Τα εσωκομματικά επεισόδια στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν τελειωμό και η κατάσταση δεν είναι πλέον προβλέψιμη όσον αφορά την κατάληξή της, καθώς η προχτεσινή παρέμβαση του Κ. Μητσοτάκη ήταν η πλέον σοβαρή αφού έμμεσα αλλά σαφέστατα εκτιμούσε ότι η ΝΔ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση και χρειάζεται ένα νέο κόμμα.

Η φαινομενικά ψύχραιμη αντίδραση της Ρηγίλλης στο νέο "χτύπημα" του Κ. Μητσοτάκη, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα η οποία λέει ότι η ηγεσία της ΝΔ - όπως άλλωστε ήταν φυσικό - εκνευρίστηκε αφάνταστα για το "θάψιμο" της ΝΔ από τον πρώην πρωθυπουργό, τη μέρα μάλιστα που ο Μ. Εβερτ φιλοξενούσε τη Β. Μαρτένς, πρώην πρωθυπουργό του Βελγίου και την κοινοβουλευτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, καλλιεργώντας έτσι ένα προφίλ "διεθνούς ηγέτη".

"Είχαμε την ευκαιρία με τους καλεσμένους που είχαμε στη χώρα μας να δείξουμε ένα άλλο πρόσωπο και τη μέρα αυτή διάλεξε ο Μητσοτάκης να προχωρήσει στη νέα διαφοροποίησή του" έλεγαν με εκνευρισμό στελέχη της Ρηγίλλης. Πάντως όλοι τώρα περιμένουν την Εθνική Συνδιάσκεψη του κόμματος που θα γίνει στα τέλη Ιούνη προκειμένου να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Η πολυδιαφημισμένη από τη ΝΔ σύνοδος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που έγινε στη Βουλιαγμένη, χρησιμοποιήθηκε μεν για την ανόρθωση του κύρους του Μ. Εβερτ, αλλά όσον αφορά την ουσία των εργασιών της φάνηκε η πλήρης ταύτιση της ΝΔ με όλα τα αντιλαϊκά και βλαπτικά για τη χώρα μας σχέδια των Διευθυντηρίων των Βρυξελλών. Η ταύτιση αυτή φάνηκε ολοκάθαρα από την κοινή συνέντευξη Τύπου του Μ. Εβερτ με τον Β. Μαρτένς.

Και οι δύο χαρακτήρισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ σαν το πιο σημαντικό πρόγραμμα το οποίο έχει προκύψει μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ συμφώνησαν ότι "η υλοποίηση της "Λευκής Βίβλου" καθορίζει τον αγώνα κατά της ανεργίας στην Ευρώπη".

Βέβαια δείγματα αυτής της υλοποίησης παίρνουν κάθε μέρα οι εργαζόμενοι και της χώρας μας αλλά και της Ευρώπης. Πρόσφατα ήταν τα μέτρα που πήρε ο Χ. Κολ στη Γερμανία - σε υλοποίηση της "Λευκής Βίβλου" - όπου περιέκοψε ακόμα και τα κονδύλια που δίνουν τα ασφαλιστικά ταμεία για επίσκεψη στον οδοντογιατρό ή για απόκτηση γυαλιών μυωπίας!

Εάν αυτά γίνονται στη Γερμανία καταλαβαίνει ο καθένας τι μας περιμένει όταν τα μέτρα αυτά σε πλήρη ανάπτυξη εφαρμοστούν και στη χώρα μας, όπως προτείνει ο Μ. Εβερτ. Αλλωστε ο Β. Μαρτένς ήταν ξεκάθαρος στη συνέντευξη: "Η μόνη μας ελπίδα, είναι η υλοποίηση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης και τίποτα άλλο" είπε.

Και οι δύο ηγέτες εξέφρασαν τη συμφωνία τους στον ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό της όποιας ανεξαρτησίας διαθέτουν ακόμα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μάλιστα ο Β. Μαρτένς έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι"για τις αποκαλούμενες μικρές ή μεσαίου μεγέθους χώρες, η μεταβίβαση εξουσίας ή αρμοδιοτήτων δε θα μειώσει καθόλου την επίδραση ή την επιρροή αυτών των χωρών έναντι των άλλων"! Και συνέχισε λέγοντας ότι "αν δεν είμαστε μαζί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή του ΝΑΤΟ, αυτό μειώνει τη δύναμή μας. Η μεταβίβαση εξουσιών δε μειώνει, αυξάνει το βαθμό επιρροής και επίδρασης".

Βέβαια το πόσο αυξημένη ήταν η δύναμη και η επιρροή της χώρας μας που συμμετέχει στους παραπάνω οργανισμούς, φάνηκε τραγικά ολοκάθαρα στη διάρκεια της πρόσφατης ελληνοτουρκικής κρίσης στα Ιμια, όπου κανένας μα κανένας "σύμμαχος" δε στήριξε τις ελληνικές θέσεις.

Παρόλο που είναι συνείδηση στον κάθε άνθρωπο που στοιχειωδώς παρακολουθεί τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, έχει την αξία της η ομολογία του Μ. Εβερτ ενώπιον διεθνούς ακρωατηρίου ότι όλα τα κόμματα της Ελλάδας, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφωνούν με την προοπτική που χαράσσει το Μάαστριχτ για τους λαούς της Ευρώπης.

Είπε ο πρόεδρος της ΝΔ: "Με πολύ μεγάλη χαρά διαπίστωσα στη συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως που έγινε στη Βουλή ότι οι θέσεις όλων των κομμάτων, πλην του Κομμουνιστικού Κόμματος, συνέκλιναν σε ένα τεράστιο πολύ μεγάλο ποσοστό. Χρησιμοποιήθηκε από το κυβερνών κόμμα, από την Πολιτική Ανοιξη και από εμάς, η ίδια σχεδόν φρασεολογία και η ίδια ιεράρχηση. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι και τα τρία κόμματα στη Βουλή, αλλά πιστεύω και ο Συνασπισμός, ευρισκόμενος εκτός Βουλής, έχουν περίπου ταυτόσημες θέσεις. Εκείνο το οποίο διαφοροποιείται είναι η μεθοδολογία, είναι η τακτική".

Μπορεί επί της ουσίας της πολιτικής που περιγράφηκε παραπάνω να μην υπάρχει διαφωνία στο εσωτερικό της ΝΔ, όμως ο τρόπος που αυτή θα υλοποιηθεί αποτελεσματικότερα διχάζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Κ. Μητσοτάκης διαβλέποντας ότι ο Μ. Εβερτ δεν είναι ικανός να φέρει σε πέρας μία τέτοια αποστολή, προβάλλει - προσδοκώντας εξελίξεις και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ - την ανάγκη δημιουργίας ενός πόλου (και κόμματος; ) που θα μπορέσει αποτελεσματικά να διεκπεραιώσει τις επιταγές των Διευθυντηρίων.

Στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό "Βιομηχανική Επιθεώρηση" ήταν - παρά την εκ των υστέρων και για τα μάτια του κόσμου "διάψευση" - σαφής: "Για να πραγματοποιηθούν οι αλλαγές που έχει ανάγκη η Ελλάδα χρειάζεται ένας πολιτικός φορέας με ισχυρή ενότητα και τη φλόγα της αυτοθυσίας. Ενα κόμμα, το οποίο θα αποκτήσει για να φέρει σε πέρας αυτό το έργο, τη μορφή σταυροφορίας και θα εκφράσει τις υγιείς, τις δημιουργικές δυνάμεις του έθνους χωρίς σκοπιμότητες και περιχαρακώσεις".

Η τοποθέτηση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ προαναγγέλλει αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, αλλαγές που θα είναι αλυσιδωτές καθώς εξαρτώνται άμεσα και από τις εξελίξεις στο κυβερνών κόμμα.

Πάντως σε κάθε περίπτωση και άσχετα από τις προβλέψεις των μετεωρολόγων, το φετινό καλοκαίρι αναμένεται να είναι αρκετά θερμό. Το θέμα είναι ποιος θα καεί!

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Πού το πάει ο Κ. Σημίτης; Μέχρι πού μπορεί να φθάσει τα πράγματα στο κυβερνών κόμμα; Είναι ορατός ο κίνδυνος διάσπασης του ΠΑΣΟΚ; Είναι πιθανό να λύσει το εσωκομματικό πρόβλημα με πρόωρη προσφυγή στις κάλπες; Ποιες είναι οι επιπτώσεις της έντονης διαμάχης στο χώρο του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σκηνικό;

Αυτά είναι μερικά από τα σημαντικά ερωτήματα που ανακύπτουν με αφορμή την είσοδο του ΠΑΣΟΚ σε μία νέα φάση αντιπαράθεσης - η οποία έγινε ορατή διά γυμνού οφθαλμού τη βδομάδα που πέρασε - και η οποία χαρακτηρίζεται από την ανοιχτή αναμέτρηση των δύο βασικών ομάδων και κυρίως από την προσπάθεια του πρωθυπουργού να επιβάλει με κάθε μέσο την κυριαρχία του και στον κομματικό μηχανισμό.

Το βέβαιο είναι ότι ο Κ. Σημίτης και "η υπό εκκόλαψη" ηγετική ομάδα έχουν περάσει στη φάση της ανηλεούς επίθεσης κατά των εσωκομματικών αντιπάλων τους, με εμφανή στόχο τη δημιουργία ενός "κλίματος υπεροχής και νίκης" ενόψει του συνεδρίου, που θα τους επιτρέψει να δρέψουν καρπούς τόσο στην "κοινή γνώμη" όσο και στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη των εκλεκτόρων για το συνέδριο που αρχίζει τον επόμενο μήνα.

Χαρακτηριστικό της "εαρινής επίθεσης" των "σημιτικών" είναι η επιδεικτική αδιαφορία για την "ενότητα και συρρίκνωση του κινήματος", η οποία συνοδεύεται με ανάλογη συμπεριφορά απέναντι στις προτάσεις των εσωκομματικών αντιπάλων του - κυρίως των λεγόμενων κομματικών υπό τον Α. Τσοχατζόπουλο - οι οποίοι επιχειρούν να εμφανιστούν ως θεματοφύλακες της ενωτικής πορείας του ΠΑΣΟΚ.

Η "αλαζονική" και "υπεροπτική" συμπεριφορά του πρωθυπουργού, η οποία έχει οδηγήσει τους αντιπάλους του να τον κατηγορούν ότι συμπεριφέρεται ως "αρχηγός ομάδας", εκδηλώθηκε το τελευταίο διάστημα με τη συμμετοχή σε συσκέψεις που παίρνουν μέρος υποστηρικτές της υποψηφιότητάς του, με την κυκλοφορία αφίσας και φυλλαδίων, χωρίς καν να ρωτήσει τη Χ. Τρικούπη, και κυρίως με την απροσχημάτιστη επίθεση που εξαπέλυσε κατά του ΕΓ, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ δεν αναγνωρίζει ως αντιπροσωπευτικό όργανο του κινήματος.

Η επίθεση κατά του ΕΓ και η αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικότητάς του δεν είναι βέβαια τυχαία. Αποσκοπεί στη φθορά του, ώστε οι όποιες αρνητικές για τον πρωθυπουργό αποφάσεις ενόψει του συνεδρίου να έχουν μειωμένη ισχύ και κυρίως να μην παίξουν καθοριστικό ρόλο στις τελικές αποφάσεις του συνεδρίου.

Η επίθεση Σημίτη, πέραν των άλλων αφανών μέσων, όπως η πλήρης "αξιοποίηση" του κρατικού μηχανισμού, περιλαμβάνει και την κυκλοφορία εκβιαστικών διλημμάτων του τύπου "Σημίτης ή εκλογές", "Σημίτης πρόεδρος ή διάσπαση" και άλλα παρόμοια. Τον ίδιο σκοπό υπηρετούν οι δηλώσεις των προσκείμενων στον πρωθυπουργό βουλευτών, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο Α. Παπανδρέου δεν πρέπει να είναι υποψήφιος πρόεδρος ή ότι αν θεσμοθετηθεί αντιπρόεδρος να έχει πλήρεις εξουσίες και αρμοδιότητες ώστε να κυριαρχεί στο κόμμα.

Οι παραπάνω κινήσεις δείχνουν με ευκρίνεια ότι ο πρωθυπουργός έχει πάρει τις οριστικές αποφάσεις για το συνέδριο και διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να πετύχει τους στόχους του. Στο πλαίσιο αυτό κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο Κ. Σημίτης προχωρεί ακάθεκτος στην κατάληψη της κομματικής ηγεσίας, ώστε να επιτύχει την ύπαρξη ενός ενιαίου κέντρου εξουσίας σε κυβέρνηση και κόμμα.

Ετσι εξηγείται η απόρριψη εκ μέρους των "σημιτικών" κάθε ιδέας για συμφωνίες κορυφής, ώστε να μοιραστούν "ρόλοι σε όλους", καθώς και σκέψεις για εγκαθίδρυση "διαρχίας".

Υπάρχει κάποια εξήγηση για αυτή την τακτική του περίπου "όλα ή τίποτα" που ακολουθεί - τουλάχιστον μέχρι σήμερα - ο Κ. Σημίτης;

Είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός και κυρίως τα μεγάλα αφεντικά που τον στηρίζουν απροκάλυπτα, αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι η διαιώνιση ενός "κλίματος πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας", που θα προκαλείται από εσωκομματική αμφισβήτηση της κυριαρχίας του Κ. Σημίτη, δεν ευνοεί καθόλου τη διαμόρφωση ενός κλίματος ηρεμίας απαραίτητου για την απρόσκοπτη εφαρμογή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που έχει αναλάβει να επιβάλει.

Ταυτόχρονα πρέπει να επισημανθεί ότι ο Κ. Σημίτης, όπως υποδηλώνει η γενικότερη συμπεριφορά του, δε θεωρεί αναγκαία την ύπαρξη ενός κομματικού μηχανισμού, όπως είναι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, για τη στήριξη και επιβολή των κυβερνητικών επιλογών. Το "έργο" αυτό το αναλαμβάνουν και μάλιστα με καλύτερη αποτελεσματικότητα τα αφεντικά των ΜΜΕ που προβάλουν και προπαγανδίζουν τις κυβερνητικές επιλογές. Τα "μεγάλα αφεντικά" δε θα μπορούσαν να αφήσουν τη διαμάχη στο κυβερνών κόμμα για την εξουσία να διεξάγεται ερήμην τους και για αυτό έχουν πάρει σαφή θέση υπέρ της ενίσχυσης της υπό διαμόρφωσης ηγετικής ομάδας υπό τον Κ. Σημίτη.

Ετσι και αλλιώς ο Κ. Σημίτης δεν απολάμβανε ποτέ μιας ευρείας λαϊκής επιδοκιμασίας και ούτε θα το καταφέρει, όση βοήθεια κι αν του προσφέρουν απλόχερα οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας.

Επιπλέον δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι ο "εκσυγχρονισμός" που προωθεί η κυβέρνηση Σημίτη τυγχάνει της αποδοχής και στήριξης του "εκσυγχρονισμού" του Μ. Εβερτ και του αντίστοιχου της ηγεσίας του "ΣΥΝ" και άρα έχει και ερείσματα στις υπόλοιπες δυνάμεις του δικομματισμού. Οι φορείς αυτοί του "εκσυγχρονισμού" αποτελούν την "ατμομηχανή" και το βασικό στυλοβάτη για τις όποιες ανακατατάξεις γίνουν στο πολιτικό σκηνικό.

Υπάρχει θέμα διάσπασης; Κανείς δεν το αποκλείει ούτε μπορεί να το αποκλείσει. Εξαρτάται από την τύχη που επιφυλάσσει ο Κ. Σημίτης στους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Οι τελευταίοι έχουν ανοιχτά προτείνει ότι τάσσονται υπέρ μιας συμφωνίας κορυφής με στόχο την κατανομή ρόλων και "αντάλλαγμα" τη διάσωση της ενότητας. Παρά την επίθεση που δέχονται, προτιμούν να μην ανεβάζουν τους τόνους της αντιπαράθεσης και επικεντρώνουν την προσοχή τους στη διαμόρφωση συσχετισμών για το συνέδριο. Μάλιστα δεν κρύβουν την αισιοδοξία τους ότι η κυριαρχία τους στο σώμα του συνεδρίου πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η εσωκομματική φαγωμάρα στο ΠΑΣΟΚ έχει ως μοναδικό στόχο την κατοχύρωση θέσεων και ρόλων στο παιχνίδι της εξουσίας. Χαμένοι ή κερδισμένοι θα είναι μόνο όσοι έχουν εμπλακεί σε αυτή τη διαμάχη και όχι οι εργαζόμενοι, που σε κάθε περίπτωση θα κληθούν να πληρώσουν τα "σπασμένα".

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ