ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 10 Μάη 1996
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Στην "αγκαλιά" του κόσμου

Ψάχνω απελπισμένα να δω ανθρώπους να χαμογελούν. Προσωπική ανάγκη; Δεν ξέρω. Η επαναληπτική συνάντησή μας, πρόσωπο με πρόσωπο, τις ώρες που φορτωνόμαστε την ευθύνη για τη ζωή και την επιβίωσή μας, ακυρώνει την προσπάθεια. Φυσικό, σκέφτομαι. Δεν είναι μικρή η ευθύνη απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο οι ευθύνες απέναντι σε πρόσωπα, που εξαρτώνται από τη δική μας δύναμη. Αυτός είναι ένας λόγος να δίνουμε πίστωση στο χαμόγελο, που δηλώνει διαρκώς την απουσία του. Πάλι θα μου μιλήσουν για την ελπίδα, για την αισιοδοξία, το θάρρος. Σκέφτομαι ότι θα με πουν αδύναμη, αν τους πω ότι κουράστηκα.

Κουράστηκα. Οχι γιατί δεν έχω, για άλλους αρκετά, για άλλους πολλά, καταφέρει. Οχι γιατί η ζωή μου είναι κακή, η δουλιά μου κουραστική. Κουράστηκα, ζητιανεύοντας ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των ανθρώπων που "ταξιδεύουν" σ' αυτό τον τόπο, που έχει ήλιο. Στον τόπο, που ξεγελάει τα σκοτάδια, γιατί έχει αιώνιους φιλικούς δεσμούς με το φως. Ο ουρανός είναι ολάνθιστος, η θάλασσα φιλόξενη και το χώμα ελπίζει στις κατακόκκινες παπαρούνες, στις πολύχρωμες ανεμώνες, στις ευωδιές της δικής μας ελπίδας και πίστης μας στην επόμενη μέρα. Και οι επόμενες μέρες, ίδιες, στολισμένες και βαμμένες με την ελπίδα μας, περιμένουν την ελπίδα, που ακόμη ψάχνει εισιτήριο στις πρώτες ρυτίδες της νύχτας.

Μια τέτοια νύχτα, βρέθηκα να παρηγορώ μια φίλη που έχανε τον δικό της άνθρωπο. Δικαιολογημένα λείπει το χαμόγελο από τα χείλη της. Με τα ραγίσματα της ζωής δεν μπορεί να παλέψει κανείς. Ομως η κοπέλα, στο διπλανό κρεβάτι που έχασε το χαμόγελό της, επειδή η ίδια προκάλεσε - ατυχώς, ευτυχώς - το θάνατο, πρόσθεσε ακόμη μια ενοχή στην ύπαρξή μου και ενίσχυσε την κούρασή μου. Είκοσι πέντε χρονών κοπέλα. Ποιος να το πιστέψει; Θέλησα να την πλησιάσω, με την ενοχή μήπως την ενοχλήσω, αλλά και με την ενοχή μήπως είμαι ένας από τους ανθρώπους που της προκάλεσαν την πίκρα μέσα από το γνωστό και άγνωστο πλήθος. Είμαστε όλοι ένοχοι για ό,τι συμβαίνει στους άλλους και ό,τι συμβαίνει σε μας τους ίδιους.

Κατάλαβα τη συνενοχή μας, όταν μου διάβασε αυτό, που έγραφε εκείνη τη στιγμή. "Μη μου λες πως η ζωή εδώ τελειώνει. Δεν ξέρω τι είναι ο χρόνος κι αν θυμώνει. Η αλήθεια πάντως μας πληγώνει. Κι η ελπίδα σαν χειμώνας μας παγώνει. Η παιδική μου ηλικία καθισμένη, με αναμνήσεις παίζει λυπημένη. Ανοιξη, κι ακόμη περιμένει την αγκαλιά του κόσμου πικραμένη". Αυτή την αγκαλιά που όλοι περιμένουμε, αλλά είναι κλειστή, γιατί ακριβώς, η ίδια είναι πικραμένη. Εσκυψα το κεφάλι, για να κρύψω το δάκρυ του συμβιβασμού του κόσμου. Του κόσμου που εγκαταλείπει τα παιδιά του, που κλείνεται στον εαυτό του και τρώει τις σάρκες του, γιατί τον βάλανε στην άκρη και νιώθει ανήμπορος να πολεμήσει την ανεργία, τη φτώχεια, τους πολέμους, τις απειλές, την αδικία, το φόνο, την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια, τη βία. Κουράστηκα.

Ομως, όχι δε θα επιτρέψω στις δυνάμεις μου να μ' εγκαταλείψουν. Υπάρχει κι ο κόσμος που αγωνίζεται, που πολεμά, που θυσιάζεται. Πάντα θα υπάρχει και θα μας καλεί όλους, στον αγώνα. Κάθε αγώνας είναι αγώνας ζωής. Αν δε χρωστάω στον εαυτό μου, το χρωστάω στο κορίτσι του διπλανού κρεβατιού. Της οφείλω ένα χαμόγελο. Δεν ξεχνάω ότι το χαμόγελο που στέλνουμε ξαναγυρνά σε μας. Μου χαμογέλασε και ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Προσχέδιο ιδιωτικοποίησης

Προσχέδιο νόμου, που στρώνει το δρόμο για τη μελλοντική ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας, παρουσίασε χτες ο υφυπουργός Μεταφορών, Γ. Δασκαλάκης,με την επισήμανση μάλιστα ότι η κυβέρνηση... συνεπής στις δεσμεύσεις της, προχωρά στην υλοποίηση "ολοκληρωμένης και ρεαλιστικής πολιτικής για τις αστικές συγκοινωνίες". Για καλό και για κακό, ξεκαθάρισε, πάντως, ότι επειδή στην κυβέρνηση δεν υπάρχουν... θαυματοποιοί, η νέα παρέμβαση θα έχει ορατά αποτελέσματα σε... πενταετή ορίζοντα!

Στο προσχέδιο νόμου, που προτίθεται να φέρει σύντομα προς έγκριση στην Κυβερνητική Επιτροπή ο υφυπουργός, προβλέπεται ότι οι δήμοι θα μπορούν να κατέχουν μέχρι και το 40% των μετοχών του ΟΑΣΑ και της ΕΘΕΛ και να εκτελούν τοπικό συγκοινωνιακό έργο, μη ανταγωνιστικό προς το έργο του ΟΑΣΑ, εισπράττοντας κόμιστρο που θα καθορίζει η κυβέρνηση. Είναι ολοφάνερο ότι σε πρώτη φάση, η κυβέρνηση επιχειρεί να μεταθέσει στους δήμους την ευθύνη για την εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου στα τοπικά - δημοτικά δίκτυα, ενώ για το μέλλον, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να εκχωρηθεί συγκοινωνιακό έργο και σε ιδιωτικές εταιρίες. Σημειώνεται ότι η πρώτη "εισβολή" ιδιωτών στις αστικές συγκοινωνίες θα γίνει το Σεπτέμβρη, με την εκχώρηση σε ιδιωτική εταιρία της αρμόδιας υπηρεσίας του ΟΑΣΑ για τα εισιτήρια (διακίνηση, έλεγχο μέσα στα λεωφορεία, επιβολή προστίμων κλπ.).

Με αυτό το προσχέδιο νόμου εγκαταλείπεται οριστικά η προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ για 100% δημόσιο - ενιαίο φορέα αστικών συγκοινωνιών και στον επιτελικό σχεδιασμό και στην εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου. Κι αυτό, γιατί ο ΟΑΣΑ διατηρείται μεν ως διακοσμητικός κρατικός Οργανισμός - κυβερνητικό άλλοθι κοινωνικής πολιτικής, με αρμοδιότητες προγραμματισμού, εποπτείας και ελέγχου - αλλά η εκτέλεση και η εκμετάλλευση του συγκοινωνιακού έργου εκχωρείται σε "εποπτευόμενους από τον ΟΑΣΑ συγκοινωνιακούς φορείς και τις εταιρίες που ιδρύει". Αυτό, σε συνδυασμό με το πολυνομοσχέδιο που έχει καταθέσει η κυβέρνηση στη Βουλή για τις ΔΕΚΟ, σημαίνει απλά ότι ανοίγει ο δρόμος για τη σταδιακή εκχώρηση των αστικών συγκοινωνιών στους ιδιώτες. Επίσης, είναι αυταπόδεικτο ότι με το προσχέδιο αυτό δημιουργούνται συγκοινωνίες τριών επιπέδων, με τρία διαφορετικά κόμιστρα: Δημοτική συγκοινωνία με ξεχωριστό εισιτήριο ή ειδικό τέλος, ιδιωτική συγκοινωνία με άλλο εισιτήριο, όταν θα λειτουργήσει το μετρό, και δημόσια συγκοινωνία στις γραμμές - κορμούς. Ο Γ. Δασκαλάκης είπε ότι θα προτείνει πάγιο τρόπο προσδιορισμού της τιμολογιακής πολιτικής για τις αστικές συγκοινωνίες, αλλά δε θέλησε να δώσει άλλες εξηγήσεις. Για τη ρύθμιση των χρεών των συγκοινωνιακών φορέων, που ξεπερνούν τα 600 δισ. δρχ., είπε ότι θα έχει συνεργασία με τους οικονομικούς υπουργούς, για να αναζητήσουν, εκτός των άλλων, και πάγιες πηγές εσόδων για τις συγκοινωνίες. Τέτοιες πηγές κατά τον υφυπουργό είναι ο θεσμοθετημένος ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα (πέντε δραχμές το λίτρο) και τα τέλη που εισπράττει σήμερα η ΕΛΠΑ (ιδιωτική λέσχη) για την έκδοση - ανανέωση διπλωμάτων οδήγησης, αδειών κυκλοφορίας κλπ. Η πρόταση Δασκαλάκη είναι να καταβάλλονται στον ΟΑΣΑ το 50% από τα έσοδα του φόρου στα καύσιμα και όλα τα έσοδα από τα τέλη που σήμερα εισρέουν στα ταμεία της ιδιωτικής λέσχης αυτοκινητιστών (ΕΛΠΑ).

Κατά τα άλλα, για μια ακόμα φορά δόθηκαν, από άλλον έναν αρμόδιο υπουργό της κυβέρνησης, νέες υποσχέσεις για καλύτερες συγκοινωνίες και καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού, καθώς και υποσχέσεις ότι μέσα στον Ιούνη θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία για την πρόσληψη των 422 οδηγών στην ΕΘΕΛ. Ολα αυτά, βέβαια, στα λόγια. Στην πράξη, το επιβατικό κοινό της πρωτεύουσας θα βιώνει επ' αόριστον το καθημερινό μαρτύριο στα λεωφορεία, τα τρόλεϊ και τον "ηλεκτρικό", αφού, ακόμα και αν τηρηθούν τα όσα εξήγγειλε ο υφυπουργός, μέχρι το 1997 όποιες παρεμβάσεις γίνουν στις αστικές συγκοινωνίες, θα είναι παρεμβάσεις... βιτρίνας. Για αγορά λεωφορείων, τρόλεϊ και βαγονιών, από το 1997 και βλέπουμε!

Μονόδρομος ο αγώνας των εργαζομένων για δημόσιες, ανθρώπινες συγκοινωνίες, προς όφελος του επιβατικού κοινού

Από του χρόνου και ...βλέπουμε, θα αρχίσει η ανανέωση του στόλου της ΕΘΕΛ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ