ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 30 Απρίλη 1996
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΣΟΚ
Πολιτική συμφωνία και άγρια φαγωμάρα

Εν μέσω "γενικής συμφωνίας" και σύμπλευσης ως προς την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική και άγριας φαγωμάρας για την κατάκτηση των πόστων και της κατανομής των ρόλων, βαδίζει προς το συνέδριό του το κυβερνών κόμμα

Το ένα μετά το άλλο τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ "ανοίγουν τα χαρτιά" τους, στην κούρσα που έχει ξεκινήσει για το μοίρασμα της εξουσίας και την κυριαρχία στον κυβερνών κόμμα ενόψει του συνεδρίου.

Μέχρι στιγμής μόνο οι τρεις υποψήφιοι (Σημίτης, Τσοχατζόπουλος, Αρσένης) για την κομματική ηγεσία δεν έχουν μιλήσει, προφανώς γιατί έχουν βάλει τους "δικούς τους" να μιλάνε για λογαριασμό τους, ώστε και οι ίδιοι να μη "φθείρονται", αλλά ταυτόχρονα να βολιδοσκοπούν τις αντιδράσεις για τις προτάσεις τους και να "καίνε" άλλες που δεν επιθυμούν. Ανάλογα με τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν, οι "τρεις" επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους το δικαίωμα των ελιγμών, του συμβιβασμού και του αιφνιδιασμού. Ο υπουργός Τύπου Δ. Ρέππας επιχειρώντας να δικαιολογήσει γιατί ο Κ. Σημίτης δεν έχει ανακοινώσει τις προθέσεις του ενόψει του συνεδρίου απάντησε ότι "κι άλλοι δεν έχουν πάρει θέση για τα συγκεκριμένα θέματα", αφήνοντας να εννοηθεί ότι περιμένει τις ανακοινώσεις των Α. Τσοχατζόπουλου και Γερ. Αρσένη.

Κοινός παρονομαστής όλων των δημόσιων τοποθετήσεων των στελεχών του ΠΑΣΟΚ (Β. Παπανδρέου, Γ. Παπανδρέου, Α. Κακλαμάνης κλπ), τα τελευταία 24ωρα, υπήρξε το έντονο πάθος τους για την κατάκτηση της κυριαρχίας στο ΠΑΣΟΚ, η απουσία κάθε αναφοράς και κριτικής - ακόμα και στις πλέον αντιλαϊκές επιλογές - στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη και η πλήρης και επιδεικτική αδιαφορία τους για την "τύχη" των λαϊκών στρωμάτων,που όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, τους στήριζαν "παραδοσιακά".

Το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της εσωκομματικής διαμάχης στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι ενώ σφάζονται για τα πόστα και το μοίρασμα των ρόλων, αφήνουν έξω από αυτή τη διαμάχη την εφαρμοζόμενη πολιτική, δίνοντας την εντύπωση ότι υπάρχει κάποια "μυστική συμφωνία".Τίποτα δε λέγεται, ακούγεται ή γράφεται για την αντιλαϊκή πολιτική. Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεται για αυτή τη σύμπλευση κάποια "συμφωνία κορυφής", απλούστατα γιατί όλοι την ασπάζονται και κυρίως γιατί δίνουν εξετάσεις στα μεγάλα αφεντικά και όχι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Αγρια φαγωμάρα

Η άγρια φαγωμάρα που υπάρχει και εντείνεται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος έχει οδηγήσει αρκετά ηγετικά στελέχη να κάνουν ανοιχτά λόγο για το ενδεχόμενο της διάσπασης και ταυτόχρονα να προτείνουν "συμφωνίες κορυφής" πριν το συνέδριο, το οποίο θα 'ρθει να τις επικυρώσει. Αντίθετος με τις "συμφωνίες κορυφής" εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης,ο οποίος διά στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου, δήλωσε ότι "δε χρειάζονται συμφωνίες κορυφής", προφανώς γιατί "τα θέλει όλα δικά του", όπως έχουν αφήσει να εννοηθεί σαφώς στενοί συνεργάτες του. Αργά όμως το βράδυ εκδόθηκε κυβερνητική ανακοίνωση, η οποία ουσιαστικά "άδειαζε" τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, αφού σε αυτή αναφέρονταν ότι "η κυβέρνηση δε σχολιάζει και δεν παίρνει θέση στα ζητήματα που αφορούν την ουσία και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ".Η κυβερνητική ανακοίνωση υπαγορεύτηκε από τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσε στα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως φάνηκε και από τη χθεσινοβραδινή συνεδρίαση του ΕΓ, η υπεροπτική και αλαζονική τοποθέτηση του Δ. Ρέππα κατά των συμφωνιών κορυφής, που έχουν προτείνει αρκετά στελέχη.

Εξάλλου μιλώντας στον "Φλας" ο Δ. Ρέππας, απευθυνόμενος στους εσωκομματικούς αντιπάλους του Κ. Σημίτη, τους κάλεσε να προηγηθεί στη συζήτηση και να ξεκαθαριστεί αν θα υπάρχει τελικά η θέση του αντιπροέδρου και δεύτερο αν θα είναι διακοσμητική ή θα είναι θέση με πλήρεις εξουσίες. Απαντώντας σε όσους κάνουν λόγο για το ενδεχόμενο της διάσπασης ο Δ. Ρέππας δήλωσε ότι πρόκειται για "τεχνική της μεθοδολογίας προκειμένου να προταθεί μία υποψηφιότητα".

Πρώτος επέσεισε τον κίνδυνο της διάσπασης και συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ ο γραμματέας του Κ. Σκανδαλίδης,ο οποίος δήλωσε ότι "εάν το ΠΑΣΟΚ θέλει να αυτοκτονήσει τότε θα πάει με πόλωση στο συνέδριο, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές για εσωκομματικό θέμα".

Μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τον πρωθυπουργό, ο Κ. Σκανδαλίδηςαπέφυγε να ανακοινώσει οτιδήποτε για το περιεχόμενο της συζήτησης με τον πρωθυπουργό και περιορίστηκε να δηλώσει ότι τον ενημέρωσε για τις απόψεις που υπάρχουν στο ΕΓ, ενώ πρόσθεσε, ως συμπέρασμα, ότι πρέπει να πυκνώσουν οι επαφές μεταξύ του ίδιου και του Κ. Σημίτη αλλά και μεταξύ των υπόλοιπων στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Από την πλευρά της ομάδας Τσοχατζόπουλου, το βάρος της απάντησης το σήκωσε ο υφυπουργός Μεταφορών Γ. Δασκαλάκης ο οποίος έριξε το μπαλάκι στον Κ. Σημίτη λέγοντας ότι αυτός θα πρέπει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια "πορεία εξομάλυνσης και διαλόγου και συμφωνίας".

"Βοσνιοποίηση" και "μορατόριουμ"

Το Σαββατοκύριακο πύκνωσαν οι συνεντεύξεις και "προτάσεις" ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τις εσωκομματικές εξελίξεις. Η Β. Παπανδρέου εκτιμά ότι αν δε γίνει αποδεκτή η συμφωνία "τεσσάρων σημείων" - (Σημίτης αντιπρόεδρος, εξάντληση 4ετίας, σταμάτημα του ρεβανσισμού σε κόμμα και κυβέρνηση και περιορισμός των αρμοδιοτήτων του ΠΑΣΟΚ) - που προτείνει, τότε θα δημιουργηθεί "συγκρουσιακή κατάσταση", η οποία θα είναι απαρχή ενός σίριαλ που θα καταλήξει σε διάσπαση. Την πρόταση περί διαρχίας η υπουργός Ανάπτυξης τη θεωρεί ότι οδηγεί σε "βοσνιοποίηση του ΠΑΣΟΚ". Στο ίδιο μήκος κύματος αλλά με διαφορετικά πρόσωπα στους κεντρικούς ρόλους κινήθηκε ο πρόεδρος της Βουλής Α. Κακλαμάνης ο οποίος τάσσεται, εμμέσως πλην σαφώς, υπέρ της εκλογής του Α. Τσοχατζόπουλου στη θέση του αντιπροέδρου, ενώ ταυτόχρονα ζητά να αποφασιστεί ότι ο Κ. Σημίτης θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός.

Ο Τηλ. Χυτήρης ζητά ρόλο για όλους στο ΠΑΣΟΚ και θεωρεί δεδομένο ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές ο πρωθυπουργός δεν αλλάζει, ενώ αποδοκιμάζει ιδέες που επιφυλάσσουν ρόλο επιτίμου προέδρου στον Α. Παπανδρέου. Ο Μ. Παπαϊωάννου τάχθηκε κατά της θέσης του αντιπροέδρου, ενώ την ίδια θέση εξέφρασε ο υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου ο οποίος δήλωσε ότι δεν πρέπει να είναι υποψήφιος για την αντιπροεδρία ο Κ. Σημίτης αλλά συμφώνησε με την πρόταση Σκανδαλίδη για "συμφωνία κορυφής". Από τη Μυτιλήνη ο υπουργός Δικαιοσύνης Ε. Βενιζέλος ζήτησε μορατόριουμ αρκετών εβδομάδων γύρω από τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ.

Π. Κ.

"Φιλολαϊκή" λιτότητα

Το παραμύθι ξαναβγαίνει σε πολλές κόπιες τελευταία. Από τις πλέον πρόσφατες, η τηλεοπτική συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών και η Εκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Με λίγα λόγια, το θέμα έχει ως εξής: Η ..."φιλολαϊκή" λιτότητα πρέπει να συνεχιστεί αδιατάρακτα, γιατί (εκτός των άλλων) έτσι θα υπάρξει αναδιανομή πόρων, τους οποίους οι επιχειρηματίες θα τους αξιοποιήσουν, θα τους επενδύσουν και θα σώσουν την οικονομία, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας κλπ. Ας μην αναφερθούμε στο πασίδηλο αποτέλεσμα της μεταπολιτευτικής λιτότητας, η οποία έχει αποφέρει τεράστια κέρδη στην ολιγαρχία, αλλά ελάχιστες έως μηδενικές επενδύσεις. Αλλωστε, οι βασικοί παραγωγικοί κλάδοι παράγουν σε επίπεδα χαμηλότερα του 1980!

***

Θα μπορούσε, όμως, να υποστηρίξει κάποιος ότι "ναι, μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει παραγωγικές επενδύσεις, αλλά αύριο θα γίνουν και για να γίνουν πρέπει να συνεχιστεί η λιτότητα". Εδώ βρίσκεται η ουσία. Είναι ψέματα ότι σήμερα ή στο προβλεπτό μέλλον είναι στις προθέσεις της άρχουσας τάξης να προχωρήσει σε παραγωγικές επενδύσεις. Η επίκληση των ανύπαρκτων επενδυτικών προθέσεών της γίνεται από τους πολιτικούς υπαλλήλους της, για να δικαιολογηθεί η διαιώνιση της λιτότητας. Για να δικαιολογηθεί, δηλαδή, η συνέχιση της βίαιης αναδιανομής εισοδημάτων εις βάρος των εργαζομένων.

***

Και δεν πρόκειται να γίνουν επενδύσεις για τους εξής λόγους: Γιατί α) οι μεγαλοκεφαλαιούχοι δεν επενδύουν με στόχο να εξυπηρετήσουν το "κοινωνικό σύνολο". Επενδύουν για να μεγιστοποιήσουν το προσωπικό τους κέρδος και, όταν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις που να εξασφαλίζουν την κερδοφορία τους, απλώς δεν επενδύουν (μιλάμε πάντα για παραγωγικές επενδύσεις), β) σε συνθήκες όπου το μέσο ποσοστό κέρδους συνεχίζει να βρίσκεται σε πτώση, όταν μιλάς για ιδιωτικές παραγωγικές επενδύσεις, είναι σαν να ζητάς από την αστική τάξη να πράξει με βάση τη ...φιλανθρωπία, γ) στα πλαίσια του διεθνούς καταμερισμού εργασίας που έχει υποβιβαστεί η Ελλάδα, το ξένο και ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο δεν έχει κανένα όφελος να επενδύσει σε παραγωγικούς τομείς. Αντίθετα, έχει κάθε λόγο να κερδοφορεί μέσω των ομολόγων, λειτουργώντας ως "συλλογικός τοκογλύφος", πλουτίζοντας από τα κρατικά ελλείμματα, που το ίδιο δημιούργησε, είτε να "επενδύει" στους κλάδους των υπηρεσιών (και εδώ σε περιορισμένους τομείς όπως, για παράδειγμα, ο τουρισμός), είτε να "τζογάρει" σε "στημένες ρουλέτες", τύπου μεγάλα έργα κλπ. Συμπέρασμα: "Η λιτότητα ως μέσο μετασχηματισμού" της κοινωνίας (!), που αποτελούσε πλευρά του "οράματος Μπερλίγκουερ" και που κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν στα καθ' ημάς, είναι τόσο κάλπικη, όσο και ο ..."αριστερισμός" των εγχώριων "κεντροαριστερών".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ