (ποσοστό 96,1% και 97,69%) συμφωνούν με τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων και θεωρούν δίκαια τα αιτήματά τους αντίστοιχα, τασσόμενοι αλληλέγγυοι μαζί τους και δικαιώνοντας τις αγωνιστικές τους διεκδικήσεις.

Η έδρα της Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ βρίσκεται στα γραφεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών (Κάνιγγος 27, 5ος όροφος). Προσωρινά, η έδρα της Επιτροπής θα λειτουργεί από Δευτέρα έως και Παρασκευή από τις 5 μ.μ. έως τις 8 μ.μ.,ενώ αργότερα θα λειτουργεί και τα πρωινά. Το τηλέφωνο - φαξ επικοινωνίας με την Επιτροπή είναι 38.01.227.